Het nieuwe Midden

In zijn voetnoot “Taboebreuk” van afgelopen zaterdag zegt Grunberg ook Die Linke tot het politieke Midden te rekenen. Deze plaatsbepaling getuigt niet van veel inzicht in de Duitse politiek. De partij Die Linke zal het hem overigens ook niet nazeggen.

Het politieke landschap opdelen in Midden en extreemrechts is de volgende misser. Want het Midden tussen wat?

Maar zo kan Grunberg het Midden ca. 85% van de stemmen toeschrijven, onder het motto “Wie niet vóór de AFD is, is tegen”. Dit simpele, binaire denken is de derde misser. Want ook veel CDU/CSU-stemmers en SPD-stemmers zijn niet tevreden met Merkel’s vluchtelingenpolitiek. Maar dat wil onze Grunberg liever niet weten.

rkh, 23-09-2017

Onwillige oren

Je hoort vaak de klacht dat iets niet gezegd mag worden. Waarop steevast dan wel iemand antwoordt, dat dat niet waar is en dat de vrijheid van meningsuiting helemaal niet in het geding is. En daarmee zijn dan de posities bepaald en is het gesprek zo ongeveer beëindigd.

Nu heeft de klacht op zich al iets paradoxaals. Want wie een taboe thematiseert, verbreekt daarmee –in en door die act van spreken- het taboe. Er wordt ontkend, wat wordt beweerd. De klager levert dus a.h.w. zelf het hout voor zijn brandstapel.

Daarom is het beter te klagen over het immuun zijn voor bepaalde boodschappen: mensen willen sommige zaken niet horen. Het moet dus gaan over de “dovemans oren” en over het blind zijn voor bepaalde feiten en niet zozeer over het al dan niet vrij kunnen spreken, want dat leidt tot niets.

rkh, 17-09-2017