De bitcoin lijkt uit de alternatieve, anarchistische hoek
te komen. Je
krijgt soms namelijk de indruk dat mannen met knotjes de ondergang van banken en
andere instituties als hoogste doel zien. De bitcoin als instrument in de strijd tegen het Groot
Kapitaal. Ik denk dat het anders is begonnen.
Er is –volgens mij- gewoon iemand ’s ochtends opgestaan
met de simpele vraag: “Hoe ontwerp ik een
wereldmunt, waar geen staat de
controle over heeft, maar in plaats daarvan de gebruikers?” De bitcoin is
een hoogst intellectueel Idee en op de eerste plaats een intellectuele exercitie,
vergelijkbaar met het Esperanto. Waarbij ik niet uitsluit, dat ergernis over de
suprematie van de dollar een rol heeft gespeeld. Wat zou verklaren waarom juist
een niet-Amerikaan –nl. een Japanner- met de Idee van een wereldmunt kwam en
deze heeft ontwikkeld.
De vraag moet gesteld of één wereldmunt onder controle
van de gebruikers wel een goed Idee is. Ik denk van niet.
Weliswaar verdwijnen bij één munt de kosten van
valuta-omzettingen en geeft het de handel zekerheid, omdat je precies de prijs
betaalt die is overeengekomen. Maar daar staat tegenover dat monetaire politiek onmogelijk is, want
daar gaat de politiek dan niet meer over.
Dus is de devaluatie van een munt om een land weer
concurrerend te maken, niet mogelijk. Gewoon, omdat een land met een eigen munt
niet meer bestaat. En evenmin is het mogelijk extra geld bij te drukken om de
economie aan te jagen, omdat de politiek daar niet overgaat. Dat is dus terug
naar de Gouden Standaard. Alsof Keynes voor niets heeft geleefd.
