Genoeg is genoeg

De AEL-voorzitter Abou JahJah zet tegenover de Deense cartoons antisemitische cartoons. Hij wil daarmee duidelijk maken dat ook in het Westen sommige zaken heilig zijn en dat het Westen meet met twee maten. Het CIDI heeft al op de tamelijk kinderachtige AEL-actie gereageerd. Mohammed Benzakour, prominent AEL-lid, volgt JahJah in deze academische discussie. Wat de heren doen is een probleem onbespreekbaar maken door met gelijke munt terug te betalen: oog om oog, tand om tand. Ze denken daarmee een westerse reactie (“wat een achterlijke cultuur!”) op de reactie van de moslims op de cartoons te kunnen pareren. Aan een waardering van de oorspronkelijke daad komen ze niet toe.

Maar het gaat ten diepste helemaal niet over taboe’s. Het gaat er om dat in het Westen veel van de oorspronkelijke bewoners zich geïntimideerd voelen en geïntimideerd worden door islamitische nieuwkomers die soms al jaren onder ons zijn. Vrouwen die voor “hoer” worden uitgemaakt, meisjes die in zwembaden lastig gevallen worden, oude vrouwtjes die hardhandig worden beroofd. Dat is de kleine Jihad in praktijk gevoed door anti-westers sentiment dat ten dele ook een geloofszaak is onder meer in die zin dat een “onlovige” als inferieur wordt beschouwd. Cabaretiers die zich inhouden, cartoonisten die zich beperken, journalisten die niet alles meer schrijven, leraren die onderdelen van de geschiedenis overslaan. We hebben Rushdie gehad, TwinTowers, afgelasting van de uitvoering van Aïsa, de moord op Van Gogh, een jonge columniste van de NRC die stopt , Marokkanen die woedend zijn als mannen in djellaba’s en met rugzakken die gezamenlijk het toilet bezoeken, uit de trein worden gehaald en dan nu de cartoons. Er zijn dhimmies die bang zijn voor olie op het vuur of voor de vlam in het kruithuis. Er zijn er die de “Marokkaanse vaders” een prijs geven voor hun inzet. Er zijn politici en opinieleiders die bewaakt moet worden. Bij Barend en Van Dorp mocht vanwege een gast aan tafel geen wijn geschonken worden. Hoe gaat dit verder? Westers geklede vrouwen de wijk uit of de burka in treiteren? Joden de wijk uitpesten? Reclamezuilen met afbeeldingen van sloggi-slips neerhalen? Drank- en lingeriezaken leegplunderen? Ongemengd naar school? Geen onderwijzeressen voor een klas met jongens? Vrouwelijke artsen die geen man willen of mogen behandelen? Biologie-onderwijs dat onder curatele wordt gesteld? Alles kwetst voor wie wil zien. Uitzending van soldaten naar Afghanistan of een erkenning van de polisario-strijders door Nederland of een beperking aan de hoogte van de moskee zal ook wel kwetsen.
Hoe moet dat als binnenkort in de grote steden meer dan de helft van de bevolking allochtoon is? Cohen ziet in tegenstelling tot Bolkestein geen enkel probleem (Buitenhof uitzending). Hij ziet in Aboutaleb een waardig opvolger. Waarschijnlijk vooral omdat die Marokkaan is en dat geeft meteen al een probleem aan. In een uitzending van “Rondom Tien” vroeg een Marokkaans student aan ex-wethouder Pastors of het geen consequentie moet hebben, als de meerderheid van een wijk uit allochtonen bestaat. De vraag werd helaas niet beantwoord. Maar de vraag zelf is veelzeggend en bedreigend.

Ik juich de provocatie van de deense cartoonisten toe. Er moet een daad gesteld worden in dit klimaat van intimidatie. De reactie bewijst wat te bewijzen was, namelijk dat DE Islam wel degelijk bestaat (ze scharen zich onafhankelijk van plaats en opleiding snel onder één banier) en nog gewelddadig kan zijn ook en dat we een vijfde colonne in huis hebben, niet gering in omvang (zelfs veel “hoogopgeleiden” zijn gekwetst), met een kort lontje (“Behead those who say Islam is violent”, aldus een opschrift in Londen) en weinig loyaal aan het gastland (Een Deense imam riep zelf op tot een handelsboycot, maar hij sprak met twee monden. Denk ook aan de AIVD-tolk en dat voor Marokkanen een Marokkaanse politieagent een verrader is). De filosofie van “de boel bij elkaar houden” en “met elkaar blijven praten” is één van zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Het is nu de tijd om niet pragmatisch, maar om principieel te handelen. “Love it or leave it”.
rkh, 9-2-2006