De PvdA wil de basisbeurs verruilen voor een sociaal leenstelsel, want de slager om
de hoek hoeft niet op te draaien voor de goed verdienende advocaat in spe.
Jesse Klaver van GroenLinks spreekt namens de bakkers: "want we vinden het
niet solidair dat de bakker nu betaalt voor de advocaat" (Ten Eerste, 21
november). Wouter Bos sprak in 2008 zelfs van een "perverse
solidariteit", daarmee de solidariteitsgedachte op zich ook nog eens
verdachtmakend. Wat voor een socialist natuurlijk niet zo slim is.
Voor Bos en Klaver betekent "solidariteit": geld van anderen geven aan zwakken. En
voor beide heren zijn studenten per definitie niet zwak, omdat ze later -als
het goed gaat- veel geld verdienen. De inbreng van dit tijdsaspect maakt de
redenering tamelijk onzinnig. Ontwikkelingslanden met nog niet geëxploiteerde
bodemschatten kunnen dan "Hulp Nu" wel vergeten, want later zijn ze
rijk.
En ook hun (impliciete) definitie van solidariteit klopt
niet. Je bent solidair -en niet noodzakelijk financieel- met mensen die de
strijd aangaan met krachten en machten die hen het leven zuur maken. Dat zijn
sterke mensen. Met zwakken heb je hooguit compassie.
Dit populistische gepraat over het al dan niet solidair
zijn met studenten, verhult dus dat de discussie over de studiefinanciering helemaal niet over solidariteit
gaat. De discussie moet gaan over welbegrepen
eigenbelang. En volgens mij betalen bakkers en slagers graag voor studenten
als het maar ten goede komt aan de maatschappij als geheel, dus ook aan de
bakkers en slagers van deze wereld, hun kinderen en kindskinderen.
rkh, 21-11-2012
1 opmerking:
"Je bent solidair met mensen die de strijd aangaan, sterke mensen. Met zwakken heb je compassie."
Mooi geformuleerd ! Inhoudelijk sterk.
PJ te N
Een reactie posten