In zijn column van 666 bekent Martin Bril publiekelijk schuld: in tegenstelling tot wat eerder werd beweerd zijn Marokkanen wel leuk. De lezer is op het verkeerde been gezet. De roze bril had te lang op het schedeldak gestaan en daardoor had hij dingen gezien die niet gezien mochten worden. Zonder showproces heeft Bril naar vermogen de geschiedenis herschreven; de gewraakte column “Vuilnis” is al van zijn eigen website verdwenen. De dochters worden weer met een gerust hart bij het zwembad achtergelaten.
Hoe gaat nu zoiets? Heeft Ed van Thijn of Geert(je) Mak gebeld? “Foei Martin, zulke stukjes schrijven ons soort mensen niet!”. Bril kan nu in ieder geval uit ervaring beschrijven wat het met een mens en zijn omgeving doet, als je door mannen als Stan van Houcke en Herman Franke in de racistische hoek wordt gekwakt.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Waar kan ik de gewraakte column vinden?
PJ te N
De Volkskrant, 26 mei 2006, column van Martin Bril
Vuilnis
Over niet al te lange tijd zal de meerderheid van de Amsterdamse bevolking uit Marokkanen bestaan. Ik geloof dat je het zo bot niet mag zeggen, maar het is natuurlijk wel zo. Het is een toekomst waar ik me niet op verheug, dat is de bange conservatief in mij. Alleen voor muntthee maak ik een uitzondering. Dat was er vroeger niet, en nu wel, dankzij al die Marokkanen.
Heerlijk.
Onlangs werd bekend dat in de Amsterdamse wijk Overtoomse Veld, stadsdeel Slotervaart, de reinigingsdienst na tien uur ’s ochtends niet meer uitrukt, omdat ze dan zodanig bedreigd worden door hangjongeren dat ze hun werk niet kunnen doen. Zo droog als ik het hier noteer, was ook de strekking van het bericht in Het Parool – een verwijzing naar Marokko, bijvoorbeeld, kwam er niet in voor.
Hulde.
Toch is de wijk waar het probleem zich voordoet al jaren bekend om zijn Marokkaanse hangjeugd, dus waarom maakt het bericht daar geen melding van? Dat zal ongetwijfeld zijn om de lieve vrede te bewaren; niet alleen de burgemeester houdt de boel bij elkaar, ook weldenkende journalisten dienen de politiek-correcte zaak. Voor je het weet stigmatiseer je een hele groep hardwerkende, brave mensen die er nu eenmaal ook niets aan kunnen doen dat ze twee nationaliteiten hebben, dat hun zonen niet willen deugen en hun gehoofddoekte dochters niet verder komen dan een baantje als caissière bij Albert Heijn. Illustratief is ook hoe het stadsdeel de kwestie gaat aanpakken.
Anti-agressietraining.
Voor de vuilnismannen.
Op de een of andere manier komt mij dit voor als de omgekeerde wereld, maar ik durf de wijsheid van stadsdeelvoorzitter Ahmed Marcouch niet in twijfel te trekken. Als zo'n man de aanwezigheid van tuig en uitschot in zijn straten als een gegeven ziet, ja, dan is het een gegeven – zoiets als regen op Hemelvaartsdag. Je doet er niets aan, het is nu eenmaal zo. Wie er toch doorheen moet, trekke de juiste kleding aan. Wie dan nog niet durft, tekene zich in voor een anti-agressietraining die ongetwijfeld op incasseren neer zal komen. Ik kan mij tenminste niet voorstellen dat de training eruit zal bestaan dat vuilnismannen leren hoe ze met bezems en scheppen op de jeugd in kunnen hakken.
Er is nog iets.
In mijn eigen tijd als hanggroepjongere (lang voor de muntthee zijn intrede deed) waren vuilnismannen een intimiderende verschijning in het straatbeeld. Alles aan hen straalde geweld en gevaar uit – beesten van mannen waren het, maar ze hadden een bepaalde trots in hun werk. Geen haar op mijn hanggroephoofd piekerde erover deze mannen ook maar een strobreed in de weg te leggen.
De laatste jaren is niet alleen dit type vuilnisman verdwenen, ook de aard van het werk is veranderd: vuilnismannen hoeven nu bijvoorbeeld nauwelijks nog fysiek werk te verrichten. Ze parkeren hun vrachtwagen bij een container die ze via een computergestuurde kraan uit de grond trekken en in hun wagen lossen, en hup – weg zijn ze. Mannen met bezems zie je al helemaal niet meer; ze zijn vervangen door veegwagens met in de cabine twee brave, Marokkaanse beambten die Allah danken dat ze een vaste betrekking bij de gemeente hebben. En dat is ook waarom ze met stenen, flessen en slachtresten bekogeld worden door hun eigen zonen en neven: ze zijn overgelopen naar de vijand, de Nederlandse overheid.
Ja, het gaat helemaal de goede kant op met Amsterdam. We kunnen ons op een gruwelijke toekomst verheugen.
schuldbekentenis:
http://www.martinbril.nl/archief/2006/06/optimisme_als_p.html
En zie ook eens: http://www.peterbreedveld.com/archives/00000478.html
Dank Dixi.
Je hebt het weer scherp geobserveerd !
PJ te N
Een reactie posten