Nix aan de handa*

De lof van de multiculturele samenleving wordt nog steeds alom bezongen. Hoe mooi het is om samen naar de zwarte school te gaan (hoewel Wouter Bos dit even aan zich voorbij laat gaan). Hoe mooi het is om samen straatfestivals, muziek of films te maken of samen toneel te spelen (subsidies zijn aanwezig). Is de tijd er niet na (er is iets vervelends gebeurd, bijv. dat éne Murat om zich heen heeft rondgestoken of een gevalletje eerwraak) dan klinkt de loftrompet indirect via een aanval op Verdonk, door vertoning van mooie plaatjes met zielige gevallen, door erop te wijzen dat steeds meer allochtonen naar de Universiteit gaan, door de waarde van het artikel “Het multicultureel drama” van Paul Scheffer voorzichtig in twijfel te trekken (ik meen mij te herinneren dat Bas Heijne dat deed in de NRC)** .

Dat er problemen zijn, kan niet meer ontkend worden en wordt niet meer ontkend, althans niet door de blanke autochtoon (hoewel de buurvrouw van Bert en Marja –die van de Diamantbuurt- voor de radio keihard ontkende dat er problemen waren met Marokkanen. Altijd interessant zo’n dissonantie.).
Maar nog altijd volop aanwezig is het bagatelliseren van de problemen qua omvang (Mak: maar 0.04% is radicaal), duur (Van Dam: Wetenschappelijk onderzoek maakt duidelijk dat de tweede generatie voor problemen zorgt, maar met de derde generatie komt alles weer in orde. Voor de radio zei Van Dam dat de Afro-Amerikanen de grote uitzondering op de regel zijn. In zijn column liet hij dit weer weg) en uniciteit (Het is een gewoon sociaal-economisch probleem van mensen die van het platteland naar de grote stad gaan).
Het irritantst is de voortdurende verdraaiingen vanuit de Weg-met-ons-Mentaliteit; dat racisme en discriminatie van de witte Nederlander de bron van het kwaad is. Pechtold wond zich erover op dat -volgens een recent onderzoekje- 10% van de Nederlanders racist is. Wat is zijn analyse? Of stopt het denken bij zo’n conclusie?

In het AD van 2 juli stond (verder nergens gelezen) dat in Maassluis een buitenspeeldag was georganiseerd, waarbij de vrijwilligers door 50 Marokkaantjes in de leeftijd van 8 tot 12 jaar zijn bekogeld en uitgescholden (kankerhoer, kankerjood, christenhond). Er stond nog bij dat later op de dag ook nog het voetballen werd verziekt en dat het toen Marokkaanse vrijwilligers waren. Een analyse zou met zo’n verhaal moet beginnen. Wel graag met een onderscheid tussen de kleine jihad (invaliden pesten, oude witte vrouwtjes beroven etc.) en de grote jihad.


* Deze regel komt uit het gedicht “De blijde boodschap” van Gerard Reve.

27 juli 2006, rkh

Update:

** Dat de “ontmaskering” van Paul Scheffer is begonnen, heb ik goed opgepikt. In zijn column van 29 juli haalt Ephimenco Rick van der Ploeg aan: “Echt, de Scheffers en Ephimenco’s moeten het land worden uitgeschopt, vind ik”. Typisch staaltje van “de boodschapper heeft het gedaan”.