Sinds 1963 voert Frankrijk een postcodebeleid, dat is dat ouders hun kind sturen naar de school in de buurt. Volgens Figaro schoolt echter 30% van de kinderen buiten de eigen wijk (40% in Parijs). Er wordt bijv. met fake-adressen gewerkt.
Vooral de onderwijsbonden zijn tegen wijziging van beleid. Maar de eigen leden lappen wel de regels aan hun laars en dat twee keer meer dan gemiddeld. Een interessante spagaat van JA-zeggen op macroniveau en NEE-doen op microniveau.
12-09-2006
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
7 opmerkingen:
Ja zeggen op macroniveau maar op microniveau anders doen, vind ik niet hypocriet. Voorbeeld: een goede vriend van me is er een voorstander van dat zoveel mogelijk Nederlanders lid zijn van een christelijke kerk (macro-mening). Zelf komt hij echter nooit in een kerk en wil daar ook nooit heen, zelfs niet om van orgelspel te genieten (doen op microniveau).
Ik vind dit heel respectabel en allerminst hypocriet. Of zie ik dat verkeerd en is mijn goede vriend hypocriet?
PJ te N
Ook Spinoza maakte al onderscheid tussen het vulgus en de elite.
Zij die niet beter (mogen) weten en zij die beter weten.
Nee, ik vind dat wel hypocriet.
Die goede vriend waar ik het over heb, is RKH te L, weet je nog?
Soit.
"Soit", in goed Nederlands "nou en?", mag hier het laatste woord toch niet zijn. Er moet volgen ofwel de erkenning dat de pot de ketel heeft verweten of de erkenning dat het niet hypocriet maar eerlijk is onderscheid te maken tussen vulgus en elite.
Soit === Het zij zo.
"Het zij zo" is ongeveer hetzelfde als "nou en?" (in het Engels "so what?"), en verdient meer nog dan die twee populariseringen uitsluitsel. Wat zij zo? Dat de pot de ketel verwijt of dat er onderscheid is tussen vulgus en elite?
Een reactie posten