Wie zonder woorden is, heeft geen vat op de wereld. Dit gaat niet over dementie of afasie, maar over de wonderbaarlijke en heilzame kracht van taal.
Eénmaal aan het woord probeert de gemiddelde politicus ook aan het woord te blijven. Halverwege een zin wordt naar lucht gehapt om maar zonder hapering de volgende zin te halen, angstig als hij of zij is voor een moeilijke vraag of voor kritiek. Hoe dit merkwaardige fenomeen te benoemen zonder grof te worden? Wie het juiste woord vindt, heeft de macht om het gesprek op dit punt te sturen.
Er wordt gezegd dat de tegenwoordige jeugd verruwt en een wel erg kort lontje heeft. Zie ook de beveiligingssluizen op scholen. Er wordt nooit bijgezegd dat de verzwarting daar (mede) aan debet is. Met welk woord is deze politiek-correcte en wel erg generaliserende observatie in één slag neer te sabelen?
Onder Halsema is Groenlinks erg rechtstatelijk geworden. Dat betekent ook juridisering van de maatschappij en geen tot weinig ruimte voor creatieve oplossingen (bijv. ama’s meteen terugsturen). Welk woord, uitdrukking, gezegde of beeld brengt het problematische van deze opstelling aan en voor het licht?
Op het moment van schrijven zien de pommeranten “discriminatie” en “racisme” als de grootste boosdoeners. Rinnooy Kan zei het in Buitenhof, een directeur van het uitzendbureau Content zei het in NOVA en de koningin zei het in de Ridderzaal. Daarmee zou -is impliciet de bewering- de radicalisering onder moslims, de werkeloosheid, de schooluitval en het wangedrag van de nieuwe Nederlanders zijn verklaard. De beleidsmakers liegen en weten dat ze liegen. Maar het is ingewikkelder, want het is niet een gewone leugen om zichzelf tegen iets in te dekken. Het is liegen in naam van een hoger doel, namelijk “de boel bij elkaar houden”. Daarbij wordt het gewone volk en de middenstanders ook nog een lesje geleerd over hoe het eigenlijk moet en hoe fout ze –de rancuneuze kleinburgers (Pessers)- eigenlijk zijn. En tussendoor dicht de “elite” zichzelf ook nog eens morele superioriteit toe. Met welk woord of uitdrukking is uiting te geven aan de machteloze ergernis over zoveel domheid, contraproductiviteit, onwil en morele zelfverheffing?
We herinneren ons de woorden van Bloomberg (burgemeester van N.Y.) na 9/11: “Een man die zijn vrouw verliest heet weduwnaar. Een vrouw die haar man verliest, heet weduwe. Een kind dat zijn ouders verliest heet wees. Maar hoe heet een ouder die zijn kind verliest?” Op zoek naar woorden van troost.
Om één of andere reden irriteert het wanneer een oud-politicus als bijv. Aantjes of Dijkstal weer eens ergens opduikt. Met de verzuchting “Heintje Davids” kan aan die gevoelens van irritatie uiting worden gegeven en de uitdrukking communiceert ook nog lekker richting de goede verstaander. Mooi dus dat we zo’n uitdrukking ter beschikking hebben.
De taal biedt clichés (“Regels zijn regels”), spreuken (“Zet de kaars niet onder de korenmaat, maar zet hem op een standaard”), tegeltjeswijsheden (“Ledigheid is des duivels oorkussen”), slogans (“De kogel kwam van links”) en termen (“Stockholm syndroom”) die het denken ordenen, sturen en die grip geven op de werkelijkheid en vorm aan emoties. Maar het is ook mogelijk zelf met constructies te komen, zoals ook Adam dingen en dieren voor het eerst namen gaf, of om oude woorden in een nieuwe context te gebruiken.
Hans Jansen heeft de term “zelfislamisering” gemunt. Met één woord hekelt hij dhimmie-gedrag. Het woord behoeft nauwelijks uitleg. Het is de samenvatting van een analyse en een kritiek in één.
Geert Mak kwam in zijn pamflet met “handelaren in Angst” (die van Europa een culturele vesting willen maken met discriminatie en racisme als basiswaarden, hoe verzin je het) en heeft daarmee met veel succes de wereld versimpeld tot wie deugt en wie niet (rechtse politici en het rapaille). De zelfbenoemde vredesapostel heeft daarmee zeker bijgedragen aan het klimaat van polarisatie en haat. Aan wie het nog niet goed wist, wie twijfelde heeft hij taal gegeven en aan wie het al wel wist extra munitie.
Ik heb zelf voor de Mak van het pamflet de term “complotdenker” bedacht. Mijns inziens een goede samenvatting van zijn gedachtegoed en de kritiek daarop. Mij geeft deze vondst grip op de werkelijkheid en vorm aan mijn ergernis. In al zijn eenvoud bergt “complotdenker” een waaier aan betekenissen die effectief en efficiënt zijn te communiceren (naar wie de term kent en begrijpt). De term is gemakkelijk te memoriseren en is een kapstok die het mogelijk maakt een samenhangend verhaal te vertellen, omdat “complotdenker” als het ware de te beantwoorden vragen genereert en ordent. Deze analyse en kritiek bieden ook een (verrassend) perspectief van waaruit anderen naar Mak kunnen kijken en hun eigen gedachten kunnen vormen.
Deze “Geestelijke Oefening” maakt mij duidelijk hoe moeilijk het voor nieuwkomers is om zich duidelijk –effectief en efficiënt- uit te drukken. In eigen woorden moeten zeggen wat ook met de uitdrukking “Het kind met het badwater weggooien” kan worden gezegd, zal zowel van de spreker als van de toehoorder onnodig veel tijd en energie vergen.
Naast dit onvermogen zich economisch uit te drukken zijn er ook misverstanden. “De kogel is door de kerk” zal waarschijnlijk negatief geïnterpreteerd worden en termen als “cliëntalisme” en “nepotisme” zullen mogelijk een positieve gevoelswaarde hebben.
Ten derde zullen sommige nieuwkomers nooit eerder in bepaalde complexe situaties zijn geweest of nooit eerder een bepaald verschijnsel hebben meegemaakt, waarvoor ze ook in eigen taal geen woorden hebben en waardoor mogelijk bepaalde zaken niet worden opgemerkt (heimwee, adhd, hoogbegaafdheid, bekken instabiliteit, “politie als vriend”) en het onzegbare niet gedacht kan worden*.
In de tijd van het Humanisme werden lessen in levenswijsheid gegeven. Dat gebeurde onder meer aan de hand van spreuken en zegswijzen. Ik mag hopen dat ook in het huidige onderwijs voor allochtonen aandacht wordt besteed aan spreuken, staande uitdrukkingen, clichés en de door Zalm gewraakte tegeltjeswijsheden. Men krijgt dan ook nog spelenderwijs iets mee van de rijke Nederlandse cultuur (“Gij zult geen twee heren dienen”, “Zachte heelmeesters maken stinkende wonden”) en dat gaat dan niet over klompen of over Rembrandt.
rkh, 22-09-06
* Dit is natuurlijk in zijn algemeenheid onzin. We hebben hiervoor: “Het is te mooi om waar te zijn”.
update: Na 10 minuten had iemand al gespot dat ik "Halsema" gebruikte. Zit Groenlinks momenteel constant internet te monitoren?
woensdag, september 27, 2006
dinsdag, september 26, 2006
“De toon” als argument
Over woorden als stenen
In de discours van links komt de laatste tijd “de toon” vaak als argument voor, althans wordt zo gebruikt dat deze een argumentatieve waarde krijgt. In de herhaling, in het gepapagaai doet dit gebruik algauw gekunsteld aan en boet daardoor aan kracht in, maar mijn ergernis wordt er niet minder door.
Ook “schaamte” is als argument in opkomst. Als het zo uitkomt, schaamt men zich voor Balkenende of voor Nederland (maar voor bijv. het homohuwelijk of de euthanasiewetgeving juist weer niet). Emoties gaan dus steeds meer opspelen in het debat.
“De toon” als argument lijkt geen toelichting te behoeven, want als het gaat om de tweedeling (jong/oud, arm/rijk, allochtoon/autochtoon, zwart/wit, islamiet/niet-islamiet) behoeft bijna niets rechtvaardiging. Desgevraagd zal men ter verduidelijking zeggen: “De harde toon in het integratie-debat” (dus niet de milde, de hoge, de ironische of de sarcastische). Doorvragen zal misschien wat uitspraken van bewindslieden opleveren. Bijv. van Verdonk over “Het korte lontje van Marokkanen” of van Verdonk op de Dam: “Wij, Nederlanders, doen zoiets niet” of van Zalm op een suggestieve vraag na de dood van Van Gogh: “Ja, het is een oorlog tegen de Islam”. Maar ik vermoed, dat de meeste mensen helemaal geen zinnige onderbouwing kunnen geven voor het verwijt van een te harde toon in het debat. En voorzover er wel onderbouwd wordt, zou mijn vraag zijn wat nu eigenlijk de kritiek is. We hebben hier m.i. met puur onderbuik te maken, zonder inhoud dus.
Het "argument" wil dan ook alleen maar duidelijk maken dat de spreker zelf in het goede kamp zit en de tegenstander in het verkeerde (in die van uitbuiters, racisten en fascisten). De proponent is als de autoritaire vader die tegen zijn zoon zegt: “De toon bevalt mij niet”, waarmee deze zich buiten het gesprek stelt en een oordeel velt. Hier is sprake van morele zelfverheffing die geen tegenspraak duldt. Met “de toon” als argument wil men dus ten tweede de discussie stilleggen.
Maar het is ook allemaal leugen en hypocrisie. Er wordt gedaan alsof men aanhanger is van een hoger moreel principe, namelijk: “Gij zult in een debat geen harde toon aanslaan”. Niets is minder waar, zo gauw het te pas komt zal men zelf op “harde toon” debatteren.
rkh, 25-09-06
In de discours van links komt de laatste tijd “de toon” vaak als argument voor, althans wordt zo gebruikt dat deze een argumentatieve waarde krijgt. In de herhaling, in het gepapagaai doet dit gebruik algauw gekunsteld aan en boet daardoor aan kracht in, maar mijn ergernis wordt er niet minder door.
Ook “schaamte” is als argument in opkomst. Als het zo uitkomt, schaamt men zich voor Balkenende of voor Nederland (maar voor bijv. het homohuwelijk of de euthanasiewetgeving juist weer niet). Emoties gaan dus steeds meer opspelen in het debat.
“De toon” als argument lijkt geen toelichting te behoeven, want als het gaat om de tweedeling (jong/oud, arm/rijk, allochtoon/autochtoon, zwart/wit, islamiet/niet-islamiet) behoeft bijna niets rechtvaardiging. Desgevraagd zal men ter verduidelijking zeggen: “De harde toon in het integratie-debat” (dus niet de milde, de hoge, de ironische of de sarcastische). Doorvragen zal misschien wat uitspraken van bewindslieden opleveren. Bijv. van Verdonk over “Het korte lontje van Marokkanen” of van Verdonk op de Dam: “Wij, Nederlanders, doen zoiets niet” of van Zalm op een suggestieve vraag na de dood van Van Gogh: “Ja, het is een oorlog tegen de Islam”. Maar ik vermoed, dat de meeste mensen helemaal geen zinnige onderbouwing kunnen geven voor het verwijt van een te harde toon in het debat. En voorzover er wel onderbouwd wordt, zou mijn vraag zijn wat nu eigenlijk de kritiek is. We hebben hier m.i. met puur onderbuik te maken, zonder inhoud dus.
Het "argument" wil dan ook alleen maar duidelijk maken dat de spreker zelf in het goede kamp zit en de tegenstander in het verkeerde (in die van uitbuiters, racisten en fascisten). De proponent is als de autoritaire vader die tegen zijn zoon zegt: “De toon bevalt mij niet”, waarmee deze zich buiten het gesprek stelt en een oordeel velt. Hier is sprake van morele zelfverheffing die geen tegenspraak duldt. Met “de toon” als argument wil men dus ten tweede de discussie stilleggen.
Maar het is ook allemaal leugen en hypocrisie. Er wordt gedaan alsof men aanhanger is van een hoger moreel principe, namelijk: “Gij zult in een debat geen harde toon aanslaan”. Niets is minder waar, zo gauw het te pas komt zal men zelf op “harde toon” debatteren.
rkh, 25-09-06
zondag, september 24, 2006
Problemen
Tot een probleem kan men zich op verschillende wijzen verhouden:
1. Ontkennen, zeggen dat het probleem niet bestaat.
2. Negeren, net doen alsof het probleem niet bestaat; wegkijken.
3. Ridiculiseren, bijv. tegen iemand die last heeft van geluid, zeggen dat hij oud wordt; bagatelliseren.
4. Verhullen, bijv. zoals Cohen aanvankelijk deed, over de Marokkaanse jongens die na de dodenherdenking met kransen voetbalden zeggen dat hen historisch besef ontbreekt.
5. Relativeren, bijv. zeggen dat uit studies is gebleken dat na drie generaties de problemen van de immigratie zich vanzelf oplossen.
6. Accepteren.
Deze opsomming is resultaat van enig denkwerk en biedt een kader om grip op “de wereld” te krijgen. Er wordt een taal en een manier van kijken geboden die het mogelijk of gemakkelijk maakt überhaupt iets te zien en op te merken. Er worden concreet krachtige woorden aangereikt om iets te zien en te zeggen over de “fase in het proces van probleemverwerking”.
Analyseren is één, dit instrumentarium ook in praktijk brengen is twee. Daarvoor is in elk geval nodig dat kennis gewoon paraat is en niet van dat “zoeken we op”. Zoals ik zonder enige denkinspanning kan zeggen dat Finkum tussen Hijum en Stiens ligt en Marrum boven Hallum, zo wil ik met mijn indeling kunnen jongleren. Ook hiervoor moet arbeid verzet worden, want een idiot savant ben ik niet. Maar er is hoop op beloning, want het is mij tenslotte ook gelukt om achterstevoren te tellen en te zeggen dat 18 na 15 komt. Met het alfabet ligt het trouwens al wat moeilijker. Ik kan niet bij elke letter zomaar zeggen wat er voor of er na komt. Dit gebrek speelt op bij het zoeken in een woordenboek. Hetzelfde bij de bijbelboeken (genesis, exodus ….) en in sterkere mate nog bij de Duitse naamvalrijtjes (maar hier is natuurlijk de rangorde in het geheel niet van belang).
Het uit het hoofd leren van een rijtje van zes items met als ordenend principe de mate van acceptatie zou toch te doen moeten zijn. Omdat in de pure opsomming weinig muziek zit, doe ik het met hulp van wat mnemotechniek. Van “ONRVRA” kan ik maken: “OpNieuw”, Riepen Vele RaadsAdviseurs. Maar ook een ezelsbrug moet gememoriseerd worden en stelt vormeisen. Een goed, ritmisch gedicht met daarin de opsomming verwerkt, zou ook kunnen. Het blijft behelpen bij ontstentenis van een beeldgeheugen.
Ik kies ervoor de woorden te linken aan lichaamsbewegingen:
1. Ontkennen: Nee-schudden.
2. Negeren: Eén kant op kijken.
3. Ridiculiseren: Lachen.
4. Verhullen: Schaamlap voor doen.
5. Relativeren: Wegwerp gebaar maken.
6. Accepteren: Embracement.
Dit alles in de hoop dat het jongleren vanzelf komt en dat de ladder om er te komen niet meer nodig is.
rkh, 23-09-06
1. Ontkennen, zeggen dat het probleem niet bestaat.
2. Negeren, net doen alsof het probleem niet bestaat; wegkijken.
3. Ridiculiseren, bijv. tegen iemand die last heeft van geluid, zeggen dat hij oud wordt; bagatelliseren.
4. Verhullen, bijv. zoals Cohen aanvankelijk deed, over de Marokkaanse jongens die na de dodenherdenking met kransen voetbalden zeggen dat hen historisch besef ontbreekt.
5. Relativeren, bijv. zeggen dat uit studies is gebleken dat na drie generaties de problemen van de immigratie zich vanzelf oplossen.
6. Accepteren.
Deze opsomming is resultaat van enig denkwerk en biedt een kader om grip op “de wereld” te krijgen. Er wordt een taal en een manier van kijken geboden die het mogelijk of gemakkelijk maakt überhaupt iets te zien en op te merken. Er worden concreet krachtige woorden aangereikt om iets te zien en te zeggen over de “fase in het proces van probleemverwerking”.
Analyseren is één, dit instrumentarium ook in praktijk brengen is twee. Daarvoor is in elk geval nodig dat kennis gewoon paraat is en niet van dat “zoeken we op”. Zoals ik zonder enige denkinspanning kan zeggen dat Finkum tussen Hijum en Stiens ligt en Marrum boven Hallum, zo wil ik met mijn indeling kunnen jongleren. Ook hiervoor moet arbeid verzet worden, want een idiot savant ben ik niet. Maar er is hoop op beloning, want het is mij tenslotte ook gelukt om achterstevoren te tellen en te zeggen dat 18 na 15 komt. Met het alfabet ligt het trouwens al wat moeilijker. Ik kan niet bij elke letter zomaar zeggen wat er voor of er na komt. Dit gebrek speelt op bij het zoeken in een woordenboek. Hetzelfde bij de bijbelboeken (genesis, exodus ….) en in sterkere mate nog bij de Duitse naamvalrijtjes (maar hier is natuurlijk de rangorde in het geheel niet van belang).
Het uit het hoofd leren van een rijtje van zes items met als ordenend principe de mate van acceptatie zou toch te doen moeten zijn. Omdat in de pure opsomming weinig muziek zit, doe ik het met hulp van wat mnemotechniek. Van “ONRVRA” kan ik maken: “OpNieuw”, Riepen Vele RaadsAdviseurs. Maar ook een ezelsbrug moet gememoriseerd worden en stelt vormeisen. Een goed, ritmisch gedicht met daarin de opsomming verwerkt, zou ook kunnen. Het blijft behelpen bij ontstentenis van een beeldgeheugen.
Ik kies ervoor de woorden te linken aan lichaamsbewegingen:
1. Ontkennen: Nee-schudden.
2. Negeren: Eén kant op kijken.
3. Ridiculiseren: Lachen.
4. Verhullen: Schaamlap voor doen.
5. Relativeren: Wegwerp gebaar maken.
6. Accepteren: Embracement.
Dit alles in de hoop dat het jongleren vanzelf komt en dat de ladder om er te komen niet meer nodig is.
rkh, 23-09-06
maandag, september 18, 2006
Een gratis crèche vanuit socialistisch perspectief
De “gratis crèche” is momenteel hot en wordt door schillende politieke partijen als het middel gezien om vrouwen de arbeidsmarkt op te krijgen.
Harrie Verbon (hoogleraar) en Tim Willems (student) schreven hierover in de Volkskrant dat bij realisatie een belangrijk sociaal weefsel (ouders en buren die bijspringen, kinderen die hun ouders verzorgen) zomaar wordt vernield en dat het netto resultaat ongeveer nul zal zijn (de kinderopvang en de ouderenzorg zal het arbeidspotentieel uitputten).
Christien Brinkgreve vindt dat er teveel vanuit de economie wordt gedacht en dat de afwezigheid of duurte van de crèches niet de enige reden is om niet te gaan werken. Zij schreef er met Egbert te Velde een boek over. En deze Te Velde zegt in de Volkskrant dat we af moeten van de idee dat de man moet stofzuigen en dat vrouw een carrière wil. De politiek kan de biologie en de Nederlands cultuur niet zomaar negeren.
Wie echt gelooft, laat zich niet ompraten. Schieten eigen woorden te kort dan is er de zekerheid dat andere “deskundigen” het bovenstaande verhaal “contra crèche” onderuit weten te halen en nieuwe argumenten “pro” kunnen aanvoeren. En standvastigheid heeft het voordeel dat men niet snel kopje onder gaat in de zee van argumenten en een lijn in de discussie kan vasthouden. Een uitwisseling van meningen en wederzijdse kritiek brengt mensen niet tot elkaar. Waar het in de eerste plaats om gaat is het perspectief te bevragen van waaruit men denkt, voelt, spreekt en handelt.
De ware socialist slaat aan op “gratis” en “crèche” en ervaart het hiervoor gaan als haast intrinsiek goed. Maar wat is die “socialistische bril” die maakt dat de “gratis crèche” als zonder meer goed wordt gezien? Centraal in de socialistische ideologie staat “gelijkheid”. Naar het kind vertaald: gelijke startpositie. Dat betekent: kinderen zo snel mogelijk “weghalen” uit het gezin dat (volgens de Ouden haast per definitie) misvormt, verkeerde normen en waarden bijbrengt en niet altijd een veilige plek biedt. Voor de vrouw betekent “gelijkheid” vanuit feministisch-socialistisch perspectief: economische onafhankelijk (of negatief: niet afhankelijk van een man) en ontplooiing. Het moeten opvoeden van een kind is hiervoor een belemmering. (Het is jammer dat de gelijke verdeling van de huishoudelijke taken niet te linken is aan de crèche, want dan was de opsomming met het noemen van de categorie “man” aardig compleet geweest.)
Wat heeft nu deze geestelijke oefening aan inzichten opgeleverd?
De economie, het marktdenken als verklaring voor de opkomst van de crèche-idee schiet te kort en verhult. De ideologie spreekt een woordje mee, hoewel de officiële discours over marktdenken gaat.
Een kritiek is pas zinvol, nadat is blootgelegd waar het echt om gaat, wat een mens beweegt.
In de politieke programma’s wordt het onderwerp “integratie” node gemist, althans volgens de commentaren. Wel, dat is in elk geval terug te vinden in het onderwerp “crèche”. Verklaard hiermee is waarom zoveel partijen dit als thema hebben gekozen. Men wil dat de in potentie vervelende Marokkaantjes etc. van jongsafaan gedisciplineerd worden en niet in half-achterlijke gezinnen groot groeien. Dat is de verborgen agenda die onder het kopje “Marktdenken” wordt gebracht. De angst om te discrimineren of te stigmatiseren is debet aan dat het zo gaat.
p.s.: Brengen beleidsmakers hun eigen kinderen naar zo’n publieke crèche? Ik waag het te betwijfelen. Het éne zeggen op macroniveau en andere doen op microniveau heet hypocrisie.
rkh, 17-09-06
Harrie Verbon (hoogleraar) en Tim Willems (student) schreven hierover in de Volkskrant dat bij realisatie een belangrijk sociaal weefsel (ouders en buren die bijspringen, kinderen die hun ouders verzorgen) zomaar wordt vernield en dat het netto resultaat ongeveer nul zal zijn (de kinderopvang en de ouderenzorg zal het arbeidspotentieel uitputten).
Christien Brinkgreve vindt dat er teveel vanuit de economie wordt gedacht en dat de afwezigheid of duurte van de crèches niet de enige reden is om niet te gaan werken. Zij schreef er met Egbert te Velde een boek over. En deze Te Velde zegt in de Volkskrant dat we af moeten van de idee dat de man moet stofzuigen en dat vrouw een carrière wil. De politiek kan de biologie en de Nederlands cultuur niet zomaar negeren.
Wie echt gelooft, laat zich niet ompraten. Schieten eigen woorden te kort dan is er de zekerheid dat andere “deskundigen” het bovenstaande verhaal “contra crèche” onderuit weten te halen en nieuwe argumenten “pro” kunnen aanvoeren. En standvastigheid heeft het voordeel dat men niet snel kopje onder gaat in de zee van argumenten en een lijn in de discussie kan vasthouden. Een uitwisseling van meningen en wederzijdse kritiek brengt mensen niet tot elkaar. Waar het in de eerste plaats om gaat is het perspectief te bevragen van waaruit men denkt, voelt, spreekt en handelt.
De ware socialist slaat aan op “gratis” en “crèche” en ervaart het hiervoor gaan als haast intrinsiek goed. Maar wat is die “socialistische bril” die maakt dat de “gratis crèche” als zonder meer goed wordt gezien? Centraal in de socialistische ideologie staat “gelijkheid”. Naar het kind vertaald: gelijke startpositie. Dat betekent: kinderen zo snel mogelijk “weghalen” uit het gezin dat (volgens de Ouden haast per definitie) misvormt, verkeerde normen en waarden bijbrengt en niet altijd een veilige plek biedt. Voor de vrouw betekent “gelijkheid” vanuit feministisch-socialistisch perspectief: economische onafhankelijk (of negatief: niet afhankelijk van een man) en ontplooiing. Het moeten opvoeden van een kind is hiervoor een belemmering. (Het is jammer dat de gelijke verdeling van de huishoudelijke taken niet te linken is aan de crèche, want dan was de opsomming met het noemen van de categorie “man” aardig compleet geweest.)
Wat heeft nu deze geestelijke oefening aan inzichten opgeleverd?
De economie, het marktdenken als verklaring voor de opkomst van de crèche-idee schiet te kort en verhult. De ideologie spreekt een woordje mee, hoewel de officiële discours over marktdenken gaat.
Een kritiek is pas zinvol, nadat is blootgelegd waar het echt om gaat, wat een mens beweegt.
In de politieke programma’s wordt het onderwerp “integratie” node gemist, althans volgens de commentaren. Wel, dat is in elk geval terug te vinden in het onderwerp “crèche”. Verklaard hiermee is waarom zoveel partijen dit als thema hebben gekozen. Men wil dat de in potentie vervelende Marokkaantjes etc. van jongsafaan gedisciplineerd worden en niet in half-achterlijke gezinnen groot groeien. Dat is de verborgen agenda die onder het kopje “Marktdenken” wordt gebracht. De angst om te discrimineren of te stigmatiseren is debet aan dat het zo gaat.
p.s.: Brengen beleidsmakers hun eigen kinderen naar zo’n publieke crèche? Ik waag het te betwijfelen. Het éne zeggen op macroniveau en andere doen op microniveau heet hypocrisie.
rkh, 17-09-06
vrijdag, september 15, 2006
Tant pis pour la réalité, tant pis pour Grimbergen
Cees Grimbergen van Rondom Tien houdt niet van meningencircussen. Hij wil eerst feiten en daarna pas meningen en discussie. Mijn stelling is dat Grimbergen zich vergist; feiten doen er niet toe, althans wanneer het erom gaat iemand op andere gedachten te brengen.
De uitzending van STAND.NL van 13/09/06 illustreert en ondersteunt deze stelling. Donner heeft beweerd dat hier ter lande de sharia moet worden ingevoerd, wanneer daar 2/3 vóór is en dat het een schande zou zijn wanneer deze consequentie van de democratische rechtstaat niet wordt geaccepteerd. De stelling waarop het volk kan reageren is: “Donner moet zijn uitspraak intrekken”. Studiogast Bas van der Vlies (SGP) vindt intrekking niet nodig, want op de theoretische excercitie is als zodanig niets aan te merken. Maar hij vindt wel dat Donner de negatieve kant van de sharia had moeten benadrukken.
De poll laat de volgende uitslag zien:
---------------------------------------------- voor -- tegen
13.05 (begin uitzendig) --------- 1800 --- 65% ----35%
13.30 (einde uitzending)-------- 2500 --- 65% ----35%
19.30 ------------------------------ 4475 --- 65% ----35%
Het is niet al te gewaagd te beweren dat het studiogesprek weinig vat had op de meningen in het land.
Wat zullen de “feiten” zijn in een Rondom Tien over het onderhavige? Een deskundige zal zeggen dat de wens om de sharia in te voeren begrepen moet worden als een verlangen naar een rechtvaardige maatschappij. Een andere deskundige zal zeggen waar de sharia is ingevoerd en dat in Marokko de sharia alleen familierecht en nog wat betreft en dat Turkije helemaal geen sharia kent. Ook zullen de demografische ontwikkelingen in Nederland aan bod komen. En een van top tot teen bedekte vrouw uit de binnenlanden van Nederland zal mogen zeggen dat de sharia tenminste respect voor de vrouw kent.
Al die deskundigheid zal al gauw verwarrend werken. We zijn er niet op getraind meer dan twee, drie beweringen tegelijkertijd vast te houden (te memoriseren), te analyseren en te wegen. Daarbij komt dat deskundigheid hedentendage gewantrouwd wordt. En terecht, want het lijkt wel of bij elke mening een “deskundige” is te vinden. Sterker: bij bepaalde onderwerpen zou de “deskundige” ook nog wel eens met zichzelf van mening kunnen verschillen (publiekelijk pleiten voor kindercrêches, maar zelf de kinderen daar niet heen sturen) en een vermoeden van hypocrisie bevordert de ontvankelijkheid voor argumenten niet.
Geen milieu dus om van mening te veranderen. En uiteraard we koesteren de mening –hoe onuitgesproken ook- als iets van onszelf en willen daarenboven niet voor windvaan worden uitgemaakt.
Maar fundamenteler is, dat we alleen maar kunnen kijken met een bepaalde bril, geslepen en gekleurd door karakter, intelligentie, opvoeding, peers, ervaring. En dat dit ook niet anders kan waar het vermoedens, inschattingen, verwachtingen, interpretaties en weging van verschillende mogelijkheden of scenario’s betreft. Deze bril (dit perspectief of paradigma) bepaalt of iets überhaupt als feit verschijnt en bepaalt wat daarvan dan de relevantie is. Wie beelden van een steniging of van schreeuwende baardmannen op het netvlies heeft en daarbij meent dat alles op alles te gezet moet worden om het voorkomen dat ook maar iets daarvan in Nederland wordt gerealiseerd, zal niets kunnen en niets doen met de informatie dat het in Marokko wel meevalt of dat de sharia een rol bij mediatie (informele rechtsbemiddeling) zou kunnen spelen. Men blijft bij zijn ingenomen standpunt net als de mensen die in Donner de theoreticus zien.
En trouwens een wetenschappelijke theorie wordt ook niet vervangen bij de eerste de beste tegenwerping (falsificatie). In de fundamentele natuurkunde is het momenteel zo dat de theorie het experiment dicteert. De Idealisten wisten het al: past een feit niet in het schema dan is het “des te erger voor de werkelijkheid”.
rkh, 13/09/06
De uitzending van STAND.NL van 13/09/06 illustreert en ondersteunt deze stelling. Donner heeft beweerd dat hier ter lande de sharia moet worden ingevoerd, wanneer daar 2/3 vóór is en dat het een schande zou zijn wanneer deze consequentie van de democratische rechtstaat niet wordt geaccepteerd. De stelling waarop het volk kan reageren is: “Donner moet zijn uitspraak intrekken”. Studiogast Bas van der Vlies (SGP) vindt intrekking niet nodig, want op de theoretische excercitie is als zodanig niets aan te merken. Maar hij vindt wel dat Donner de negatieve kant van de sharia had moeten benadrukken.
De poll laat de volgende uitslag zien:
---------------------------------------------- voor -- tegen
13.05 (begin uitzendig) --------- 1800 --- 65% ----35%
13.30 (einde uitzending)-------- 2500 --- 65% ----35%
19.30 ------------------------------ 4475 --- 65% ----35%
Het is niet al te gewaagd te beweren dat het studiogesprek weinig vat had op de meningen in het land.
Wat zullen de “feiten” zijn in een Rondom Tien over het onderhavige? Een deskundige zal zeggen dat de wens om de sharia in te voeren begrepen moet worden als een verlangen naar een rechtvaardige maatschappij. Een andere deskundige zal zeggen waar de sharia is ingevoerd en dat in Marokko de sharia alleen familierecht en nog wat betreft en dat Turkije helemaal geen sharia kent. Ook zullen de demografische ontwikkelingen in Nederland aan bod komen. En een van top tot teen bedekte vrouw uit de binnenlanden van Nederland zal mogen zeggen dat de sharia tenminste respect voor de vrouw kent.
Al die deskundigheid zal al gauw verwarrend werken. We zijn er niet op getraind meer dan twee, drie beweringen tegelijkertijd vast te houden (te memoriseren), te analyseren en te wegen. Daarbij komt dat deskundigheid hedentendage gewantrouwd wordt. En terecht, want het lijkt wel of bij elke mening een “deskundige” is te vinden. Sterker: bij bepaalde onderwerpen zou de “deskundige” ook nog wel eens met zichzelf van mening kunnen verschillen (publiekelijk pleiten voor kindercrêches, maar zelf de kinderen daar niet heen sturen) en een vermoeden van hypocrisie bevordert de ontvankelijkheid voor argumenten niet.
Geen milieu dus om van mening te veranderen. En uiteraard we koesteren de mening –hoe onuitgesproken ook- als iets van onszelf en willen daarenboven niet voor windvaan worden uitgemaakt.
Maar fundamenteler is, dat we alleen maar kunnen kijken met een bepaalde bril, geslepen en gekleurd door karakter, intelligentie, opvoeding, peers, ervaring. En dat dit ook niet anders kan waar het vermoedens, inschattingen, verwachtingen, interpretaties en weging van verschillende mogelijkheden of scenario’s betreft. Deze bril (dit perspectief of paradigma) bepaalt of iets überhaupt als feit verschijnt en bepaalt wat daarvan dan de relevantie is. Wie beelden van een steniging of van schreeuwende baardmannen op het netvlies heeft en daarbij meent dat alles op alles te gezet moet worden om het voorkomen dat ook maar iets daarvan in Nederland wordt gerealiseerd, zal niets kunnen en niets doen met de informatie dat het in Marokko wel meevalt of dat de sharia een rol bij mediatie (informele rechtsbemiddeling) zou kunnen spelen. Men blijft bij zijn ingenomen standpunt net als de mensen die in Donner de theoreticus zien.
En trouwens een wetenschappelijke theorie wordt ook niet vervangen bij de eerste de beste tegenwerping (falsificatie). In de fundamentele natuurkunde is het momenteel zo dat de theorie het experiment dicteert. De Idealisten wisten het al: past een feit niet in het schema dan is het “des te erger voor de werkelijkheid”.
rkh, 13/09/06
woensdag, september 13, 2006
Hypocriete burgers
Friesland lijkt illegalen en uitgeprocedeerde asielzoekers met open armen te ontvangen. Je hebt de bekende opvang in Witmarsum dat met veel gedoe wordt opengehouden. Nu is er weer een actie om illegalen te laten slapen bij min of meer bekende politici. Friesland lijkt –dankzij allerlei gesubsidieerde clubjes- fel ANTI-verdonk. Dit ondanks Marianne Vaatstra, Manuel Fetter (neergestoken door een illegale albaniër), een Leeuwarder kroegbaas afgeslacht door Nederlandse Marokkanen, rapper AWA die een meisje in brand probeerde te steken etc.
Kamerlid Arno Visser vertelde mij dat het juist in Friesland moeilijk is om huisvesting voor legale asielzoekers te vinden. Vanuit Friesland hebben twee mannen een voettocht ondernomen naar Schiphol om de brand te gedenken. Er bleek toch weinig belangstelling voor hun avontuur. En vandaag lees ik in de LeeuwarderCourant dat één persoon zich in ons mooie Friesland heeft opgegeven voor de MS-collecte (en ik ben die persoon niet).
En zo sijpelt af en toe de werkelijkheid eens door de schijn.
rkh, 12-09-2006
Kamerlid Arno Visser vertelde mij dat het juist in Friesland moeilijk is om huisvesting voor legale asielzoekers te vinden. Vanuit Friesland hebben twee mannen een voettocht ondernomen naar Schiphol om de brand te gedenken. Er bleek toch weinig belangstelling voor hun avontuur. En vandaag lees ik in de LeeuwarderCourant dat één persoon zich in ons mooie Friesland heeft opgegeven voor de MS-collecte (en ik ben die persoon niet).
En zo sijpelt af en toe de werkelijkheid eens door de schijn.
rkh, 12-09-2006
Hypocriet beleid
Sinds 1963 voert Frankrijk een postcodebeleid, dat is dat ouders hun kind sturen naar de school in de buurt. Volgens Figaro schoolt echter 30% van de kinderen buiten de eigen wijk (40% in Parijs). Er wordt bijv. met fake-adressen gewerkt.
Vooral de onderwijsbonden zijn tegen wijziging van beleid. Maar de eigen leden lappen wel de regels aan hun laars en dat twee keer meer dan gemiddeld. Een interessante spagaat van JA-zeggen op macroniveau en NEE-doen op microniveau.
12-09-2006
Vooral de onderwijsbonden zijn tegen wijziging van beleid. Maar de eigen leden lappen wel de regels aan hun laars en dat twee keer meer dan gemiddeld. Een interessante spagaat van JA-zeggen op macroniveau en NEE-doen op microniveau.
12-09-2006
zondag, september 03, 2006
Wat je zegt, ben je zelf
Op de Amerikaanse TV zouden vier etnische groepen (blanken, zwarten, latino’s , aziaten) het tegen elkaar opnemen. Er was uiteraard protest.
Maar wie is er nu racistisch? Degenen die het plan hebben bedacht of degenen die het plan afwijzen?
03-09-06
Maar wie is er nu racistisch? Degenen die het plan hebben bedacht of degenen die het plan afwijzen?
03-09-06
vrijdag, september 01, 2006
Ziek, zwak en misselijk
De SP’er Ronald van Raak maakt in de Volkskrant van 29/8 met verve reclame voor zijn eigen winkel, zonder inhoud dus. De nestwarmte van de “Socialen” wordt geroemd en de vrees wordt verwoord dat Wouter Bos op het punt staat uit te vliegen. Maurice de Hond wordt erbij gesleept om Bos binnen boord te houden.
Een ander onderzoek van De Hond (van 20-10-05) maakt echter op pijnlijke wijze duidelijk waar het de SP en zijn stemmers aan schort. De Hond heeft vorig jaar onderzocht hoe in Nederland wordt aangekeken tegen de diverse maatregelen om uitkeringstrekkers te activeren. De stem van het SP-volk wijkt op alle items sterk af van die van de andere partijen; het is steeds TEGEN wat de SP slaat. Zo vindt 58% van de SP-aanhang (landelijk 28%) dat uitkeringstrekkers niet verplicht mogen worden seizoenarbeid in de land- en tuinbouw te verrichten, vindt 46% (landelijk 22%) dat men geen werkt hoeft te accepteren beneden zijn opleidingsniveau en vindt 48% (landelijk 23%) dat men geen werk hoeft te accepteren buiten zijn eigen vakgebied. Het is een vraag hoe je met zo’n mentaliteit een verzorgingsstaat in stand kunt houden en of de SP onder het mom van “Sociaal” niet gewoon asociaal is. Femke Halsema schreef al en dit keer zonder gescheld: “De huidige verzorgingsstaat kweekt afhankelijkheid en inactiviteit door de traditionele nadruk op inkomenssteun. Veel te weinig wordt een beroep gedaan op het sociale engagement van mensen, op hun behoefte zichzelf en de samenleving te ontwikkelen.”.
29-08-06
p.s. Op 18 sept. keurige brief van de Volkskrant gekregen.
Geachte lezer,
Hartelijk dank voor uw brief die wij in goede orde hebben ontvangen.
Wij hebben uw reactie meteen gereed gemaakt voor publicatie in de krant. Door ruimtegebrek en een groot aanbod is het ons echter niet gelukt uw brief te publiceren. Wij ontvangen wekelijks een paar honderd brieven en kunnen daarvan maar enkele tientallen plaatsen in Geachte Redactie en op de U-pagina.
Tot op de dag van vandaag haalde uw brief de kolommen niet. Het is nu te laat deze alsnog te plaatsen.
Wij betreuren deze gang van zaken en hopen een volgende keer wel tot publicatie over te gaan.
Hoogachtend en met vriendelijke groet,
Marie Louise Schipper
Brievenredactie de Volkskrant
Een ander onderzoek van De Hond (van 20-10-05) maakt echter op pijnlijke wijze duidelijk waar het de SP en zijn stemmers aan schort. De Hond heeft vorig jaar onderzocht hoe in Nederland wordt aangekeken tegen de diverse maatregelen om uitkeringstrekkers te activeren. De stem van het SP-volk wijkt op alle items sterk af van die van de andere partijen; het is steeds TEGEN wat de SP slaat. Zo vindt 58% van de SP-aanhang (landelijk 28%) dat uitkeringstrekkers niet verplicht mogen worden seizoenarbeid in de land- en tuinbouw te verrichten, vindt 46% (landelijk 22%) dat men geen werkt hoeft te accepteren beneden zijn opleidingsniveau en vindt 48% (landelijk 23%) dat men geen werk hoeft te accepteren buiten zijn eigen vakgebied. Het is een vraag hoe je met zo’n mentaliteit een verzorgingsstaat in stand kunt houden en of de SP onder het mom van “Sociaal” niet gewoon asociaal is. Femke Halsema schreef al en dit keer zonder gescheld: “De huidige verzorgingsstaat kweekt afhankelijkheid en inactiviteit door de traditionele nadruk op inkomenssteun. Veel te weinig wordt een beroep gedaan op het sociale engagement van mensen, op hun behoefte zichzelf en de samenleving te ontwikkelen.”.
29-08-06
p.s. Op 18 sept. keurige brief van de Volkskrant gekregen.
Geachte lezer,
Hartelijk dank voor uw brief die wij in goede orde hebben ontvangen.
Wij hebben uw reactie meteen gereed gemaakt voor publicatie in de krant. Door ruimtegebrek en een groot aanbod is het ons echter niet gelukt uw brief te publiceren. Wij ontvangen wekelijks een paar honderd brieven en kunnen daarvan maar enkele tientallen plaatsen in Geachte Redactie en op de U-pagina.
Tot op de dag van vandaag haalde uw brief de kolommen niet. Het is nu te laat deze alsnog te plaatsen.
Wij betreuren deze gang van zaken en hopen een volgende keer wel tot publicatie over te gaan.
Hoogachtend en met vriendelijke groet,
Marie Louise Schipper
Brievenredactie de Volkskrant
zaterdag, augustus 26, 2006
Denken in clichés en de onmogelijkheid van een vergelijk
In het bekende ADHD programma van de NCRV “STAND.NL” wordt een stelling over iets uit de actualiteit besproken. Een terzake deskundige geeft zijn mening en licht toe, luisteraars reageren en tenslotte geeft de deskundige daar weer zijn commentaar op. Via internet, sms en telefoon kan meegedaan worden aan een Poll. Aan het begin van de uitzending wordt gezegd hoe de meningen op dat moment liggen (meestal hebben dan al iets in de orde van 1200 mensen gereageerd). Wat telkens weer opvalt is, dat aan het eind van de uitzending (totaal zijn dan 1700 tot 2000 reacties binnen) de verhouding voor/tegen weinig verschilt van de percentages aan het begin genoemd.
Mensen veranderen niet snel van mening, al was het alleen maar om niet voor windvaan te worden gehouden. Maar het komt ook en vooral, omdat vanuit “waarheden van eeuwen” feiten en scenario’s worden geselecteerd en gewaardeerd en positie wordt gekozen. En van deze respectabele “eeuwige waarheden” is men moeilijk af te brengen. Het zijn de ingesleten clichés als ”wie niet werkt, zal niet eten”, “solidariteit met de zwakken”, “afspraak is afspraak”, “genade voor recht”, “niet klikken”, “altijd de waarheid spreken” waaruit –gegeven de situatie- wordt geput en gekozen en moet worden gekozen om geen tegenspraak te krijgen. “Kiezen” is eigenlijk te veel gezegd, omdat het daarvoor te “subliminaal” gaat. Het is als bij een eerste ontmoeting waarbij in een split second sympathie of antipathie wordt gevoeld. “Het hart heeft zijn redenen die het verstand niet kent”(Pascal). Maar het “hart” is wel gevormd door het verstand en door karakter, opvoeding. peers en ervaring.
In de affaire AHA waren de clichés: “Straf voor wie liegt en bedriegt”, “regel is regel” en “gelijke monniken, gelijke kappen” en in het andere kamp was “gekozen” voor: “solidariteit met de zwakken”, “genade voor recht”, “eigen volk (i.c. Ayaan) eerst” en het neocliché “Een staat zet de burger niet onder druk”.
De (ahistorische) kritiek dat Ayaan Hirsi Ali de monnikskap niet past gezien haar excellente prestaties, zal niemand op andere gedachten hebben gebracht en evenmin de uitval van Dorien Pessers in Buitenhof. Pessers zag een verband tussen de “regel is regel”-houding en het derde rijk en ging daarin over de top. Alsof Verdonk en haar medestanders niet zouden weten dat een verabsolutering gevaarlijk is en alsof Pessers nooit tegen haar kinderen “regel is regel” zou hebben gezegd, waarmee het een kwestie van maatvoering is geworden en de stelligheid in de aanval weg is. In haar tirade twijfelde Pessers ook nog aan de morele intuïtie van een deel van het volk – “de rancuneuze kleinburgerij “(Pessers)- wat natuurlijk nooit slim is wanneer je de “hoofden en harten” van die mensen wilt en denkt te kunnen winnen. Morele zelfverheffing wordt nog steeds niet als deugd gezien. Hermeneutiek i.p.v. kritiek had hier Prof. Dr. Pessers meer gepast.
De gênante vertoning van de tweede kamer (een hysterische Van der Laan die vraagt of wel is nagegaan wat het voor AHA betekent als ze terugkeert naar Somalië en een Halsema die in de pauze gaat onderzoeken of Verdonk een mailtje van éne Magan onder ogen heeft gehad) gaf geen aanleiding om de mening bij te stellen. En om nu AHA als de zwakkere partij te presenteren, kwam ook al niet geloofwaardig over. Althans niet bij wie accoord was met de Verdonk van het begin van de kamerzitting.
En dan nog wie bepaalt dat in een bepaalde situatie de moraal van de één beter is dan die van de ander?
rkh, 25-08-06
Mensen veranderen niet snel van mening, al was het alleen maar om niet voor windvaan te worden gehouden. Maar het komt ook en vooral, omdat vanuit “waarheden van eeuwen” feiten en scenario’s worden geselecteerd en gewaardeerd en positie wordt gekozen. En van deze respectabele “eeuwige waarheden” is men moeilijk af te brengen. Het zijn de ingesleten clichés als ”wie niet werkt, zal niet eten”, “solidariteit met de zwakken”, “afspraak is afspraak”, “genade voor recht”, “niet klikken”, “altijd de waarheid spreken” waaruit –gegeven de situatie- wordt geput en gekozen en moet worden gekozen om geen tegenspraak te krijgen. “Kiezen” is eigenlijk te veel gezegd, omdat het daarvoor te “subliminaal” gaat. Het is als bij een eerste ontmoeting waarbij in een split second sympathie of antipathie wordt gevoeld. “Het hart heeft zijn redenen die het verstand niet kent”(Pascal). Maar het “hart” is wel gevormd door het verstand en door karakter, opvoeding. peers en ervaring.
In de affaire AHA waren de clichés: “Straf voor wie liegt en bedriegt”, “regel is regel” en “gelijke monniken, gelijke kappen” en in het andere kamp was “gekozen” voor: “solidariteit met de zwakken”, “genade voor recht”, “eigen volk (i.c. Ayaan) eerst” en het neocliché “Een staat zet de burger niet onder druk”.
De (ahistorische) kritiek dat Ayaan Hirsi Ali de monnikskap niet past gezien haar excellente prestaties, zal niemand op andere gedachten hebben gebracht en evenmin de uitval van Dorien Pessers in Buitenhof. Pessers zag een verband tussen de “regel is regel”-houding en het derde rijk en ging daarin over de top. Alsof Verdonk en haar medestanders niet zouden weten dat een verabsolutering gevaarlijk is en alsof Pessers nooit tegen haar kinderen “regel is regel” zou hebben gezegd, waarmee het een kwestie van maatvoering is geworden en de stelligheid in de aanval weg is. In haar tirade twijfelde Pessers ook nog aan de morele intuïtie van een deel van het volk – “de rancuneuze kleinburgerij “(Pessers)- wat natuurlijk nooit slim is wanneer je de “hoofden en harten” van die mensen wilt en denkt te kunnen winnen. Morele zelfverheffing wordt nog steeds niet als deugd gezien. Hermeneutiek i.p.v. kritiek had hier Prof. Dr. Pessers meer gepast.
De gênante vertoning van de tweede kamer (een hysterische Van der Laan die vraagt of wel is nagegaan wat het voor AHA betekent als ze terugkeert naar Somalië en een Halsema die in de pauze gaat onderzoeken of Verdonk een mailtje van éne Magan onder ogen heeft gehad) gaf geen aanleiding om de mening bij te stellen. En om nu AHA als de zwakkere partij te presenteren, kwam ook al niet geloofwaardig over. Althans niet bij wie accoord was met de Verdonk van het begin van de kamerzitting.
En dan nog wie bepaalt dat in een bepaalde situatie de moraal van de één beter is dan die van de ander?
rkh, 25-08-06
woensdag, augustus 23, 2006
Analogie redenering
De commentator van Trouw (15/8/06) heeft wel wat aanmerkingen op de late Coming Out van Günther Grass, maar meent dat met deze daad 's mans morele integriteit toch maar weer mooi is bewezen. “Beter laat dan nooit” was daarbij voor Trouw het morele handvat dat de doorslag gaf. Ook wel dooddoener genoemd als het bedoeld is de discussie stil te leggen.
De vraag is dan of een analoog geval te bedenken is dat onze afkeuring oproept en waarin dus hoog van de toren wordt geblazen (“Niets van het kwalijke verleden mag worden verzwegen”) en de betreffende persoon uiteindelijk bekend niet zelf aan de hoge morele standaard te hebben voldaan. Met deze precieze beschrijving van de essentie van de redenering van de commentator dienen de voorbeelden zich aan, bijv. die van de dominee als hoerenloper. Of dit gedachtenexperiment in vraagvorm: Zou Jan Marijnissen nog steeds moreel integer worden genoemd als hij zou opbiechten zelf nooit de helft van zijn salaris te hebben afgedragen aan de partij? Ik vermoed van niet, maar mogelijk dat de commentator de analogie afwijst of Marijnissen inderdaad integer vindt. Het enige dat de analogie-redenering dan nog eens extra heeft duidelijk gemaakt, is het verschil in standpunt (”position”).
De vraag is dan of een analoog geval te bedenken is dat onze afkeuring oproept en waarin dus hoog van de toren wordt geblazen (“Niets van het kwalijke verleden mag worden verzwegen”) en de betreffende persoon uiteindelijk bekend niet zelf aan de hoge morele standaard te hebben voldaan. Met deze precieze beschrijving van de essentie van de redenering van de commentator dienen de voorbeelden zich aan, bijv. die van de dominee als hoerenloper. Of dit gedachtenexperiment in vraagvorm: Zou Jan Marijnissen nog steeds moreel integer worden genoemd als hij zou opbiechten zelf nooit de helft van zijn salaris te hebben afgedragen aan de partij? Ik vermoed van niet, maar mogelijk dat de commentator de analogie afwijst of Marijnissen inderdaad integer vindt. Het enige dat de analogie-redenering dan nog eens extra heeft duidelijk gemaakt, is het verschil in standpunt (”position”).
dinsdag, augustus 22, 2006
Verlies-Verlies situatie
De gelijkschakeling van HBO en WO zal geen gelijkschakeling mogen heten en zal dat ook niet zijn. Maar wie aan ontschotting denkt (bijv. Wouter Bos) zal wel moeten begrijpen dat bij doorvoering beide onderwijstypen aan vitaliteit zullen inleveren. Het HBO verliest dan immers de betere student en het WO krijgt er de minder intellectueel begaafde student bij. Tel uit je winst; niks win-win.
Deze simpele, maar krachtige redenering heeft ook nog de geschiedenis aan zijn kant: De havo heeft de mavo ontzield en het atheneum de havo, terwijl het atheneum op zijn beurt met ongemotiveerde frustraten werd en wordt opgescheept.
p.s.: Voor de radio (22/8) hoorde ik een discussie over de Islamopleidingen in Nederland. Van Koningsveld (Leiden) meende dat studenten op de Universiteit geleerd worden om zelfstandig en kritisch na te denken. Een mevr. Van IN-Holland protesteerde met iets van: “HBO en WO zijn beiden Hoger Onderwijs en het verschil is moeilijk in woorden duidelijk te maken”.
Deze simpele, maar krachtige redenering heeft ook nog de geschiedenis aan zijn kant: De havo heeft de mavo ontzield en het atheneum de havo, terwijl het atheneum op zijn beurt met ongemotiveerde frustraten werd en wordt opgescheept.
p.s.: Voor de radio (22/8) hoorde ik een discussie over de Islamopleidingen in Nederland. Van Koningsveld (Leiden) meende dat studenten op de Universiteit geleerd worden om zelfstandig en kritisch na te denken. Een mevr. Van IN-Holland protesteerde met iets van: “HBO en WO zijn beiden Hoger Onderwijs en het verschil is moeilijk in woorden duidelijk te maken”.
vrijdag, augustus 18, 2006
Gij zult niet generaliseren
Op het journaal van 22.00 werd gisterenavond gemeld dat Italie nu ook zijn eerste gevalletje eerwraak heeft. Vader en oom hebben de verwesterste dochter resp. nicht de keel doorgesneden.
Prodi was net van plan de naturalisatieregels te versoepelen. Daarvoor in de plaats zal men nu komen met strengere eisen en inburgeringscursussen. Kun je zien hoe weinig men eigenlijk heeft geloofd in dat oorspronkelijke plan.
Maar nu komt het. Een woordvoerder van de Pakistaanse gemeenschap doet zijn zegje: het is maar één geval, in de meeste gezinnen gaat het gewoon goed; gij zult niet generaliseren.
Alsof over de treurenden een emmer koud water wordt leeg gegooid bij wijze van slachtofferhulp.
18-08-2006
Prodi was net van plan de naturalisatieregels te versoepelen. Daarvoor in de plaats zal men nu komen met strengere eisen en inburgeringscursussen. Kun je zien hoe weinig men eigenlijk heeft geloofd in dat oorspronkelijke plan.
Maar nu komt het. Een woordvoerder van de Pakistaanse gemeenschap doet zijn zegje: het is maar één geval, in de meeste gezinnen gaat het gewoon goed; gij zult niet generaliseren.
Alsof over de treurenden een emmer koud water wordt leeg gegooid bij wijze van slachtofferhulp.
18-08-2006
Gelegenheidsargumentatie
Ik lees in de Volkskrant van 17-08-06 dat ds. Hans Visser een dialoog wil met Hamas, de Taliban en Hezbollah: “Er moet fatsoenlijk gediscussieerd worden met mensen die anders denken”. Op de vraag waarom hij dan geen dialoog heeft gevoerd met Leefbaar Rotterdam komt geen antwoord. Kortom, de man heeft een verborgen agenda en bedoelt niet wat hij zegt. Hij bedoelt: “Er moet fatsoenlijk gediscussieerd worden met Hamas, de Taliban en Hezbollah”. En daarmee wordt natuurlijk niets toegevoegd.
Pro memorie: In een discussie principes achterhalen en tegenvoorbeelden bedenken (en de consequenties nagaan, zonodig ad absurdum).
Pro memorie: In een discussie principes achterhalen en tegenvoorbeelden bedenken (en de consequenties nagaan, zonodig ad absurdum).
Makkiaanse Dilemma’s als stoplap
In zijn verweerschrift legt Geert Mak ons een dilemma voor waarvan de goedkoopte afdruipt : “Kiezen we voor de angst of kiezen we voor de hoop?”. Ook Breedveld heeft een dilemma. Zijn column in Trouw van 16/08/06 gaat over de kwestie “Günther Grass” of beter gezegd: over de vraag of we niet te snel oordelen over jeugdzonden en door deze verkettering jongeren op achterstand zetten.
Breedveld’s betoog komt er op neer dat we personen als Jan Marijnissen en Paul Rosenmöller niet al te zeer moeten euvel duiden dat zij in hun jonge jaren achter een massamoordenaar als Mao (of Pol Pot) hebben aangelopen. De morele lat wordt algauw te hoog gelegd. Breedveld weet hoe met dergelijke dwaallichten om te gaan. Hij legt dat ons voor in een haast Makkiaans dilemma: verketteren of helpen. Ik denk dat een kenmerk van een echt gelovige nu juist is dat deze niet wil worden overtuigd, niet aan andere gedachten kan worden geholpen. Denkt Breedveld nu echt dat RAF-lieden in de jaren ‘70 zich hadden laten bijpraten? En hoe om te gaan met ouderen als Böll en Grass die toentertijd aan de zijlijn stonden te juichen?
Het dilemma wordt hier als een retorische truc gebruikt om een einde aan een discussie te maken. Voor een redelijk mens lijkt er immers maar één conclusie mogelijk te zijn.
Breedveld’s betoog komt er op neer dat we personen als Jan Marijnissen en Paul Rosenmöller niet al te zeer moeten euvel duiden dat zij in hun jonge jaren achter een massamoordenaar als Mao (of Pol Pot) hebben aangelopen. De morele lat wordt algauw te hoog gelegd. Breedveld weet hoe met dergelijke dwaallichten om te gaan. Hij legt dat ons voor in een haast Makkiaans dilemma: verketteren of helpen. Ik denk dat een kenmerk van een echt gelovige nu juist is dat deze niet wil worden overtuigd, niet aan andere gedachten kan worden geholpen. Denkt Breedveld nu echt dat RAF-lieden in de jaren ‘70 zich hadden laten bijpraten? En hoe om te gaan met ouderen als Böll en Grass die toentertijd aan de zijlijn stonden te juichen?
Het dilemma wordt hier als een retorische truc gebruikt om een einde aan een discussie te maken. Voor een redelijk mens lijkt er immers maar één conclusie mogelijk te zijn.
dinsdag, augustus 08, 2006
Joris Luyendijk: “Het zijn net mensen”
Na 5 jaar correspondentschap Midden-Oosten (Caïro, Beiroet, Oost-Jeruzalem, eerst radio en Volkskrant, daarna journaal en NRC) houdt Luyendijk (studeerde arabistiek en sociale wetenschappen) het voor gezien. Niet omdat hij er niet meer tegen kon, maar juist omdat hij steeds beter tegen het circus kon (180). Hij had eigenlijk een boek willen schrijven dat het Midden-Oosten zou verklaren, maar dat lukte niet en is het een boek geworden dat vooral gaat over de media zelf, onder meer over toneelstukjes (overbodige interviews, voorbereide kruisverhoren op journaal, de onzin van op locatie zijn). Zijn stelling is uiteindelijk dat correspondent-zijn in een dictatuur niet mogelijk is.
Wat nieuws is, wordt bepaald door de agentschappen (Reuters, AFP etc) met hun net van tipgevers, en bijv. door CNN en tenslotte door de redactie in Hilversum. De inhoud wordt bepaald door de flitsende pr-machines van Israël en Amerika (“fit to print”), door onbekwame woordvoerders van de palestijnen en van Irak (de competente Hanan Ashrawi is op een zijspoor gezet, omdat ze te bedreigend was voor Arafat), door mensenrechten activisten die door het Westen worden betaald (“donor darlings”) en door wetenschappers die meer loyaliteit dan talent tonen.
Veel wordt niet gezegd/getoond, omdat
- het geen nieuws is; dat geldt bijv. voor armoe of slechte wegen met veel verkeersongevallen.
- er geen passende quotes of plaatjes zijn.
- kijkers het niet zouden accepteren (kijkcijfers),
- er veel onwetendheid is; de topdogs van CNN en BBC zijn het arabisch niet machtig en mijden de gewone man. Het niet-weten brak op toen de vraag was hoe groot de aanhang van Bin Laden is en waarom “ze” het Westen haten. Ook de redactie in Hilversum heeft het overzicht niet. Er zijn veel “witte plekken”.
Wil je een achtergrondrapportage (met minder kijkers of lezers) maken dan krijg je te maken met
- mensen die te angstig zijn om te spreken of voor de camera te verschijnen.
- de moeilijkheid om informatie gecheckt te krijgen. Dus waar staat iemand voor? Statistieken zijn niet openbaar
- kwetsbaarheid van personen die soms tegen zichzelf in bescherming genomen moeten worden, dus weg de fraaie quote of het fraaie plaatje.
Wat wordt gezegd/getoond, vertekent:
- nieuws is per definitie een afwijking van het normale en voor wie de regel niet kent, is de uitzondering de regel.
- door de mise-en-scène; Op commando wordt gehuild, worden vlaggen verbrand . Talkingheads worden tegen betaling aangeleverd en doen hun kunstje.
- door woordmanipulatie; Zeg je “dorp”, “nederzetting” of “illegale nederzetting”, spreek je over Israël als “joodse entiteit” etc.. Volgens Luyendijk geeft het gebruik van woorden als “president”, “parlement”, “wetenschapper” een verkeerd beeld van de werkelijkheid van de dictatuur.
- door beeldmanipulatie; Door de wijze van opname kan een groepje mannen een kolkende massa van boze baardmannen worden.
Twee kanttekeningen
Het boek van Luyendijk is een onderzoek naar de filters die bepalen wat uiteindelijk als nieuws wordt gebracht. Het netwerk waarin hij zelf zit, komt niet ter sprake als mogelijk filter. De “synchronisatie van agenda’s” die begint met een subtiele kwinkslag en een grapje aan de koffietap oftewel groepsdynamica is bij Luyendijk geen issue. Dan was misschien verklaard waarom hij –naar eigen zeggen- zelf ook heeft bijgedragen aan de vertekening.
De stelling van het boek is dat correspondentschap in een dictatuur niet mogelijk is. Luyendijk draagt veel materiaal aan ter onderbouwing van deze stelling. Maar is het niet gewoon de complexiteit en de gevoeligheid van het probleem dat het een open en onbevangen journalist onmogelijk maakt zijn werk te doen? Hij schrijft: “ik snapte het niet meer”(177). Dat lijkt mij een veelzeggende uitspraak.
rkh, 06-08-2006
zaterdag, juli 29, 2006
Nix aan de handa*
De lof van de multiculturele samenleving wordt nog steeds alom bezongen. Hoe mooi het is om samen naar de zwarte school te gaan (hoewel Wouter Bos dit even aan zich voorbij laat gaan). Hoe mooi het is om samen straatfestivals, muziek of films te maken of samen toneel te spelen (subsidies zijn aanwezig). Is de tijd er niet na (er is iets vervelends gebeurd, bijv. dat éne Murat om zich heen heeft rondgestoken of een gevalletje eerwraak) dan klinkt de loftrompet indirect via een aanval op Verdonk, door vertoning van mooie plaatjes met zielige gevallen, door erop te wijzen dat steeds meer allochtonen naar de Universiteit gaan, door de waarde van het artikel “Het multicultureel drama” van Paul Scheffer voorzichtig in twijfel te trekken (ik meen mij te herinneren dat Bas Heijne dat deed in de NRC)** .
Dat er problemen zijn, kan niet meer ontkend worden en wordt niet meer ontkend, althans niet door de blanke autochtoon (hoewel de buurvrouw van Bert en Marja –die van de Diamantbuurt- voor de radio keihard ontkende dat er problemen waren met Marokkanen. Altijd interessant zo’n dissonantie.).
Maar nog altijd volop aanwezig is het bagatelliseren van de problemen qua omvang (Mak: maar 0.04% is radicaal), duur (Van Dam: Wetenschappelijk onderzoek maakt duidelijk dat de tweede generatie voor problemen zorgt, maar met de derde generatie komt alles weer in orde. Voor de radio zei Van Dam dat de Afro-Amerikanen de grote uitzondering op de regel zijn. In zijn column liet hij dit weer weg) en uniciteit (Het is een gewoon sociaal-economisch probleem van mensen die van het platteland naar de grote stad gaan).
Het irritantst is de voortdurende verdraaiingen vanuit de Weg-met-ons-Mentaliteit; dat racisme en discriminatie van de witte Nederlander de bron van het kwaad is. Pechtold wond zich erover op dat -volgens een recent onderzoekje- 10% van de Nederlanders racist is. Wat is zijn analyse? Of stopt het denken bij zo’n conclusie?
In het AD van 2 juli stond (verder nergens gelezen) dat in Maassluis een buitenspeeldag was georganiseerd, waarbij de vrijwilligers door 50 Marokkaantjes in de leeftijd van 8 tot 12 jaar zijn bekogeld en uitgescholden (kankerhoer, kankerjood, christenhond). Er stond nog bij dat later op de dag ook nog het voetballen werd verziekt en dat het toen Marokkaanse vrijwilligers waren. Een analyse zou met zo’n verhaal moet beginnen. Wel graag met een onderscheid tussen de kleine jihad (invaliden pesten, oude witte vrouwtjes beroven etc.) en de grote jihad.
* Deze regel komt uit het gedicht “De blijde boodschap” van Gerard Reve.
27 juli 2006, rkh
Update:
** Dat de “ontmaskering” van Paul Scheffer is begonnen, heb ik goed opgepikt. In zijn column van 29 juli haalt Ephimenco Rick van der Ploeg aan: “Echt, de Scheffers en Ephimenco’s moeten het land worden uitgeschopt, vind ik”. Typisch staaltje van “de boodschapper heeft het gedaan”.
Dat er problemen zijn, kan niet meer ontkend worden en wordt niet meer ontkend, althans niet door de blanke autochtoon (hoewel de buurvrouw van Bert en Marja –die van de Diamantbuurt- voor de radio keihard ontkende dat er problemen waren met Marokkanen. Altijd interessant zo’n dissonantie.).
Maar nog altijd volop aanwezig is het bagatelliseren van de problemen qua omvang (Mak: maar 0.04% is radicaal), duur (Van Dam: Wetenschappelijk onderzoek maakt duidelijk dat de tweede generatie voor problemen zorgt, maar met de derde generatie komt alles weer in orde. Voor de radio zei Van Dam dat de Afro-Amerikanen de grote uitzondering op de regel zijn. In zijn column liet hij dit weer weg) en uniciteit (Het is een gewoon sociaal-economisch probleem van mensen die van het platteland naar de grote stad gaan).
Het irritantst is de voortdurende verdraaiingen vanuit de Weg-met-ons-Mentaliteit; dat racisme en discriminatie van de witte Nederlander de bron van het kwaad is. Pechtold wond zich erover op dat -volgens een recent onderzoekje- 10% van de Nederlanders racist is. Wat is zijn analyse? Of stopt het denken bij zo’n conclusie?
In het AD van 2 juli stond (verder nergens gelezen) dat in Maassluis een buitenspeeldag was georganiseerd, waarbij de vrijwilligers door 50 Marokkaantjes in de leeftijd van 8 tot 12 jaar zijn bekogeld en uitgescholden (kankerhoer, kankerjood, christenhond). Er stond nog bij dat later op de dag ook nog het voetballen werd verziekt en dat het toen Marokkaanse vrijwilligers waren. Een analyse zou met zo’n verhaal moet beginnen. Wel graag met een onderscheid tussen de kleine jihad (invaliden pesten, oude witte vrouwtjes beroven etc.) en de grote jihad.
* Deze regel komt uit het gedicht “De blijde boodschap” van Gerard Reve.
27 juli 2006, rkh
Update:
** Dat de “ontmaskering” van Paul Scheffer is begonnen, heb ik goed opgepikt. In zijn column van 29 juli haalt Ephimenco Rick van der Ploeg aan: “Echt, de Scheffers en Ephimenco’s moeten het land worden uitgeschopt, vind ik”. Typisch staaltje van “de boodschapper heeft het gedaan”.
donderdag, juli 27, 2006
Argumenteren met een verborgen agenda
Soms wordt een argument gebruikt dat goed in het gehoor ligt, warm aanvoelt of redelijk lijkt, maar waaraan door de spreker zelf geen argumentatieve waarde kan worden toegekend, omdat het geheel zijn punt niet is.
Voorbeeld:
P: Israël moet nu stoppen met bombarderen, want Israël gebruikt disproportioneel geweld tegen Libanon (Hezbollah) en de Palestijnen (Hamas)!
O: Gebruik van proportioneel geweld mag dan wel?
P: Israël heeft helemaal geen geweld te gebruiken. Israël heeft in die regio niets te zoeken.
O: Dus de stelling is, dat Israël als staat (in die regio) geen bestaansrecht heeft.
Wat aanvankelijk lijkt te gaan over proportionaliteit in geweld, blijkt dus –in de bedachte dialoog- te gaan over de legitimiteit van de staat Israël. Het is weer niet wat het lijkt.
Door principes te veralgemenen kan een stellingname als schijn worden ontmaskerd en de verborgen agenda worden vastgesteld.
Een ander voorbeeld:
Een proponent zegt: “Dit kind moet blijven, want het spreekt goed Nederlands, is hier geboren, heeft hier zijn vriendjes, is hier geworteld …… Het zou onmenselijk zijn hem uit te zetten…..”. Over elk van de onderdelen kan worden gediscussieerd, maar misschien is de verborgen bewering wel: “Geen mens is illegaal”. Ja, dan wordt de discussie wel een andere.
Een bewering als “Geen kind mag vóór het eind van het schooljaar het land worden uitgezet” staat waarschijnlijk ook weer voor iets geheel anders.
p.s.: Een mooi voorbeeld van een verschuiving (zonder agenda) geeft Reve. Op het verwijt dat hij zichzelf herhaalt, antwoordde hij met de vraag wie hij dan wel moet herhalen.
rkh, 25 juli
Voorbeeld:
P: Israël moet nu stoppen met bombarderen, want Israël gebruikt disproportioneel geweld tegen Libanon (Hezbollah) en de Palestijnen (Hamas)!
O: Gebruik van proportioneel geweld mag dan wel?
P: Israël heeft helemaal geen geweld te gebruiken. Israël heeft in die regio niets te zoeken.
O: Dus de stelling is, dat Israël als staat (in die regio) geen bestaansrecht heeft.
Wat aanvankelijk lijkt te gaan over proportionaliteit in geweld, blijkt dus –in de bedachte dialoog- te gaan over de legitimiteit van de staat Israël. Het is weer niet wat het lijkt.
Door principes te veralgemenen kan een stellingname als schijn worden ontmaskerd en de verborgen agenda worden vastgesteld.
Een ander voorbeeld:
Een proponent zegt: “Dit kind moet blijven, want het spreekt goed Nederlands, is hier geboren, heeft hier zijn vriendjes, is hier geworteld …… Het zou onmenselijk zijn hem uit te zetten…..”. Over elk van de onderdelen kan worden gediscussieerd, maar misschien is de verborgen bewering wel: “Geen mens is illegaal”. Ja, dan wordt de discussie wel een andere.
Een bewering als “Geen kind mag vóór het eind van het schooljaar het land worden uitgezet” staat waarschijnlijk ook weer voor iets geheel anders.
p.s.: Een mooi voorbeeld van een verschuiving (zonder agenda) geeft Reve. Op het verwijt dat hij zichzelf herhaalt, antwoordde hij met de vraag wie hij dan wel moet herhalen.
rkh, 25 juli
donderdag, juli 20, 2006
Omkering als hermeneutisch principe
Op een kaartje voor de GreyHound (de snelbus van de VS) stond (in 1994) dat het verboden is in het gangpad te liggen of zo op banken te liggen dat het gangpad geblokkeerd wordt. Uit zo’n verbod kun je afleiden wat het feitelijk gedrag (soms) is. Zou iedereen zich automatisch fatsoenlijk gedragen dan was zo’n verbod immers niet nodig.
De simpele gedachte hier is: wil je de feitelijke stand van zaken weten dan moet je wat beweerd wordt, omkeren. Dus stuur een kind vooral niet naar een zgn. veilige school met cameratoezicht en detectiepoorten! Wie over liefde of intimiteit schrijft of zich opvoeder of ontwikkelingsconsulent noemt, verdient ons diepste wantrouwen. En niet voor niets had de voormalige DDR “democratisch” in haar naam staan. Het lijkt soms wat het niet is.
Bij ironie wordt bewust iets anders gezegd dan bedoeld, maar bij de hier bedoelde omkering zijn verhaal en werkelijkheid incongruent zonder dat men dat in de gaten heeft of in de gaten zegt te hebben.
Natuurlijk weet ik ook wel dat een zwarte school niet wit is. Er zijn altijd uitzonderingen op de regel.
Gent, 18 juli
De simpele gedachte hier is: wil je de feitelijke stand van zaken weten dan moet je wat beweerd wordt, omkeren. Dus stuur een kind vooral niet naar een zgn. veilige school met cameratoezicht en detectiepoorten! Wie over liefde of intimiteit schrijft of zich opvoeder of ontwikkelingsconsulent noemt, verdient ons diepste wantrouwen. En niet voor niets had de voormalige DDR “democratisch” in haar naam staan. Het lijkt soms wat het niet is.
Bij ironie wordt bewust iets anders gezegd dan bedoeld, maar bij de hier bedoelde omkering zijn verhaal en werkelijkheid incongruent zonder dat men dat in de gaten heeft of in de gaten zegt te hebben.
Natuurlijk weet ik ook wel dat een zwarte school niet wit is. Er zijn altijd uitzonderingen op de regel.
Gent, 18 juli
maandag, juli 10, 2006
“Ik zeg wat ik niet denk”. Over zelfcensuur en kleurenblindheid.
Een tijd geleden waste Paul Scheffer de bekende complotdenker Geert Mak op TV met vaste hand de oren over zijn pamflet “Gedoemd tot kwetsbaarheid”. Een verwijt van Scheffer was dat Mak maar wat beweerde bijv. over de “kelders die opengingen”. Mak liet daarna HP/De TIJD weten dat pamflet niet als historicus, maar als bezorgde Amsterdammer (sic) te hebben geschreven. Een media-instituut heeft de media na de moord op Theo van Gogh systematisch onderzocht en kwam tot de slotsom dat de media zeer terughoudend hebben geïnformeerd en zeker niet het vuurtje van de islamofobie hebben opgestookt, integendeel zelfs.
Exit Mak, zou je zeggen. Maar nog steeds is de bewering dat media ruimte bieden aan islamofobie of zelf aanzetten tot haat en polarisatie. Het adagium van Fortuin “Ik zeg wat ik denk en doe wat ik zeg” wordt daarbij dan vaak aangehaald.
Op basis van de bestudering van enkele cases kom ik zelf tot de conclusie:
- dat waar het multiculturele drama’s betreft, geen onderscheid is tussen de linkse en rechtse pers,
- dat media etniciteit zolang mogelijk verzwijgen,
- dat media als ze er echt niet meer onderuit kunnen het probleem met het verstrijken van de tijd weer proberen te ontkleuren,
- dat media hun hoofdtaak namelijk het verschaffen van correcte informatie niet naar behoren uitvoeren en de lezer als kleuter zien die voorgedacht moet worden,
- dat geïnterviewden en ook veel deelnemers aan een internet-forum zelfcensuur toepassen en dat er op elk internetforum moraalridders zijn die de blijde boodschap van het multiculturele samenleven actief uitdragen.
p.s.: Burgerjournalistiek is nog niet tot wasdom gekomen.
rkh, 10-07-2006
Over zelfcensuur en kleurenblindheid
Weer zo’n geval: Zondagavond, 2 juli, is een ambulance in 7 minuten ter plekke. Personeel en wagen worden door de daar aanwezige familie en vrienden gemolesteerd. Politie en brandweer moeten assistentie verlenen. Ook in het ziekenhuis wordt stennis gemaakt. Patiënt overlijdt uiteindelijk.
De nieuwssite van AT5 (Amsterdam) bericht op maandag hierover. De Volkskrant en fok!frontpage berichten hierover op dinsdag. De etniciteit van familie en vrienden is niet te achterhalen, ook niet via de fora. In een artikel van de Telegraaf op donderdag, 6 juli, wordt dit incident gekoppeld aan het incident bij en in het De Miranda-bad, maar de “kleur” ontbreekt.
Ik volg de gratis editie van Parool op internet. Pas op vrijdag wordt (voor mij) de etniciteit bekend gemaakt. Op het forum van AT5 wordt nu ook de kleur genoemd. Ook vind ik een link naar RTV-NH. Het blijkt dat dit tv-station al op maandag of dinsdag een uitzending had waarin de al dan niet gehoofddoekte familie en vrienden uitgebreid hun gram uitschreeuwen. Ze zien veel discriminatie en racisme in Nederland, zoveel is duidelijk.
Op zaterdag, 8 juli, is dit incident ook voor NOVA een item. Jeroen Pauw heeft Youp van ’t Hek als sidekick. Veel hulpverleners komen aan het woord. Men ziet de mentaliteit veranderen, niet alleen in de stad maar ook op het platteland. De ongebreidelde aanvoer vanuit het Rif en Anatolië als grond voor veel ellende blijft verzwegen. Het woord “Turk”of “Marokkaan” valt in de uitzending niet. De tucht van Cohen heeft kennelijk tot zelfcensuur geleid.
Ook de nar weet geen verklaring voor deze toename van hufterigheid. Het zou –probeert Youp- verveling kunnen zijn; ze hebben alles al. Hij had ook kunnen wijzen op het mooie weer van afgelopen week.
p.s.: De hulpverleners willen de mogelijkheid van het doen van anonieme aangifte. Hoe denken de rechtstatelijken (bij groenlinks) hierover?
De nieuwssite van AT5 (Amsterdam) bericht op maandag hierover. De Volkskrant en fok!frontpage berichten hierover op dinsdag. De etniciteit van familie en vrienden is niet te achterhalen, ook niet via de fora. In een artikel van de Telegraaf op donderdag, 6 juli, wordt dit incident gekoppeld aan het incident bij en in het De Miranda-bad, maar de “kleur” ontbreekt.
Ik volg de gratis editie van Parool op internet. Pas op vrijdag wordt (voor mij) de etniciteit bekend gemaakt. Op het forum van AT5 wordt nu ook de kleur genoemd. Ook vind ik een link naar RTV-NH. Het blijkt dat dit tv-station al op maandag of dinsdag een uitzending had waarin de al dan niet gehoofddoekte familie en vrienden uitgebreid hun gram uitschreeuwen. Ze zien veel discriminatie en racisme in Nederland, zoveel is duidelijk.
Op zaterdag, 8 juli, is dit incident ook voor NOVA een item. Jeroen Pauw heeft Youp van ’t Hek als sidekick. Veel hulpverleners komen aan het woord. Men ziet de mentaliteit veranderen, niet alleen in de stad maar ook op het platteland. De ongebreidelde aanvoer vanuit het Rif en Anatolië als grond voor veel ellende blijft verzwegen. Het woord “Turk”of “Marokkaan” valt in de uitzending niet. De tucht van Cohen heeft kennelijk tot zelfcensuur geleid.
Ook de nar weet geen verklaring voor deze toename van hufterigheid. Het zou –probeert Youp- verveling kunnen zijn; ze hebben alles al. Hij had ook kunnen wijzen op het mooie weer van afgelopen week.
p.s.: De hulpverleners willen de mogelijkheid van het doen van anonieme aangifte. Hoe denken de rechtstatelijken (bij groenlinks) hierover?
Is nu ook al Canada racistisch?
In Canada zijn 17 jongemannen, burgers van dat land en allen van moslim huize, opgepakt. Ze waren van plan her en der wat bommen af te laten gaan; onder andere het parlement was doelwit.
De reacties waren standaard: “Ze komen uit brede lagen van de gemeenschap”, heette het na de arrestatie (over kleurenblindheid gesproken). Toen de islamitische achtergrond niet meer te ontkennen viel, werden van officiële zijde de mantra’s: 1. we moeten Islam & Terreur uit elkaar houden en 2. we moeten anti-islam geweld voorkomen. Het parlement wijdde er in het vragenuurtje geen woord aan. Dat “homegrown” moslims het land het liefst willen opblazen, is kennelijk niet de eerste zorg.
Ziet ook hier de politieke elite het verborgen en onverholen racisme van de rancuneuze kleinburgerij (Dorien Pessers) als oorzaak van het antiwesters sentiment? In ieder geval had het Canadese volk zich al eerder uitgesproken voor het stellen van integratie-eisen aan de nieuwkomer.
rkh, 15-06-06
De reacties waren standaard: “Ze komen uit brede lagen van de gemeenschap”, heette het na de arrestatie (over kleurenblindheid gesproken). Toen de islamitische achtergrond niet meer te ontkennen viel, werden van officiële zijde de mantra’s: 1. we moeten Islam & Terreur uit elkaar houden en 2. we moeten anti-islam geweld voorkomen. Het parlement wijdde er in het vragenuurtje geen woord aan. Dat “homegrown” moslims het land het liefst willen opblazen, is kennelijk niet de eerste zorg.
Ziet ook hier de politieke elite het verborgen en onverholen racisme van de rancuneuze kleinburgerij (Dorien Pessers) als oorzaak van het antiwesters sentiment? In ieder geval had het Canadese volk zich al eerder uitgesproken voor het stellen van integratie-eisen aan de nieuwkomer.
rkh, 15-06-06
maandag, juni 26, 2006
Het Makkiaanse Denken in woorden
Het denkschema van Geert Mak en de zijnen is simpel: rechtse politici en media willen de rechtsstaat afbreken, die willen van Nederland een culturele vesting met racisme en discriminatie als basiswaarden maken. Waarom? Dat is onduidelijk, dat is kennelijk een doel op zich. Maar wat wel duidelijk is hoe die mannen hun wil kunnen doorzetten; door namelijk het volk bang te maken voor de Islam, door het bedrijven van Angstpolitiek. Mak als complotdenker.
De door aanhangers van deze denkrichting voor de aanval gebruikte vocabulaire:
- discrimineren, over één kam scheren, stigmatiseren, generaliseren, bevolkingsgroepen tegen elkaar opzetten, beledigen van bevolkingsgroepen, polariseren, kwetsen, moslim bashen, aanzetten tot haat
- islamfobie, racisme, onderbuik, demagogie
- witte mannen, autochtone mannen, handelaren in angst
- angstpolitiek, afbraak rechtsstaat
- de toon van het debat
- ik schaam mij voor Nederland
- self fulfilling prophecy (opkomend, genoemd door Jongerius op 25/7 in Buitenhof en ook al eerder gehoord).
rkh, 26 juni 2006, 10-07-2006
De door aanhangers van deze denkrichting voor de aanval gebruikte vocabulaire:
- discrimineren, over één kam scheren, stigmatiseren, generaliseren, bevolkingsgroepen tegen elkaar opzetten, beledigen van bevolkingsgroepen, polariseren, kwetsen, moslim bashen, aanzetten tot haat
- islamfobie, racisme, onderbuik, demagogie
- witte mannen, autochtone mannen, handelaren in angst
- angstpolitiek, afbraak rechtsstaat
- de toon van het debat
- ik schaam mij voor Nederland
- self fulfilling prophecy (opkomend, genoemd door Jongerius op 25/7 in Buitenhof en ook al eerder gehoord).
rkh, 26 juni 2006, 10-07-2006
dinsdag, juni 20, 2006
Blind voor kleuren
Dat media bijdragen aan een rechts klimaat van onverdraagzaamheid –dat uiteindelijk van de vrome moslim een terrorist maakt- dat is een boude bewering. Verslaggevers en commentatoren hebben namelijk geen oog voor kleur en daarin verschilt de rechtse pers niet van de linkse (in tegenstelling tot wat gedacht wordt). De pers is als de vrouw die direct na de moord op Theo van Gogh voor de radio de situatie beschreef, maar niets over de islamitische klederdracht zei om niet voor rechts te worden versleten of stigmatiserend en onnodig kwetsend over te komen. Een onderzoek na die moord had dan ook als slotsom dat de media uitermate terughoudend hadden gereageerd, in weerwil van Mak’s bewering. Alleen als het echt niet anders kan, dan wordt iets dat gevoelig ligt een item voor de media. Zo is “De diamantbuurt” door de “linkse” Volkskrant onderwerp geworden.
Op maandagmiddag, 12 juni, is er heibel in en bij het De Mirandabad; ambulancepersoneel, artsen en de ambulance zelf worden lastig gevallen door dronken jongeren waarvan er één in onmacht is gevallen. “De Miranda” roept bij mij herinneringen op aan problemen met handtastelijke en intimiderende Marokkaantjes. Maar of het inderdaad Marokkanen zijn, dat kom je niet te weten. AT5-nieuws, GeenStijl, Fok!, De Telegraaf, AD etc. zeggen op dinsdagmorgen niets over de etniciteit. Ook aan de internetfora heb je niets. Suggesties dat het wel weer om Marokkanen zal gaan, worden door moraalreaguurders als vooroordelen weggezet. Voorlopig hoeven we dus niets van de burgerjournalistiek te verwachten! Zelfs een filmpje is op internet niet voorhanden.
Parool komt in de middag met een neutrale tekst uit, maar wel met daarin aan het eind de opmerking van één van de jongeren dat de lege ambulance wegscheurde omdat het “slachtoffer” allochtoon is. Dus toch! Theodor Holman is aan het bellen geslagen en schreef er in het Parool een mooi stuk over.
Er zijn er die nog steeds menen dat etniciteit bij zulke voorvallen niet genoemd mag worden. Maar uit puur lijfsbehoud wil IK toch wel graag weten wie minder en wie meer te vertrouwen is. Dat de Marokkaanse gemeenschap in de min valt, moeten ze eerst en vooral zien als hùn probleem.
De vrouwelijke arts werd door een jonge Marokkaan in het gezicht geslagen toen ze de pols pakte van het “slachtoffer”. Daar zit een normen- en waardensysteem achter dat Beatrix bevestigt door bij een officiële aangelegenheid Moslimmannen niet de hand te drukken.
p.s.:
- Op vrijdag drukt de Volkskrant de “Brief van de dag” af. Die gaat over de kwestie, maar geen woord over de Marokkaanse inbreng.
- Op zaterdag een verhaal van Aleid Truijens, dat aan duidelijkheid niets te wensen overlaat. Ze refereert aan één van de racisme-onderzoeken en vraagt zich af of ze nu tot die mensen behoort die discrimineren en vermoedt dat jonge Marokkanen zullen behoren tot zij die worden gediscrimineerd.
- Op maandag, 19 juni, drukt de Volkskrant reacties af op de “Brief van de dag” van vrijdag. Alle reacties gaan over dronkenschap van jongeren. Geen woord over Marokkanen.
rkh, 15-06-06
woensdag, juni 14, 2006
De schone handen van Groenlinks
Wie in Amsterdam een bijstandsuitkering geniet, kan bezoek aan huis verwachten. Met deze actie heeft Amsterdam vele miljoenen (ik geloof over afgelopen jaar iets in de orde van 25 miljoen) weten te besparen. Wethouder Aboutaleb is daar trots op en wil dat huisbezoek wet wordt, zodat weigering van de toegang niet meer mogelijk is. Onder de Groenlinks wethouder Frank Köhler -5 jaar terug- was het wel anders: toen hadden armoedebestrijding en snelle betaling de hoogste prioriteit en stond onderzoek naar de legitimiteit van een bijstandsuitkering in de ijskast. Köhler heeft dan ook vervroegd afscheid moeten nemen.
Groenlinks heeft zich er in het nieuwe College niet op laten vastleggen. Wethouder Marijke Vos en de fractie van Groenlinks stellen twee eisen: 1. het moet netjes gaan (wat niemand natuurlijk betwist), 2. de uitkeringsklant moet de toegang tot het pand kunnen weigeren. De rechten van het individu en de privacy staan bij Groenlinks wel in erg hoog aanzien. Hoewel bij een aanvraag dan weer wel een nader onderzoek mag worden gedaan. Groenlinks blijft officiëel in de goedheid van de mens geloven. Zolang je geen bestuurlijke verantwoordelijkheid hebt of gewoon niet neemt of een gunstige uitspraak van de rechter verwacht (alsof politiek niet het primaat heeft), kun je rustig blijven geloven. Maar dit denken in praktijk gebracht, ondergraaft wel het fundament van het sociale stelsel.
Zet de PvdA met steun van “rechts” het bezoek aan huis voort dan heeft de gemeenschap hier baat bij. Maar ook Groenlinks, want er zijn dan weinig vragen meer over misbruik van de sociale voorzieningen en mochten ambtenaren hun boekje te buiten gaan dan kan Groenlinks wijzen op hun afwijkend standpunt. Voor Groenlinks is het altijd bingo!, altijd win-win. Dat geldt ook voor de terreurbestrijding of de aanpak van buurtoverlast.
Een getuigenispartij heeft altijd gelijk. Gaat het fout dan wast men de handen in onschuld en gaat het goed dan is er geen kwestie.
n.b.: De SP-fractie in Amsterdam ondersteunt hierin Groenlinks.
r.k.h., 13-06-2006
Groenlinks heeft zich er in het nieuwe College niet op laten vastleggen. Wethouder Marijke Vos en de fractie van Groenlinks stellen twee eisen: 1. het moet netjes gaan (wat niemand natuurlijk betwist), 2. de uitkeringsklant moet de toegang tot het pand kunnen weigeren. De rechten van het individu en de privacy staan bij Groenlinks wel in erg hoog aanzien. Hoewel bij een aanvraag dan weer wel een nader onderzoek mag worden gedaan. Groenlinks blijft officiëel in de goedheid van de mens geloven. Zolang je geen bestuurlijke verantwoordelijkheid hebt of gewoon niet neemt of een gunstige uitspraak van de rechter verwacht (alsof politiek niet het primaat heeft), kun je rustig blijven geloven. Maar dit denken in praktijk gebracht, ondergraaft wel het fundament van het sociale stelsel.
Zet de PvdA met steun van “rechts” het bezoek aan huis voort dan heeft de gemeenschap hier baat bij. Maar ook Groenlinks, want er zijn dan weinig vragen meer over misbruik van de sociale voorzieningen en mochten ambtenaren hun boekje te buiten gaan dan kan Groenlinks wijzen op hun afwijkend standpunt. Voor Groenlinks is het altijd bingo!, altijd win-win. Dat geldt ook voor de terreurbestrijding of de aanpak van buurtoverlast.
Een getuigenispartij heeft altijd gelijk. Gaat het fout dan wast men de handen in onschuld en gaat het goed dan is er geen kwestie.
n.b.: De SP-fractie in Amsterdam ondersteunt hierin Groenlinks.
r.k.h., 13-06-2006
woensdag, juni 07, 2006
Martin Bril: De faux pas van een klerk
In zijn column van 666 bekent Martin Bril publiekelijk schuld: in tegenstelling tot wat eerder werd beweerd zijn Marokkanen wel leuk. De lezer is op het verkeerde been gezet. De roze bril had te lang op het schedeldak gestaan en daardoor had hij dingen gezien die niet gezien mochten worden. Zonder showproces heeft Bril naar vermogen de geschiedenis herschreven; de gewraakte column “Vuilnis” is al van zijn eigen website verdwenen. De dochters worden weer met een gerust hart bij het zwembad achtergelaten.
Hoe gaat nu zoiets? Heeft Ed van Thijn of Geert(je) Mak gebeld? “Foei Martin, zulke stukjes schrijven ons soort mensen niet!”. Bril kan nu in ieder geval uit ervaring beschrijven wat het met een mens en zijn omgeving doet, als je door mannen als Stan van Houcke en Herman Franke in de racistische hoek wordt gekwakt.
Hoe gaat nu zoiets? Heeft Ed van Thijn of Geert(je) Mak gebeld? “Foei Martin, zulke stukjes schrijven ons soort mensen niet!”. Bril kan nu in ieder geval uit ervaring beschrijven wat het met een mens en zijn omgeving doet, als je door mannen als Stan van Houcke en Herman Franke in de racistische hoek wordt gekwakt.
maandag, juni 05, 2006
Koppen tussen feit en mening
Het onderzoeksbureau Motivaction heeft de actuele stand van het multiculturele samenleven in kaart gebracht. Het ANP bracht de bevindingen onder de kop “Eén op de tien Nederlanders racistisch”. Kranten kunnen de aangeleverde ANP-tekst naar believen herschrijven of aanvullen bijv. op basis van eigen lezing van het onderliggend stuk.
Het is opvallend hoe vaak die ANP-kop is overgenomen en dat gaat van Trouw tot de Telegraaf (zie hieronder). Maar die kop zet wel de toon: het probleem is niet de overlast die “we” ondervinden van de kleine en grote jihad van onze moslimbroeders, maar het probleem is eerst en vooral het racisme van de oorspronkelijke bewoners, dat is het wat de harmonie in de weg staat. Door de keuze van de kop geeft het ANP een mening. De ANP-kop verwoordt de “weg-met-ons-mentaliteit”.
De kop had ook anders kunnen luiden, bijv. “90% niet racistisch” of “Helft Nederlanders heeft afkeer van moslims”. Of beter: de ANP-kop had meer neutraal moeten zijn, bijv. “Nog veel onvrede in multiculturele samenleving”. Maar kunnen we van het ANP nog neutraliteit verwachten? Een ANP-fotograaf (Arie Kievit) zag het pas geleden nog als zijn morele opdracht om Verdonk op een zo kwaadaardig mogelijke manier op de plaat vast te leggen.
Op basis van koppen (met dank aan Google nieuws, zondag 4 juli 2006) zijn drie categorieën te onderscheiden:
- Tien procent Nederlanders 'racist'
Planet internet, RTL nieuws,Volkskrant, NOS, Algemeen Dagblad, Trouw, Telegraaf, Reformatorisch Dagblad.
RTL Nieuws schreef terecht “Eén op tien Nederlanders noemt zich racist”. De Gelderlander maakte ervan “Meeste Nederlanders zijn niet racistisch”.
- Kwart heeft hekel aan allochtonen
Parool, Gelderlander, Brabants dagblad, Gooi- en Eemlander
Brabant dagblad heeft ook nog een artikel met de kop ’Ze hebben schijt aan onze maatschappij’.
- Helft Nederlanders heeft afkeer van moslims
Elsevier, Eindhovens dagblad, Trouw
p.s. :
Fok!frontpage meldt: “Veel Nederlanders negatief over islam en allochtonen”.
GeenStijl heeft als kop : “Allemaal de schuld van Verdonk”. Maar dat is natuurlijk niet zonder ironie in die zin dat het omgekeerde wordt bedoeld van wat wordt gezegd.
Pro memorie
Het is goed het volgde ook nog eens in herinnering te roepen: “… zeker een kwart van de Nederlandse Turken en Marokkanen is van mening dat de Westerse leefwijze en die van moslims onverenigbaar zijn. Niks hybride identiteit, nee: onverenigbaar ….” (W. de Zwijger op basis van CPB-rapport van 2005).
En TNS NIPO onderzoek Okt. 2005: “Van de Marokkanen en Turken voelt bijna 60 procent zich in de eerste plaats Marokkaan of Turk, dan Nederlander en dan pas Europeaan of wereldburger. Opvallend is dat de 'dubbele loyaliteit' waar vaak over wordt gesproken, nauwelijks blijkt uit ons onderzoek. Marokkanen en Turken zijn trots op hun eigen cultuur, normen en waarden en zoeken geborgenheid bij hun eigen mensen en hun geloof.
Het is opvallend hoe vaak die ANP-kop is overgenomen en dat gaat van Trouw tot de Telegraaf (zie hieronder). Maar die kop zet wel de toon: het probleem is niet de overlast die “we” ondervinden van de kleine en grote jihad van onze moslimbroeders, maar het probleem is eerst en vooral het racisme van de oorspronkelijke bewoners, dat is het wat de harmonie in de weg staat. Door de keuze van de kop geeft het ANP een mening. De ANP-kop verwoordt de “weg-met-ons-mentaliteit”.
De kop had ook anders kunnen luiden, bijv. “90% niet racistisch” of “Helft Nederlanders heeft afkeer van moslims”. Of beter: de ANP-kop had meer neutraal moeten zijn, bijv. “Nog veel onvrede in multiculturele samenleving”. Maar kunnen we van het ANP nog neutraliteit verwachten? Een ANP-fotograaf (Arie Kievit) zag het pas geleden nog als zijn morele opdracht om Verdonk op een zo kwaadaardig mogelijke manier op de plaat vast te leggen.
Op basis van koppen (met dank aan Google nieuws, zondag 4 juli 2006) zijn drie categorieën te onderscheiden:
- Tien procent Nederlanders 'racist'
Planet internet, RTL nieuws,Volkskrant, NOS, Algemeen Dagblad, Trouw, Telegraaf, Reformatorisch Dagblad.
RTL Nieuws schreef terecht “Eén op tien Nederlanders noemt zich racist”. De Gelderlander maakte ervan “Meeste Nederlanders zijn niet racistisch”.
- Kwart heeft hekel aan allochtonen
Parool, Gelderlander, Brabants dagblad, Gooi- en Eemlander
Brabant dagblad heeft ook nog een artikel met de kop ’Ze hebben schijt aan onze maatschappij’.
- Helft Nederlanders heeft afkeer van moslims
Elsevier, Eindhovens dagblad, Trouw
p.s. :
Fok!frontpage meldt: “Veel Nederlanders negatief over islam en allochtonen”.
GeenStijl heeft als kop : “Allemaal de schuld van Verdonk”. Maar dat is natuurlijk niet zonder ironie in die zin dat het omgekeerde wordt bedoeld van wat wordt gezegd.
Pro memorie
Het is goed het volgde ook nog eens in herinnering te roepen: “… zeker een kwart van de Nederlandse Turken en Marokkanen is van mening dat de Westerse leefwijze en die van moslims onverenigbaar zijn. Niks hybride identiteit, nee: onverenigbaar ….” (W. de Zwijger op basis van CPB-rapport van 2005).
En TNS NIPO onderzoek Okt. 2005: “Van de Marokkanen en Turken voelt bijna 60 procent zich in de eerste plaats Marokkaan of Turk, dan Nederlander en dan pas Europeaan of wereldburger. Opvallend is dat de 'dubbele loyaliteit' waar vaak over wordt gesproken, nauwelijks blijkt uit ons onderzoek. Marokkanen en Turken zijn trots op hun eigen cultuur, normen en waarden en zoeken geborgenheid bij hun eigen mensen en hun geloof.
vrijdag, mei 19, 2006
Het recht om te beledigen
Dat is wat Hirsi Ali in Berlijn ten tijde van de cartooncrisis poneerde. Ik ben het met haar eens. Het is -wat mij betreft- niet het recht om te beledigen om het beledigen, noch de plicht om te kwetsen of een vrijbrief voor schelden. Het is in essentie de keerzijde van het recht en de plicht om de waarheid te zeggen. Het “recht om te beledigen” is een hyperbool, maar daarom nog geen onzin.
Ook Galileï beledigde en kwetste toen hij zei dat de aarde om de zon draait. Hier ten lande was de homofiele medemens zwaar beledigd toen de neuroloog Dick Swaab een hersenafwijking bij homo’s ontdekte. En ook een voorstel voor een onderzoek naar biologische oorzaken van criminaliteit gaf heel wat reuring. Vandaag kwetst al een simpel kruis of een cartoon die terreur in naam van Allah aan de kaak stelt, morgen een bloot been van een vrouwspersoon of een “vuile blik”.
Geen vooruitgang of paradigma wisseling zonder belediging, geen waarheid zonder kwetsuren.
rkh, 14 mei
Ook Galileï beledigde en kwetste toen hij zei dat de aarde om de zon draait. Hier ten lande was de homofiele medemens zwaar beledigd toen de neuroloog Dick Swaab een hersenafwijking bij homo’s ontdekte. En ook een voorstel voor een onderzoek naar biologische oorzaken van criminaliteit gaf heel wat reuring. Vandaag kwetst al een simpel kruis of een cartoon die terreur in naam van Allah aan de kaak stelt, morgen een bloot been van een vrouwspersoon of een “vuile blik”.
Geen vooruitgang of paradigma wisseling zonder belediging, geen waarheid zonder kwetsuren.
rkh, 14 mei
donderdag, mei 11, 2006
MER en Windenergie
Van de isolatie van huizen werd een aantal jaren terug hoog opgegeven. De energiekosten werden weliswaar gedrukt, maar in huis namen vochtigheid en mufheid navenant toe.
En ook de ideale tampon bleek toch een ongewenste schimmel te faciliteren. Als het zo is dat elk voordeel z’n nadeel heeft, is de vraag hoe het dan met windenergie zit.
Het Rijk is van zins om voor de kust hele batterijen windmolens te planten. Maar wat kan het gevolg zijn van dit aftappen van energie? Minder aanvoer van zand? Minder aangroei van duinen? Een klimaat met meer depressies? Vreemd, dat je daar nooit over hoort of leest terwijl tegenwoordig al om het minste of geringste eco-mormel het werk moet worden stopgezet.
Geldt op zee soms niet dat kleine oorzaken grote gevolgen kunnen hebben?
rkh,10-05-2006
En ook de ideale tampon bleek toch een ongewenste schimmel te faciliteren. Als het zo is dat elk voordeel z’n nadeel heeft, is de vraag hoe het dan met windenergie zit.
Het Rijk is van zins om voor de kust hele batterijen windmolens te planten. Maar wat kan het gevolg zijn van dit aftappen van energie? Minder aanvoer van zand? Minder aangroei van duinen? Een klimaat met meer depressies? Vreemd, dat je daar nooit over hoort of leest terwijl tegenwoordig al om het minste of geringste eco-mormel het werk moet worden stopgezet.
Geldt op zee soms niet dat kleine oorzaken grote gevolgen kunnen hebben?
rkh,10-05-2006
Verdonk in Leeuwarden
Op vrijdag 24 februari was Verdonk in Leeuwarden op een bijeenkomst van de VVD, i.v.m. de gemeenteraadsverkiezingen. Ik ben gegaan om de sfeer er om heen te proeven. Ik kan zeggen dat je er niet vrolijk van wordt.
Voor het pand stonden in de koude zo 60 mensen met spandoeken en borden: “Geen kind in een cel”, “Geen mens is illegaal” en er waren verwijzingen naar de brand op Schiphol en termen als “deportatie” en “reisbureau Rita” vielen. Er zat duidelijk een organisatie achter; er waren fakkels en snerpende fluitjes uitgedeeld. Op internet (bijv. VanhartePardon, indymedia) waren oproepen geplaatst om vooral te komen.
Toen daar een half uur van te voren aankwam, was de sfeer niet grimmig. Het aantal zgn. “wortelknagers” was groot. Een vrouw ging op de stoep zitten en sloeg aan het mediteren. Voor zo’n aanstelster kan ik geen respect opbrengen. Zo te zien was ook het lesbisch front aanwezig met bordjes met de nietszeggende uitspraak: “ik ben een bescheiden vrouw”. Velen leken elkaar uit het circuit te kennen.
Om de verzuring tegen te gaan ben ik gaan praten met een jongen en een meisje. De jongen loenste en dat nam hem dan weer voor mij in. Ze hielden een spandoek omhoog, behoorden niet tot het circuit en waren oprecht verontwaardigd. Het is opvallend hoe snel een discussie aan zijn eind is. “Moeten we dan iedereen toelaten?”.“Nee, dat niet maar we moeten er niet onmenselijk mee omgaan!”. Zij zien overal Angst Politiek, terwijl ik dan zeg dat er toch wel echt iets gebeurd is dat de huidige politiek kan verklaren. Dus de één vindt het glas half vol en de andere vindt het glas half leeg.
Op een gegeven moment werd door de politie bij de voordeur wat geduwd en getrokken. Maar Verdonk was al via een zijdeur het pand binnen geglipt. Ik ben door de voordeur naar binnen gegaan en heb een poos met kamerlid Arno Visser staan te praten.
Binnen kwam wat buiten gebeurde behoorlijk bedreigend en intimiderend over. Fluitconcerten, geschreeuw, gebonk op de ramen. Later las ik dat er buiten zo 100-150 man stonden te schreeuwen en dat de politie charges had moeten uitvoeren om de rust te bewaren.
Ondertussen claimde Vluchtelingenwerk binnen spreektijd. Verdonk hoorde de verhalen aan en gaf antwoord. En zo hoort dat in een democratie en daar hoort trouwens ook beperking van de spreektijd bij.
rkh, februari 2006
Voor het pand stonden in de koude zo 60 mensen met spandoeken en borden: “Geen kind in een cel”, “Geen mens is illegaal” en er waren verwijzingen naar de brand op Schiphol en termen als “deportatie” en “reisbureau Rita” vielen. Er zat duidelijk een organisatie achter; er waren fakkels en snerpende fluitjes uitgedeeld. Op internet (bijv. VanhartePardon, indymedia) waren oproepen geplaatst om vooral te komen.
Toen daar een half uur van te voren aankwam, was de sfeer niet grimmig. Het aantal zgn. “wortelknagers” was groot. Een vrouw ging op de stoep zitten en sloeg aan het mediteren. Voor zo’n aanstelster kan ik geen respect opbrengen. Zo te zien was ook het lesbisch front aanwezig met bordjes met de nietszeggende uitspraak: “ik ben een bescheiden vrouw”. Velen leken elkaar uit het circuit te kennen.
Om de verzuring tegen te gaan ben ik gaan praten met een jongen en een meisje. De jongen loenste en dat nam hem dan weer voor mij in. Ze hielden een spandoek omhoog, behoorden niet tot het circuit en waren oprecht verontwaardigd. Het is opvallend hoe snel een discussie aan zijn eind is. “Moeten we dan iedereen toelaten?”.“Nee, dat niet maar we moeten er niet onmenselijk mee omgaan!”. Zij zien overal Angst Politiek, terwijl ik dan zeg dat er toch wel echt iets gebeurd is dat de huidige politiek kan verklaren. Dus de één vindt het glas half vol en de andere vindt het glas half leeg.
Op een gegeven moment werd door de politie bij de voordeur wat geduwd en getrokken. Maar Verdonk was al via een zijdeur het pand binnen geglipt. Ik ben door de voordeur naar binnen gegaan en heb een poos met kamerlid Arno Visser staan te praten.
Binnen kwam wat buiten gebeurde behoorlijk bedreigend en intimiderend over. Fluitconcerten, geschreeuw, gebonk op de ramen. Later las ik dat er buiten zo 100-150 man stonden te schreeuwen en dat de politie charges had moeten uitvoeren om de rust te bewaren.
Ondertussen claimde Vluchtelingenwerk binnen spreektijd. Verdonk hoorde de verhalen aan en gaf antwoord. En zo hoort dat in een democratie en daar hoort trouwens ook beperking van de spreektijd bij.
rkh, februari 2006
donderdag, februari 16, 2006
Gedicht zonder naam
"De Bijlmer" moest plots anders heten.
Hoe zal het "Amsterdam" vergaan?
Liefst geen reactie van die weten
en hun eigen tijd verstaan.
rkh, 16-02-06
Hoe zal het "Amsterdam" vergaan?
Liefst geen reactie van die weten
en hun eigen tijd verstaan.
rkh, 16-02-06
dinsdag, februari 14, 2006
De twee maten de maat genomen
Dat door het Westen wordt gemeten met twee maten is in de discussie over de Deense cartoons een vaak gehoord argument: Wij, moslims, hebben een taboe, maar het Westen heeft ook zijn taboes. Als het Westen het taboe op het afbeelden resp. het bespotten van Mohammed niet accepteert dan moet het Westen ook accepteren dat Westerse taboes (bijv. m.b.t. het uitgeven van Mein Kampf en het ontkennen van de Holocaust) worden doorbroken. Oog om oog, tand om tand. De logica van het woestijnvolk en zijn dhimmies.
Je voelt aan je water dat de Holocaust er wordt bijgesleept om de discussie kapot te maken en op zich geen argumentatieve waarde heeft. Ga je er op in dan neem je het argument serieus en dreigt het gevaar dat je volledig vastloopt, want wie overziet het schaakspel? Cheppih bracht in Nova Politiek ook het “meten met twee maten” argument naar voren. Paul Scheffer “argumenteerde” dat dit argument onzin is: ElMounni zei de vreselijkste dingen over homo’s en werd door de Nederlandse rechter vrijgesproken. Cheppih probeerde te interrumperen (zoals in de politiek gebruikelijk), maar Scheffer wist dat te voorkomen en de lijn vast te houden. Cheppih had niet terug van de attack. Het argument had ook gewoon genegeerd kunnen worden. Het komt trouwens pas op in reactie op de Westerse reactie op de reactie van moslims op de Deense cartoons. Alle reden dus om terug te gaan naar de bron: Waarom zijn die cartoons geplaatst?! Zie mijn verhaal “Genoeg is genoeg”.
Laten we hier toch eens nader ingaan op het argument van het meten met twee maten. Je zou eigenlijk verwachten dat de redenering zou zijn: “Het Westen eist meningsvrijheid, wel dan mogen ook moslims hun mening geven over de cartoons. Gelijke monniken, gelijke kappen ”. Welnu, dat betwist natuurlijk niemand, tenzij het gepaard gaat met aanvallen van razernij en geweld. Dus niets Holocaust.
Moet de Holocaust er toch bijgehaald worden, dan zou ik zeggen dat in het Westen het bespotten van Mohammed (of beter gezegd: bespotten van het gedachtegoed van de Mohammed B.’s) geen taboe is evenmin als in de Islamwereld het bespotten van joden, christenen en andere ongelovigen taboe is. “We” lijken dus quitte te staan, alleen met dat verschil dat in de moslimlanden andersdenkenden soms het leven behoorlijk onmogelijk wordt gemaakt en op godslastering de doodstraf staat. Dus wat “meten met twee maten”? De schijnheiligheid wordt zo zijn masker afgerukt. Een sterk argument -lijkt me-, maar ik zou het niet ter plekke hebben bedacht.
Abu JahJah zei in een uitzending van NOVA te kiezen voor de rechtstaat, voor een absolute vrijheid van meningsuiting en voor het slechten van alle taboes. Maar m.i. kan een samenleving niet zonder taboes (die rationeel niet te verdedigen en uiteindelijk ook niet uit te leggen zijn op straffe van detaboeïsering) en niet zonder een minimaal cluster van waarden en normen die door iedereen worden aanvaard. Het alternatief is: burgeroorlog.
Ik denk overigens dat Abu JahJah zo’n dubbelspreker is die als de sharia praktijk is nog steeds zal zeggen dat hij de rechtstaat i.c. de sharia verdedigt.
rkh, 14-02-2006
Je voelt aan je water dat de Holocaust er wordt bijgesleept om de discussie kapot te maken en op zich geen argumentatieve waarde heeft. Ga je er op in dan neem je het argument serieus en dreigt het gevaar dat je volledig vastloopt, want wie overziet het schaakspel? Cheppih bracht in Nova Politiek ook het “meten met twee maten” argument naar voren. Paul Scheffer “argumenteerde” dat dit argument onzin is: ElMounni zei de vreselijkste dingen over homo’s en werd door de Nederlandse rechter vrijgesproken. Cheppih probeerde te interrumperen (zoals in de politiek gebruikelijk), maar Scheffer wist dat te voorkomen en de lijn vast te houden. Cheppih had niet terug van de attack. Het argument had ook gewoon genegeerd kunnen worden. Het komt trouwens pas op in reactie op de Westerse reactie op de reactie van moslims op de Deense cartoons. Alle reden dus om terug te gaan naar de bron: Waarom zijn die cartoons geplaatst?! Zie mijn verhaal “Genoeg is genoeg”.
Laten we hier toch eens nader ingaan op het argument van het meten met twee maten. Je zou eigenlijk verwachten dat de redenering zou zijn: “Het Westen eist meningsvrijheid, wel dan mogen ook moslims hun mening geven over de cartoons. Gelijke monniken, gelijke kappen ”. Welnu, dat betwist natuurlijk niemand, tenzij het gepaard gaat met aanvallen van razernij en geweld. Dus niets Holocaust.
Moet de Holocaust er toch bijgehaald worden, dan zou ik zeggen dat in het Westen het bespotten van Mohammed (of beter gezegd: bespotten van het gedachtegoed van de Mohammed B.’s) geen taboe is evenmin als in de Islamwereld het bespotten van joden, christenen en andere ongelovigen taboe is. “We” lijken dus quitte te staan, alleen met dat verschil dat in de moslimlanden andersdenkenden soms het leven behoorlijk onmogelijk wordt gemaakt en op godslastering de doodstraf staat. Dus wat “meten met twee maten”? De schijnheiligheid wordt zo zijn masker afgerukt. Een sterk argument -lijkt me-, maar ik zou het niet ter plekke hebben bedacht.
Abu JahJah zei in een uitzending van NOVA te kiezen voor de rechtstaat, voor een absolute vrijheid van meningsuiting en voor het slechten van alle taboes. Maar m.i. kan een samenleving niet zonder taboes (die rationeel niet te verdedigen en uiteindelijk ook niet uit te leggen zijn op straffe van detaboeïsering) en niet zonder een minimaal cluster van waarden en normen die door iedereen worden aanvaard. Het alternatief is: burgeroorlog.
Ik denk overigens dat Abu JahJah zo’n dubbelspreker is die als de sharia praktijk is nog steeds zal zeggen dat hij de rechtstaat i.c. de sharia verdedigt.
rkh, 14-02-2006
zondag, februari 12, 2006
De contra aanvals- en verdedigingsstrategieën in “de moeder aller cartoon-oorlogen”
De Deense cartoons die de profeet Mohammed verbeelden en een link leggen met geweld, hebben een waaier aan argumenten opgeleverd. Sleuteltermen daarin zijn: “gekwetst”, “vernederd”, “woedend”, “Wilders”, “sgp”, “reisbureau Rita”, “arrogantie”, “hypocrisie”, “Irak”, “Amerika”, “niet grappig”. Alles weer zeer verwarrend. Het is zaak daar eens orde in aan te brengen. Ik onderscheid de cartoons zelf, de reactie van de moslims daarop en de reactie van “het Westen” op de reactie van de moslims.
De cartoons zelf
Er zijn drie type argumenten om deze cartoons te verwerpen.
Een principiële argumentatielijn is dat deze cartoons niet kunnen, omdat religieuze gevoelens van (1 miljard) moslims worden gekwetst.
Een pragmatische en dus weinig principiële argumentatielijn is dat deze cartoons niet kunnen, omdat het olie op het vuur gooien is en je daarmee het onheil (bijv. in de vorm van een economische boycot) over jezelf en anderen afroept. Het gaat hier dus om de gevolgen.
Ad hominem argumenten proberen de makers in discrediet te brengen: “ze zijn niet grappig”, “ze kunnen niet tekenen”, “ze werken bij een rechts blaadje”(Günther Grass), “ze doen mee met de jacht op de moslims”(Piet Grijs in VN). Soms wordt Wilders erbij gehaald alsof hij de cartoons persoonlijk heeft gemaakt(, maar hij heeft ze alleen maar op zijn eigen website gezet). Volgens Günther Grass delen de tekenaars in de algehele arrogantie van het Westen. Er wordt meegesurft op de anti-Islam gevoelens.
De reactie van de moslims
Een reactie met veel “hearsay” en met de nodige vertraging, kon niet uitblijven. Schreeuwende imams, schreeuwende menigtes, brandende vlaggen, brandende ambassades en de onnodige doden en gewonden. Hoe deze beeldvervuiling ten overstaan van westerse ogen te verdedigen? Een verdedigingslijn is natuurlijk om begrip te vragen voor de moslims die tot in het diepst van hun ziel zouden zijn gekwetst. Maar er is ook het niet-principiële “laatste druppel”-argument: moslims worden al jaren door “het Westen” vernederd en dit kan er echt niet meer bij.
De reactie van “het Westen” op de reactie van de moslims
Het Westen schrok bij het zien van zoveel agressie en primitief geweld en keurde de reactie af. Kernbegrippen in de aanvalsstrategie zijn: hypocriet en meten met twee maten. Het Westen zou alleen voor zichzelf meningsvrijheid opeisen en moslims dit recht ontzeggen. In dit argument-type wordt bijv. gerefereerd aan het verbod om in het Westen met de holocaust te spotten, aan de actie van justitie t.a.v. het beledigen van Verdonk (“reisbureau Rita”) en aan het verbod Hirsi Ali te dissen.
rkh, 11-02-2006
De cartoons zelf
Er zijn drie type argumenten om deze cartoons te verwerpen.
Een principiële argumentatielijn is dat deze cartoons niet kunnen, omdat religieuze gevoelens van (1 miljard) moslims worden gekwetst.
Een pragmatische en dus weinig principiële argumentatielijn is dat deze cartoons niet kunnen, omdat het olie op het vuur gooien is en je daarmee het onheil (bijv. in de vorm van een economische boycot) over jezelf en anderen afroept. Het gaat hier dus om de gevolgen.
Ad hominem argumenten proberen de makers in discrediet te brengen: “ze zijn niet grappig”, “ze kunnen niet tekenen”, “ze werken bij een rechts blaadje”(Günther Grass), “ze doen mee met de jacht op de moslims”(Piet Grijs in VN). Soms wordt Wilders erbij gehaald alsof hij de cartoons persoonlijk heeft gemaakt(, maar hij heeft ze alleen maar op zijn eigen website gezet). Volgens Günther Grass delen de tekenaars in de algehele arrogantie van het Westen. Er wordt meegesurft op de anti-Islam gevoelens.
De reactie van de moslims
Een reactie met veel “hearsay” en met de nodige vertraging, kon niet uitblijven. Schreeuwende imams, schreeuwende menigtes, brandende vlaggen, brandende ambassades en de onnodige doden en gewonden. Hoe deze beeldvervuiling ten overstaan van westerse ogen te verdedigen? Een verdedigingslijn is natuurlijk om begrip te vragen voor de moslims die tot in het diepst van hun ziel zouden zijn gekwetst. Maar er is ook het niet-principiële “laatste druppel”-argument: moslims worden al jaren door “het Westen” vernederd en dit kan er echt niet meer bij.
De reactie van “het Westen” op de reactie van de moslims
Het Westen schrok bij het zien van zoveel agressie en primitief geweld en keurde de reactie af. Kernbegrippen in de aanvalsstrategie zijn: hypocriet en meten met twee maten. Het Westen zou alleen voor zichzelf meningsvrijheid opeisen en moslims dit recht ontzeggen. In dit argument-type wordt bijv. gerefereerd aan het verbod om in het Westen met de holocaust te spotten, aan de actie van justitie t.a.v. het beledigen van Verdonk (“reisbureau Rita”) en aan het verbod Hirsi Ali te dissen.
rkh, 11-02-2006
vrijdag, februari 10, 2006
Genoeg is genoeg
De AEL-voorzitter Abou JahJah zet tegenover de Deense cartoons antisemitische cartoons. Hij wil daarmee duidelijk maken dat ook in het Westen sommige zaken heilig zijn en dat het Westen meet met twee maten. Het CIDI heeft al op de tamelijk kinderachtige AEL-actie gereageerd. Mohammed Benzakour, prominent AEL-lid, volgt JahJah in deze academische discussie. Wat de heren doen is een probleem onbespreekbaar maken door met gelijke munt terug te betalen: oog om oog, tand om tand. Ze denken daarmee een westerse reactie (“wat een achterlijke cultuur!”) op de reactie van de moslims op de cartoons te kunnen pareren. Aan een waardering van de oorspronkelijke daad komen ze niet toe.
Maar het gaat ten diepste helemaal niet over taboe’s. Het gaat er om dat in het Westen veel van de oorspronkelijke bewoners zich geïntimideerd voelen en geïntimideerd worden door islamitische nieuwkomers die soms al jaren onder ons zijn. Vrouwen die voor “hoer” worden uitgemaakt, meisjes die in zwembaden lastig gevallen worden, oude vrouwtjes die hardhandig worden beroofd. Dat is de kleine Jihad in praktijk gevoed door anti-westers sentiment dat ten dele ook een geloofszaak is onder meer in die zin dat een “onlovige” als inferieur wordt beschouwd. Cabaretiers die zich inhouden, cartoonisten die zich beperken, journalisten die niet alles meer schrijven, leraren die onderdelen van de geschiedenis overslaan. We hebben Rushdie gehad, TwinTowers, afgelasting van de uitvoering van Aïsa, de moord op Van Gogh, een jonge columniste van de NRC die stopt , Marokkanen die woedend zijn als mannen in djellaba’s en met rugzakken die gezamenlijk het toilet bezoeken, uit de trein worden gehaald en dan nu de cartoons. Er zijn dhimmies die bang zijn voor olie op het vuur of voor de vlam in het kruithuis. Er zijn er die de “Marokkaanse vaders” een prijs geven voor hun inzet. Er zijn politici en opinieleiders die bewaakt moet worden. Bij Barend en Van Dorp mocht vanwege een gast aan tafel geen wijn geschonken worden. Hoe gaat dit verder? Westers geklede vrouwen de wijk uit of de burka in treiteren? Joden de wijk uitpesten? Reclamezuilen met afbeeldingen van sloggi-slips neerhalen? Drank- en lingeriezaken leegplunderen? Ongemengd naar school? Geen onderwijzeressen voor een klas met jongens? Vrouwelijke artsen die geen man willen of mogen behandelen? Biologie-onderwijs dat onder curatele wordt gesteld? Alles kwetst voor wie wil zien. Uitzending van soldaten naar Afghanistan of een erkenning van de polisario-strijders door Nederland of een beperking aan de hoogte van de moskee zal ook wel kwetsen.
Hoe moet dat als binnenkort in de grote steden meer dan de helft van de bevolking allochtoon is? Cohen ziet in tegenstelling tot Bolkestein geen enkel probleem (Buitenhof uitzending). Hij ziet in Aboutaleb een waardig opvolger. Waarschijnlijk vooral omdat die Marokkaan is en dat geeft meteen al een probleem aan. In een uitzending van “Rondom Tien” vroeg een Marokkaans student aan ex-wethouder Pastors of het geen consequentie moet hebben, als de meerderheid van een wijk uit allochtonen bestaat. De vraag werd helaas niet beantwoord. Maar de vraag zelf is veelzeggend en bedreigend.
Ik juich de provocatie van de deense cartoonisten toe. Er moet een daad gesteld worden in dit klimaat van intimidatie. De reactie bewijst wat te bewijzen was, namelijk dat DE Islam wel degelijk bestaat (ze scharen zich onafhankelijk van plaats en opleiding snel onder één banier) en nog gewelddadig kan zijn ook en dat we een vijfde colonne in huis hebben, niet gering in omvang (zelfs veel “hoogopgeleiden” zijn gekwetst), met een kort lontje (“Behead those who say Islam is violent”, aldus een opschrift in Londen) en weinig loyaal aan het gastland (Een Deense imam riep zelf op tot een handelsboycot, maar hij sprak met twee monden. Denk ook aan de AIVD-tolk en dat voor Marokkanen een Marokkaanse politieagent een verrader is). De filosofie van “de boel bij elkaar houden” en “met elkaar blijven praten” is één van zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Het is nu de tijd om niet pragmatisch, maar om principieel te handelen. “Love it or leave it”.
rkh, 9-2-2006
Maar het gaat ten diepste helemaal niet over taboe’s. Het gaat er om dat in het Westen veel van de oorspronkelijke bewoners zich geïntimideerd voelen en geïntimideerd worden door islamitische nieuwkomers die soms al jaren onder ons zijn. Vrouwen die voor “hoer” worden uitgemaakt, meisjes die in zwembaden lastig gevallen worden, oude vrouwtjes die hardhandig worden beroofd. Dat is de kleine Jihad in praktijk gevoed door anti-westers sentiment dat ten dele ook een geloofszaak is onder meer in die zin dat een “onlovige” als inferieur wordt beschouwd. Cabaretiers die zich inhouden, cartoonisten die zich beperken, journalisten die niet alles meer schrijven, leraren die onderdelen van de geschiedenis overslaan. We hebben Rushdie gehad, TwinTowers, afgelasting van de uitvoering van Aïsa, de moord op Van Gogh, een jonge columniste van de NRC die stopt , Marokkanen die woedend zijn als mannen in djellaba’s en met rugzakken die gezamenlijk het toilet bezoeken, uit de trein worden gehaald en dan nu de cartoons. Er zijn dhimmies die bang zijn voor olie op het vuur of voor de vlam in het kruithuis. Er zijn er die de “Marokkaanse vaders” een prijs geven voor hun inzet. Er zijn politici en opinieleiders die bewaakt moet worden. Bij Barend en Van Dorp mocht vanwege een gast aan tafel geen wijn geschonken worden. Hoe gaat dit verder? Westers geklede vrouwen de wijk uit of de burka in treiteren? Joden de wijk uitpesten? Reclamezuilen met afbeeldingen van sloggi-slips neerhalen? Drank- en lingeriezaken leegplunderen? Ongemengd naar school? Geen onderwijzeressen voor een klas met jongens? Vrouwelijke artsen die geen man willen of mogen behandelen? Biologie-onderwijs dat onder curatele wordt gesteld? Alles kwetst voor wie wil zien. Uitzending van soldaten naar Afghanistan of een erkenning van de polisario-strijders door Nederland of een beperking aan de hoogte van de moskee zal ook wel kwetsen.
Hoe moet dat als binnenkort in de grote steden meer dan de helft van de bevolking allochtoon is? Cohen ziet in tegenstelling tot Bolkestein geen enkel probleem (Buitenhof uitzending). Hij ziet in Aboutaleb een waardig opvolger. Waarschijnlijk vooral omdat die Marokkaan is en dat geeft meteen al een probleem aan. In een uitzending van “Rondom Tien” vroeg een Marokkaans student aan ex-wethouder Pastors of het geen consequentie moet hebben, als de meerderheid van een wijk uit allochtonen bestaat. De vraag werd helaas niet beantwoord. Maar de vraag zelf is veelzeggend en bedreigend.
Ik juich de provocatie van de deense cartoonisten toe. Er moet een daad gesteld worden in dit klimaat van intimidatie. De reactie bewijst wat te bewijzen was, namelijk dat DE Islam wel degelijk bestaat (ze scharen zich onafhankelijk van plaats en opleiding snel onder één banier) en nog gewelddadig kan zijn ook en dat we een vijfde colonne in huis hebben, niet gering in omvang (zelfs veel “hoogopgeleiden” zijn gekwetst), met een kort lontje (“Behead those who say Islam is violent”, aldus een opschrift in Londen) en weinig loyaal aan het gastland (Een Deense imam riep zelf op tot een handelsboycot, maar hij sprak met twee monden. Denk ook aan de AIVD-tolk en dat voor Marokkanen een Marokkaanse politieagent een verrader is). De filosofie van “de boel bij elkaar houden” en “met elkaar blijven praten” is één van zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Het is nu de tijd om niet pragmatisch, maar om principieel te handelen. “Love it or leave it”.
rkh, 9-2-2006
zondag, januari 29, 2006
Het verborgen racisme van Femke Halsema
In de uitzending van NOVA POLITIEK van 27 januari 2006 beweert Hans de Boer -voorzitter van de Taskforce Jeugdwerkeloosheid- dat in Nederland 40.000 jongeren echt helemaal niets willen en de rest van de dag maar wat op straat rondhangen. Ze zijn er niet toe te verleiden iets van maatschappelijk nut op of aan te pakken. Het voorstel van de Taskforce is om deze jongeren in kazernes discipline bij te brengen en hen een vak te leren, zodat ze een toekomst hebben en niet (verder) het criminele pad opgaan. De politiek zal hiervoor een juridisch kader moeten scheppen.
Halsema van Groenlinks is TEGEN. Ze kan zich niet voorstellen dat het er zoveel zijn. Een vreemd argument. Waarschijnlijk kan ze zich ook niet voorstellen dat 120 groepen Marokkanen de maatschappelijke orde in Amsterdam ernstig verstoren of dat Antillianen in Rotterdam aan groepsverkrachting doen. Haar mensbeeld moet wel overeind blijven: tant pis pour la realité! De Boer stelt dat het getal 40.000 toch echt klopt.
De strategie om het probleem te ontkennen of te bagatelliseren is stuk gelopen. De tweede, doorzichtige en vaak beproefde strategie is om van de jongeren slachtoffers te maken en de schuld te leggen bij “de blanken”. Dus: Discriminatie! Slecht onderwijs! Het rolt er zo maar uit (Het aanwezige NOVA-publiek begint nu hoorbaar onrustig te worden bij zoveel onbenul). Maar helaas, Halsema heeft niet goed geluisterd, in ieder geval is het niet doorgedrongen. De Taskforce heeft een grote groep meteen aan een werkplek geholpen. Een andere groep volgt een vakopleiding. Ze roemt zelfs het succes van De Boer. Maar voor de derde groep die te beroerd is om uit z’n nest te komen, is dus het onderwijsaanbod plotseling niet goed genoeg en wordt er discriminatie bijgesleept. Waar is de logica in de redenering? De idee dat lamlendigheid of crimineel gedrag van allochtonen zijn verklaring (mede) vindt in discriminatie lijkt mij overigens niet helemaal vrij van racistische vooringenomenheid. Pijnlijk voor Halsema dat De Boer kan melden dat ruim meer dan de helft van die probleemjongeren gewoon autochtoon is. Dus niets discriminatie, althans niet op kleur of krullen!
Mevrouw is nog steeds niet uit het veld geslagen. De derde strategie is om de slaagkans bij voorbaat al te ridiculiseren. Sarcastisch vraagt Halsema of er voor die jongeren na afloop wel een baan is (waarschijnlijk denkt ze nu alweer aan marokkanen en antillianen). Een vrijzinnig liberaal vraagt baangarantie! Dat is toch meer iets voor een geborneerde SP’er. De vraag om baangarantie is ook hypocrisie en racisme ten top, want zal Halsema straks tegen haar eigen roomblanke twin zeggen: “blijf maar lekker in bed liggen, er is toch geen baan”? Jamais, Niemals, Never, Nooit. Ook hier weer racistische vooringenomenheid: de arme zwartjes kunnen niet zoveel, dus mogen we niet hetzelfde van hen eisen als van de blanke soortgenoten. Dat mag een zwart mensbeeld heten.
Overigens had ze zelf uit het verhaal van De Boer kunnen oppikken dat de Taskforce probeert een baan voor iedereen te vinden.
rkh, 29-01-2006
Halsema van Groenlinks is TEGEN. Ze kan zich niet voorstellen dat het er zoveel zijn. Een vreemd argument. Waarschijnlijk kan ze zich ook niet voorstellen dat 120 groepen Marokkanen de maatschappelijke orde in Amsterdam ernstig verstoren of dat Antillianen in Rotterdam aan groepsverkrachting doen. Haar mensbeeld moet wel overeind blijven: tant pis pour la realité! De Boer stelt dat het getal 40.000 toch echt klopt.
De strategie om het probleem te ontkennen of te bagatelliseren is stuk gelopen. De tweede, doorzichtige en vaak beproefde strategie is om van de jongeren slachtoffers te maken en de schuld te leggen bij “de blanken”. Dus: Discriminatie! Slecht onderwijs! Het rolt er zo maar uit (Het aanwezige NOVA-publiek begint nu hoorbaar onrustig te worden bij zoveel onbenul). Maar helaas, Halsema heeft niet goed geluisterd, in ieder geval is het niet doorgedrongen. De Taskforce heeft een grote groep meteen aan een werkplek geholpen. Een andere groep volgt een vakopleiding. Ze roemt zelfs het succes van De Boer. Maar voor de derde groep die te beroerd is om uit z’n nest te komen, is dus het onderwijsaanbod plotseling niet goed genoeg en wordt er discriminatie bijgesleept. Waar is de logica in de redenering? De idee dat lamlendigheid of crimineel gedrag van allochtonen zijn verklaring (mede) vindt in discriminatie lijkt mij overigens niet helemaal vrij van racistische vooringenomenheid. Pijnlijk voor Halsema dat De Boer kan melden dat ruim meer dan de helft van die probleemjongeren gewoon autochtoon is. Dus niets discriminatie, althans niet op kleur of krullen!
Mevrouw is nog steeds niet uit het veld geslagen. De derde strategie is om de slaagkans bij voorbaat al te ridiculiseren. Sarcastisch vraagt Halsema of er voor die jongeren na afloop wel een baan is (waarschijnlijk denkt ze nu alweer aan marokkanen en antillianen). Een vrijzinnig liberaal vraagt baangarantie! Dat is toch meer iets voor een geborneerde SP’er. De vraag om baangarantie is ook hypocrisie en racisme ten top, want zal Halsema straks tegen haar eigen roomblanke twin zeggen: “blijf maar lekker in bed liggen, er is toch geen baan”? Jamais, Niemals, Never, Nooit. Ook hier weer racistische vooringenomenheid: de arme zwartjes kunnen niet zoveel, dus mogen we niet hetzelfde van hen eisen als van de blanke soortgenoten. Dat mag een zwart mensbeeld heten.
Overigens had ze zelf uit het verhaal van De Boer kunnen oppikken dat de Taskforce probeert een baan voor iedereen te vinden.
rkh, 29-01-2006
zondag, januari 22, 2006
Discriminatie als overlevingsstrategie
Iedere ouder leert zijn kind niet met vreemde mannen mee te gaan. Is dat discriminatie? Ja. Is dat stigmatisering? Ja. Is dat erg? Nee. We leven in een gebroken wereld, waarin we moeten zien te overleven en waarin soms binnen een seconde gehandeld moet worden. Leidt dit alles tot tweespalt tussen de geslachten? Nee, want iedereen ziet het nut van de regel om niet met vreemde mannen mee te gaan en er wordt dus verder niet gezeurd over dat er ook goede, vreemde mannen zijn of slechte opa’s en ooms of slechte, vreemde vrouwen of slechte, vreemde kinderen of kinderen die zelf aanleiding geven en ook wordt er niet gezeurd over de moeilijke omstandigheden waarin die gestoorde mannen zijn opgevoed.
In Leeuwarden hadden “we” gedurende een paar weken veel overlast van Antillianen. Fietsers werden midden op de dag belaagd en beroofd etc. Elke dag was het raak. De politie-berichten op Lidwadders.nl gaven hiervan keurig verslag. Aanvankelijk plaatste de Leeuwarder Courant deze berichten zonder kleurvermelding, maar uiteindelijk moest de krant in deze situatie wel kleur bekennen, vooral ook omdat burgemeester Dales zeer uitgesproken was. Maar de stelregel van de Leeuwarder Courant is toch wel dat misdaad voor de lezer geen kleur heeft. Dat betekent dat de krant de lezer als kleuter ziet, die niet in staat is zelf te oordelen. Maar behalve dat zo’n kleur-kenmerk kan helpen bij de opsporing, is er ook een preventief belang. Iedere ouder wil toch aan zijn kinderen kunnen doorgeven wat voor dit moment de gevaren zijn; wat te doen en wat te laten. Die informatie moet uit de media komen. Daar zijn ze voor en dat is hun raison d’être.
Wie n.a.v. zo’n situatie als boven nu zegt dat er toch ook goede Antillianen zijn, is hypocriet of heeft het gemaakte punt niet begrepen. Ja, discriminatie (met name “racial profiling”) heeft soms ook te maken met juist het onvermogen om te discrimineren.
rkh,22-01-06
In Leeuwarden hadden “we” gedurende een paar weken veel overlast van Antillianen. Fietsers werden midden op de dag belaagd en beroofd etc. Elke dag was het raak. De politie-berichten op Lidwadders.nl gaven hiervan keurig verslag. Aanvankelijk plaatste de Leeuwarder Courant deze berichten zonder kleurvermelding, maar uiteindelijk moest de krant in deze situatie wel kleur bekennen, vooral ook omdat burgemeester Dales zeer uitgesproken was. Maar de stelregel van de Leeuwarder Courant is toch wel dat misdaad voor de lezer geen kleur heeft. Dat betekent dat de krant de lezer als kleuter ziet, die niet in staat is zelf te oordelen. Maar behalve dat zo’n kleur-kenmerk kan helpen bij de opsporing, is er ook een preventief belang. Iedere ouder wil toch aan zijn kinderen kunnen doorgeven wat voor dit moment de gevaren zijn; wat te doen en wat te laten. Die informatie moet uit de media komen. Daar zijn ze voor en dat is hun raison d’être.
Wie n.a.v. zo’n situatie als boven nu zegt dat er toch ook goede Antillianen zijn, is hypocriet of heeft het gemaakte punt niet begrepen. Ja, discriminatie (met name “racial profiling”) heeft soms ook te maken met juist het onvermogen om te discrimineren.
rkh,22-01-06
Sola Scriptura: via internet naar Mohammed
Het is rooms-katholieken lange tijd verboden geweest zelf de bijbel te lezen. Wat men wist kwam van meneer pastoor die in een lange traditie stond met van bovenaf opgelegde waarheden. Dit alles zorgde voor eenheid in denken, handelen, willen, voelen.
Heel anders is het –tot op de dag van vandaag- bij de protestanten. Daar staat de schrift centraal en kan in principe ieder zich aan de bron laven en daarin zijn waarheid vinden. Deze verhouding tot de schrift verklaart m.i. de vele kerkelijke afsplitsingen.
Ook in de Islam staat de schrift centraal. Iedereen kan zichzelf herbronnen en tot verkondiger van het Woord verklaren. Een theologische autoriteit wordt niet zonder meer op zijn woord geloofd. Deze verhouding tot de schrift maakt het ook labielen mogelijk voor zichzelf te beginnen. Gevaarlijk wordt het wanneer dit in franchise verband met Al-Qaida gebeurt. Een beeld dat staat is dat van de kandidaat geestelijk leider die in een huiskamer vanaf het scherm van een notebook leden van de Hofstadgroep teksten voorleest.
rkh, 20-01-06
Heel anders is het –tot op de dag van vandaag- bij de protestanten. Daar staat de schrift centraal en kan in principe ieder zich aan de bron laven en daarin zijn waarheid vinden. Deze verhouding tot de schrift verklaart m.i. de vele kerkelijke afsplitsingen.
Ook in de Islam staat de schrift centraal. Iedereen kan zichzelf herbronnen en tot verkondiger van het Woord verklaren. Een theologische autoriteit wordt niet zonder meer op zijn woord geloofd. Deze verhouding tot de schrift maakt het ook labielen mogelijk voor zichzelf te beginnen. Gevaarlijk wordt het wanneer dit in franchise verband met Al-Qaida gebeurt. Een beeld dat staat is dat van de kandidaat geestelijk leider die in een huiskamer vanaf het scherm van een notebook leden van de Hofstadgroep teksten voorleest.
rkh, 20-01-06
Abonneren op:
Posts (Atom)
