Zelf problemen maken: het homohuwelijk

Wie ongelijke gevallen gelijk behandelt, vraagt om problemen en krijgt die vroeg of laat dan ook. Het huwelijk was een verbintenis tussen man en vrouw, maar is nu een verbintenis tussen twee individuen. Daarmee is op dit niveau het verschil tussen man en vrouw weg verklaard en zijn de monniken weer gelijk. Maar velen maken die abstractie -dit afzien- van geslacht niet mee. Een prudente overheid heeft daar rekening mee te houden.

De politiek -altijd bereid tot accommodatie- ging echter door de knieën, omdat het homohuwelijk de lakmoesproef voor progressiviteit werd en dan wordt abnormaal wat normaal is en omgekeerd. Normalisering van polygamie zal wel het volgende project zijn.

Jeugdzorg doet haar werk blind en onbevooroordeeld en heeft de negenjarige Turkse jongen Yunus ondergebracht bij een lesbisch stel van Nederlandse komaf en daar is hij al 8 jaar. Jeugdzorg ziet dus niet alleen de vrouw als individu, maar ook de Turkse jongen. Dat deze abstractie van verleden en gemeenschap door de Turken niet wordt gepikt daar heb ik alle begrip voor. Ik zou zeggen: 'we' hadden het kunnen weten.

We zien ons eigen kind ook niet graag ondergebracht bij een pleeggezin dat bijv. bij de Hell Angels zit. Dus we kennen niet alleen de Turkse gevoeligheden niet, maar ook niet die van onszelf. Kinderen offeren we niet op het aambeeld van de grote Gelijkheid. Het maakbaarheids-ideaal kent grenzen.

n.b.: De Turken pakken het wel slim aan door niet het lesbisch-zijn van het stel tot het springende punt te verklaren.

rkh, 17-03-2013