“Handel zo dat de maxime (regel) van uw handelen algemene wet kan worden”, aldus Kant in zijn Kritik der practische Vernunft. De morele keuze mag dus niet afhankelijk zijn van tijd, plaats, maatschappelijke positie, toevallige behoeftes etc. Over wie of wat je bent, moet bij keuzes -volgens John Rawls- een veil of ignorance (sluier van onwetendheid) hangen.
Wie vóór bijzonder onderwijs is, heeft als maxime: Ouders geven –binnen grenzen- zelf inhoud en vorm aan opvoeding en opleiding van hun kinderen. Zij zijn primair verantwoordelijk. Dat betekent dus ook dat islamitische scholen worden toegestaan.
Wie tegen bijzonder onderwijs is, heeft als maxime: Samen naar het openbaar onderwijs, voor gelijke kansen van iedereen, ontmoetingen en rationaliteit. Ik zou zeggen dat er dan geen plaats is voor Dalton-onderwijs, Montessori-onderwijs etc Want vorm is ook inhoud.
Probleem is nu dus dat Kant met zijn formele regel helemaal geen houvast biedt, want beide maximes kunnen wet worden, althans wanneer het aan de respectievelijke aanhangers ligt.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten