Letterlijk, maar niet serieus

In de OP1-uitzending van 5 april opent Kockelmann met een X-bericht van Wilders over de groeiende asielinstroom. Maarten van Rossem reageert daarop met: “Dit is toch klassiek Geert-gelul. Dorpen en steden lijken bezet gebied. Ik bedoel waar haal je de ongelofelijke flauwe kul vandaan. Deze lugubere onzin.”.

 

De boodschap van Van Rossem is: “Die Geert is gek”. Maar de ontvanger van de boodschap hoort hierin: “De asielinstroom is geen probleem*”.

 

Van Rossem maakt de klassieke, oerdomme fout de populist letterlijk, maar niet serieus te nemen. Daarmee de reële zorgen van “de gewone man” onder het tapijt vegend en elke discussie in de kiem smorend.

 

*De hoge kosten zijn bijv. een probleem, want geld kan maar één keer uitgegeven worden.

Dit jaar is begroot voor asiel 4 miljard en voor de Oekraïners 3 miljard.

De reguliere opvang is 27.000 per persoon per jaar.

De opvang in een hotel is 53.000 per persoon per jaar.

 

r.k.h., 07-04-2024

 

 

Zeggen wat is

Margriet Oostveen laat ons zien wat er allemaal in “de gereedschapskist van de rechts-populisten” zit  (Volkskrant, 23 maart). Zo treffen we bijv. aan: “Zaai angst” en “Wees schaamteloos”. Met dat gereedschap in de hand is de ware rechts-populist te herkennen. Voor veel landen is het echter te laat; het rechts-populisme is salonfähig geworden.

 

Wallonië is daarop -volgens Oostveen- een gunstige uitzondering. Franstalig België heeft een cordon sanitaire dat stand houdt. Dit dankzij de afspraken die journalisten onderling en met de politiek hebben gemaakt.

 

Maar volgens mij is een journalist noch volksopvoeder noch censor en al helemaal niet iemand die bondjes met de politiek sluit. Zoals de oprichter van Der Spiegel Rudolf Augstein al zei, is de taak van een journalist: “Sagen, was ist”.

 

rkh, 25-03-2024

  

Een travistiet in de kamer?

In de Volkskrant van 21/2 staat een interview van Peter Giesen met twee politicologen. Hiervan een samenvatting.

 

De Sociaal Democratie (SD) in Europa is als machtsfactor steeds minder van belang. Hoe de stemmen terug te winnen?

 

Populisme -bijv. strenger asielbeleid- is niet de oplossing. Je haalt in ieder geval de praktisch geschoolden er niet mee terug. Een deel (50% tot 60%) van arbeiders in de volkswijken is cultureel conservatief, dus niet te overtuigen. Het gaat hen nooit ver genoeg. En wat je met populistische praat aan de ene kant wint, verlies je aan de andere kant. En ten derde: tolerantie en internationalisme zijn voor de SD kernwaarden.

Het zgn. Deens Model kan niet zomaar overal geïntroduceerd worden.

 

Het élan is weg. De SD is technocratisch en deel van het establishment geworden. De klassenstrijd moet terug. Er moet weer ten strijde worden getrokken tegen het kapitalisme. De oude identiteitspolitiek met polarisatie en al moet terug.

Het midden is daarbij bondgenoot, omdat het midden best wel wil delen en nivelleren.

 

De verbintenis met de nieuwe identiteitspolitiek van gender, antiracisme etc. werkt voor het kiezerspotentieel van de SD niet afschrikwekkend. De meeste niet cultureel conservatie arbeiders zal het allemaal worst zijn.

 

Ik geloof er allemaal niets van. De SP komt het dichtstbij de Idealen van de beide politicologen, maar heeft wel fors verloren (ondanks goede campagne).

 

r.k.h. 24-02-2024

 

Erik Scherder en de statistiek

Op 29-04-23 zat Erik Scherder bij Khalid&Sophie. Het ging over de presidentsverkiezingen in Amerika. Volgens Scherder kan een man van 82 nog best president van een land zijn. Zijn (ingewikkelde) argumentatie: “Verschillen tussen jong en oud, verschillen tussen die groepen, is veel kleiner dan de verschillen binnen de groep. Helemaal niet meer kijken naar leeftijd!”.

 

Scherder haalt dus -ter onderbouwing van zijn stelling dat leeftijd er niet toe doet- de statistiek erbij. Ten onrechte en geheel overbodig, want statistiek zegt helemaal niets over een concreet individu, bijv. Biden. Deze interventie moet kennelijk zijn mening het aura van wetenschappelijkheid geven.

 

Ik zie die argumentatie vaker: Twee groepen (jong/oud, m/v, stad/platteland, etc.) worden op een bepaald punt (gezondheid, weerbaarheid, inkomen etc.) met elkaar vergeleken en dan is de conclusie dat vergelijken op dat punt geen zin heeft, vanwege de forse spreiding binnen de groepen.

 

Terzijde en van geheel andere orde: Het is natuurlijk wel de vraag hoe je beleid kunt maken, als er ook armen in de stad wonen en ook rijken op het platteland en het gemiddeld inkomen in de stad veel hoger is dan het gemiddeld inkomen op het platteland.

 

rkh, 10-01-24

 

 

Nepjournalisten

Voor wie tegen de parlementaire democratie is, is het parlement nep. Dat is duidelijk. Maar iemand kan het parlement natuurlijk ook “nep” noemen uit woede of onvrede over het functioneren van het parlement. Bijv. omdat hij vindt dat tegen de wil van de bevolking in wordt geregeerd of dat het parlement de bevolking niet representeert. De liefde voor de parlementaire democratie staat daarbij buiten kijf. De woede bevestigt juist die liefde. Zo kun je de weinig parlementaire kreet “nepparlement” ook interpreteren.

 

In 2015 heeft Wilders het over een “nepparlement”. De ophef en verontwaardiging daarover moet begrepen worden als politiek bedrijven onder het mom van moraal. Het lid van de Eerste Kamer Gom van Strien kon zich toentertijd en desgevraagd in Wilders’ kwalificatie vinden onder verwijzing naar het -in zijn eigen ogen- disfunctioneren van het parlement.

 

De PVV’er van Strien is door de Tweede Kamer aangewezen als verkenner. Bij de presentatie voor de pers wordt hem voor de voeten geworpen 8 jaar geleden het woord “nep” te hebben gebruikt en of hij dat ontkent en of hij wel geschikt is voor de rol van verkenner. Van Strien zegt dat hij zich het niet kan herinneren en vindt de vragen nu niet relevant.

 

De scoringsdrift van de journalisten is stuitend. Ze zeggen niet wat de man werkelijk heeft gezegd, maar volstaan met het woordje “nep” om hem daaraan op te hangen. Met de vraag of hij ontkent, willen ze Van Strien als leugenaar framen.

 

p.s.: René Cuperus had het in een column van jaren geleden over “parler” en “mentir” als kenmerkend voor het parlement van toentertijd.

 

r.k.h., 26-11-2023

 

 

Joris Luyendijk als klokkenluider

Het verdienmodel van Luyendijk is mensen die hem in zekere zin na staan, te kritiseren en de maat te nemen. Hij is de zelfbenoemde klokkenluider. Het is Luyendijk die de misstanden ziet en wereldkundig maakt. En hij heeft succes, omdat kritiek van binnenuit nu eenmaal meer indruk maakt dan kritiek van een buitenstaander en omdat hij in de voorkomende gevallen de tijdgeest verstaat. Hij staat -bij mijn weten- niet als nestbevuiler te boek.

 

Als journalist legt hij in het boek “Het zijn net mensen” de beperkingen bloot van het doen aan journalistiek in het Midden-Oosten. Zo hekelt Luyendijk de collega’s die even ter plekke zijn en doen alsof ze alles weten.

 

Als 7-vinker denkt Luyendijk dat een 7-vinker zich nooit kan verplaatsen in een niet-7-vinker. Wat racisme doet, zal de blanke 7-vinker nooit begrijpen. Dus die moet zijn mond houden en luisteren. Eén van de leerstukken van de giftige identiteits-politiek.

Om het “old boys network” te breken, moet de 7-vinker plaatsmaken. Zo werd Twan Huys gevraagd zijn plek in Buitenhof af te staan, vanwege ongeschiktheid. Naast klokkenluider is Luyendijk dus ook nog woordvoerder van het zgn. “Gutmenschentum”. Dat irriteert.

 

Als Nederlander vindt hij Nederland maar racistisch. In de uitzending van Khalid&Sophie van 25 oktober gaf Luyendijk een tirade ten beste: Nieuwe Nederlanders worden in parlement en in media “altijd afgezeken”, ondergeadviseerd, gediscrimineerd op de arbeidsmarkt, woningmarkt etc. De nieuwe Nederlander is een tweederangsburger. Over Aboutaleb, Marcouch, Nadia Moussaid, Khalid en Taghi houdt hij wijselijk zijn mond.

De frames van Luyendijk zijn duidelijk: “Weg met ons” en “Nederland is racistisch, ja zelfs institutioneel racistisch”.

 p.s.: Na dit blog gepost te hebben, zocht ik op Luyendijk en Klokkenluider. Het blijkt dat "KLokkenluider" als eerder is gebruikt. Helaas.

rkh, 27-10-2023

 

 

Collectief straffen in Gaza

Hamas en Israël zijn met elkaar in oorlog. Hamas heeft op 7 oktober -op Israëlische grond- gewone mensen gedood en mensen ontvoerd. Israël heeft als reactie daarop Gaza van de buitenwereld afgesneden: geen water meer, geen elektriciteit, geen voedseltransporten en geen import van medicijnen. En Israël bombardeert, waarbij als collateral damage ook onschuldige slachtoffers vallen. Hierbij zij aangetekend, dat Hamas eigen burgers als menselijk schild gebruikt. Een luchtaanval op zo’n hybride burgerdoel is -volgens internationaal recht- geen oorlogsmisdaad. Hierbij zij ten tweede aangetekend, dat Hamas door de bevolking is gekozen als haar wettige vertegenwoordiger. Dus veel Gazanen zijn niet onschuldig.

Toch is de communis opinio dat collectief straffen niet mag en dat dit zeker geldt voor patiënten en personeel in ziekenhuizen. Zoals altijd: de beste stuurlui staan aan de wal.

 

Een simpele analogie kan helpen het standpunt dat collectief straffen niet mag, te overdenken. Stel dat je als onderwijzer -telkens wanneer je met je rug naar de klas staat- met propjes wordt bekogeld. Wat doe je dan als geen van de leerlingen wil zeggen wie heeft geschoten? De hele klas laten nablijven, zou ik zeggen. Collectief straffen dus. Wat moet je anders?

 

r.k.h. 22-10-2023