maandag, april 08, 2024

Letterlijk, maar niet serieus

In de OP1-uitzending van 5 april opent Kockelmann met een X-bericht van Wilders over de groeiende asielinstroom. Maarten van Rossem reageert daarop met: “Dit is toch klassiek Geert-gelul. Dorpen en steden lijken bezet gebied. Ik bedoel waar haal je de ongelofelijke flauwe kul vandaan. Deze lugubere onzin.”.

 

De boodschap van Van Rossem is: “Die Geert is gek”. Maar de ontvanger van de boodschap hoort hierin: “De asielinstroom is geen probleem*”.

 

Van Rossem maakt de klassieke, oerdomme fout de populist letterlijk, maar niet serieus te nemen. Daarmee de reële zorgen van “de gewone man” onder het tapijt vegend en elke discussie in de kiem smorend.

 

*De hoge kosten zijn bijv. een probleem, want geld kan maar één keer uitgegeven worden.

Dit jaar is begroot voor asiel 4 miljard en voor de Oekraïners 3 miljard.

De reguliere opvang is 27.000 per persoon per jaar.

De opvang in een hotel is 53.000 per persoon per jaar.

 

r.k.h., 07-04-2024

 

 

maandag, maart 25, 2024

Zeggen wat is

Margriet Oostveen laat ons zien wat er allemaal in “de gereedschapskist van de rechts-populisten” zit  (Volkskrant, 23 maart). Zo treffen we bijv. aan: “Zaai angst” en “Wees schaamteloos”. Met dat gereedschap in de hand is de ware rechts-populist te herkennen. Voor veel landen is het echter te laat; het rechts-populisme is salonfähig geworden.

 

Wallonië is daarop -volgens Oostveen- een gunstige uitzondering. Franstalig België heeft een cordon sanitaire dat stand houdt. Dit dankzij de afspraken die journalisten onderling en met de politiek hebben gemaakt.

 

Maar volgens mij is een journalist noch volksopvoeder noch censor en al helemaal niet iemand die bondjes met de politiek sluit. Zoals de oprichter van Der Spiegel Rudolf Augstein al zei, is de taak van een journalist: “Sagen, was ist”.

 

rkh, 25-03-2024

  

maandag, februari 26, 2024

Een travistiet in de kamer?

In de Volkskrant van 21/2 staat een interview van Peter Giesen met twee politicologen. Hiervan een samenvatting.

 

De Sociaal Democratie (SD) in Europa is als machtsfactor steeds minder van belang. Hoe de stemmen terug te winnen?

 

Populisme -bijv. strenger asielbeleid- is niet de oplossing. Je haalt in ieder geval de praktisch geschoolden er niet mee terug. Een deel (50% tot 60%) van arbeiders in de volkswijken is cultureel conservatief, dus niet te overtuigen. Het gaat hen nooit ver genoeg. En wat je met populistische praat aan de ene kant wint, verlies je aan de andere kant. En ten derde: tolerantie en internationalisme zijn voor de SD kernwaarden.

Het zgn. Deens Model kan niet zomaar overal geïntroduceerd worden.

 

Het élan is weg. De SD is technocratisch en deel van het establishment geworden. De klassenstrijd moet terug. Er moet weer ten strijde worden getrokken tegen het kapitalisme. De oude identiteitspolitiek met polarisatie en al moet terug.

Het midden is daarbij bondgenoot, omdat het midden best wel wil delen en nivelleren.

 

De verbintenis met de nieuwe identiteitspolitiek van gender, antiracisme etc. werkt voor het kiezerspotentieel van de SD niet afschrikwekkend. De meeste niet cultureel conservatie arbeiders zal het allemaal worst zijn.

 

Ik geloof er allemaal niets van. De SP komt het dichtstbij de Idealen van de beide politicologen, maar heeft wel fors verloren (ondanks goede campagne).

 

r.k.h. 24-02-2024

 

donderdag, januari 11, 2024

Erik Scherder en de statistiek

Op 29-04-23 zat Erik Scherder bij Khalid&Sophie. Het ging over de presidentsverkiezingen in Amerika. Volgens Scherder kan een man van 82 nog best president van een land zijn. Zijn (ingewikkelde) argumentatie: “Verschillen tussen jong en oud, verschillen tussen die groepen, is veel kleiner dan de verschillen binnen de groep. Helemaal niet meer kijken naar leeftijd!”.

 

Scherder haalt dus -ter onderbouwing van zijn stelling dat leeftijd er niet toe doet- de statistiek erbij. Ten onrechte en geheel overbodig, want statistiek zegt helemaal niets over een concreet individu, bijv. Biden. Deze interventie moet kennelijk zijn mening het aura van wetenschappelijkheid geven.

 

Ik zie die argumentatie vaker: Twee groepen (jong/oud, m/v, stad/platteland, etc.) worden op een bepaald punt (gezondheid, weerbaarheid, inkomen etc.) met elkaar vergeleken en dan is de conclusie dat vergelijken op dat punt geen zin heeft, vanwege de forse spreiding binnen de groepen.

 

Terzijde en van geheel andere orde: Het is natuurlijk wel de vraag hoe je beleid kunt maken, als er ook armen in de stad wonen en ook rijken op het platteland en het gemiddeld inkomen in de stad veel hoger is dan het gemiddeld inkomen op het platteland.

 

rkh, 10-01-24