Het non-coöperatie gedrag

De PvdA’er Melkert beet Marijnissen toe geen enkel voorstel van de SP te zullen ondersteunen. Samsom deed hetzelfde met Wilders*. En nu verklaart Christian Lindner van de FDP een voorstel niet te ondersteunen, als de instemming van de AFD daarvoor doorslaggevend is.

Hoe dom kun je zijn; je oordeel afhankelijk maken van het oordeel van anderen. Het gaat dan dus niet meer primair om het welzijn van het land, maar om een politieke tegenstander klein te houden.

Een principe als “Elk voorstel wordt op zijn eigen merites beoordeeld” lijkt mij alleszins bestand te zijn tegen de hoon van Politiek&Media voor het geval er met de zgn. vijand wordt geheuld.

Mij lijkt het ondemocratisch om andersdenkenden middels politieke spelletjes te willen uitsluiten. Volgens mij is het ook ongrondwettelijk om je oordeel afhankelijk te maken van het oordeel van anderen, want je moet als volksvertegenwoordiger zonder last opereren. Mij lijkt het ook onproductief andersdenkenden inzake euro, EU en immigratie/asiel tot vijand te verklaren. Je krijgt ze niet klein. Je maakt je tegenstander juist groot. Tenslotte: onverzoenlijkheid polariseert, klieft families, vriendschappen en het land.

*Uiteindelijk werd een motie van de PVV toch ondersteund, omdat een kamerlid rebelleerde.

rkh, 04-12-2017

Absoluut

Stel je een dorp voor met 1000 inwoners, waarvan 100 crimineel. Dat betekent dus dat in dat dorp 10% van de bevolking crimineel is. Stel je vervolgens een import voor van 10 nette personen.

Volgens de statistiek daalt daardoor het aantal criminelen met 0.1% ((100:1010)*100%= 9.9%). Laat je 1000 nette mensen in dat dorp toe dan halveert zelfs procentueel het aantal criminelen ((100:2000)*100%= 5%).

Maar niemand wordt van deze cijfers blij. Boekhoudkundig klopt het allemaal, maar in realis wordt de criminaliteit er niet minder op. Aan dit soort criminaliteitsstatistiek heb je dus helemaal niets: je kunt er geen beleid (aantal agenten, preventie) op maken.

Wat hier telt zijn de absolute aantallen, niet de relatieve.

rkh, 02-12-2017

Het nieuwe Midden

In zijn voetnoot “Taboebreuk” van afgelopen zaterdag zegt Grunberg ook Die Linke tot het politieke Midden te rekenen. Deze plaatsbepaling getuigt niet van veel inzicht in de Duitse politiek. De partij Die Linke zal het hem overigens ook niet nazeggen.

Het politieke landschap opdelen in Midden en extreemrechts is de volgende misser. Want het Midden tussen wat?

Maar zo kan Grunberg het Midden ca. 85% van de stemmen toeschrijven, onder het motto “Wie niet vóór de AFD is, is tegen”. Dit simpele, binaire denken is de derde misser. Want ook veel CDU/CSU-stemmers en SPD-stemmers zijn niet tevreden met Merkel’s vluchtelingenpolitiek. Maar dat wil onze Grunberg liever niet weten.

rkh, 23-09-2017

Onwillige oren

Je hoort vaak de klacht dat iets niet gezegd mag worden. Waarop steevast dan wel iemand antwoordt, dat dat niet waar is en dat de vrijheid van meningsuiting helemaal niet in het geding is. En daarmee zijn dan de posities bepaald en is het gesprek zo ongeveer beëindigd.

Nu heeft de klacht op zich al iets paradoxaals. Want wie een taboe thematiseert, verbreekt daarmee –in en door die act van spreken- het taboe. Er wordt ontkend, wat wordt beweerd. De klager levert dus a.h.w. zelf het hout voor zijn brandstapel.

Daarom is het beter te klagen over het immuun zijn voor bepaalde boodschappen: mensen willen sommige zaken niet horen. Het moet dus gaan over de “dovemans oren” en over het blind zijn voor bepaalde feiten en niet zozeer over het al dan niet vrij kunnen spreken, want dat leidt tot niets.

rkh, 17-09-2017

Fake news als informatiebron

Het verschijnsel “fake news” op zich is al interessant, omdat het namelijk ook iets zegt over de toestand van ons land en in die zin (op meta-niveau) een bron van informatie is. Dus niet meteen fake news willen ontmaskeren als racisme, islamofobie, xenofobie of populisme, maar het oordeel opschorten en het fenomeen zelf bevragen. Om deze fenomelogische wijze van denken duidelijk te maken: Wanneer iemand roze muizen op het behang ziet lopen, niet meteen “onzin” zeggen, maar vragen naar de betekenis van de zienswijze.

Dát mensen fake news geloven, heeft er alles mee te maken, dat wat fake lijkt vaak echt blijkt. Je kunt niet geloven, dat in Nederland een verkrachte vrouw weken moet wachten alvorens aangifte te mogen doen. Je kunt niet geloven, dat wie over de hekken van Ceuta –de Spaanse enclave in Marokko- weet te klimmen, binnen is en niet stante pede kan worden teruggestuurd. Je kunt niet geloven, dat (een meerderheid van) de politiek niet wil dat de koopvaardij zichzelf bewapent tegen Somalische piraten. En toch is het zo.

Bij zoveel gekkigheid kan het dus niet verbazen, dat zelfs fake news wordt geloofd.

Dit beschreven ongeloof legt niet een vertrouwenscrisis bloot, zoals vaak wordt gedacht. Maar legt bloot dat er met de instituties zelf iets mis is. Wat politie, justitie en de politiek doen en willen, komt niet meer overeen met ons rechtsgevoel en wat als redelijk, logisch en betamelijk wordt gevoeld. Het is een crisis van de instituties zelf; een crisis van de democratische rechtsstaat.

Dat leert ons dus het verschijnsel “fake news”.

rkh, 06-08-2017

Fake news

Fake news is nieuws, bewust gemaakt en verspreid om de publieke opinie te beïnvloeden en waarvan de nieuwswaarde is gebaseerd op aperte leugens. De geijkte reactie op dit soort nieuws is: “Het is niet waar”, “Het is niet gebeurt” of “Het is niet gezegd”.

Links heeft de term gemunt en in zijn discours opgenomen. De idee is dat alleen rechts fake news produceert* en dat het de taak van links is –middels al dan niet gesubsidieerde antifascistische collectieven- dat nieuws te ontmaskeren als racisme, islamofobie, xenofobie of populisme.

Dat verklaart de immense populariteit en effectiviteit van de term “fake news”. Wie fake news produceert en/of verspreidt staat aan de verkeerde kant van de geschiedenis en moet dood. En wie van de “foute” politiek is, moet wel fake news produceren en verspreiden.

Waarbij duidelijk moet zijn, dat het de factcheckers niet zo zeer gaat om de waarheid, maar om de bestrijding van de politieke tegenstander. Het heeft dus niets met moraliteit van doen, maar alles met politiek.

*Het schijnt dat sommigen aan het produceren van fake news verdienen middels advertentie-inkomsten.

rkh, 02-08-2017

Het geval Hanina

Hanina Ajarai is de strak gehoofddoekte columniste van het AD. In haar column “Nouri vs. MH17” van 20 juli gaat het over empathie. Ze vraagt zich af, waarom ze wel treurt om de jonge voetballer van Marokkaanse komaf met hersenletsel, maar niet treurt –en dan ook totaal niet- om de slachtoffers van de ramp met de MH17. Hanina komt er maar niet uit.

Heel Nederland viel over haar heen. Maar waarom eigenlijk?

Mensen zijn nu eenmaal selectief in hun empathie. Zo zal Nederland echt niet op collectieve rouw over gaan, mocht een vliegtuig met Mekkagangers onverhoopt neerstorten. Ja, hooguit voor de vorm, mochten er onder de slachtoffers nieuwe Nederlanders zijn. We identificeren ons gewoonweg niet met moslims. Dat kun je moreel verwerpelijk vinden, maar dat verandert er niets aan. Meten met twee maten hoort nu eenmaal bij het leven.

Het probleem van Hanina lijkt mij te zijn, dat ze zich geen Nederlander voelt en dat ten diepste ook niet wil zijn. “When in Rome, do as the Romans do” is voor haar een brug te ver.

De retoriek van “in pluribus unum”, “loyaliteit hangt niet af van je paspoort”, “een mens heeft meerdere identiteiten” kan niet verhullen, dat ook wij –Nederlanders- een probleem hebben. Een samenleving kan immers niet als samenleving bestaan zonder een grondconsensus over wat belangrijk is en wat belangrijker is en dus ook over naar wie onze empathie moet uitgaan. Teveel diversiteit kan een samenleving niet aan.

Dat zovelen over Hanina heen vallen, is voor mij het bewijs daarvoor dat mensen meer eenheid willen en zich dus eigenlijk een homogene* samenleving wensen.

*Wie “homogeniteit” zegt, scoort niet hoog bij de antiracisme-monitor.

rkh, 30-07-2017

Mudde weet het beter

“De Nederlandse cultuur bestaat echter niet en heeft nooit bestaan”, aldus de politicoloog Cas Mudde, vrij naar Maxima (VK, Opinie&Debat van 25/7). Een platitude. Dat kan Mudde maar zeggen, omdat hij daar voor radicaal-rechts de opvatting heeft toegedicht dat cultuur voor eeuwig en altijd in beton is gegoten. Dit heet een stroman-argumentatie.

Ik ben dus benieuwd hoe Mudde over de fusie perikelen bij KLM en Air France denkt, waarover diezelfde VK schrijft. In zijn opvatting zal het beschrijven van schier onoverkomelijke cultuurverschillen tussen Fransen en Nederlanders wel onder fake news vallen.

Het is overigens niet waar, zoals Mudde schrijft, dat Duitsland was voorbereid op de komst van bijna een miljoen “vluchtelingen”. De beelden van chaos heeft hij kennelijk gemist.

En het is maar zeer de vraag of Merkel’s experiment goed gaat aflopen. Men leze de Duitse kranten er maar op na. Ik –in ieder geval- ben pessimistisch.

r.k.h, 25-07-2017

Over de dominantie van links

De G20-Top van Hamburg stond in het teken van geweld. Die Linke –bij monde van Katja Kipping- houdt in het bijzonder de politie hiervoor verantwoordelijk. Die zijn met de escalatie begonnen. De anti-kapitalisten, anti-globalisten en autonomen moesten wel reageren op het staatsgeweld. Aldus de analyse van velen van links.

Rechts verwijt hierop linkse politici blind te zijn aan één oog –nl. het linker- door het geweld direct of indirect te vergoeilijken en dat al sinds langer.

Waarop het andere deel van links stelt, dat links en geweld elkaar wederzijds uitsluiten en dat er partijpolitieke spelletjes worden gespeeld (Schulz). Een verrassende stellingname!

De geweldplegers zijn gewoon criminelen, aldus dat deel van Links. Links gaat het immers om “Democratie en Respect” (Schulz, SPD) en om “Gerechtigheid en solidariteit” (Bartsch, Die Linke). Waarmee weinig inhoudelijks is gezegd over de weg daar naar toe en daar gaat het nu juist om. Alsof links geen verdediging behoeft.*

Wie dit soort geweld depolitiseert, moet voortaan ook zeggen dat de brandstichters van rechts gewoon criminelen zijn en dat dat alles niets met rechts te maken heeft. Dat zal niet gebeuren en dat zegt iets over de dominantie van links.

En daarom zal ook niemand de “meelopers” –bezorgde burgers die oprecht mee demonstreren- mede verantwoordelijk maken voor de daden van het Zwart Blok. Maar schuldtoewijzing gebeurt wel als bezorgde burgers meelopen in bijv. een demonstratie van Pegida. Zelfs Merkel doet daar aan mee. In een kersttoespraak nam zij deze bezorgde burgers de maat: “Guilty by association”. Zo is dus nog steeds links de maat der dingen, omdat linksgeweld beter is dan rechtsgeweld.

*Diezelfde mensen zeggen de AFD met alle middelen te zullen bestrijden. Ik zie hierin –juist vanwege die vaagheid- een onverholen oproep tot geweld. Duitsland begint onaangenaam te worden.

rkh, 17-07-2017

Gij zult niet met makkelijke oplossingen komen

Eén van de veel gehoorde dooddoeners uit de gereedschapskist van politici is: “Er zijn geen makkelijke oplossingen”. Of op z’n Duits: “Es gibt keine einfache Lösungen”. Met deze goedkope oneliner wordt dan een onwelgevallig voorstel afgeserveerd.

Maar wat is er in vredesnaam tegen makkelijke oplossingen?

Alsof een complex probleem alleen maar complexe oplossingen kent en alsof elk controvers probleem complex is. Dat is natuurlijk onzin. Het probleem bijv. dat de Middellandse zee een dode zee dreigt te worden, los je simpel op door boten met vluchtelingen en gelukszoekers meteen terug te slepen naar de kust van herkomst. In één klap sloop je dan het verdienmodel van de mensensmokkelaars en voorkom je dat mensen zich als lemmingen te water begeven. Hard om erger te voorkomen.

Tegen zijn onder het roepen van “Er zijn geen makkelijke oplossingen” heeft niets met de eenvoud van de voorgestelde oplossing vandoen, zoals wel wordt gesuggereerd, maar heeft alles te maken met een ideologische bevlogenheid die een keuze voor deze oplossing domweg onmogelijk maakt. Het is dus gewoon een manier van Nee-zeggen. De ideologie is in dit geval de ideologie van “Un Passe-Partout pour Tous” (copyright rkh). Wanneer er iets simpel is –in de zin van eenvoudig én idioot- dan is het wel de Idee dat de wereld van iedereen is.

Idealen laten zich moeilijk met woorden bestrijden, dus is het wachten op de reality-check. Wachten op een wal die het schip keert.

rkh, 29-06-2017

Angstmanagement

In dit era van islamistisch geweld wordt vaak gezegd: “We laten ons geen angst aanpraten, want daar is IS juist op uit”. Mij verbaast met wat voor een aplomb dit wordt gezegd en hoe makkelijk dit indaalt bij de mensen.

Een verklaring hiervoor is, dat ten eerste het frame (“IS wil het volk angst aanjagen”) een handelingsmogelijkheid biedt. Je kunt zelf wat doen, nl. gewoon doorgaan met (Westers) leven. Ten tweede, dat dit frame en deze mantra mooi aansluiten op de alledaagse wijsheden van het schoolplein en van thuis als “Laat je niet boos maken, want dat willen die pestkoppen juist” en “Niet reageren!”. En ten derde: we willen graag rust in de kop.

De impliciete boodschap is hier: “IS wordt verslagen, als je geen angst toont”. Maar ondertussen staat de overheid wel op scherp; zie de roadblocks en de extra bewaking. En is de expliciete boodschap: “Er is een gerede grond voor angst”.

De overheid geeft dus een dubbele boodschap af: “Wees niet en wel bang”.

Deze paradox laat zich makkelijk oplossen. Want het doel van IS is natuurlijk helemaal niet om de bevolking angst aan te jagen, dat is hooguit mooi meegenomen. Doel is de vernietiging van “het Westen”.

Ik wil wedden, dat ten tijde van de RAF niemand dacht dat hun doel was lands industriële elite angst aan te jagen. Doel was de vernietiging van het kapitalisme.

Je kunt dus weer met een gerust hart bang zijn.

rkh, 25-06-2017

Problemen aanvliegen

Op welke manieren kun je je tot een probleem verhouden? Wat zit er tussen ontkennen en accepteren? Ik kom aan 7 wijzen van verhouden.

Ik neem ter illustratie immigratie –met name niet-Westerse- als probleem. Meer toegespitst: “De niet-Westerse immigratie ondergraaft de onderlinge solidariteit”.

1..Ontkennen

(De ontkenner zegt dan bijv.:) Onzin! Zie de vele “refugees welcome”-demo’s in het Duitsland van sept. 2015. Als dat geen bewijs van solidariteit is!

2..Negeren

3..Ridiculiseren

Gaan we dan een muur om Europa bouwen? Fort Europa?

4..Omzeilen

Het probleem van deze tijd is het klimaat. Of: immigratie heeft ons land hard nodig (verschuiving van thema).

Dit is het standpunt van extreemrechts (Godwin, shooting the messenger)

5..Bagatelliseren

Wat meer openheid van onze kant en wat meer geld naar integratie dan komt het wel goed.

6..Relativeren

Immigratie is er altijd geweest en zal er altijd zijn. Of: er zijn nog grotere problemen.

7..Accepteren

Zie Putnam (Bowling alone).

Deze opsomming biedt een raamwerk om een discussie voor te bereiden; Je kunt je systematisch prepareren op mogelijke tegenwerpingen.

ps: Over dit onderwerp schreef ik eerder in 2006 onder de titel “Problemen”. Ik heb nu omzeilen toegevoegd en verhullen is bagatelliseren geworden. Dat het nu 7 wijzen van verhouden zijn, geeft mij het gevoel er nu wel mee klaar te zijn. Het getal 7 is immers heilig.

rkh, 21-06-2017

Wolf herkent onrecht

Onder deze titel bracht de Volkskrant van 10/6 wetenschapsnieuws: Weense wetenschappers hebben ontdekt, dat een wolf weigert op een knop te drukken als hij daarvoor niet of matig wordt beloond en een andere wolf met dezelfde taak wel het volle pond krijgt. Conclusie: Wolven hebben een gevoeligheid voor onrecht en die staat dus los van domesticatie.

Maar als wolven als het ware onrecht ruiken, waarom komt de wolf die wel goed wordt bediend dan niet in opstand? Als de bewering/suggestie is dat dit besef van onrecht bij wolven basaal is (vergelijkbaar met ons “Gij zult niet doden”) dan moet een afwijking toch verklaard worden?

Mij lijkt het gedrag van de weigerwolf afdoende verklaard met basale emoties als jaloezie en afgunst. Je hebt dus een verklaring in termen van onrecht helemaal niet nodig. Ik zou zeggen, laat het scheermes van Ockham zijn werk doen. En wat mij betreft behoeft het gedrag van de coöperatieve wolf geen verklaring.

Blijft staan waarom sommige wetenschappers zo graag dieren willen vermenselijken. Bij mijn weten wil in elk geval apenonderzoeker Frans de Waal alleen nog maar over altruïsme bij dieren schrijven. Een wilsakt dus, die te denken geeft.

rkh, 15-06-2017

De vluchteling en de robot

De Duitse werkgevers waren maar wat blij met de komst van een miljoen asielzoekers. Er was immers een nijpend tekort aan arbeidskrachten mede als gevolg van de veranderende demografie (meer mensen met pensioen, minder jongeren). Een taalcursusje hier en wat om- en bijscholing daar en je hebt er een arbeider bij. Een dik jaar later moesten diezelfde werkgevers trouwens al constateren dat het allemaal niet zo simpel is. Met loonsverhogingen, bijscholing en sancties op niet werken voor de eigen bevolking zou meer zijn bereikt.

Demografie als argument voor meer immigratie, dat hoor je tegenwoordig vaker. De Groenen willen minder druk op het milieu, dus je zou verwachten dat ze niet blij zijn met nog meer mensen en blij zijn met minder kinderen. Klassiek links wil geen neerwaartse druk op de lonen en zou dus tegen de grootschalige import van arbeid moeten zijn.

Maar niets van dit alles. Werkgevers, Groen en Links zijn vereend in hun enthousiasme voor de nieuwkomer. Een combinatie die wantrouwend zou moeten maken. Argument of schijnargument: ze zeggen allemaal de demografische ontwikkeling voor te willen zijn met een “Willkommenskultur”. Ook de afgewezen asielzoeker die iets kan, blijft welkom.

Maar logisch zou zijn om de demografische neergang qua inwonersaantal juist te verwelkomen. Want er zal nu en in de toekomst minder werk zijn als gevolg van de administratieve- en industriële automatisering, wat nu “digitalisering” heet.

“Minder werk voor meer mensen”, dat is vragen om problemen.

rkh, 08-06-2017

Uit de tijd

“Ouderwets”, “Niet meer van deze tijd”, “Zo 2016”. Allemaal waardeoordelen die op z’n minst oproepen tot herdenken. Ook allemaal waardeoordelen die als feitelijke oordelen worden gebracht, maar daarmee nog geen argumenten zijn. Want tijd op zich is neutraal; tijd kent goed noch kwaad. De moraliteit van slavernij bijv. hangt op geen enkele manier van de tijd af.

“Niet meer van deze tijd” zegt dus helemaal niets. Merkwaardig daarom, dat de woorden zo gemakkelijk worden uitgesproken en zo vlot worden geaccepteerd. Ja, het zegt iets over de spreker die het ergens niet mee eens is en van zijn gelijk is overtuigd. En het zegt iets over de toehoorder die vindt dat de spreker eigenlijk wel een argument heeft.

Met de ethos en de pathos zit het dus wel goed, maar wat in de “redenering” ontbreekt is de ratio.

Wanneer bijv. gezegd wordt “Begraven is niet meer van deze tijd” dan is er een praktijk (begraven) en een alternatief (cremeren). Maar redenen waarom de praktijk ongewenst is en het alternatief aantrekkelijk, worden niet gegeven. Dat is kennelijk niet nodig.

Mij ergert de tersluikse verwisseling van feit en waarde en het ontbreken van rationaliteit. Wie de tijd als argument gebruikt, beledigt het intellect.

rkh, 05-06-2017

Einwanderungsgezwets

De afwezigheid van een Einwanderungsgesetz zou debet zijn aan de chaos na de grensopening van sept. 2015. Zo is vaak op de Duitse TV te horen of op z’n minst wordt dat gesuggereerd. Canada en Australië (niet toevallig beide landen met veel water voor de deur) worden dan steevast ons ten voorbeeld gesteld. Alle gesprekspartners lijken het logisch te vinden, maar ik zie geen verband. Want wat zou er anders zijn gegaan met wel een Einwanderungsgesetz?

Je land officieel tot immigratieland verklaren, levert weliswaar instituties op die nieuwkomers kunnen opvangen en begeleiden. Maar je kunt je toch nooit voorbereiden op een tsunami aan vluchtelingen, gelukszoekers en criminelen? En daar komt bij dat een asielzoeker weliswaar een immigrant is, maar als asielzoeker buiten bijna alle immigratie-regels valt. Dus een link tussen chaos en een afwezige immigratiewet is er niet.

Dat wel een link wordt gelegd tussen chaos en afwezigheid van een Einwanderungsgesetz en dat deze link als vanzelfsprekend wordt geaccepteerd heeft alles te maken met de masochistische behoefte aan boetedoening. Duitsland is uiteindelijk zelf schuld aan de chaos. Mea Culpa, maar dan met z’n allen.

De roep zelf om een Einwanderungsgesetz komt voort uit een onbereflecteerd gevoel dat de wereld er is voor iedereen en ook van iedereen is. Nederland zingt: “Iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen”. Maar wat dat betekent, weet men niet. Over het absorptievermogen van een samenleving qua onder meer cultuur en financiën wordt immers niet gediscussieerd.

rkh, 30-05-2017

Die Merkel Dämmerung

Frau dr. Merkel* zal haar verdienste hebben, maar met de opening van de grens in sept. 2015 heeft ze veel schade aangericht. De balans valt m.i. uiteindelijk negatief voor haar uit, te meer daar wat nu goed gaat in Duitsland op economisch vlak vooral te danken is aan de hervormingen van haar voorganger Schröder.

Zo kan Merkel de Brexit op haar conto schrijven. De beelden van een schier oneindige stroom vluchtelingen die het platteland doorklieven, hebben ongetwijfeld veel Britten over de streep getrokken. Want die vreesden terecht dat veel vluchtelingen uiteindelijk voor Great-Britain zullen kiezen, al was het alleen maar om de taal.

Met haar ‘Alleingang’ heeft Merkel bij Europese leiders veel kwaad bloed gezet en daarmee Europese samenwerking in de toekomst bemoeilijkt.

In eigen land heeft ze met haar politiek rechts sterk gemaakt en het land onveilig. Bijna elke dag lees je wel in de Duitse bladen over bedreigingen, aanrandingen en verkrachtingen door migranten. “Minder Marokkanen” is daar nu het parool, maar natuurlijk niet bij de Groenen.

Het land is tot op het bot gepolariseerd. Met haar “humanistische Imperativ” heeft Merkel het land, de politiek, de vakbeweging, de kerken én families verdeeld. Mijn verwachting is dat velen de kerk zullen verlaten.

Dit alles is meer dan collateral damage! En dat is duidelijk nog niet tot iedereen doorgedrongen.

*Haar eerste echtgenoot heette Merkel, haar tweede Sauer. Ze heeft de naam Merkel gehouden, want “Ich bin Sauer” komt wat raar over.

rkh, 28-05-2017

Negatieve discriminatie

Je hebt discriminatie en positieve discriminatie, wat dan geen discriminatie mag heten. Dat roept de vraag op of er ook zoiets is als negatieve discriminatie.

Positieve discriminatie van afro-Amerikanen lijkt mij terecht, omdat die als groep van overheidswege voor jaren op achterstand zijn gezet. Terzijde: bijzonder aan deze stellingname is, dat hier het groepsdenken prevaleert boven het denken in termen van individuen (dus zonder verleden, sociale verband en kleur) en dat dus de oneliner “Niet je afkomst telt, maar je toekomst” voor even niet meer geldt.

Bij positieve discriminatie gaat het om voortrekken, bij negatieve discriminatie om achterstellen. Waarom heeft bijv. een nieuwkomer evenveel of soms zelfs meer recht op een woning dan je dochter die al meer dan zeven jaar op de wachtlijst staat? Dat gaat in tegen een zeer basaal rechtsgevoel, zeker voor mensen die er mee te maken hebben. Misschien komt het constant bungelen van de nieuwkomer onderaan de wachtlijst zelfs nog het meest overeen met wat als recht wordt gevoeld. Want mensen werken en ploeteren nu eenmaal voor hun eigen toekomst en die van hun kinderen en niet voor mensen die aan wat met pijn en moeite is bereikt part noch deel hebben.

Aan dat gevoel van onrecht bij gelijke behandeling of meer kan en mag niet voorbij worden gegaan. Wie zegt dat dit egoïsme is, heeft zichzelf niet begrepen en begrijpt niet hoe een natie tot sociaalstaat wordt en blijft.

In 1983 zijn –als uitvloeisel van Europese wetgeving- sociale grondrechten aan de grondwet toegevoegd. In combinatie met art. 1 (allen die zich in Nederland bevinden gelijk behandelen) is dat een explosief mengsel. We zullen er nog veel van horen. Het zal knallen.

rkh, 22-05-2017

Met mij gaat het goed

Vaak wordt Paul Schnabel geciteerd met zijn “Met mij gaat het goed, met ons gaat het slecht”. Instemming alom, dus kennelijk geeft deze oneliner goed de stand van zaken weer. Aan de populariteit van de oneliner zal ook bijdragen dat deze als paradox wordt gebracht. Maar wat is er paradoxaal aan?

Het is in ieder geval geen paradox die schokt, verrast of aanzet tot puzzelen. Dat is anders bij paradoxen als: “De armen subsidiëren de rijken”, “De toestroom van vluchtelingen verhoogt het BBP”, “Je discrimineert, omdat je niet kunt discrimineren”, “Je (hulpverlener op de middellandse zee) redt levens, maar doodt er nog veel meer”.

Deze zijn raadselachtig, omdat ze tegen de verwachting ingaan, contra-intuïtief zijn of onlogisch lijken.

Bij “Met mij gaat het goed, met ons gaat het slecht” is de tegenstelling die van goed tegenover slecht. De onderliggende stelling hier is, dat als het met elke mij goed gaat, dat het dan ook met ons als optelsom van mij’s goed moet gaan.

Wel, dat is een misverstand. Als het tuinpad van ieder van ons er mooi bij ligt dan zegt dat nog niets over hoe de straten erbij liggen. De retorische truc om “mij” niet tegenover “hen” te zetten, maar tegenover “ons” –wat dus geen echte tegenstelling is, maar dat wel suggereert- maakt de oneliner interessant. Maar vul je daarvoor in “individu” en “maatschappij” dan verliest de oneliner al zijn kracht en is deze vergelijkbaar met “Binnen is het warm, buiten is het koud”. Een simpele constatering die niet te denken geeft.

Schnabel wilde het kennelijk niet bij een constatering laten.

rkh, 16-05-2017

Mist in de kop

Ik heb lange tijd gedacht dat Zweden het voorbeeld was van hoe goede bedoelingen in hun tegendeel kunnen verkeren. Maar nadat Trump in een tweet aan het multiculturele drama daar herinnerde met als gevolg veel ontkennende reacties, ben ik gaan twijfelen en onzeker geworden. Dat bedoel ik met “mist in de kop”. Je weet uiteindelijk niet meer wat je moet denken en wat waarheid is. Is Malmö nu “rape capital of Europe” of niet?

Je weet dat cabaretiers zich inhouden. Dat zeggen ze zelf. Maar dan beweert weer iemand glashard, dat de vrijheid helemaal niet in het geding is; dat alles kan worden gezegd.

Wanneer iemand beweert dat er zgn. rechtsvrije ruimtes en no-go-area’s zijn, dan kun je er donder op zeggen dat iemand anders het tegendeel gaat beweren.

De ontkenning kan ook impliciet zijn. Pauw van 1 mei ging over de ideeën van moslim-jongeren. En daar is best iets mis mee. We weten –althans dat ik weet- dat op sommige scholen de holocaust niet ter sprake kan worden gebracht. Maar dan vraagt zo’n Gerdi Verbeet vertwijfeld af of die leerlingen dan geen les krijgen over WOII.

In die vraag zit voor mij (die zeker wist te weten) een ontkenning, namelijk dat WOII niet niet wordt onderwezen, dat het dus wel wordt onderwezen. Een simpel voorbeeld zonder dubbele ontkenning: Wie de vraag stelt “Bestaat zwaartekracht?” impliceert daarmee dat zwaartekracht ook niet kan bestaan. Hetzelfde met de vraag “Bestaat taqiyya?” (dat je als moslim mag liegen tegen kafier (ongelovigen)).

Met een simpele en op het oog onschuldige vraag kan dus op subtiele wijze je canon van zeker weten worden aangetast. En dat levert op: mist in de kop.

Overigens was Gerdi voor mij niet overtuigend.

rkh, 12-05-2017

Viermaal Duitsland

Merkel verkondigde in september 2016 ex cathedra: "Deutschland wird Deutschland bleiben, mit allem was uns lieb und teuer ist". Dat is een aperte leugen. Ze houdt het volk dus voor dom en dat moet ze niet doen.

De AfD heeft veel last van de Antifa. Bij mijn weten heeft Gauck in zijn hoedanigheid van bondspresident daar nooit iets over en van gezegd. De zittende klasse van politici vinden het kennelijk wel goed. Het komt ze wel goed uit zo’n militante afdeling van links.

Franco A. is een Duitse legerofficier die het onlangs tot Syrische asielzoeker heeft geschopt. Hij spreekt geen Arabisch, maar wel Frans. Deze extreemrechtse Franco is als asielzoeker erkend en kreeg van staatswege onderdak en geld. Overdag was hij gewoon in de kazerne.

Mijn vraag is, waarom de media niet undercover zijn gegaan om mogelijke misstanden bij de immigratiediensten te onderzoeken. De media hebben hun taak verzaakt, bevangen als ze waren door de welkomstcultuur

De SPD’er Sigmar Gabriel waarschuwde een week geleden op een partijdag in Hamelen (!) voor Le Pen als rattenvanger. Dat lijkt mij ten eerste geen taal voor een minister van buitenlandse zaken. En het is ook ontzettend dom en diffamerend, omdat hij haar kiezers weg zet als ratten. Of scherper gezegd: álle Franse kiezers zijn voor hem ratten. Want een rattenvanger heeft de taak ratten te vangen en ook die hij niet vangt blijven ratten. Aan deze consequentie heeft de zoon van een overtuigd nazi kennelijk niet gedacht.

De uitspraak gaat ook in tegen de regel om leiding van achterban te onderscheiden.

rkh, 08-05-2017

Aantal als argument (2)

Steeds weer wordt geargumenteerd*, dat een (bonds)land dat weinig tot geen moslims telt eigenlijk niet vijandig kán staan tegenover moslims/de Islam. Dat wordt dan als paradox gebracht om aan de verbazing over het succes van bijv. de AfD in de voormalige DDR uitdrukking te geven. En daar laat men het bij. Maar wat is hier paradoxaal aan?

Precies geformuleerd is de paradox hier één van vriendschap tegenover vijandschap. Men verwacht een welkomstcultuur, maar ontmoet tot zijn verbazing vijandigheid. En met deze heldere formulering wordt de paradox ontmaskerd. Want waarom –in vredesnaam- zou je nieuwkomers verwelkomen, vanwege weinig tot geen vreemdelingen in de buurt? Wat is dit voor rare redenering. Alsof het spreekwoord luidt: “Wat de boer niet kent, eet hij maar al te graag”. Quod non.

Maar ook “Wat de boer niet kent, vreet ie niet” gaat niet op. De boer weet wel degelijk wat hem wordt voorgeschoteld. Alleen hij blieft dat niet en dat bevalt sommigen niet. Het getuigt van arrogantie om bij de ander onwetendheid te veronderstellen. Je zou die boer zelfs een scherpere blik kunnen toedichten, omdat hij van veraf ziet hoe het kan zijn en van dichtbij ziet hoe het nog is.

In de multiculturele wereld zijn zwembaden en disco’s notoir onveilige plekken. Op de Duitse tv zei een bezoekster van een zwembad dat het wel goed ging, maar er liepen wel beveiligers rond. Het nieuwe normaal. Maar voor mensen met weinig Islam in de buurt is die noodzaak van extra bewaking en voorzichtigheid in elk geval niet normaal. Nog niet.

*Wat iets anders is als beargumenteerd.

rkh, 5-5-2017

Aantal als argument

Bij de laatste verkiezingen in de nieuwe bondslanden zette de Alternative für Deutschland een klinkend resultaat neer. In de Duitse media was daarover verbazing. Want het aantal vreemdelingen in die bondslanden is toch immers gering? Men suggereerde een heuse paradox. Een schijntegenstelling dus, die –zoals gebruikelijk- als tegenstelling werd gebracht, als iets dat niet kan zijn.

Ook in de discussie over het anti-moslim beleid van Polen en Hongarije wordt deze paradox steeds weer klakkeloos naar voren gehaald om de verbazing uit te drukken. De onderliggende bewering is daarbij: “Wie geen moslims in de buurt heeft, kan niet tegen moslims/de Islam zijn”.

Onzin! Alsof die mensen daar geen tv kijken, radio luisteren, kranten lezen en naar de kapper gaan en niet zelfstandig tot het gefundeerde oordeel kunnen komen dat multiculti bepaald niet gelijk staat aan pais en vree. Alsof we hier met provincialen van doen hebben. Gauck sprak in zijn hoedanigheid van bondspresident over het “Dunkeldeutschland”. Dat is de arrogantie ten top. Men kent zijn eigen vooroordelen niet.

rkh, 02-05-2017

Alternatieve feiten bestaan

Een stelling onderbouw of illustreer je met feiten. Je kiest daarbij feiten die in je betoog passen. Wat niet uitkomt, laat je weg of maak je ondergeschikt. Dus wie het Christendom verdedigt, begint niet over kindermisbruik onder religieuzen of benoemt het misbruik -tussen neus en lippen door- hooguit als uitwas. Om maar iets te noemen.

Zelfs DE Waarheid is voorlopig (zie Newton, Einstein, Erik Verlinde qua zwaartekracht). Tegenover het éne betoog staat een ander betoog, met andere feiten of met op zijn minst een andere weging van feiten, met andere interpretaties, definities of aannames. Alternatieve feiten. Dit is wetenschap: op zoek gaan naar andere feiten om een eerder betoog te falsificeren (Popper).
Wat in dit verband met “alternative facts” wordt bedoeld, is meteen duidelijk. Zou je zeggen.

Maar de term is generaal verdacht gemaakt, omdat die van het Trump-kamp komt en dan houdt het denken op. Overigens ook zonder Trump c.s. zou het inbrengen van “alternatieve feiten” vloeken in de kerk van de zelfbenoemde illuminati zijn. Want de tijdgeest schrijft nu eenmaal voor om alles wat anders denkt (of doet) verdacht te maken en uit te sluiten, ondanks dat diversiteit met de mond wordt beleden.

Wanneer wetenschap religie wordt, houdt denken op. Openheid en nieuwsgierigheid zijn de conditio sine qua non van de wetenschap.

rkh, 06-03-2017