Je denkt zelf je vinger te bewegen, maar een hersenscan laat zien dat al eerder en onbewust tot die daad is besloten. Dus nu is ook nog wetenschappelijk bewezen, dat de vrije wil illusoir is. Je kunt niet meer zeggen "ik beslis", want er is al enkele seconden eerder voor jou besloten. De hersenwetenschapper Dick Swaab is ervan overtuigd dat wilsvrijheid een illusie is. Marcel van Dam ziet kansen om met deze harde wetenschap het neoliberalisme -met zijn ideologie van "eigen schuld, dikke bult"- onderuit te halen.
Ik ben op dit punt niet onder de indruk van de geleerde Swaab. Er zijn zeker situaties waarbij de intuïtie (het gevoel) het wint van de ratio, waarbij onbewust wordt beslist. Intuïtie is echter niet gelijk aan willekeur. De intuïtie is gevormd door karakter, opvoeding, intelligentie, ervaringen, peers. Kortom, de intuïtie is in hoge mate verredelijkt en daardoor uitdrukking geworden van de persoon zelf. De intuïtie is van iemand, is eigen. In deze zin kan nog steeds gesproken worden van een ik, dat beslist.
In sommige gevallen waar Swaab zegt "het ik beslist niet", beweer ik dus dat een afgeleid ik beslist. Denk bijv. aan de keuze van de levenspartner. Het is de intuïtie die als een betrouwbare gids, hier leidend is.
Swaab maakt echter ook aanspraak op algemene geldigheid. Is daarop af te dingen?
Stel ik maak met Swaab de afspraak dat hij mij 10 opdrachten geeft om een kopje op een bepaalde manier over tafel te schuiven. Ik voer zijn opdrachten uit, zoals afgesproken. Lijkt mij stug dat een scan van mijn hersenen 10 keer een "er is al onbewust besloten" laat zien. De opdrachten komen immers linea recta van Swaab. Ik voer elke opdracht volgens afspraak uit, omdat ik dat wil en zo heb afgesproken. Bij mij geen homunculus.
Witteman hoorde alles aan en had geen verweer.
rkh, 25-12-2009
zaterdag, december 26, 2009
vrijdag, december 25, 2009
Bij de dood van Ishmael Gumbs
Gumbs is dood. Zoals dat gaat in de Bijlmer: er is onenigheid om niets, iemand wordt gebeld en daar lig je dan. Hij kwam anderhalf jaar geleden van Sint Maarten. Hij leek net een beetje zijn draai te hebben gevonden, ging naar school. De negentienjarige laat een zwangere vriendin achter en een kind bij een andere vrouw. Van zijn coach mochten we vernemen dat hij de laatste tijd in de kelderbox van zijn nieuwe schoonmoeder sliep. Gumbs woonde eerder bij zijn zus in.
Ik word niet goed van zo'n bericht. Je leest niet: wat belachelijk zo'n joch met twee kinderen die waarschijnlijk voor galg en rad opgroeien. Je leest niet: wat moet zo'n vent hier in Nederland. En dat dan niet zeggen uit zorg om Gumbs en zijn kinderen, maar uit zorg om Nederland. En je leest niet: wat kost dit allemaal niet en wie betaalt dat!
Natuurlijk, in menig huiskamer zal de ergernis vrijmoedig worden uitgesproken. Maar officieel hoor je alleen maar dat zijn dood wordt betreurd, hoe erg dat is voor familie en vrienden en -waarschijnlijk- dat de instanties hebben gefaald, zo niet dat Nederland als geheel tekort is geschoten.
De "elite" wil dat we dit alles normaal vinden. Zoals we het ook normaal moeten vinden, dat in 2010 de helft van de Amsterdammers allochtoon is.
rkh, 23-12-2009
Ik word niet goed van zo'n bericht. Je leest niet: wat belachelijk zo'n joch met twee kinderen die waarschijnlijk voor galg en rad opgroeien. Je leest niet: wat moet zo'n vent hier in Nederland. En dat dan niet zeggen uit zorg om Gumbs en zijn kinderen, maar uit zorg om Nederland. En je leest niet: wat kost dit allemaal niet en wie betaalt dat!
Natuurlijk, in menig huiskamer zal de ergernis vrijmoedig worden uitgesproken. Maar officieel hoor je alleen maar dat zijn dood wordt betreurd, hoe erg dat is voor familie en vrienden en -waarschijnlijk- dat de instanties hebben gefaald, zo niet dat Nederland als geheel tekort is geschoten.
De "elite" wil dat we dit alles normaal vinden. Zoals we het ook normaal moeten vinden, dat in 2010 de helft van de Amsterdammers allochtoon is.
rkh, 23-12-2009
woensdag, december 23, 2009
Detaillist van geboorte
De detaillist heeft oog en oor voor detail. Hij ziet -misschien eerder en meer dan anderen- het vreemde, het onmogelijke, de inconsistentie en de incoherentie. De detaillist wordt daardoor afgeleid, raakt de draad kwijt en mist mogelijk de essentie. Hij blijft in details hangen.
Ik herken mezelf in deze beschrijving.
Frans Timmermans schreef: "...dubbele, eeuwige vraag: Wie ben ik en waar ben ik?" en ".. een perpetuum mobile dat nutteloos wordt als het ophoudt met bewegen". Ik wind mij op over zulke onzin en voor mij wordt zijn artikel dan onleesbaar.
Voor wie -in vredesnaam- is "Waar ben ik?" een existentiële vraag? En het is toch per definitie onmogelijk dat een perpetuum mobile stopt.
De logica E.M. Barth had het in een lezing over een oneindig aantal sterren. Ik interrumpeerde meteen met "Dat kan niet!". Want alleen zo kon ik het verhaal volgen.
De criminoloog Frank Bovenkerk heeft niets met een culturele verklaring voor de ontkennende Marokkaan. Volgens hem heeft de Marokkaan gewoon geleerd dat je hier mee weg komt. Maar onverklaard blijft dan waarom de Marokkaan met criminele inborst zoveel slimmer is dan andere criminelen.
Gisteren gekeken naar Raoul Heertje in gesprek met een waarschijnlijk superintelligente Rory Stewart. Die Stewart zei in Afghanistan de traditionele kledij aan te trekken om niet al van verre te worden herkend, zodat hij rustig met de hond kan wandelen. "Maar een hond is toch onrein?", denk ik dan.
Van "de waarheid liegen" en "een soort van" krijg ik spontaan uitslag.
Ik herken de detaillist in Amanda Kluveld. In het progamma "Obalive" stuiterde zij over de Islam-rede van Obama die o.a. de uitvinding van het buskruit toeschreef aan de muzelman. Met als gevolg dat Kluveld niet aan een algemene beschouwing toekwam. Voor Stephan Sanders waren de uitglijders van Obama geen enkel probleem. Hij ergerde zich zelfs aan haar.
Ik begrijp Kluveld en haar onvermogen dus wel.
rkh, 22-12-2009
Ik herken mezelf in deze beschrijving.
Frans Timmermans schreef: "...dubbele, eeuwige vraag: Wie ben ik en waar ben ik?" en ".. een perpetuum mobile dat nutteloos wordt als het ophoudt met bewegen". Ik wind mij op over zulke onzin en voor mij wordt zijn artikel dan onleesbaar.
Voor wie -in vredesnaam- is "Waar ben ik?" een existentiële vraag? En het is toch per definitie onmogelijk dat een perpetuum mobile stopt.
De logica E.M. Barth had het in een lezing over een oneindig aantal sterren. Ik interrumpeerde meteen met "Dat kan niet!". Want alleen zo kon ik het verhaal volgen.
De criminoloog Frank Bovenkerk heeft niets met een culturele verklaring voor de ontkennende Marokkaan. Volgens hem heeft de Marokkaan gewoon geleerd dat je hier mee weg komt. Maar onverklaard blijft dan waarom de Marokkaan met criminele inborst zoveel slimmer is dan andere criminelen.
Gisteren gekeken naar Raoul Heertje in gesprek met een waarschijnlijk superintelligente Rory Stewart. Die Stewart zei in Afghanistan de traditionele kledij aan te trekken om niet al van verre te worden herkend, zodat hij rustig met de hond kan wandelen. "Maar een hond is toch onrein?", denk ik dan.
Van "de waarheid liegen" en "een soort van" krijg ik spontaan uitslag.
Ik herken de detaillist in Amanda Kluveld. In het progamma "Obalive" stuiterde zij over de Islam-rede van Obama die o.a. de uitvinding van het buskruit toeschreef aan de muzelman. Met als gevolg dat Kluveld niet aan een algemene beschouwing toekwam. Voor Stephan Sanders waren de uitglijders van Obama geen enkel probleem. Hij ergerde zich zelfs aan haar.
Ik begrijp Kluveld en haar onvermogen dus wel.
rkh, 22-12-2009
vrijdag, december 04, 2009
Ook minaretten vangen veel wind
Zwitsers hebben zich in een referendum uitgesproken tegen de bouw van minaretten. Regering, vakbonden, werkgevers en kerken hadden uiteraard anders geadviseerd. Maar van "het volk" was 57% voor een bouwverbod, waar op 37% was gerekend. De autoriteiten zijn in shock.
Wat opvalt in en aan de reacties van officiële zijde is de snelheid en heftigheid van reageren, de minachting voor de stem van het volk en de buiging richting Mekka. Hier te lande sluit Verhagen een veroordeling wegens schending van mensenrechten niet uit. Rouvoet is voor een ondubbelzinnig nee tegen het verbod. Ter Horst betreurt de uitslag en prijst het Nederland zonder plebisciet.
Ook de media bleven niet achter. NOVA liet Ramadan opdraven. De commentator van Trouw zag werk voor het Europese Hof.
"Grote woorden", om met Balkenende te spreken. Maar de godsdienstvrijheid is m.i. hier helemaal niet in het geding. Wat we hier zien, is typisch dhimmie-gedrag. De meeste politici zien niet graag de muzelman vertoornd en dus moet het bouwverbod van tafel. Het gaat niet om de waarheid, maar om godsvrede en economische belangen. De angst regeert, de Islam wordt gevreesd. Als dat geen Islamofobie mag heten.
De boodschap van het referendum wil men niet horen en die is: "Baas in eigen huis". "We" willen geen minaretten als bajonetten, geen koepels als helmen en moslims als soldaten van Allah (Erdogan). Nee tegen de minaret als opgestoken middelvinger richting het Westen. De heftigheid in het ontkennen -door de gevestigde orde- van de islamisering van West-Europa bevestigt juist de islamisering en maakt duidelijk dat op dit punt van de meeste politici niets valt te verwachten, zelfs geen begrip.
Probleem is dat maar 0% van de Groenlinks-stemmers en 6% van de stemmers die nu op D66 zouden stemmen, de Islam als vooral een politieke beweging zien. Dat is landelijk 25%. Volgens De Hond ziet 75% de Islam als vooral een religieuze beweging. Misschien had hij ook moeten vragen naar wat de Islam op de tweede plaats is.
rkh, 3-12-2009
Wat opvalt in en aan de reacties van officiële zijde is de snelheid en heftigheid van reageren, de minachting voor de stem van het volk en de buiging richting Mekka. Hier te lande sluit Verhagen een veroordeling wegens schending van mensenrechten niet uit. Rouvoet is voor een ondubbelzinnig nee tegen het verbod. Ter Horst betreurt de uitslag en prijst het Nederland zonder plebisciet.
Ook de media bleven niet achter. NOVA liet Ramadan opdraven. De commentator van Trouw zag werk voor het Europese Hof.
"Grote woorden", om met Balkenende te spreken. Maar de godsdienstvrijheid is m.i. hier helemaal niet in het geding. Wat we hier zien, is typisch dhimmie-gedrag. De meeste politici zien niet graag de muzelman vertoornd en dus moet het bouwverbod van tafel. Het gaat niet om de waarheid, maar om godsvrede en economische belangen. De angst regeert, de Islam wordt gevreesd. Als dat geen Islamofobie mag heten.
De boodschap van het referendum wil men niet horen en die is: "Baas in eigen huis". "We" willen geen minaretten als bajonetten, geen koepels als helmen en moslims als soldaten van Allah (Erdogan). Nee tegen de minaret als opgestoken middelvinger richting het Westen. De heftigheid in het ontkennen -door de gevestigde orde- van de islamisering van West-Europa bevestigt juist de islamisering en maakt duidelijk dat op dit punt van de meeste politici niets valt te verwachten, zelfs geen begrip.
Probleem is dat maar 0% van de Groenlinks-stemmers en 6% van de stemmers die nu op D66 zouden stemmen, de Islam als vooral een politieke beweging zien. Dat is landelijk 25%. Volgens De Hond ziet 75% de Islam als vooral een religieuze beweging. Misschien had hij ook moeten vragen naar wat de Islam op de tweede plaats is.
rkh, 3-12-2009
vrijdag, november 20, 2009
Bewijs & Heuristiek
De formule die bij een meetkundige rij hoort, is:
S(n) = a.(1- r^(n+1))/ (1-r).
Het bewijs gaat als volgt:
S(n)= a + a.r^1 + a.r^2+ a.r^3+ a.r^4 ….. a.r^n (meetkundige rij)
r.S(n)= a.r^1 + a.r^2+ a.r^3+ a.r^4 ….. a.r^n + a.r^(n+1) (links en rechts keer r)
(1-r).S(n)= a - a.r^(n+1) (verschil van het voorgaande)
S(n) = a.(1- r^(n+1))/ (1-r) Q.E.D.
Dit bewijs is de justification. Die krijg je in het onderwijs voorgeschoteld met de suggestie dat dat het is. En de conclusie kan niet anders zijn dan dat jezelf kennelijk te dom bent om zo’n formule en zo’n bewijs te bedenken.
Hoe je op en aan dit bewijs komt –de invention- dat leer je in het onderwijs niet. Er is geen ruimte voor Heuristiek, de kunst van het vinden. Dat komt door angst voor chaos in de klas. Want hoe creativiteit te kanaliseren en hoe om te gaan met snelheidsverschillen en met leerlingen die “het” niet in zich hebben?
De heuristiek is hier: schrijf het eens uit voor a=1, r=2 en n=1,2,3 .. en probeer het patroon te herkennen; schrijf het uit voor a=1, r=3 en n=1,2,3 … etc.
Dit simpele en strenge bewijs illustreert voor mij overigens wel mooi de schoonheid van wiskunde.
rkh, 20-11-2009
S(n) = a.(1- r^(n+1))/ (1-r).
Het bewijs gaat als volgt:
S(n)= a + a.r^1 + a.r^2+ a.r^3+ a.r^4 ….. a.r^n (meetkundige rij)
r.S(n)= a.r^1 + a.r^2+ a.r^3+ a.r^4 ….. a.r^n + a.r^(n+1) (links en rechts keer r)
(1-r).S(n)= a - a.r^(n+1) (verschil van het voorgaande)
S(n) = a.(1- r^(n+1))/ (1-r) Q.E.D.
Dit bewijs is de justification. Die krijg je in het onderwijs voorgeschoteld met de suggestie dat dat het is. En de conclusie kan niet anders zijn dan dat jezelf kennelijk te dom bent om zo’n formule en zo’n bewijs te bedenken.
Hoe je op en aan dit bewijs komt –de invention- dat leer je in het onderwijs niet. Er is geen ruimte voor Heuristiek, de kunst van het vinden. Dat komt door angst voor chaos in de klas. Want hoe creativiteit te kanaliseren en hoe om te gaan met snelheidsverschillen en met leerlingen die “het” niet in zich hebben?
De heuristiek is hier: schrijf het eens uit voor a=1, r=2 en n=1,2,3 .. en probeer het patroon te herkennen; schrijf het uit voor a=1, r=3 en n=1,2,3 … etc.
Dit simpele en strenge bewijs illustreert voor mij overigens wel mooi de schoonheid van wiskunde.
rkh, 20-11-2009
donderdag, november 19, 2009
Dubbelspel
Ik erger mij als anderen een kwestie quasi-achteloos kwalificeren als een non-issue of een debat afdoen met “beschamend”, “onredelijk” of “een non-debat”.
Mijn reactie moet dan zijn: “Daar gaat u niet over!”.
De ergernis betreft een rolwisseling: de speler wordt plots scheidsrechter.
Helemaal erg is het, wanneer wordt geklaagd in termen van “gekakel” of “toonhoogte”. Wat in wezen een ad hominem is.
Post Scriptum: Dit was eerder al onderwerp. Maar dit is de finale analyse.
rkh, 19-11-2009
Mijn reactie moet dan zijn: “Daar gaat u niet over!”.
De ergernis betreft een rolwisseling: de speler wordt plots scheidsrechter.
Helemaal erg is het, wanneer wordt geklaagd in termen van “gekakel” of “toonhoogte”. Wat in wezen een ad hominem is.
Post Scriptum: Dit was eerder al onderwerp. Maar dit is de finale analyse.
rkh, 19-11-2009
dinsdag, november 17, 2009
Baas in eigen huis
Marcouch weet het mooi te zeggen: “Wij moeten de Islam welkom heten. Wij moeten moslims niet uitsluiten.” Voor hem houdt dit o.a. in: de koran op openbare scholen, politieagentes met hoofddoek.*
Maar wie zijn “wij”? En van wie en waarom “moet” dat?
Cohen ziet het als zijn opdracht “De boel bij elkaar te houden”.
Maar de vraag wordt niet gesteld wat je dan bij elkaar houdt en waarom je dat zou moeten willen.
De slogan van dit kabinet is: “Samen leven, samen werken”.
En ook hier wordt aan de waarom-vraag voorbij gegaan.
Thillo Sarrazin –ex SPD-senator van Berlijn- zei geen respect te hebben voor mensen, die van de staat leven, staatsvijandig zijn, hun kinderen niet opvoeden en “kopftuchmädeln” produceren. Sarrazin heeft het geweten, maar hij kreeg wel veel bijval vanuit de bevolking. Dat was net na de verkiezingen, waarin integratie en immigratie geen issue waren. Het is een “inconvenient truth” die met het oog op de cohesie in de samenleving maar beter niet verteld kan worden.
Tom van Dijk** zegt dat een frame een interpretatiekader geeft, dat een probleem duidt en een oplossingsrichting biedt. Ik zou zeggen dat dan “Baas in eigen huis” een goede kandidaat is.
Zelf kiest Van Dijk voor het frame “Binding, bindend leiderschap” als opvolger van het “Samen”-frame van Balkenende c.s. en van de frames “Overheid functioneert niet (Puinhopen van Paars)” en “Openheid zonder politieke correctheid” uit het Fortuyn-tijdperk.
Maar met de keuze voor “bindend leiderschap” gaat ook hij voorbij aan de wezenlijke vragen, namelijk wat bindt ons en waarom zouden we ons moeten laten binden.
rkh, 15-11-2009
* Het zijn uitspraken in de geest van Marcouch. Nog zoiets: “Onze democratie kan de orthodoxie aan, want democratie is –net als moderniteit- onweerstaanbaar”.
** Tom van Dijk: Het is verlangen. Opgenomen in de SCP-publicatie “Crisis in Aantocht”.
Maar wie zijn “wij”? En van wie en waarom “moet” dat?
Cohen ziet het als zijn opdracht “De boel bij elkaar te houden”.
Maar de vraag wordt niet gesteld wat je dan bij elkaar houdt en waarom je dat zou moeten willen.
De slogan van dit kabinet is: “Samen leven, samen werken”.
En ook hier wordt aan de waarom-vraag voorbij gegaan.
Thillo Sarrazin –ex SPD-senator van Berlijn- zei geen respect te hebben voor mensen, die van de staat leven, staatsvijandig zijn, hun kinderen niet opvoeden en “kopftuchmädeln” produceren. Sarrazin heeft het geweten, maar hij kreeg wel veel bijval vanuit de bevolking. Dat was net na de verkiezingen, waarin integratie en immigratie geen issue waren. Het is een “inconvenient truth” die met het oog op de cohesie in de samenleving maar beter niet verteld kan worden.
Tom van Dijk** zegt dat een frame een interpretatiekader geeft, dat een probleem duidt en een oplossingsrichting biedt. Ik zou zeggen dat dan “Baas in eigen huis” een goede kandidaat is.
Zelf kiest Van Dijk voor het frame “Binding, bindend leiderschap” als opvolger van het “Samen”-frame van Balkenende c.s. en van de frames “Overheid functioneert niet (Puinhopen van Paars)” en “Openheid zonder politieke correctheid” uit het Fortuyn-tijdperk.
Maar met de keuze voor “bindend leiderschap” gaat ook hij voorbij aan de wezenlijke vragen, namelijk wat bindt ons en waarom zouden we ons moeten laten binden.
rkh, 15-11-2009
* Het zijn uitspraken in de geest van Marcouch. Nog zoiets: “Onze democratie kan de orthodoxie aan, want democratie is –net als moderniteit- onweerstaanbaar”.
** Tom van Dijk: Het is verlangen. Opgenomen in de SCP-publicatie “Crisis in Aantocht”.
vrijdag, november 13, 2009
Perverteringen van de Idee van Gelijkheid
Een eerste pervertering is Gelijkheid laten samenvallen met Eigen Gelijk. Hirsi Ali bijvoorbeeld ziet geloof als gif en op grond daarvan wijst ze de school met de bijbel af. Hier geen abstractie van eigen situatie of veralgemening* en hier geen oog voor diversiteit of anders-zijn. Wat ze meent, denkt te menen of denkt te moeten menen, wordt verabsoluteerd en het liefst aan anderen opgelegd.
Een tweede pervertering is Gelijkheid nemen als doel op zich. Direct is Iran net als de VS een kernmacht. Want waarom –niet waar- de één wel en de ander niet? Maar wat schieten we er mee op?
Het Verwey-Jonker Instituut wil met alle geweld Gelijkheid van man en vrouw aan de SGP opdringen. Maar wie wordt hier gelukkig van?
Een derde pervertering is de Idee van Gelijkheid gelijkstellen met egalitarisme. Waarbij niet alleen de uitkomsten gelijk moeten zijn, maar het liefst ook nog de beginvoorwaarden. Daarom vrij baan voor crêches en brede scholen en daarom weinig oog voor hoogbegaafden. Het radicale socialisme is een beweging tegen de natuur in.
rkh, 12-11-2009
* Het probleem is hier dus niet “Geloof: gift of gif?”, maar in welke mate mag de Overheid zich bemoeien met iemands leven?
Een tweede pervertering is Gelijkheid nemen als doel op zich. Direct is Iran net als de VS een kernmacht. Want waarom –niet waar- de één wel en de ander niet? Maar wat schieten we er mee op?
Het Verwey-Jonker Instituut wil met alle geweld Gelijkheid van man en vrouw aan de SGP opdringen. Maar wie wordt hier gelukkig van?
Een derde pervertering is de Idee van Gelijkheid gelijkstellen met egalitarisme. Waarbij niet alleen de uitkomsten gelijk moeten zijn, maar het liefst ook nog de beginvoorwaarden. Daarom vrij baan voor crêches en brede scholen en daarom weinig oog voor hoogbegaafden. Het radicale socialisme is een beweging tegen de natuur in.
rkh, 12-11-2009
* Het probleem is hier dus niet “Geloof: gift of gif?”, maar in welke mate mag de Overheid zich bemoeien met iemands leven?
zondag, november 08, 2009
Sociologen met een boodschap
De critici van de multiculturele samenleving worden nu ook al aangevallen vanuit een taalkundige hoek. Met dank aan Foucault.
Het verhaal is: Wie iets benoemt, zegt iets maar tegelijkertijd ook iets niet. Wie “crimineel” zegt, zegt tegelijkertijd “geen goede burger”. Wie “illegaal” zegt, zegt ook “niet-legaal”. Wie “allochtoon” zegt, zegt tegelijkertijd ook “niet-autochtoon”. Benoemen leidt tot uitsluiting.
De sociologen Jan-Willem Duyvendak en Willem van Schinkel* slaan ons met dergelijke, ogenschijnlijk, open deuren om de oren, waarbij het woord “Allochtoon” de boosdoener is. Maar hoe moet de allochtoon dan heten?**
Is het schieten opgehouden na de ban op het woord “Bijlmer”?
En zouden de heren ook zo moeilijk doen over de dichotomie “leerling-meester”?
Dit zijn weliswaar kwinkslagen, maar de ondertoon is serieus. Want de werkelijkheid, de menselijke natuur, verander je niet zo maar met woorden of door woorden te schrappen***.
En doen de heren soms moeilijk over de actie “I’Amsterdam”, die alle niet-Amsterdammers buitensluit? Ik denk het niet.
Hun eigenlijke punt is de dreigende teloorgang van het multiculturele Ideaal van Gelijkheid voor alles en iedereen. Sleutelterm hierbij is “Uitsluiting”. Maar dit is –net als “uitbuiting” uit de politieke economie- geen wetenschappelijke term. Uitsluiting is het verwijt en Gelijkheid het doel. Met hun taalkundige exercitie willen ze een wetenschappelijke onderbouwing suggereren en hun eigenlijke doelstelling verhullen.
Dit alles is de wetenschap voorbij.
rkh, 5-11-09
* Hij was zomergast van Bas Heijne.
** Het is een “begging the question”. Er is een kwestie en daar wordt totaal aan voorbij gegaan.
*** Foudraine (“Wie is van hout?”) hoopte met architectuur en taal de werkelijkheid te veranderen.
Het verhaal is: Wie iets benoemt, zegt iets maar tegelijkertijd ook iets niet. Wie “crimineel” zegt, zegt tegelijkertijd “geen goede burger”. Wie “illegaal” zegt, zegt ook “niet-legaal”. Wie “allochtoon” zegt, zegt tegelijkertijd ook “niet-autochtoon”. Benoemen leidt tot uitsluiting.
De sociologen Jan-Willem Duyvendak en Willem van Schinkel* slaan ons met dergelijke, ogenschijnlijk, open deuren om de oren, waarbij het woord “Allochtoon” de boosdoener is. Maar hoe moet de allochtoon dan heten?**
Is het schieten opgehouden na de ban op het woord “Bijlmer”?
En zouden de heren ook zo moeilijk doen over de dichotomie “leerling-meester”?
Dit zijn weliswaar kwinkslagen, maar de ondertoon is serieus. Want de werkelijkheid, de menselijke natuur, verander je niet zo maar met woorden of door woorden te schrappen***.
En doen de heren soms moeilijk over de actie “I’Amsterdam”, die alle niet-Amsterdammers buitensluit? Ik denk het niet.
Hun eigenlijke punt is de dreigende teloorgang van het multiculturele Ideaal van Gelijkheid voor alles en iedereen. Sleutelterm hierbij is “Uitsluiting”. Maar dit is –net als “uitbuiting” uit de politieke economie- geen wetenschappelijke term. Uitsluiting is het verwijt en Gelijkheid het doel. Met hun taalkundige exercitie willen ze een wetenschappelijke onderbouwing suggereren en hun eigenlijke doelstelling verhullen.
Dit alles is de wetenschap voorbij.
rkh, 5-11-09
* Hij was zomergast van Bas Heijne.
** Het is een “begging the question”. Er is een kwestie en daar wordt totaal aan voorbij gegaan.
*** Foudraine (“Wie is van hout?”) hoopte met architectuur en taal de werkelijkheid te veranderen.
donderdag, november 05, 2009
Herinterpretaties
Je ziet iemand ergens nadrukkelijk naar kijken. Onwillekeurig gaat jouw blik ook in die richting. Nieuwsgierigheid?
Nee, niet in de eerste plaats. Je kijkt of er gevaar dreigt. Het is een reactie vanuit de oerschors.
Je zit in een restaurant. Iemand sluit de deur niet na binnenkomst. Je hebt geen last van tocht, maar bent wel verstoord. Veroorzaakt dit gedrag van de binnenkomer de ergernis?
Nee, niet in de eerste plaats. De autist in je vindt dat de openstaande deur de orde verstoort.
Een bejaarde zegt niets te maken te willen hebben met internet. Hij ziet het zelf als een soort verzetsdaad. Is de moderne techniek hiervan de oorzaak?
Nee, het is de angst voor het onbekende en de angst om te falen.
rkh, 03-10-2009
Nee, niet in de eerste plaats. Je kijkt of er gevaar dreigt. Het is een reactie vanuit de oerschors.
Je zit in een restaurant. Iemand sluit de deur niet na binnenkomst. Je hebt geen last van tocht, maar bent wel verstoord. Veroorzaakt dit gedrag van de binnenkomer de ergernis?
Nee, niet in de eerste plaats. De autist in je vindt dat de openstaande deur de orde verstoort.
Een bejaarde zegt niets te maken te willen hebben met internet. Hij ziet het zelf als een soort verzetsdaad. Is de moderne techniek hiervan de oorzaak?
Nee, het is de angst voor het onbekende en de angst om te falen.
rkh, 03-10-2009
woensdag, november 04, 2009
Intellectueel ongemak
Prof. dr. Jan-Willem Duyvendak heeft het voor de radio over het gebruik van de woorden “allochtoon” en “autochtoon” en over de consequenties daarvan: uitsluiting voor de nieuwkomers en nationalisme voor de “oudkomers”.
Ik voel aan alles dat ik er fundamenteel mee oneens moet zijn. Maar ik heb op dit moment geen verweer, laat staan een ontregelende en ontspannende kwinkslag*. Het geheugen schiet te kort, er is geen begrippenapparaat voor déconstructie en ik heb niet de rust, de moed of het intellectueel vermogen voor een analyse à la minute.
Een goochelaar belazert de zaak ook, maar dat wordt verwacht en daar ga je stilzwijgend mee akkoord. Bij iemand als Duyvendak ben ik niet nieuwsgierig naar zijn verhaal, maar wil ik eerst en vooral de trucs doorzien om hem vervolgens tot zwijgen te kunnen brengen. Het blijft echter bij een confrontatie met eigen onvermogen. Dat geeft meer dan teleurstelling, dat geeft woede, want het gaat niet om niets.
Ik begrijp de mensen die zonder woorden zijn en komen tot “zakkenvuller!” of “ivoren toren gezwets”.
Hetzelfde ongemak heb of had ik met “meervoudige identiteit”, “de Nederlander bestaat niet**”, “de meningsvrijheid is de laatste jaren op geen enkele manier ingeperkt” (Elsbeth Etty, Jan Kuitenbrouwer), “Verdonk denkt zelfs al dat Sinterklaas door moslims wordt bedreigd”, “trots zijn op Nederland is eng”.
rkh, 01-11-09
* Imam: “Natuurlijk mag godsdienstkritiek, alleen niet op de Islam”.
** Dat de Oranjes in het Afrikaans vastgoed zitten, krijgt hier weinig waardering. Dat zegt iets over de Nederlandse Identiteit/cultuur.
Ik voel aan alles dat ik er fundamenteel mee oneens moet zijn. Maar ik heb op dit moment geen verweer, laat staan een ontregelende en ontspannende kwinkslag*. Het geheugen schiet te kort, er is geen begrippenapparaat voor déconstructie en ik heb niet de rust, de moed of het intellectueel vermogen voor een analyse à la minute.
Een goochelaar belazert de zaak ook, maar dat wordt verwacht en daar ga je stilzwijgend mee akkoord. Bij iemand als Duyvendak ben ik niet nieuwsgierig naar zijn verhaal, maar wil ik eerst en vooral de trucs doorzien om hem vervolgens tot zwijgen te kunnen brengen. Het blijft echter bij een confrontatie met eigen onvermogen. Dat geeft meer dan teleurstelling, dat geeft woede, want het gaat niet om niets.
Ik begrijp de mensen die zonder woorden zijn en komen tot “zakkenvuller!” of “ivoren toren gezwets”.
Hetzelfde ongemak heb of had ik met “meervoudige identiteit”, “de Nederlander bestaat niet**”, “de meningsvrijheid is de laatste jaren op geen enkele manier ingeperkt” (Elsbeth Etty, Jan Kuitenbrouwer), “Verdonk denkt zelfs al dat Sinterklaas door moslims wordt bedreigd”, “trots zijn op Nederland is eng”.
rkh, 01-11-09
* Imam: “Natuurlijk mag godsdienstkritiek, alleen niet op de Islam”.
** Dat de Oranjes in het Afrikaans vastgoed zitten, krijgt hier weinig waardering. Dat zegt iets over de Nederlandse Identiteit/cultuur.
dinsdag, oktober 27, 2009
Zonder oplossing geen probleem
Het is des mensen om problemen te ontkennen, te negeren, te ridiculiseren, te verhullen of te relativeren. Want wie een probleem accepteert, is daarmee probleemeigenaar geworden. Met alle gevolgen van dien.
Trouw positioneert zich als de krant van Groenlinks (ter info: de huidige hoofdredacteur was vroeger lid van de CPN). Elk artikel in de krant dat dit gedachtegoed uitdraagt en verschijnt op internet, kan rekenen op een uitermate negatief onthaal. Zoals omgekeerd, Ephimenco -de “rechtse” commentator van Trouw- bijna altijd veel bijval krijgt. Aan die negativiteit zou de krant -uit het oogpunt van imagobeheer- iets moeten doen. Maar wat? Dat is onduidelijk en daarom zal de redactie er geen probleem van maken.
Overbevolking is een probleem. Maar bevolkingspolitiek stuit algauw op wetten en bezwaren. Dus is het vooralsnog geen thema in de politiek.
Een probleem accepteren betekent werk, verantwoordelijkheid nemen, mogelijk negatieve publiciteit en afbreukrisico. En daar houden bestuurders en politici niet van. Is een oplossing en dus een handelingsperspectief niet binnen bereik vanwege wetten, stand techniek, financiën of weerstand vanuit de bevolking, dan is dat een reden te meer om een probleem gewoon te negeren.
Het “U heeft geen oplossing!” moet dan ook als noodkreet worden begrepen, opdat er maar geen probleem moge zijn.
rkh, 26-10-2009
Trouw positioneert zich als de krant van Groenlinks (ter info: de huidige hoofdredacteur was vroeger lid van de CPN). Elk artikel in de krant dat dit gedachtegoed uitdraagt en verschijnt op internet, kan rekenen op een uitermate negatief onthaal. Zoals omgekeerd, Ephimenco -de “rechtse” commentator van Trouw- bijna altijd veel bijval krijgt. Aan die negativiteit zou de krant -uit het oogpunt van imagobeheer- iets moeten doen. Maar wat? Dat is onduidelijk en daarom zal de redactie er geen probleem van maken.
Overbevolking is een probleem. Maar bevolkingspolitiek stuit algauw op wetten en bezwaren. Dus is het vooralsnog geen thema in de politiek.
Een probleem accepteren betekent werk, verantwoordelijkheid nemen, mogelijk negatieve publiciteit en afbreukrisico. En daar houden bestuurders en politici niet van. Is een oplossing en dus een handelingsperspectief niet binnen bereik vanwege wetten, stand techniek, financiën of weerstand vanuit de bevolking, dan is dat een reden te meer om een probleem gewoon te negeren.
Het “U heeft geen oplossing!” moet dan ook als noodkreet worden begrepen, opdat er maar geen probleem moge zijn.
rkh, 26-10-2009
zaterdag, oktober 24, 2009
The Conspiracy of Silence van politiek en media
In 1978 is voor 3000 Roma-zigeuners een soort generaal pardon afgekondigd. Deze mensen en hun vele navolgers hebben Nederland niet verrijkt. Daarover is consensus. De tijd van toen en de problemen van later zijn gemakkelijk terug te halen. Wat ligt meer voor de hand dan de spraakmakers van die tijd op het journalistieke hakblok te leggen en om de rol van de media te analyseren? Alleen het gebeurt niet en zal niet gebeuren.
Een TV-programma “Welcome Home”, dat op Schiphol exclusief ex-asielzoekers opvangt die van vakantie terugkeren uit het land dat ze zeggen te zijn ontvlucht. Zo’n programma zal niet te zien zijn.
De 26.000 gezichten zijn onder dak. Maar wie zijn de verliezers? Welke autochtoon wacht daardoor nog steeds op een woning? Soms zie je een oproep in de krant om te komen met verhalen voor een nog te maken programma. Niets gezien, niets gehoord.
De gevestigde politici en de gevestigde media hullen zich in een zwijgen, want Wilders mag niet in de kaart worden gespeeld, aan de intenties van de programmamakers mag niet getwijfeld kunnen worden, het draagvlak mag niet worden ondermijnd, er moet een handelingsperspectief geboden worden en we moeten het vooral leuk houden met elkaar.
Het is dus niet vreemd, dat hier zowel als in Duitsland immigratie/integratie geen thema was in de laatste verkiezing.
rkh, 21-10-2009
Een TV-programma “Welcome Home”, dat op Schiphol exclusief ex-asielzoekers opvangt die van vakantie terugkeren uit het land dat ze zeggen te zijn ontvlucht. Zo’n programma zal niet te zien zijn.
De 26.000 gezichten zijn onder dak. Maar wie zijn de verliezers? Welke autochtoon wacht daardoor nog steeds op een woning? Soms zie je een oproep in de krant om te komen met verhalen voor een nog te maken programma. Niets gezien, niets gehoord.
De gevestigde politici en de gevestigde media hullen zich in een zwijgen, want Wilders mag niet in de kaart worden gespeeld, aan de intenties van de programmamakers mag niet getwijfeld kunnen worden, het draagvlak mag niet worden ondermijnd, er moet een handelingsperspectief geboden worden en we moeten het vooral leuk houden met elkaar.
Het is dus niet vreemd, dat hier zowel als in Duitsland immigratie/integratie geen thema was in de laatste verkiezing.
rkh, 21-10-2009
donderdag, oktober 22, 2009
De prijs van concurrentie
De prijs brengt vraag en aanbod bij elkaar. Bij concurrentie –zonder fysieke schaarste- wordt op den duur de prijs gelijk aan de kostprijs. Dat betekent dat uiteindelijk één partij overblijft of –en dit is waarschijnlijker- dat er geen aanbod meer is, ondanks de vraag. Dus dat hier geen schoen meer wordt gemaakt, geen pot meer wordt gebakken, geen poetsvrouw meer beschikbaar is. Concurrentie heft –naar haar aard- zichzelf op. Wat verdwijnt zijn ambachten, oude beroepen, industriële producten en de daarbij behorende arbeidsplaatsen.
Op vele manieren is tijd te rekken. Denk aan: patenten, innovaties, nichemarkten. Is er aan een product of dienst niets meer te verbeteren dan kan winst gezocht worden in omzet. Kosten kunnen worden teruggebracht door intelligentere organisatie, betere logistiek, invoering van techniek en door loonkosten te verlagen.
De overheid kan de btw verlagen, loonkostensuppletie geven, export bevorderen, import belasten. Maatregelen die tegen de vrije markt gedachte ingaan en alleen maar uitstel van executie zijn. Merk op, dat wat de één dan op de prijs verdient door allen -via belastingen- wordt betaald.
Het proces van de teloorgang van concurrentie wordt versneld door hoge loonkosten en een inflexibele arbeidsmarkt.
Er zal altijd vraag zijn naar aspirine. Maar als in en door een concurrerende markt geen droog brood is te verdienen aan een zo uitontwikkeld product als aspirine dan zal er geen aanbod meer zijn vanuit de marktsector, ook al is er geen tekort aan grondstoffen. Zo zal ook de boer door de marktwerking noodzakelijkerwijs uit Nederland etc. verdwijnen of ambtenaar worden in dienst van Natuurbeheer. Zie ook de postbezorging over de afgelopen decennia.
Een aspirine kan nog een kleurtje of smaakje krijgen en daardoor voor een tijd zorgen voor werkverschaffing. Maar voor een boer zijn alle mogelijkheden (vergroting bedrijf, melkrobots, schapenkaas aan huis verkopen, subsidies) wel zo’n beetje uitgeput.
Het is één van de paradoxen van deze tijd dat welvaart noodzakelijk samengaat met schaarste en verschraling.
rkh, 20-10-09
Op vele manieren is tijd te rekken. Denk aan: patenten, innovaties, nichemarkten. Is er aan een product of dienst niets meer te verbeteren dan kan winst gezocht worden in omzet. Kosten kunnen worden teruggebracht door intelligentere organisatie, betere logistiek, invoering van techniek en door loonkosten te verlagen.
De overheid kan de btw verlagen, loonkostensuppletie geven, export bevorderen, import belasten. Maatregelen die tegen de vrije markt gedachte ingaan en alleen maar uitstel van executie zijn. Merk op, dat wat de één dan op de prijs verdient door allen -via belastingen- wordt betaald.
Het proces van de teloorgang van concurrentie wordt versneld door hoge loonkosten en een inflexibele arbeidsmarkt.
Er zal altijd vraag zijn naar aspirine. Maar als in en door een concurrerende markt geen droog brood is te verdienen aan een zo uitontwikkeld product als aspirine dan zal er geen aanbod meer zijn vanuit de marktsector, ook al is er geen tekort aan grondstoffen. Zo zal ook de boer door de marktwerking noodzakelijkerwijs uit Nederland etc. verdwijnen of ambtenaar worden in dienst van Natuurbeheer. Zie ook de postbezorging over de afgelopen decennia.
Een aspirine kan nog een kleurtje of smaakje krijgen en daardoor voor een tijd zorgen voor werkverschaffing. Maar voor een boer zijn alle mogelijkheden (vergroting bedrijf, melkrobots, schapenkaas aan huis verkopen, subsidies) wel zo’n beetje uitgeput.
Het is één van de paradoxen van deze tijd dat welvaart noodzakelijk samengaat met schaarste en verschraling.
rkh, 20-10-09
dinsdag, oktober 20, 2009
De straat regeert, de wet is logen*
Thom de Graaf –burgemeester van Nijmegen en prominent lid van D66- zei kort geleden voor de radio, dat kraken niet moet worden verboden. Krakers dragen bij aan de strijd tegen leegstand en hun steun kan daarbij goed worden gebruikt.
Hier doet een democraat beroep op de straat om de uitvoering van beleid en bestuurlijke maatregelen een handje te helpen! Kennelijk ziet hij dit verbond van krakers en “linkse politici” als redelijk alternatief voor de parlementaire democratie.
Maar zo lust ik er nog wel een paar. Bijv. moslims gebruiken om het nationale Midden-Oosten beleid bij te stellen. Of Marokkanen en krakers inzetten om zich als bruinhemden op straat en in zalen te gedragen tegenover Wilders en zijn trawanten. Of anarchisten aanmoedigen het vreemdelingenbeleid bij te stellen middels fikkies en intimidaties.
Over zijn Idee heeft De Graaf duidelijk niet nagedacht. Evenmin kennelijk over de Rechtswillekeur van dit moment, waar nu de sterken en vluggen als eersten legaal een woning kunnen bemachtigen. Want daar hoor je deze jurist niet over.
Maar waarom zegt deze man zoiets en waarom ziet hij er de onhoudbaarheid niet van in? Het antwoord is ontluisterend: krakers zijn ons soort mensen en dan is algauw alles welgedaan en wordt de krakerswerkelijkheid de norm.
Journalisten willen er ook graag bijhoren, dus daar kun je geen kritische vragen van verwachten.
* De Internationale van Henriëtte Roland Holst: “De staat verdrukt, de wet is logen.”
rkh, Luxemburg, 11-10-2009
Hier doet een democraat beroep op de straat om de uitvoering van beleid en bestuurlijke maatregelen een handje te helpen! Kennelijk ziet hij dit verbond van krakers en “linkse politici” als redelijk alternatief voor de parlementaire democratie.
Maar zo lust ik er nog wel een paar. Bijv. moslims gebruiken om het nationale Midden-Oosten beleid bij te stellen. Of Marokkanen en krakers inzetten om zich als bruinhemden op straat en in zalen te gedragen tegenover Wilders en zijn trawanten. Of anarchisten aanmoedigen het vreemdelingenbeleid bij te stellen middels fikkies en intimidaties.
Over zijn Idee heeft De Graaf duidelijk niet nagedacht. Evenmin kennelijk over de Rechtswillekeur van dit moment, waar nu de sterken en vluggen als eersten legaal een woning kunnen bemachtigen. Want daar hoor je deze jurist niet over.
Maar waarom zegt deze man zoiets en waarom ziet hij er de onhoudbaarheid niet van in? Het antwoord is ontluisterend: krakers zijn ons soort mensen en dan is algauw alles welgedaan en wordt de krakerswerkelijkheid de norm.
Journalisten willen er ook graag bijhoren, dus daar kun je geen kritische vragen van verwachten.
* De Internationale van Henriëtte Roland Holst: “De staat verdrukt, de wet is logen.”
rkh, Luxemburg, 11-10-2009
maandag, oktober 19, 2009
Emoties zonder antidotum
Ik erger mij wild aan mensen die in het openbaar bellen. Vooral als het geluid boven het normale gespreksniveau uitstijgt. En dat is om één of andere reden bijna altijd het geval. Zelfs met Bach in de oren red je het niet. In woorden van Sartre: “L’enfers, c’est les autres”.
Hier is iets merkwaardigs aan de hand, want van kinderen kan ik veel hebben. Dus is het niet alleen de beller die de emotie constitueert. Mijn waarden- en normensysteem bepaalt ook mede de emotie. Het is weer het bekende Husserliaanse verhaal van object én subject, die samen de ervaring maken.
Een waar inzicht, maar één dat mij niet milder stemt. Bij kinderen wint de vertedering het van de ergernis. De éne emotie drukt als het ware de andere weg. Maar tegenover ergernis over wild praters (Henk Hofland) staat geen andere, compenserende emotie en die kan ik ook niet met de Rede oproepen. De ergernis en soms woede en met name mijn aandeel daarin wil ik ook helemaal niet begrijpen. Daarvoor dringt het object zich toch te veel aan mij op.
Wanneer iemand opzettelijk rook in mij gezicht blaast, protesteer ik ook. Oder? Ik voel mij niet verplicht tegenover onbeschaafdheid beschaafdheid te zetten.
rkh, Staufen, 14-10-2009
Hier is iets merkwaardigs aan de hand, want van kinderen kan ik veel hebben. Dus is het niet alleen de beller die de emotie constitueert. Mijn waarden- en normensysteem bepaalt ook mede de emotie. Het is weer het bekende Husserliaanse verhaal van object én subject, die samen de ervaring maken.
Een waar inzicht, maar één dat mij niet milder stemt. Bij kinderen wint de vertedering het van de ergernis. De éne emotie drukt als het ware de andere weg. Maar tegenover ergernis over wild praters (Henk Hofland) staat geen andere, compenserende emotie en die kan ik ook niet met de Rede oproepen. De ergernis en soms woede en met name mijn aandeel daarin wil ik ook helemaal niet begrijpen. Daarvoor dringt het object zich toch te veel aan mij op.
Wanneer iemand opzettelijk rook in mij gezicht blaast, protesteer ik ook. Oder? Ik voel mij niet verplicht tegenover onbeschaafdheid beschaafdheid te zetten.
rkh, Staufen, 14-10-2009
dinsdag, oktober 06, 2009
De primitieve moraal van Ons Soort Mensen
Roman Polanski is in Zwitserland opgepakt. Hem wacht uitlevering aan de VS. In een grijs verleden heeft hij een 13-jarig meisje misbruikt. Hij ontliep zijn straf door naar Frankrijk de benen te nemen. Tot zover de casus.
De culturele elite en wie daar verder bij wil horen, is in shock en spreekt van een “ongekend cultureel schandaal”. Waaraan wordt toegevoegd, want de schijn van rationaliteit en redelijkheid moet worden hooggehouden: het is al zo lang geleden, traumatische jeugd gehad, zijn vrouw is vermoord, omgekeerde klassejustitie, rechters hebben gerommeld (Roodnat), het waren andere tijden met een andere moraal (Roodnat), groot cineast, meisje zag er ouder uit, meisje heeft hem vergeven, al jaren gedraagt hij zich fatsoenlijk, Zwitserland fout na de oorlog en het gaat hier om foute Amerikanen (Jack Wouterse), dit legt een beangstigende kant van de VS bloot (minister Frédéric Mitterand). Dit zijn geen argumenten ter onderbouwing (want flinterdun en soms onzinnig), maar toelichtingen bij een keuze. Dan resteert alleen nog de vraag: Vanuit welk Idee wordt deze keuze gemaakt?
Volgens mij constateren die mensen -waaronder Joyce Roodnat van de NRC (P&W, 28/9) en Jan Mulder- dat één hunner wordt aangevallen en gaan daarop en daarom in een primitieve reflex eensgezind voor en achter Polanski staan. Zoals ook de fanatieke monarchisten in tijden van nood zich onvoorwaardelijk achter het koninklijk huis scharen. Hoe groot het aantal postbussen op het werkpaleis ook is, de koning heeft altijd gelijk.
Daartegenover “het volk”, dat meent nooit op zo’n uitzonderingspositie te zullen kunnen bogen en daarom in zijn verongelijktheid vindt dat het recht zijn loop moet hebben. Of misschien toch wel vanuit een diep besef van wat recht is.
Het is “Quod licet jovi, non licet bovi” (Wat Jupiter mag, is daarom nog niet toegestaan aan een rund) tegenover “Gelijke monniken, gelijke kappen”. De zoveelste kloof.
rkh., 4-10-2009
De culturele elite en wie daar verder bij wil horen, is in shock en spreekt van een “ongekend cultureel schandaal”. Waaraan wordt toegevoegd, want de schijn van rationaliteit en redelijkheid moet worden hooggehouden: het is al zo lang geleden, traumatische jeugd gehad, zijn vrouw is vermoord, omgekeerde klassejustitie, rechters hebben gerommeld (Roodnat), het waren andere tijden met een andere moraal (Roodnat), groot cineast, meisje zag er ouder uit, meisje heeft hem vergeven, al jaren gedraagt hij zich fatsoenlijk, Zwitserland fout na de oorlog en het gaat hier om foute Amerikanen (Jack Wouterse), dit legt een beangstigende kant van de VS bloot (minister Frédéric Mitterand). Dit zijn geen argumenten ter onderbouwing (want flinterdun en soms onzinnig), maar toelichtingen bij een keuze. Dan resteert alleen nog de vraag: Vanuit welk Idee wordt deze keuze gemaakt?
Volgens mij constateren die mensen -waaronder Joyce Roodnat van de NRC (P&W, 28/9) en Jan Mulder- dat één hunner wordt aangevallen en gaan daarop en daarom in een primitieve reflex eensgezind voor en achter Polanski staan. Zoals ook de fanatieke monarchisten in tijden van nood zich onvoorwaardelijk achter het koninklijk huis scharen. Hoe groot het aantal postbussen op het werkpaleis ook is, de koning heeft altijd gelijk.
Daartegenover “het volk”, dat meent nooit op zo’n uitzonderingspositie te zullen kunnen bogen en daarom in zijn verongelijktheid vindt dat het recht zijn loop moet hebben. Of misschien toch wel vanuit een diep besef van wat recht is.
Het is “Quod licet jovi, non licet bovi” (Wat Jupiter mag, is daarom nog niet toegestaan aan een rund) tegenover “Gelijke monniken, gelijke kappen”. De zoveelste kloof.
rkh., 4-10-2009
vrijdag, oktober 02, 2009
Kansen in een situatie van onzekerheid
Het verwijt te generaliseren geeft slechts uiting aan ongenoegen en afkeuring. Het gaat hier niet om feiten. “Generaliseren” is een woord dat als steen wordt gebruikt.
Generaliseren doe je in de Natuurkunde. Daar mag gezegd worden, dat ijzer bij verwarming uitzet. Deze wet geldt, onafhankelijk van tijd en plaats (tot het tegendeel is bewezen).
In het sociale verkeer zijn zulke absolute, algemene uitspraken niet te doen. Volgens minister Ter Horst wordt gezegd: “Elke moslim is terrorist” (P&W, 22/9). Dat lijkt mij stug en de bewijslast ligt bij haar.
In het intermenselijke verkeer gaat het om waarschijnlijkheden: Deze moslim voor mij zou met een kans van zus op zoveel terrorist/meeloper/antiwesters/agressief/onbeschoft/ vervelend/kostenpost kunnen zijn. Het gaat hier om waarschijnlijkheidsuitspraken, niet om generalisaties in de zin van de natuurkunde.
In een situatie waarin het moeilijk is te onderscheiden tussen bok en geit, te discrimineren dus, geldt de ervaringsregel “Neem het zekere voor het onzekere”. Een waarschijnlijkheidsuitspraak gevoegd bij deze ervaringsregel zet in de hersenen alle seinen op rood. En zo kan 0.02% in 100% veranderen.
rkh, 30-09-2009
Generaliseren doe je in de Natuurkunde. Daar mag gezegd worden, dat ijzer bij verwarming uitzet. Deze wet geldt, onafhankelijk van tijd en plaats (tot het tegendeel is bewezen).
In het sociale verkeer zijn zulke absolute, algemene uitspraken niet te doen. Volgens minister Ter Horst wordt gezegd: “Elke moslim is terrorist” (P&W, 22/9). Dat lijkt mij stug en de bewijslast ligt bij haar.
In het intermenselijke verkeer gaat het om waarschijnlijkheden: Deze moslim voor mij zou met een kans van zus op zoveel terrorist/meeloper/antiwesters/agressief/onbeschoft/ vervelend/kostenpost kunnen zijn. Het gaat hier om waarschijnlijkheidsuitspraken, niet om generalisaties in de zin van de natuurkunde.
In een situatie waarin het moeilijk is te onderscheiden tussen bok en geit, te discrimineren dus, geldt de ervaringsregel “Neem het zekere voor het onzekere”. Een waarschijnlijkheidsuitspraak gevoegd bij deze ervaringsregel zet in de hersenen alle seinen op rood. En zo kan 0.02% in 100% veranderen.
rkh, 30-09-2009
woensdag, september 30, 2009
RechtsWillekeur
Rechters zullen wel eens met twee maten meten. De term “Klassejustitie” is er niet voor niets. En het vigerend recht botst ook wel eens met iemands rechtsgevoel. Maar dat in wetten willekeur zit, dat is van geheel andere orde.
Volgens mij zit in de “kraakwet” zelf willekeur ingebakken. Wie een huis weet binnen te dringen, dat al een bepaalde periode leegstaat, en daar een bed en tafel plaatst, kan zich met recht bewoner van het pand noemen met dus alle rechtsbescherming van dien. Hier geldt het “Recht van de sterkste” en “Wie het eerst komt, wie het eerst maalt”.
De wetgever heeft deze praktijk gesanctioneerd. Het is een praktijk van willekeur die fundamenteel in strijd is met elk gevoel van rechtvaardigheid. De wettige eigenaar mag de nieuwe bewoners er zelfs niet uit meppen, want dan is hij strafbaar. Hij zal de gang naar de rechter moeten maken.
Een bewijs te meer dat de rechtsstaat is gebaseerd op geweld en dreigen met geweld.
rkh, 28-09-09
Volgens mij zit in de “kraakwet” zelf willekeur ingebakken. Wie een huis weet binnen te dringen, dat al een bepaalde periode leegstaat, en daar een bed en tafel plaatst, kan zich met recht bewoner van het pand noemen met dus alle rechtsbescherming van dien. Hier geldt het “Recht van de sterkste” en “Wie het eerst komt, wie het eerst maalt”.
De wetgever heeft deze praktijk gesanctioneerd. Het is een praktijk van willekeur die fundamenteel in strijd is met elk gevoel van rechtvaardigheid. De wettige eigenaar mag de nieuwe bewoners er zelfs niet uit meppen, want dan is hij strafbaar. Hij zal de gang naar de rechter moeten maken.
Een bewijs te meer dat de rechtsstaat is gebaseerd op geweld en dreigen met geweld.
rkh, 28-09-09
maandag, september 28, 2009
Tegen de natuur
De Amsterdamse wethouder van o.a. diversiteit Freek Ossel wil discriminatie aan de deur tegengaan. Hij wil daarvoor zonodig mystery guests inzetten. Alleen wie het disco-probleem analyseert in termen van discriminatie, racisme en uitsluiting komt met zo’n plan.
Het bericht hierover verscheen “ongelukkigerwijs” tegelijkertijd met het bericht over de ontruiming van bioscopen i.v.m. het suikerfeest. Marokkanen die buiten stonden, zouden ook nog “Discriminatie!” hebben geroepen.
Velen hebben slechte ervaringen met Marokkanen en deze ervaringen en verhalen worden gegeneraliseerd. Goede ervaringen en verhalen doen daarbij gewoon niet mee. Generaliseren gaat vanzelf en dat is maar goed ook. Het voorkomt dat je -vanwege onnadenkendheid- twee keer door een tekkel wordt gebeten.
Generaliseren betekent, dat een individu niet op voorhand als individu wordt gezien, maar als deel van een groep. Want, hoe de goeden van de kwaden te onderscheiden? Het gaat hier over kansen en over het zekere voor het onzekere nemen! Dit onvermogen om op cerebraal niveau te onderscheiden tussen de bokken en de geiten, te discrimineren dus, leidt op handelingsniveau tot discriminatie en mogelijk tot uitsluiting van de groep als geheel.
Zo gaat dat in het normale, menselijke verkeer. Zo wordt een habitat gecreëerd waar mensen zich senang voelen. Buitenstaanders krijgen de waarden en normen geëxpliciteerd en worden niet belet om voor zichzelf te beginnen.
Wethouder Ossel kan niet het denken (het generaliseren) verbieden, maar wil wel het vervolg (discriminatie) frustreren. Onder het banier van de Gelijkheid zet hij aan tot tegennatuurlijk gedrag. Voor wie inderdaad vervelende ervaringen verwacht met Marokkanen is het plan van Ossel een affront.
Alleen een dictatuur krijgt de natuur er onder en dan alleen nog voor zo lang als die duurt.
Eerder verschenen:
Paul Rosenmöller liet Jantje Smit lopen
Geert Mak & Ali B.
Discriminatie als overlevingsstrategie
Blind voor kleuren
Het verborgen racisme van Femke Halsema
Gij zult niet generaliseren
Niet schuldig, wel verantwoordelijk
Overheid stigmatiseert zelf
rkh, 25-09-2009
Het bericht hierover verscheen “ongelukkigerwijs” tegelijkertijd met het bericht over de ontruiming van bioscopen i.v.m. het suikerfeest. Marokkanen die buiten stonden, zouden ook nog “Discriminatie!” hebben geroepen.
Velen hebben slechte ervaringen met Marokkanen en deze ervaringen en verhalen worden gegeneraliseerd. Goede ervaringen en verhalen doen daarbij gewoon niet mee. Generaliseren gaat vanzelf en dat is maar goed ook. Het voorkomt dat je -vanwege onnadenkendheid- twee keer door een tekkel wordt gebeten.
Generaliseren betekent, dat een individu niet op voorhand als individu wordt gezien, maar als deel van een groep. Want, hoe de goeden van de kwaden te onderscheiden? Het gaat hier over kansen en over het zekere voor het onzekere nemen! Dit onvermogen om op cerebraal niveau te onderscheiden tussen de bokken en de geiten, te discrimineren dus, leidt op handelingsniveau tot discriminatie en mogelijk tot uitsluiting van de groep als geheel.
Zo gaat dat in het normale, menselijke verkeer. Zo wordt een habitat gecreëerd waar mensen zich senang voelen. Buitenstaanders krijgen de waarden en normen geëxpliciteerd en worden niet belet om voor zichzelf te beginnen.
Wethouder Ossel kan niet het denken (het generaliseren) verbieden, maar wil wel het vervolg (discriminatie) frustreren. Onder het banier van de Gelijkheid zet hij aan tot tegennatuurlijk gedrag. Voor wie inderdaad vervelende ervaringen verwacht met Marokkanen is het plan van Ossel een affront.
Alleen een dictatuur krijgt de natuur er onder en dan alleen nog voor zo lang als die duurt.
Eerder verschenen:
Paul Rosenmöller liet Jantje Smit lopen
Geert Mak & Ali B.
Discriminatie als overlevingsstrategie
Blind voor kleuren
Het verborgen racisme van Femke Halsema
Gij zult niet generaliseren
Niet schuldig, wel verantwoordelijk
Overheid stigmatiseert zelf
rkh, 25-09-2009
woensdag, september 23, 2009
Voorbij fatsoen en moraal
Deelname aan een debat impliceert normaliter onderwerping aan regels van fatsoen, moraal en logica. Het is fascinerend om te zien hoe Wilders telkens weer de regels bruuskeert en hoe daarop in heilige verontwaardiging door het zgn. weldenkend deel der Natie wordt gereageerd.
Het is David tegen Goliath, waarbij volgens de peilingen van De Hond de standpunten van de PVV (Antillen, dubbelpaspoort, Gouda, Koningshuis, ontwikkelingshulp, staatssecretariaat van Aboutaleb en Albayrak) meestal op veel sympathie kunnen rekenen en dan gaat het over echt veel meer dan 6% (=9 op 150) van de bevolking.
In de Algemene Beschouwingen kwam hij dit keer met een “kopvoddentax”. Wat symbool staat voor de oprukkende Islamisering én de bestrijding daarvan. Wilders wil met deze belasting de vervuiling van de publieke ruimte tegengaan, de straten terugveroveren.
Dat is natuurlijk allemaal niet netjes geformuleerd, maar dat is dan ook niet de bedoeling. En eigenlijk is het een verkapte oproep tot burgeroorlog.
Ook aan moraal heeft hij lak. In de moraal is gelijkheid een belangrijke waarde en norm. Kant (Agnes) vraagt waarom dan de keppel niet wordt belast. Waarop Wilders soeverein laat weten dat een keppeltje geen hoofddoek is en dat het hier toch echt om hoofddoeken gaat. Hij toont zich bereid later nog met foto’s te komen om zo haar te overtuigen. Punt.
Wilders begrijpt als geen ander, dat zou hij ingaan op tegenargumenten, dat dat zijn eigen mening discutabel maakt (in de dubbele zin van het woord).
Verschillende zgn. debatdeskundigen hebben hun licht laten schijnen. Het retorisch talent van Wilders wordt geroemd en Kant wordt geprezen om haar inhoudelijk “verweer”. Ik vind de reactie van Kant niet slim. Ze had kunnen weten dat Wilders gelijkheid van hoofddoek en keppel gewoon niet accepteert en dat hij noch zijn achterban daardoor in verlegenheid wordt gebracht. Dus Kant heeft alleen haar eigen achterban overtuigd.
Wilders weigert te debatteren, waar het om principes gaat. Ik ben dan ook van mening dat Wilders meer profeet dan debater is. Hij gebruikt het parlement als podium om te waarschuwen voor de Islamisering van Nederland. “We zijn het spuugzat. Genoeg is genoeg”. Helaas kan hij zich niet meer beperken tot de Islam en zijn uitwassen, omdat hij als politicus zijn programma moet verbreden (“Niet bij Islam alleen”).
rkh, 22-09-2009
Het is David tegen Goliath, waarbij volgens de peilingen van De Hond de standpunten van de PVV (Antillen, dubbelpaspoort, Gouda, Koningshuis, ontwikkelingshulp, staatssecretariaat van Aboutaleb en Albayrak) meestal op veel sympathie kunnen rekenen en dan gaat het over echt veel meer dan 6% (=9 op 150) van de bevolking.
In de Algemene Beschouwingen kwam hij dit keer met een “kopvoddentax”. Wat symbool staat voor de oprukkende Islamisering én de bestrijding daarvan. Wilders wil met deze belasting de vervuiling van de publieke ruimte tegengaan, de straten terugveroveren.
Dat is natuurlijk allemaal niet netjes geformuleerd, maar dat is dan ook niet de bedoeling. En eigenlijk is het een verkapte oproep tot burgeroorlog.
Ook aan moraal heeft hij lak. In de moraal is gelijkheid een belangrijke waarde en norm. Kant (Agnes) vraagt waarom dan de keppel niet wordt belast. Waarop Wilders soeverein laat weten dat een keppeltje geen hoofddoek is en dat het hier toch echt om hoofddoeken gaat. Hij toont zich bereid later nog met foto’s te komen om zo haar te overtuigen. Punt.
Wilders begrijpt als geen ander, dat zou hij ingaan op tegenargumenten, dat dat zijn eigen mening discutabel maakt (in de dubbele zin van het woord).
Verschillende zgn. debatdeskundigen hebben hun licht laten schijnen. Het retorisch talent van Wilders wordt geroemd en Kant wordt geprezen om haar inhoudelijk “verweer”. Ik vind de reactie van Kant niet slim. Ze had kunnen weten dat Wilders gelijkheid van hoofddoek en keppel gewoon niet accepteert en dat hij noch zijn achterban daardoor in verlegenheid wordt gebracht. Dus Kant heeft alleen haar eigen achterban overtuigd.
Wilders weigert te debatteren, waar het om principes gaat. Ik ben dan ook van mening dat Wilders meer profeet dan debater is. Hij gebruikt het parlement als podium om te waarschuwen voor de Islamisering van Nederland. “We zijn het spuugzat. Genoeg is genoeg”. Helaas kan hij zich niet meer beperken tot de Islam en zijn uitwassen, omdat hij als politicus zijn programma moet verbreden (“Niet bij Islam alleen”).
rkh, 22-09-2009
woensdag, september 09, 2009
Gode meer gehoorzaam zijn dan mensen
Tariq Ramadan is van mening dat de moslims alhier de wetten van Nederland hebben te respecteren, mits natuurlijk niet in strijd met de Islam.
Zo’n mening roept onbegrip en ergernis op. Enerzijds, omdat wordt opgeroepen tot wat voor elke inwonende van dit land vanzelfsprekend zou moeten zijn en omdat van de kennelijke noodzaak voor zo’n oproep alleen al een dreiging uit gaat. Anderzijds, omdat Ramadan God en zijn geboden boven alles stelt.
De negatieve reacties verraden onwetendheid t.a.v. de totalitaire pretenties van religies en ideologische geborneerdheid. Want, om op dit laatste verder te gaan, onze geschiedenis is ook een geschiedenis van de strijd om de vrijheid van “consciëntie”, om ruimte voor andersdenkenden.* Onze wetten en regels kennen uitzonderingen voor gewetensbezwaarden (volksverzekeringen, inentingen, abortus, euthanasie, homohuwelijk en voorheen: militaire dienst). Dit alles zal de ware libertijn niet overtuigen, omdat een bezwaard gemoed vaak religieus gemotiveerd is. En religie valt nu eenmaal buiten het denkraam van de seculieren.
Maar Nederland kent ook een traditie van anarchisme, van zich niet willen neerleggen bij bestaande wetten. Sterker nog: de rechtsstaat is gebouwd op geweld en dreigen met geweld. In naam van een hoger doel doen wetten er dan even niet meer toe.
Overigens heeft Groenlinks ook zelf ooit gepleit voor de mogelijkheid van een gewetensbezwaarde politieagent, zodat deze niet bij kerncentrales hoefde op te treden.
Kortom, zelfs voor verlichte geesten gaan wetten niet boven alles. Maar dat weten ze natuurlijk zelf ook wel. Een acute aanval van anti-religiositeit en de druk van het groepsdenken doen dat soms vergeten.
* Bij de Grieken werd de strijd tussen individu en wetten gethematiseerd in de Antigone van Sophocles.
rkh, 08-09-2009
Zo’n mening roept onbegrip en ergernis op. Enerzijds, omdat wordt opgeroepen tot wat voor elke inwonende van dit land vanzelfsprekend zou moeten zijn en omdat van de kennelijke noodzaak voor zo’n oproep alleen al een dreiging uit gaat. Anderzijds, omdat Ramadan God en zijn geboden boven alles stelt.
De negatieve reacties verraden onwetendheid t.a.v. de totalitaire pretenties van religies en ideologische geborneerdheid. Want, om op dit laatste verder te gaan, onze geschiedenis is ook een geschiedenis van de strijd om de vrijheid van “consciëntie”, om ruimte voor andersdenkenden.* Onze wetten en regels kennen uitzonderingen voor gewetensbezwaarden (volksverzekeringen, inentingen, abortus, euthanasie, homohuwelijk en voorheen: militaire dienst). Dit alles zal de ware libertijn niet overtuigen, omdat een bezwaard gemoed vaak religieus gemotiveerd is. En religie valt nu eenmaal buiten het denkraam van de seculieren.
Maar Nederland kent ook een traditie van anarchisme, van zich niet willen neerleggen bij bestaande wetten. Sterker nog: de rechtsstaat is gebouwd op geweld en dreigen met geweld. In naam van een hoger doel doen wetten er dan even niet meer toe.
Overigens heeft Groenlinks ook zelf ooit gepleit voor de mogelijkheid van een gewetensbezwaarde politieagent, zodat deze niet bij kerncentrales hoefde op te treden.
Kortom, zelfs voor verlichte geesten gaan wetten niet boven alles. Maar dat weten ze natuurlijk zelf ook wel. Een acute aanval van anti-religiositeit en de druk van het groepsdenken doen dat soms vergeten.
* Bij de Grieken werd de strijd tussen individu en wetten gethematiseerd in de Antigone van Sophocles.
rkh, 08-09-2009
woensdag, september 02, 2009
Over een glas dat tegelijkertijd leeg én vol is
Over Margriet van der Linden als presentatrice van Zomergasten hebben veel kijkers een uitgesproken mening. En die mening is vooral dat deze hoofdredacteur van Opzij de nodige competenties mist om daar aan tafel te zitten. De reacties op internet zijn vaak onderbouwd met concrete voorbeelden van miskleunen van de interviewster van dienst. Diametraal daartegenover staan de reacties van mensen die Van der Linden rechtstreeks de hemel in prijzen en groupiegedrag vertonen bijv. door anderen -als het ware in naam van Margriet zelve- op hun mening aan te vallen.
Hetzelfde bij de affaire Tariq Ramadan. De één noemt hem een eminent geleerde, de ander noemt hem niet meer dan een gelikte prediker.
Dergelijke niet te verzoenen meningsverschillen zijn een affront voor het intellect en slecht voor de volksgezondheid. Met “Het glas is half vol of half leeg” valt nog te leven, maar “Het glas is leeg én vol” dat wordt te veel. Dat voor de één de Friese koe wit is en voor de ander zwart; zoveel cognitieve dissonantie kan een normaal mens niet aan. Bijzonder bij Van der Linden is dat we aan het begin van de uitzending weinig tot niets van (voor) haar weten (voelen) en dat we dus allemaal naar “hetzelfde” hebben gekeken en dat ook nog onafhankelijk van elkaar. En dan toch zulke verschillende meningen en zulk een groepsdenken!
Hoe is i.h.a. “The making of a clash of opinions” te begrijpen?
In de eerste plaats heb je het gewoon Niet Weten, dat domheid wordt als anders had mogen worden verwacht. Bijv. niet weten dat een Britse commissie met Ramadan als lid of adviseur, heeft voorgesteld de herdenking van de holocaust af te schaffen, want kwetsend voor moslims (Aart Brouwers/De Groene). Of als lid van een benoemingscommissie niet weten, dat Dessauer onder de naam Burnier schrijft (info van wijlen prof. J. Plat).
Deze onwetendheid kan tot een verkeerde conclusie leiden. Vraag is wel of men domheid als domheid herkent, of dat kan worden toegegeven en ook of men zijn mening vervolgens wil bijstellen.
In de tweede plaats heb je het Niet Willen Weten. Dan gaat het over de “ideology driven” Vogelaars (PvdA/CPN) die over de Goelag niets willen horen. Over de Jan Nagels (ex-PvdA) en de Ien van de Heuvels (ex-voorzitter PvdA) die blij zijn met de Berlijnse muur, maar de nood aan de andere kant niet zien. Hier kan alleen tijd of liefde kloven overbruggen.
In de derde plaats heb je het Vooringenomen Weten. Mijn stelling is dat vooringenomenheid altijd basaal meespeelt. In het licht van een ideologie, perspectief of paradigma verschijnen pas feiten en krijgen feiten gewicht. Daarom doen feiten er in eerste instantie niet toe.
Het verschil in geloof of ideologie is de primaire bron van tegenspraak. Geen dialoog heft die tegenspraak op.
rkh, 31-08-2009
Hetzelfde bij de affaire Tariq Ramadan. De één noemt hem een eminent geleerde, de ander noemt hem niet meer dan een gelikte prediker.
Dergelijke niet te verzoenen meningsverschillen zijn een affront voor het intellect en slecht voor de volksgezondheid. Met “Het glas is half vol of half leeg” valt nog te leven, maar “Het glas is leeg én vol” dat wordt te veel. Dat voor de één de Friese koe wit is en voor de ander zwart; zoveel cognitieve dissonantie kan een normaal mens niet aan. Bijzonder bij Van der Linden is dat we aan het begin van de uitzending weinig tot niets van (voor) haar weten (voelen) en dat we dus allemaal naar “hetzelfde” hebben gekeken en dat ook nog onafhankelijk van elkaar. En dan toch zulke verschillende meningen en zulk een groepsdenken!
Hoe is i.h.a. “The making of a clash of opinions” te begrijpen?
In de eerste plaats heb je het gewoon Niet Weten, dat domheid wordt als anders had mogen worden verwacht. Bijv. niet weten dat een Britse commissie met Ramadan als lid of adviseur, heeft voorgesteld de herdenking van de holocaust af te schaffen, want kwetsend voor moslims (Aart Brouwers/De Groene). Of als lid van een benoemingscommissie niet weten, dat Dessauer onder de naam Burnier schrijft (info van wijlen prof. J. Plat).
Deze onwetendheid kan tot een verkeerde conclusie leiden. Vraag is wel of men domheid als domheid herkent, of dat kan worden toegegeven en ook of men zijn mening vervolgens wil bijstellen.
In de tweede plaats heb je het Niet Willen Weten. Dan gaat het over de “ideology driven” Vogelaars (PvdA/CPN) die over de Goelag niets willen horen. Over de Jan Nagels (ex-PvdA) en de Ien van de Heuvels (ex-voorzitter PvdA) die blij zijn met de Berlijnse muur, maar de nood aan de andere kant niet zien. Hier kan alleen tijd of liefde kloven overbruggen.
In de derde plaats heb je het Vooringenomen Weten. Mijn stelling is dat vooringenomenheid altijd basaal meespeelt. In het licht van een ideologie, perspectief of paradigma verschijnen pas feiten en krijgen feiten gewicht. Daarom doen feiten er in eerste instantie niet toe.
Het verschil in geloof of ideologie is de primaire bron van tegenspraak. Geen dialoog heft die tegenspraak op.
rkh, 31-08-2009
dinsdag, augustus 25, 2009
Met lege handen
De gelijkheidsidee heeft onderhandelen tot onderdeel van onze cultuur gemaakt. Iedereen is officieel gelijk, dus iedereen mag zijn zegje doen en meebeslissen. Dat betekent ook dat wie in een rationele discussie geen argumenten heeft, verliest.
Probleem is echter dat niet voor alles een waarom bestaat (“Die Rose hat kein warum. Sie blüht, weil Sie blüht.”). Bijvoorbeeld dat een vader voor zichzelf in de huiskamer een stoel opeist, ontbeert rationaliteit. Dus alleen door het uitspreken van het machtswoord kan hij zijn positie veilig stellen. Maar de huisvader voelt zich er wel bij. Een onderhandelingshuishouding wordt even ingewisseld voor een bevelshuishouding.
Hetzelfde met monogamie. Voor velen in Nederland de gewenste samenlevingsvorm, die hier al eeuwen de norm is. Regelingen zijn daarop afgesteld. Voor de rationalist in ons is het moeilijk te aanvaarden –in een confrontatie met een ander waarden- en normensysteem- uiteindelijk geen argumenten te hebben. En dat is niet, omdat elke redenering uiteindelijk tot een eind komt en per definitie in irrationaliteit eindigt. En dat is niet, omdat er geen argumenten zouden zijn te bedenken. Want wie de kunst van het weglaten verstaat, heeft altijd een verhaal. Er zijn geen argumenten, omdat we onszelf niet kunnen overtuigen. Dat zet ons op achterstand ten opzichte van diegenen die polygamie vol overtuiging verdedigen. We staan met lege handen.
Sommige optimisten gaan er vanuit dat de instituties zichzelf wel verdedigen. Volgens mensen als Spijkerboer en Marcouch kan de democratie en de moderniteit de uitdaging van de orthodoxie wel aan, omdat het een aantrekkelijk alternatief zou bieden. Ik ben zo vrij dat te betwijfelen. “Alles van waarde is (immers) weerloos”.
Bij een kwestie als polygamie moet het adagium zijn: geen discussie en dat we het zo hier niet doen, punt uit. Alleen al het starten van de discussie is overgave. Maar in een samenleving die gelijkheid, openheid en dialoog hoog in het vaandel heeft, voelt dit antwoord ongemakkelijk.
rkh, 24-08-2009
Probleem is echter dat niet voor alles een waarom bestaat (“Die Rose hat kein warum. Sie blüht, weil Sie blüht.”). Bijvoorbeeld dat een vader voor zichzelf in de huiskamer een stoel opeist, ontbeert rationaliteit. Dus alleen door het uitspreken van het machtswoord kan hij zijn positie veilig stellen. Maar de huisvader voelt zich er wel bij. Een onderhandelingshuishouding wordt even ingewisseld voor een bevelshuishouding.
Hetzelfde met monogamie. Voor velen in Nederland de gewenste samenlevingsvorm, die hier al eeuwen de norm is. Regelingen zijn daarop afgesteld. Voor de rationalist in ons is het moeilijk te aanvaarden –in een confrontatie met een ander waarden- en normensysteem- uiteindelijk geen argumenten te hebben. En dat is niet, omdat elke redenering uiteindelijk tot een eind komt en per definitie in irrationaliteit eindigt. En dat is niet, omdat er geen argumenten zouden zijn te bedenken. Want wie de kunst van het weglaten verstaat, heeft altijd een verhaal. Er zijn geen argumenten, omdat we onszelf niet kunnen overtuigen. Dat zet ons op achterstand ten opzichte van diegenen die polygamie vol overtuiging verdedigen. We staan met lege handen.
Sommige optimisten gaan er vanuit dat de instituties zichzelf wel verdedigen. Volgens mensen als Spijkerboer en Marcouch kan de democratie en de moderniteit de uitdaging van de orthodoxie wel aan, omdat het een aantrekkelijk alternatief zou bieden. Ik ben zo vrij dat te betwijfelen. “Alles van waarde is (immers) weerloos”.
Bij een kwestie als polygamie moet het adagium zijn: geen discussie en dat we het zo hier niet doen, punt uit. Alleen al het starten van de discussie is overgave. Maar in een samenleving die gelijkheid, openheid en dialoog hoog in het vaandel heeft, voelt dit antwoord ongemakkelijk.
rkh, 24-08-2009
donderdag, augustus 20, 2009
Het puntje van mijn tong
Ik wil het hebben over “hedgefunds” (opkoopfondsen), maar kom niet op het woord. In plaats daarvan dient zich “hashfunds” aan. Ik stoot wat klanken uit en proef het woord. Vervolgens spel ik in gedachten het woord “hash”, maar herken het woordbeeld niet. Er is incongruentie. Het juiste woord ontglipt me, maar is wel zeer nabij. “Het ligt op het puntje van mijn tong” heet het dan.
Ik ga er vanuit dat een term in het hoofd ligt opgeslagen als een geclusterde eenheid van klank, beeld, woord en context.
De klankgelijkenis tussen “hash” en “hedge” heeft mij naar het aanpalende “hash”-cluster gebracht, waarvan ik op dit moment alleen de klank heb opgepikt. “Hash” ken ik uit de computerwereld (hash-algoritme), maar ben mij dat nu niet bewust. Zou ik die context weten dan was “hashfunds” meteen verworpen. Zoals ik ook de woorden “hasj” (roesmiddel) of “hadj” (pelgrimstocht naar Mekka) niet hoef te proeven, omdat ik hun contexten ken.
Een eerste vraag: Hoe weet je nu eigenlijk zo zeker dat het juiste woord op het puntje van de tong ligt? Dat is vreemd, omdat je nu juist niet op dat bepaalde woord kunt komen. Toch is het minder vreemd dan het lijkt. Het komt immers voor dat je vol overtuiging zegt “Het is niet dit” en “Het is niet dat” zonder op dat moment precies te kunnen verwoorden wat het dan wel is, dus er moet een fundamenteel weten zijn. Dit is voor mij een ervaringsfeit*.
Een tweede vraag: Waarom bij “hedgefunds” die verwoede pogingen tot articulatie en dat tastend zoeken?
Eerst nog het tegenovergestelde: De naam van commissaris der koningin van Friesland wil mij niet te binnen schieten. Ik weet dat de burgemeester van Almere en een vroegere collega die achternaam met hem delen (die fysieke verbindingen zijn kennelijk op naam van “Jorritsma” gelegd!). Maar hier geen spastisch en vertwijfeld zoeken. Ik heb in de hersenen drie verschillende clusters geactiveerd en moet rustig wachten tot de naam komt bovendrijven. Ik heb trouwens ook geen ingangen om dit zoekproces aan te zwengelen. Hier ligt helemaal niets op het puntje van de tong.
Bij “hedge” ben ik door de klankgelijkenis op het verkeerde (geheugen)spoor terecht gekomen, dat ik door gebrek aan context niet meteen als vals herken. Maar hierdoor heb ik wel een ingang, namelijk de klank van “Hash”. Een actief zoeken is mogelijk door met klanken en letters te spelen. Het zou me trouwens niet verbazen, als het uit het oogpunt van hygiëne van het geheugen gewenst is om de aanval op indringers te openen. En “Hash” is voor het Hedge-cluster een indringer die het bestaan van “Hedge” probeert te verhullen of uit te wissen. Dat smetje moet weg voordat het zich vastzet op een verkeerde plaats in het geheugensysteem.
Ander voorbeeld: Ik wil het hebben over de “thalys” (TGV), maar het wordt een worsteling met “talis” (uit “talisman”).
rkh, 11-08-2009
* Phil Spector –muzikaal multitalent en moordenaar- kende al het geluid van Tina Turner vóór dat hij met haar en haar stem kennismaakte.
Ik ga er vanuit dat een term in het hoofd ligt opgeslagen als een geclusterde eenheid van klank, beeld, woord en context.
De klankgelijkenis tussen “hash” en “hedge” heeft mij naar het aanpalende “hash”-cluster gebracht, waarvan ik op dit moment alleen de klank heb opgepikt. “Hash” ken ik uit de computerwereld (hash-algoritme), maar ben mij dat nu niet bewust. Zou ik die context weten dan was “hashfunds” meteen verworpen. Zoals ik ook de woorden “hasj” (roesmiddel) of “hadj” (pelgrimstocht naar Mekka) niet hoef te proeven, omdat ik hun contexten ken.
Een eerste vraag: Hoe weet je nu eigenlijk zo zeker dat het juiste woord op het puntje van de tong ligt? Dat is vreemd, omdat je nu juist niet op dat bepaalde woord kunt komen. Toch is het minder vreemd dan het lijkt. Het komt immers voor dat je vol overtuiging zegt “Het is niet dit” en “Het is niet dat” zonder op dat moment precies te kunnen verwoorden wat het dan wel is, dus er moet een fundamenteel weten zijn. Dit is voor mij een ervaringsfeit*.
Een tweede vraag: Waarom bij “hedgefunds” die verwoede pogingen tot articulatie en dat tastend zoeken?
Eerst nog het tegenovergestelde: De naam van commissaris der koningin van Friesland wil mij niet te binnen schieten. Ik weet dat de burgemeester van Almere en een vroegere collega die achternaam met hem delen (die fysieke verbindingen zijn kennelijk op naam van “Jorritsma” gelegd!). Maar hier geen spastisch en vertwijfeld zoeken. Ik heb in de hersenen drie verschillende clusters geactiveerd en moet rustig wachten tot de naam komt bovendrijven. Ik heb trouwens ook geen ingangen om dit zoekproces aan te zwengelen. Hier ligt helemaal niets op het puntje van de tong.
Bij “hedge” ben ik door de klankgelijkenis op het verkeerde (geheugen)spoor terecht gekomen, dat ik door gebrek aan context niet meteen als vals herken. Maar hierdoor heb ik wel een ingang, namelijk de klank van “Hash”. Een actief zoeken is mogelijk door met klanken en letters te spelen. Het zou me trouwens niet verbazen, als het uit het oogpunt van hygiëne van het geheugen gewenst is om de aanval op indringers te openen. En “Hash” is voor het Hedge-cluster een indringer die het bestaan van “Hedge” probeert te verhullen of uit te wissen. Dat smetje moet weg voordat het zich vastzet op een verkeerde plaats in het geheugensysteem.
Ander voorbeeld: Ik wil het hebben over de “thalys” (TGV), maar het wordt een worsteling met “talis” (uit “talisman”).
rkh, 11-08-2009
* Phil Spector –muzikaal multitalent en moordenaar- kende al het geluid van Tina Turner vóór dat hij met haar en haar stem kennismaakte.
maandag, augustus 10, 2009
Problemen met de intuïtie: Recht of genade?
Waardeoordelen zijn naar mijn mening ingegeven door “Waarheden van Eeuwen”. In een split second en subliminaal komt zo’n oordeel tot stand. Je zou kunnen zeggen dat hier van intuïtie gebruik wordt gemaakt.
Hoe zo’n oordeel te rechtvaardigen (justification), dat is een andere kwestie. Zoals het ook een andere kwestie is of er soms niet met meel in de mond wordt gesproken.
Intuïtie staat niet tegenover de ratio. De intuïtie wordt gevormd door peers, karakter, cultuur, intelligentie en ervaring. Je mag dus aannemen dat de intuïtie in zich de Rede en Ratio draagt*.
“Eeuwige waarheden” zijn bijv.: “Genade voor recht”, “Regels zijn regels”, “Streng maar rechtvaardig”, “Wie niet werkt, zal niet eten”, “Naakten kleden, hongerigen voeden”etc.
Deze waarheden worden doorverteld in verhalen, beelden, cartoons, oneliners, clichés. Maar ze zijn soms strijdig met elkaar.
Wat bepaalt nu of het “Genade voor recht” of “Regels zijn regels” wordt? Dat vraagt om een meta-intuïtie, die op zijn beurt weer om een meta-meta-intuïtie vraagt etc. Het enige antwoord is dat er fundamentele keuzes worden gemaakt die niet verder zijn te verantwoorden. Dat wordt ook wel “engagement” genoemd, dat wel is toe te lichten, maar niet te beargumenteren.
* Er is een herwaardering aan de gang van de rol van intuïtie in beslissingsprocessen, bijv. het aankopen van een huis. Snelle beslissers –zonder ampel beraad- zouden ook de beste beslissers zijn. Dat lijkt paradoxaal. Een bekend spreekwoord zegt immers: “Haastige spoed is zelden goed”. Hier wordt wel een tegenstelling tussen intuïtie en ratio gesuggereerd, waarbij de ratio het onderspit delft.
Maar snelle beslissers hebben meer of ruimere ervaring en daardoor gewoon een betere kijk op de zaak in kwestie. Hiermee is de paradox verdwenen. De ratio met zijn afweging van voors en tegens, is hier helemaal niet in het geding. Snelle en trage beslissers wordt met elkaar vergeleken zoals appels met peren.
rkh., 8-08-2009
Hoe zo’n oordeel te rechtvaardigen (justification), dat is een andere kwestie. Zoals het ook een andere kwestie is of er soms niet met meel in de mond wordt gesproken.
Intuïtie staat niet tegenover de ratio. De intuïtie wordt gevormd door peers, karakter, cultuur, intelligentie en ervaring. Je mag dus aannemen dat de intuïtie in zich de Rede en Ratio draagt*.
“Eeuwige waarheden” zijn bijv.: “Genade voor recht”, “Regels zijn regels”, “Streng maar rechtvaardig”, “Wie niet werkt, zal niet eten”, “Naakten kleden, hongerigen voeden”etc.
Deze waarheden worden doorverteld in verhalen, beelden, cartoons, oneliners, clichés. Maar ze zijn soms strijdig met elkaar.
Wat bepaalt nu of het “Genade voor recht” of “Regels zijn regels” wordt? Dat vraagt om een meta-intuïtie, die op zijn beurt weer om een meta-meta-intuïtie vraagt etc. Het enige antwoord is dat er fundamentele keuzes worden gemaakt die niet verder zijn te verantwoorden. Dat wordt ook wel “engagement” genoemd, dat wel is toe te lichten, maar niet te beargumenteren.
* Er is een herwaardering aan de gang van de rol van intuïtie in beslissingsprocessen, bijv. het aankopen van een huis. Snelle beslissers –zonder ampel beraad- zouden ook de beste beslissers zijn. Dat lijkt paradoxaal. Een bekend spreekwoord zegt immers: “Haastige spoed is zelden goed”. Hier wordt wel een tegenstelling tussen intuïtie en ratio gesuggereerd, waarbij de ratio het onderspit delft.
Maar snelle beslissers hebben meer of ruimere ervaring en daardoor gewoon een betere kijk op de zaak in kwestie. Hiermee is de paradox verdwenen. De ratio met zijn afweging van voors en tegens, is hier helemaal niet in het geding. Snelle en trage beslissers wordt met elkaar vergeleken zoals appels met peren.
rkh., 8-08-2009
donderdag, augustus 06, 2009
Symboolblindheid
Gerard Reve heeft er al eens opgewezen, dat Nederlanders in het algemeen weinig gevoel voor symboliek hebben. Ze zouden de dingen te gauw letterlijk nemen en daarmee gaan voor platte praat.
Op haar hoogtepunt maakte Verdonk –toen nog met Sinke- van Sinterklaas een campagne-item. SBS6-kijker en lezers van GeenStijl en Elsevier weten dat het Sinterklaas-feest onder druk staat. Dat in sommige wijken Sinterklaas en de pieten worden bekogeld. Dat de Zwarten uit Zuid-Oost het feest willen bannen, omdat het racistisch zou zijn.
In reactie daarop komt het jeugdjournaal met gekleurde pieten, wat voor velen verraad aan eigen cultuur is en de zoveelste knieval voor intolerantie. Jonge, buitenlandse kunstenaars wilden -met de zegen van het Van Abbe museum- in Eindhoven een demonstratie op touw zetten om zo een discussie over het vermeende racistisch karakter van het Sinterklaas-feest te entameren.
“Sinterklaas” staat voor trots op eigen cultuur, voor zorg over bedreigingen en aanvallen van “buiten” op de eigen manier van leven en voor vrees voor dhimmie-gedrag. Het campagne-item staat dus symbool voor meer dan alleen Sinterklaas.
Het zgn. weldenkende deel der natie trekt het item van Verdonk in het belachelijke door er iets oubolligs van te maken. Maar daarmee geven deze mensen aan niet te weten wat de feiten zijn, wat er leeft en wat op het spel staat. En die mensen kunnen dus ook niet begrijpen, waarom bijv. veel homo’s voor Verdonk kiezen dan wel kozen.
Hetzelfde overkwam Wilders met zijn Goudse Rede (“Haal het leger uit Afghanistan en stuur het naar Gouda”). De politiek koos merendeels voor symboolblindheid en heilige verontwaardiging. Maar ik geloof, dat 60% van het volk vond dat Wilders wel een punt had.
Inderdaad, symboolblindheid daar kies je voor.
rkh, 4-08-2009
Op haar hoogtepunt maakte Verdonk –toen nog met Sinke- van Sinterklaas een campagne-item. SBS6-kijker en lezers van GeenStijl en Elsevier weten dat het Sinterklaas-feest onder druk staat. Dat in sommige wijken Sinterklaas en de pieten worden bekogeld. Dat de Zwarten uit Zuid-Oost het feest willen bannen, omdat het racistisch zou zijn.
In reactie daarop komt het jeugdjournaal met gekleurde pieten, wat voor velen verraad aan eigen cultuur is en de zoveelste knieval voor intolerantie. Jonge, buitenlandse kunstenaars wilden -met de zegen van het Van Abbe museum- in Eindhoven een demonstratie op touw zetten om zo een discussie over het vermeende racistisch karakter van het Sinterklaas-feest te entameren.
“Sinterklaas” staat voor trots op eigen cultuur, voor zorg over bedreigingen en aanvallen van “buiten” op de eigen manier van leven en voor vrees voor dhimmie-gedrag. Het campagne-item staat dus symbool voor meer dan alleen Sinterklaas.
Het zgn. weldenkende deel der natie trekt het item van Verdonk in het belachelijke door er iets oubolligs van te maken. Maar daarmee geven deze mensen aan niet te weten wat de feiten zijn, wat er leeft en wat op het spel staat. En die mensen kunnen dus ook niet begrijpen, waarom bijv. veel homo’s voor Verdonk kiezen dan wel kozen.
Hetzelfde overkwam Wilders met zijn Goudse Rede (“Haal het leger uit Afghanistan en stuur het naar Gouda”). De politiek koos merendeels voor symboolblindheid en heilige verontwaardiging. Maar ik geloof, dat 60% van het volk vond dat Wilders wel een punt had.
Inderdaad, symboolblindheid daar kies je voor.
rkh, 4-08-2009
maandag, augustus 03, 2009
De boel bij elkaar houden
Volgens het Evangelie van Job Cohen* is de opdracht de boel bij elkaar te houden. Job heeft veel volgelingen en de mantra wordt vaak gehoord. Maar de vraag wordt niet publiekelijk gesteld wat men dan aan het eind precies bij elkaar heeft gehouden en wat de prijs mag zijn.
In De Pers van 31 juli staat een interview met de broertjes Bouscher. Ze zijn jong, joods, welbespraakt, Amsterdammer en aanhanger van Wilders. Ze hebben antwoord op de retoriek van Harry de Winter**. Vervang je in de gewraakte teksten “moslim” door “jood” ….. Wel zij zijn er niet van onder de indruk .
Eén vertelt ook dat op een bijeenkomst van de Haagse Hogeschool de vraag werd gesteld, hoeveel joden er nog op deze aardbol rondwandelen. Er werd op 15 miljoen gegokt. “Teveel” zei iemand. Gelach en applaus. Verder geen commentaar, van niemand.
Kijk, zoiets hoort een bestuurder als Doekle niet graag. Die verwijst liever naar de Haagse Hogeschool als voorbeeld van geslaagde integratie en wordt euforisch vanwege het aantal meisjes.
Eli Bouscher zat al eens bij K&vdB. Daar was hij minder uitgesproken. Je zou verwachten dat n.a.v. dit interview meer media op deze jongens duiken. Zo werken namelijk normaliter de media. Maar ook de meeste journalisten horen niet graag zo’n verhaal.
* Zo’n begin van zes woorden geeft al meteen de teneur aan van wat nog moet komen. Dus eigenlijk kun je al na zes woorden stoppen. Dat is niet zo bij “Als ik jou was dan …”. Dat kan nog twee kanten op. “Als ik jou was dan zou ik dat ook doen” en “Als ik jou was dan zou ik het anders doen”. De laatste zin is trouwens onbegrijpelijk.
** Harry de Winter, die niet kon geloven dat op sommige scholen niet meer over de holocaust kan worden onderwezen.
rkh, 2-10-2009
In De Pers van 31 juli staat een interview met de broertjes Bouscher. Ze zijn jong, joods, welbespraakt, Amsterdammer en aanhanger van Wilders. Ze hebben antwoord op de retoriek van Harry de Winter**. Vervang je in de gewraakte teksten “moslim” door “jood” ….. Wel zij zijn er niet van onder de indruk .
Eén vertelt ook dat op een bijeenkomst van de Haagse Hogeschool de vraag werd gesteld, hoeveel joden er nog op deze aardbol rondwandelen. Er werd op 15 miljoen gegokt. “Teveel” zei iemand. Gelach en applaus. Verder geen commentaar, van niemand.
Kijk, zoiets hoort een bestuurder als Doekle niet graag. Die verwijst liever naar de Haagse Hogeschool als voorbeeld van geslaagde integratie en wordt euforisch vanwege het aantal meisjes.
Eli Bouscher zat al eens bij K&vdB. Daar was hij minder uitgesproken. Je zou verwachten dat n.a.v. dit interview meer media op deze jongens duiken. Zo werken namelijk normaliter de media. Maar ook de meeste journalisten horen niet graag zo’n verhaal.
* Zo’n begin van zes woorden geeft al meteen de teneur aan van wat nog moet komen. Dus eigenlijk kun je al na zes woorden stoppen. Dat is niet zo bij “Als ik jou was dan …”. Dat kan nog twee kanten op. “Als ik jou was dan zou ik dat ook doen” en “Als ik jou was dan zou ik het anders doen”. De laatste zin is trouwens onbegrijpelijk.
** Harry de Winter, die niet kon geloven dat op sommige scholen niet meer over de holocaust kan worden onderwezen.
rkh, 2-10-2009
zaterdag, augustus 01, 2009
Overheid stigmatiseert zelf
Er wordt weer lustig gestigmatiseerd. Ditmaal van overheidswege (direct of indirect) en betreft het alle Nederlanders (die er dan ook zelf voor mogen betalen): we staan niet op voor anderen, grijpen niet in bij opstootjes, tonen geen respect voor de boven ons gestelden, zijn grof gebekt, hebben een kort lontje, discrimineren bij het leven en zijn daarbij nog racistisch bovendien. Als het zo uitkomt, krijgen we ook nog de radicalisering van moslimjongeren in de schoenen geschoven. Wij hebben het weer gedaan.
Minister Ter Horst werkt aan een handvest “Verantwoordelijk Burgerschap” (“Dat zal ze leren”) en riep de weldenkende elite alvast op in opstand te komen tegen de vergroving door het grauw. Eerder had je al de lesbrief* van wethouder Hennah Buyne die de Amsterdamse kindertjes duidelijk moest maken dat tokkies een directe bedreiging zijn voor de vredelievende moslims. De lesbrief is ingetrokken en Buyne werd heen gezonden (onder zwaar protest van de zwarte lobby o.l.v. John Leerdam).
Mensen die in dit land hun anderszijn moeten verbergen, worden door Discriminatie.nl opgeroepen zich te melden. Het optreden van een mongool in de spotjes moet de boodschap in brede kring verteerbaar maken.
De overheid wordt in de propaganda gesteund door de reclamemannen van SIRE met de campagne “onbewust asociaal”**.
Ik erger mij aan deze boost van StaatsPropaganda die een communistisch land niet zou misstaan*** en herken mij en Nederland er niet in. Er lijkt vooral een moreel appèl te worden gedaan op de oorspronkelijke, witte inwoners. De boodschap is: jullie zijn slecht. De “weg-met-ons-mentaliteit” speelt weer op.
Let wel, er wordt niet gezegd: Wij voeden onze kinderen goed op, doen niet aan eerwraak, houden onze dochters niet binnen, doen niet aan genitale verminking, importeren geen analfabete bruid, slaan geen witte bejaarden, jagen geen travestieten weg, gaan niet op jihad in den vreemde. Kijk, dat is tenminste heldere taal.
Om te voorkomen dat een groep wordt gestigmatiseerd om wat een subgroep –uiteraard klein in getal (?)- doet, wordt iedereen maar gestigmatiseerd en met name de eigen oorspronkelijke bevolking. Zo kan dus zelfs Politieke Correctheid, niet willen benoemen en toch iets willen zeggen tot stigmatisatie leiden.
* De lesbrief werd (bij mij weten) voorbereid door de afdeling educatie van de VU.
** Dit is een uitermate negatieve campagne. Nu had ik juist begrepen dat alleen positieve campagnes effect hebben.
*** Eerder vergeleek ik de krantenlezer al met de Kremlinwatcher.
rkh, 30-07-09
Minister Ter Horst werkt aan een handvest “Verantwoordelijk Burgerschap” (“Dat zal ze leren”) en riep de weldenkende elite alvast op in opstand te komen tegen de vergroving door het grauw. Eerder had je al de lesbrief* van wethouder Hennah Buyne die de Amsterdamse kindertjes duidelijk moest maken dat tokkies een directe bedreiging zijn voor de vredelievende moslims. De lesbrief is ingetrokken en Buyne werd heen gezonden (onder zwaar protest van de zwarte lobby o.l.v. John Leerdam).
Mensen die in dit land hun anderszijn moeten verbergen, worden door Discriminatie.nl opgeroepen zich te melden. Het optreden van een mongool in de spotjes moet de boodschap in brede kring verteerbaar maken.
De overheid wordt in de propaganda gesteund door de reclamemannen van SIRE met de campagne “onbewust asociaal”**.
Ik erger mij aan deze boost van StaatsPropaganda die een communistisch land niet zou misstaan*** en herken mij en Nederland er niet in. Er lijkt vooral een moreel appèl te worden gedaan op de oorspronkelijke, witte inwoners. De boodschap is: jullie zijn slecht. De “weg-met-ons-mentaliteit” speelt weer op.
Let wel, er wordt niet gezegd: Wij voeden onze kinderen goed op, doen niet aan eerwraak, houden onze dochters niet binnen, doen niet aan genitale verminking, importeren geen analfabete bruid, slaan geen witte bejaarden, jagen geen travestieten weg, gaan niet op jihad in den vreemde. Kijk, dat is tenminste heldere taal.
Om te voorkomen dat een groep wordt gestigmatiseerd om wat een subgroep –uiteraard klein in getal (?)- doet, wordt iedereen maar gestigmatiseerd en met name de eigen oorspronkelijke bevolking. Zo kan dus zelfs Politieke Correctheid, niet willen benoemen en toch iets willen zeggen tot stigmatisatie leiden.
* De lesbrief werd (bij mij weten) voorbereid door de afdeling educatie van de VU.
** Dit is een uitermate negatieve campagne. Nu had ik juist begrepen dat alleen positieve campagnes effect hebben.
*** Eerder vergeleek ik de krantenlezer al met de Kremlinwatcher.
rkh, 30-07-09
dinsdag, juli 28, 2009
Q.E.D.
Ik ben gecharmeerd van en op zoek naar simpele waarheden. Bijv.: hoe meer streken met de verfkwast over hetzelfde oppervlak, hoe de groter de kans op ongerechtigheden. Even verwijlen bij de dingen en er is al weer een inzicht.
Van iemand van het CPB komt de volgende stelling (in mijn woorden): De immigrant die modaal verdient, pas in Nederland komt na voltooiing van zijn opleiding en na afloop van het werk weer vertrekt, die immigrant kost de samenleving als geheel niets.
Toegegeven, deze stelling lijkt niet echt simpel. Maar na enig denken wordt het dat wel.
Bewijs: Wordt minder verdiend dan modaal, dan gaat het landelijk gemiddelde naar beneden en lijdt de maatschappij als geheel dus verlies. Volgt deze immigrant -met modaal inkomen- eerst een opleiding in dit land of blijft hij hangen in de sociale verzekeringen dan heeft dat eveneens ongunstige gevolgen voor het modaal inkomen.
Het is een redenering die de wiskundige in mij vreugde verschaft.
Bijzonder trouwens hoe iemand zo’n complex vraagstuk op deze manier helder weet te maken en zo de mogelijkheid biedt om over kosten en baten van immigratie (en emigratie) te discussiëren.
rkh, 26-07-2009
Van iemand van het CPB komt de volgende stelling (in mijn woorden): De immigrant die modaal verdient, pas in Nederland komt na voltooiing van zijn opleiding en na afloop van het werk weer vertrekt, die immigrant kost de samenleving als geheel niets.
Toegegeven, deze stelling lijkt niet echt simpel. Maar na enig denken wordt het dat wel.
Bewijs: Wordt minder verdiend dan modaal, dan gaat het landelijk gemiddelde naar beneden en lijdt de maatschappij als geheel dus verlies. Volgt deze immigrant -met modaal inkomen- eerst een opleiding in dit land of blijft hij hangen in de sociale verzekeringen dan heeft dat eveneens ongunstige gevolgen voor het modaal inkomen.
Het is een redenering die de wiskundige in mij vreugde verschaft.
Bijzonder trouwens hoe iemand zo’n complex vraagstuk op deze manier helder weet te maken en zo de mogelijkheid biedt om over kosten en baten van immigratie (en emigratie) te discussiëren.
rkh, 26-07-2009
vrijdag, juli 24, 2009
De Zieligheidsindustrie
Je wordt op straat aangeklampt door een fris ogende jongen of meisje. Die of dat je graag lid wil maken van dit of dat.
Daarbij wordt er in de eerste plaats stilzwijgend van uitgegaan, dat de aangesprokene zich houdt aan fatsoensregels: open staan voor anderen, de ander laten uitpraten, werken met argumenten, inlossen van een verwachting gewekt door alleen al het aanhoren van de gelikte presentatie (“voor wat, hoort wat” en dat gevoel neemt toe met de tijd*).
Ten tweede wordt ervan uitgegaan dat op het geweten kan worden ingespeeld.
De hele zieligheidsindustrie stuit tegen de borst. Deze industrie bestaat uit professionele organisaties zonder hart. Vrijwilligers zijn ingeruild voor jongeren die vooral door geld bewogen worden. Die jongeren worden speciaal getraind op het maximaal uitbuiten van fatsoen en geweten van de prospect en gaan morele chantage als deugd zien. De directeur is algauw goed voor drie- tot negenmaal modaal. Zieligheid verkoopt dus.
Het businessmodel van de Postcodeloterij** vind ik even perfect als perfide. Dat is de zieligheid voorbij. Hier geen beroep op fatsoen of geweten, maar een ordinair beroep op de hebberigheid van mensen onder de vlag van Solidariteit om nog enig cachet te geven aan de acties van ceo Boudewijn Poelman. Zo kunnen liefhebbers van Fortuyn de “souteneurs” van mensen als Volkert van der Graaf worden. Het kan haast niet perverser.
De mensen die mij per telefoon, aan de deur of op straat iets proberen aan te smeren, groet ik binnen drie seconden en leg daarna de hoorn erop, sluit de deur resp. loop door. Zonder enige argumentatie en zonder scrupules. Dit akelige gedrag heb ik mijzelf wel moeten aanleren, want ik heb thuis anders geleerd.
* Een jonge dame heb ik eens aan de deur haar hele verhaal laten doen. En daarmee dacht ze de vis binnen te hebben. Ik zei echter “nee” en wenste niets toe te lichten. Ze werd daarop onprofessioneel kwaad, want ze zag haar inspanning letterlijk niet beloond.
** Tegenwoordig heeft de NCRV zich aan de Postcodeloterij verbonden. Kennelijk inspireert ook de Mammon.
rkh, 23-07-09
Daarbij wordt er in de eerste plaats stilzwijgend van uitgegaan, dat de aangesprokene zich houdt aan fatsoensregels: open staan voor anderen, de ander laten uitpraten, werken met argumenten, inlossen van een verwachting gewekt door alleen al het aanhoren van de gelikte presentatie (“voor wat, hoort wat” en dat gevoel neemt toe met de tijd*).
Ten tweede wordt ervan uitgegaan dat op het geweten kan worden ingespeeld.
De hele zieligheidsindustrie stuit tegen de borst. Deze industrie bestaat uit professionele organisaties zonder hart. Vrijwilligers zijn ingeruild voor jongeren die vooral door geld bewogen worden. Die jongeren worden speciaal getraind op het maximaal uitbuiten van fatsoen en geweten van de prospect en gaan morele chantage als deugd zien. De directeur is algauw goed voor drie- tot negenmaal modaal. Zieligheid verkoopt dus.
Het businessmodel van de Postcodeloterij** vind ik even perfect als perfide. Dat is de zieligheid voorbij. Hier geen beroep op fatsoen of geweten, maar een ordinair beroep op de hebberigheid van mensen onder de vlag van Solidariteit om nog enig cachet te geven aan de acties van ceo Boudewijn Poelman. Zo kunnen liefhebbers van Fortuyn de “souteneurs” van mensen als Volkert van der Graaf worden. Het kan haast niet perverser.
De mensen die mij per telefoon, aan de deur of op straat iets proberen aan te smeren, groet ik binnen drie seconden en leg daarna de hoorn erop, sluit de deur resp. loop door. Zonder enige argumentatie en zonder scrupules. Dit akelige gedrag heb ik mijzelf wel moeten aanleren, want ik heb thuis anders geleerd.
* Een jonge dame heb ik eens aan de deur haar hele verhaal laten doen. En daarmee dacht ze de vis binnen te hebben. Ik zei echter “nee” en wenste niets toe te lichten. Ze werd daarop onprofessioneel kwaad, want ze zag haar inspanning letterlijk niet beloond.
** Tegenwoordig heeft de NCRV zich aan de Postcodeloterij verbonden. Kennelijk inspireert ook de Mammon.
rkh, 23-07-09
maandag, juli 20, 2009
JihadWatchers
Je had vroeger KremlinWatchers. Hun taak was onder andere de machtsverhoudingen binnen het Kremlin in kaart te brengen. Dat betekende voor die politieke analisten: puzzelen, tussen de regels lezen en zien wat niet te zien was.
Voor de burgers van dit land is het niet anders. Ook die moeten soms maar raden wat er aan de hand is. Machthebbers houden zaken onder tafel en doen bij problemen het liefst niets, maar moeten ze iets dan graag met zo min mogelijk informatie richting de gewone burgers. Dat wil zeggen geen melding van etniciteit, geen “Achmed B.” maar “A.B.” en bij “A. el B.” maar helemaal niets.* Pas als het echt niet meer is stil te houden, gaan de boven ons gestelde over tot het zgn. Benoemen. De media -incl. De Telegraaf en excl. Geen Stijl- volgen hierin slaafs de overheid en wantrouwen de burger dus evenzeer als de politici dat doen.
Overdreven? Pas geleden sloeg op het Leidse Plein een taxichauffeur een klant dood. Deze affaire laat het bekende patroon zien: niets of weinig doen aan de al tijden bestaande terreur op die taxistandplaats, pas actie in uiterste noodzaak (iemand is dood), specifieke informatie achterhouden (terreur van Marokkanen), pas benoemen als het niet anders kan, daarna jezelf als daadkrachtige bestuurder positioneren van “kijk mij eens benoemen”.
Maar meestal wordt er helemaal niets benoemd en lezen we in het Parool: “Vier meisjes op het Leidse Plein door jongens op scooter aangevallen. Een meisje ziekenhuis ingetrapt”. Wij, de gewone lezers, weten dan genoeg. De scooter is een sjibbolet geworden. Of je slaat aan op “neven”, “kinderen van 12 jaar”, “oude vrouw in rolstoel”. Soms is er een cryptische aanwijzing dan staat ergens terloops in de tekst bijv. dat er “discriminatie” is geroepen of dat ze net terug zijn van een vakantie in Marokko, of is online reageren plotseling niet (meer) mogelijk**.
Je leest wat er niet staat. Tenminste als de krant het bericht heeft opgenomen, want het is niet gezegd dat de krant informeert. In de papieren editie van Trouw zal waarschijnlijk het bericht over ernstige overlast in het zwembad van Ridderkerk niet hebben gestaan. Dat zet immers maar bevolkingsgroepen tegen elkaar op. Het ging hier zgn. om Rotterdamse jongetjes in de leeftijd van 12 tot 16 jaar.
Vorige week is een zeer gewelddadige groep ingerekend. Zelfs invaliden werden niet ontzien. Aan het eind van het bericht werd gezegd dat één van de mannen was gearresteerd op Schiphol. Hij was op weg naar …. Suriname. Maar wat moet -in Allah’s naam- een Marokkaan in Suriname?
Een overvloed aan politiek correcte informatie kan dus tot een valse verdenking leiden! Misschien was dat wel de reden om toch maar “Suriname” in de tekst te zetten.
* Op het noemen van het geslacht rust nog geen taboe, terwijl dat natuurlijk net zo goed stigmatiserend is.
** Dit gebeurt bij de Leeuwarder Courant. Je weet dan dat het over Antillianen gaat.
rkh, 19-07-2009
Voor de burgers van dit land is het niet anders. Ook die moeten soms maar raden wat er aan de hand is. Machthebbers houden zaken onder tafel en doen bij problemen het liefst niets, maar moeten ze iets dan graag met zo min mogelijk informatie richting de gewone burgers. Dat wil zeggen geen melding van etniciteit, geen “Achmed B.” maar “A.B.” en bij “A. el B.” maar helemaal niets.* Pas als het echt niet meer is stil te houden, gaan de boven ons gestelde over tot het zgn. Benoemen. De media -incl. De Telegraaf en excl. Geen Stijl- volgen hierin slaafs de overheid en wantrouwen de burger dus evenzeer als de politici dat doen.
Overdreven? Pas geleden sloeg op het Leidse Plein een taxichauffeur een klant dood. Deze affaire laat het bekende patroon zien: niets of weinig doen aan de al tijden bestaande terreur op die taxistandplaats, pas actie in uiterste noodzaak (iemand is dood), specifieke informatie achterhouden (terreur van Marokkanen), pas benoemen als het niet anders kan, daarna jezelf als daadkrachtige bestuurder positioneren van “kijk mij eens benoemen”.
Maar meestal wordt er helemaal niets benoemd en lezen we in het Parool: “Vier meisjes op het Leidse Plein door jongens op scooter aangevallen. Een meisje ziekenhuis ingetrapt”. Wij, de gewone lezers, weten dan genoeg. De scooter is een sjibbolet geworden. Of je slaat aan op “neven”, “kinderen van 12 jaar”, “oude vrouw in rolstoel”. Soms is er een cryptische aanwijzing dan staat ergens terloops in de tekst bijv. dat er “discriminatie” is geroepen of dat ze net terug zijn van een vakantie in Marokko, of is online reageren plotseling niet (meer) mogelijk**.
Je leest wat er niet staat. Tenminste als de krant het bericht heeft opgenomen, want het is niet gezegd dat de krant informeert. In de papieren editie van Trouw zal waarschijnlijk het bericht over ernstige overlast in het zwembad van Ridderkerk niet hebben gestaan. Dat zet immers maar bevolkingsgroepen tegen elkaar op. Het ging hier zgn. om Rotterdamse jongetjes in de leeftijd van 12 tot 16 jaar.
Vorige week is een zeer gewelddadige groep ingerekend. Zelfs invaliden werden niet ontzien. Aan het eind van het bericht werd gezegd dat één van de mannen was gearresteerd op Schiphol. Hij was op weg naar …. Suriname. Maar wat moet -in Allah’s naam- een Marokkaan in Suriname?
Een overvloed aan politiek correcte informatie kan dus tot een valse verdenking leiden! Misschien was dat wel de reden om toch maar “Suriname” in de tekst te zetten.
* Op het noemen van het geslacht rust nog geen taboe, terwijl dat natuurlijk net zo goed stigmatiserend is.
** Dit gebeurt bij de Leeuwarder Courant. Je weet dan dat het over Antillianen gaat.
rkh, 19-07-2009
zondag, juli 19, 2009
Pseudo-truïsmen
Wat hebben de volgende zinnen gemeen? “Ik ben tegen de uitwassen van het kapitalisme”. “Ik ben tegen disproportioneel geweld”. “Ik ben tegen misbruik van kinderen”. Gemeenschappelijk is hun nietszeggendheid en hun redundantie in woorden. Tegen uitwassen, disproportioneel geweld en misbruik is immers iedereen. Je moét er wel mee eens zijn, omdat het truïsmen zijn. De kwalificatie “misbruik” bijv. leidt per definitie tot verwerping. Het is gewoon een kwestie van semantiek.
Anders ligt het bij “Ik ben tegen vloeken”. Hoewel “vloeken” duidelijk een negatieve connotatie heeft, is de uitspraak niet voor iedereen een vanzelfsprekendheid. Alleen voor en binnen een bepaalde bevolkingsgroep is het een truïsme.
Tegenover het truïsme staat de contradictio in terminis. “Kwetsen mag” is daarvan een mooi voorbeeld. Een tegenspraak schudt aan de boom van Zekerheid, stemt tot nadenken. En dat is duidelijk hier de bedoeling. Hoewel je met zo’n provocatie meteen ook een makkelijk prooi bent voor hen die willen misverstaan en dus een discussie stil kunnen leggen.* (De uitspraak wil duidelijk maken, dat wie Vrijheid van meningsuiting wil ook de “collateral dammage” van de gekwetste ziel moet accepteren. Bos maakte ervan: “Niemand heeft het recht niet beledigd te worden”. Dat is minder provocerend , maar ook minder helder.)
Waar ik mij buitengewoon aan stoor zijn zinnen als “Houd nu eens op met dat gemekker over hoofddoekjes” of “Stop dat gekakel over terreurdreiging”. Iedereen is tegen “gemekker”, “gezeur”, “gekakel”. Maar toch zijn het pseudo-truïsmen, omdat ze vanzelfsprekendheid missen. Het zijn uitspraken met een venijnige ad hominem boodschap die de aangesprokene wil diskwalificeren en de discussie wil stoppen. De heer Pechtold grossiert hierin.
* “Als iedereen schuld heeft, dan is niemand schuldig” en “Er veel geloof vereist om niet te geloven” zijn andere voorbeelden van beweringen die tegen de logica ingaan en daardoor extra aandacht vragen en krijgen.
rkh, 17-07-2009
Anders ligt het bij “Ik ben tegen vloeken”. Hoewel “vloeken” duidelijk een negatieve connotatie heeft, is de uitspraak niet voor iedereen een vanzelfsprekendheid. Alleen voor en binnen een bepaalde bevolkingsgroep is het een truïsme.
Tegenover het truïsme staat de contradictio in terminis. “Kwetsen mag” is daarvan een mooi voorbeeld. Een tegenspraak schudt aan de boom van Zekerheid, stemt tot nadenken. En dat is duidelijk hier de bedoeling. Hoewel je met zo’n provocatie meteen ook een makkelijk prooi bent voor hen die willen misverstaan en dus een discussie stil kunnen leggen.* (De uitspraak wil duidelijk maken, dat wie Vrijheid van meningsuiting wil ook de “collateral dammage” van de gekwetste ziel moet accepteren. Bos maakte ervan: “Niemand heeft het recht niet beledigd te worden”. Dat is minder provocerend , maar ook minder helder.)
Waar ik mij buitengewoon aan stoor zijn zinnen als “Houd nu eens op met dat gemekker over hoofddoekjes” of “Stop dat gekakel over terreurdreiging”. Iedereen is tegen “gemekker”, “gezeur”, “gekakel”. Maar toch zijn het pseudo-truïsmen, omdat ze vanzelfsprekendheid missen. Het zijn uitspraken met een venijnige ad hominem boodschap die de aangesprokene wil diskwalificeren en de discussie wil stoppen. De heer Pechtold grossiert hierin.
* “Als iedereen schuld heeft, dan is niemand schuldig” en “Er veel geloof vereist om niet te geloven” zijn andere voorbeelden van beweringen die tegen de logica ingaan en daardoor extra aandacht vragen en krijgen.
rkh, 17-07-2009
vrijdag, juli 03, 2009
Eberhard en de feiten
Minister Van der Laan wil Wilders met feiten om de oren slaan. Dat heeft hij het volk luid en duidelijk laten weten: Er zijn geen 50 miljoen moslims in Europa, zoals Wilders ons wil doen geloven, maar 20 miljoen! Daarmee kiest hij voor een bepaald discours. In een land waar –uit angst voor de onderbuik- ongewenste cijfers en statistieken soms in laden verdwijnen of gewoon op ideologische gronden niet worden bijgehouden, is deze nieuwe Strategie van Zakelijkheid een statement.
Dat betekent wel, dat wanneer Van der Laan bijv. zegt, dat er meer moskeeën failliet gaan dan erbij komen, dat dan ijverige journalisten en –anders wel- bloggers op zoek gaan naar falsificatie. Hij maakt zich daarmee dus kwetsbaar. Hij zal zijn woorden extra moeten wegen. Sommigen zeggen al dat er wel degelijk 50 miljoen moslims in Europa zijn. En weinigen zullen geloven, dat het aantal moskeeën afneemt (het aantal hoofddoekjes neemt alleen maar toe, zoals iedereen kan zien die ogen heeft). Dat zijn dan butsen in het imago van de minister.
Een consequentie van deze keuze voor een discours van zakelijkheid is ook, dat Van der Laan wel een onderzoek naar de kosten en baten van immigratie heeft moeten toezeggen. Dat is echter spelen met vuur. De onzinnige “vlinderreisjes” etc. zullen weer in herinnering worden geroepen. De minister zal hier nooit als winnaar uitkomen, al was het alleen maar omdat altijd op onderliggende cijfers, keuzes, definities etc. valt af te dingen En wat als de kosten ver boven de baat uitgaan? Het lijkt me sterk dat over deze mogelijkheid en de consequenties daarvan is nagedacht.
Maar de fundamentele fout is te menen, dat andersdenkenden door feiten worden overtuigd. Feiten hebben geen boodschap aan Ideologieën. Zie bijv. de strijd om de Middenschool en de ideologische blindheid van de bestuurlijke elite.
Deze nieuwe strategie is dus onverstandig en zal waarschijnlijk de tegenstellingen alleen maar vergroten. Het hele integratiedossier zal een beerput blijken.
Eerder op dit Weblog besprak ik de strategie om Wilders serieus te nemen. Die resulteerde erin Wilders’ beeldspraak ( “Stuur leger naar Gouda!”) letterlijk te nemen. Deze strategie is dom, omdat die voorbij gaat aan het probleem dat eloquent door Wilders werd verwoord, dus voorbij gaat aan problemen van “de mensen waar het om gaat” (Melkert).
En ook blijkt deze strategie in zijn opportunisme onwaarachtig. Wilders stelde voor dat fractieleider Van Geel maar op een krukje moest gaan zitten in het vak van de Regering of anders maar op schoot van de MP. Toen nam niemand deze beeldspraak letterlijk. Maar ook hier was de boodschap van Wilders tegen het Monisme overigens weer glashelder.
rkh, 2 juni
Dat betekent wel, dat wanneer Van der Laan bijv. zegt, dat er meer moskeeën failliet gaan dan erbij komen, dat dan ijverige journalisten en –anders wel- bloggers op zoek gaan naar falsificatie. Hij maakt zich daarmee dus kwetsbaar. Hij zal zijn woorden extra moeten wegen. Sommigen zeggen al dat er wel degelijk 50 miljoen moslims in Europa zijn. En weinigen zullen geloven, dat het aantal moskeeën afneemt (het aantal hoofddoekjes neemt alleen maar toe, zoals iedereen kan zien die ogen heeft). Dat zijn dan butsen in het imago van de minister.
Een consequentie van deze keuze voor een discours van zakelijkheid is ook, dat Van der Laan wel een onderzoek naar de kosten en baten van immigratie heeft moeten toezeggen. Dat is echter spelen met vuur. De onzinnige “vlinderreisjes” etc. zullen weer in herinnering worden geroepen. De minister zal hier nooit als winnaar uitkomen, al was het alleen maar omdat altijd op onderliggende cijfers, keuzes, definities etc. valt af te dingen En wat als de kosten ver boven de baat uitgaan? Het lijkt me sterk dat over deze mogelijkheid en de consequenties daarvan is nagedacht.
Maar de fundamentele fout is te menen, dat andersdenkenden door feiten worden overtuigd. Feiten hebben geen boodschap aan Ideologieën. Zie bijv. de strijd om de Middenschool en de ideologische blindheid van de bestuurlijke elite.
Deze nieuwe strategie is dus onverstandig en zal waarschijnlijk de tegenstellingen alleen maar vergroten. Het hele integratiedossier zal een beerput blijken.
Eerder op dit Weblog besprak ik de strategie om Wilders serieus te nemen. Die resulteerde erin Wilders’ beeldspraak ( “Stuur leger naar Gouda!”) letterlijk te nemen. Deze strategie is dom, omdat die voorbij gaat aan het probleem dat eloquent door Wilders werd verwoord, dus voorbij gaat aan problemen van “de mensen waar het om gaat” (Melkert).
En ook blijkt deze strategie in zijn opportunisme onwaarachtig. Wilders stelde voor dat fractieleider Van Geel maar op een krukje moest gaan zitten in het vak van de Regering of anders maar op schoot van de MP. Toen nam niemand deze beeldspraak letterlijk. Maar ook hier was de boodschap van Wilders tegen het Monisme overigens weer glashelder.
rkh, 2 juni
woensdag, juli 01, 2009
Zeggen en niet zeggen
Wouter Bos houdt er een rare manier van redeneren op na. Eerst bekent hij schuld en vervolgens voert hij ter verdediging en ter verontschuldiging(!) aan: “Iedereen was toentertijd voor/tegen, dus ik ook”. Ik heb hem zoiets herhaaldelijk horen zeggen. Maar met zo’n uitspraak wordt de net beleden schuld alweer ontkend. Als iedereen schuldig is, is immers niemand schuldig. Bevestiging en ontkenning, Ja en Nee kunnen in de logica van Bos moeiteloos samengaan. Hij verstaat de kunst om in één beweging iets te zeggen en niet te zeggen. Het is zijn woord tegen het zijne. Dit is de logica voorbij.
Op de laatste partijbijeenkomst in Arnhem zei Bos: “Van Volkskrant-interview tot zonnebril, het spijt mij oprecht. Het leidt de aandacht af van waar het over moet gaan” (VK, 29/7/09). In de eerste zin verklaart Bos zich schuldig. Maar waarom die spijt? Omdat bijv. het declareren van een verloren Ray Ban zonnebril moreel slecht is? Nee. Hij heeft spijt, omdat het afleidt. Kortom, de tweede zin heft de strekking van de eerste op. Ook hier dus weer zeggen en niet zeggen. Zijn spijt betekent helemaal niets. Hij had moeten zeggen: “Van Volkskrant-interview tot zonnebril, het spijt mij oprecht. Punt.”.
De afwezigheid van schuldbesef wordt nog eens onderstreept door de oproep -op diezelfde partijbijeenkomst- om “niets steeds tijdens bijeenkomsten op elkaar te zitten vitten”. Bos vindt kennelijk, dat het geen pas geeft kritiek te hebben op zijn declareer-gedrag.
rkh, 30 juni
Op de laatste partijbijeenkomst in Arnhem zei Bos: “Van Volkskrant-interview tot zonnebril, het spijt mij oprecht. Het leidt de aandacht af van waar het over moet gaan” (VK, 29/7/09). In de eerste zin verklaart Bos zich schuldig. Maar waarom die spijt? Omdat bijv. het declareren van een verloren Ray Ban zonnebril moreel slecht is? Nee. Hij heeft spijt, omdat het afleidt. Kortom, de tweede zin heft de strekking van de eerste op. Ook hier dus weer zeggen en niet zeggen. Zijn spijt betekent helemaal niets. Hij had moeten zeggen: “Van Volkskrant-interview tot zonnebril, het spijt mij oprecht. Punt.”.
De afwezigheid van schuldbesef wordt nog eens onderstreept door de oproep -op diezelfde partijbijeenkomst- om “niets steeds tijdens bijeenkomsten op elkaar te zitten vitten”. Bos vindt kennelijk, dat het geen pas geeft kritiek te hebben op zijn declareer-gedrag.
rkh, 30 juni
maandag, juni 29, 2009
Wat je zegt, ben je zelf niet
Een thema dat op dit weblog steeds terugkeert, is “de onmogelijkheid van een vergelijk” of preciezer: “de onmogelijkheid - bij fundamentele verschillen - van een vergelijk door overtuiging”. Onmogelijk, omdat er niet persé één waarheid is. En dat komt weer, omdat de werkelijkheid primair ideologisch wordt begrepen. Zelfs ogenschijnlijk harde criminaliteitscijfers behoeven voor duiding een interpretatiekader. Staatssecretaris Albayrak zegt: “Kijk de cijfers zijn gedaald, dus er kunnen gevangenissen dicht”. Maar over de aangiftebereidheid op dit moment, de strafmaat, elektronische detentie etc. –zaken die mede de criminaliteitscijfers bepalen- kan gewoon anders gedacht worden. Hierover schrijf ik dan.
Eerder schreef ik over “Omkering als hermeneutisch principe”. De gedachte daar was: wil je iemand begrijpen dan moeten beweringen worden omgedraaid. En zo is het ook bij mij en het thema “De onmogelijkheid van een vergelijk”.
In het dagelijkse leven is mijn uitgangspunt dat er één waarheid is en dat alleen ik gelijk heb en ook gelijk wil krijgen. Een zekere rechtlijnigheid is mij niet vreemd (op een uiterste van het autistisch spectrum zal ik niet staan). Vervolgens erger ik mij aan het eigen onvermogen woorden en argumenten te vinden om te overtuigen en greep te krijgen op de werkelijkheid. Met die ergernis moet ik iets, al is het alleen maar ten bate van “eigen volksgezondheid” (Reve). Dit is een reden voor het bestaan van dit weblog.
Misschien dat ik mijzelf kan overtuigen van de pluriformiteit van de waarheid en vind ik woorden om de werkelijkheid te begrijpen.
rkh, 27-07-2009
Eerder schreef ik over “Omkering als hermeneutisch principe”. De gedachte daar was: wil je iemand begrijpen dan moeten beweringen worden omgedraaid. En zo is het ook bij mij en het thema “De onmogelijkheid van een vergelijk”.
In het dagelijkse leven is mijn uitgangspunt dat er één waarheid is en dat alleen ik gelijk heb en ook gelijk wil krijgen. Een zekere rechtlijnigheid is mij niet vreemd (op een uiterste van het autistisch spectrum zal ik niet staan). Vervolgens erger ik mij aan het eigen onvermogen woorden en argumenten te vinden om te overtuigen en greep te krijgen op de werkelijkheid. Met die ergernis moet ik iets, al is het alleen maar ten bate van “eigen volksgezondheid” (Reve). Dit is een reden voor het bestaan van dit weblog.
Misschien dat ik mijzelf kan overtuigen van de pluriformiteit van de waarheid en vind ik woorden om de werkelijkheid te begrijpen.
rkh, 27-07-2009
vrijdag, juni 26, 2009
Politiek is oorlog met andere middelen*
De mens is van nature niet altijd en overal geneigd het goede te doen en het kwade te laten. Wat in praktijk tot chaos leidt. In de loop van de geschiedenis is met veel geweld orde in die chaos gebracht.
Mijn stelling is, dat de parlementaire democratie nog altijd deze “oorlog van allen tegen allen” (Hobbes) laat zien, zij het meer groepsgewijs en in gestileerde vorm.
Voordeel van bovenstaande aannames is, dat aberraties gemakkelijker zijn te begrijpen dan wanneer van de goedheid van de mens wordt uitgegaan.
Er wordt hier eigenlijk niets nieuws gezegd. Zelden zal immers de redelijkheid van een voorstel als zodanig een ieder overtuigen. Want wat de één als redelijk voorkomt, is voor de ander onredelijk. In het merendeel van de gevallen geeft uitruil in onderhandelingen, de macht van het getal of van de straat de doorslag bij het maken van wet- en regelgeving.
En inderdaad zonder strijd komt niets groots tot stand.
Onder druk van de straat werd kraken legaal. Dat is het recht van de overwinnaar.
Eind jaren ’70 kregen gastarbeiders stemrecht op gemeentelijk niveau, ook als ze de Nederlandse nationaliteit niet hadden en de Nederlandse taal niet machtig waren. Gevolg van straatrumoer, acties van zaakwaarnemers, vrouwen in de overgang en slappe knieën van politici. Maar wat is en was de ratio achter deze regel?
Het plan voor “gratis schoolboeken” werd door Livestro -in Buitenhof- kundig gefileerd en is tot aan de Raad van State toe afgewezen. Maar staatssecretaris Bijsterveld zet het plan gewoon door. Wat heet hier “redelijkheid”? Eén iemand is binnen het CDA er mee begonnen. Andere partijen dachten niet achter te kunnen blijven.
René Cuperus (5de op de lijst van EU-kandidaten van de PvdA) schreef in zijn column in de Volkskrant eens, dat “Parlement” een samentrekking is van “parler” en “mentir”.
Hij zat er niet veel naast. In het Huis van de Democratie heeft de Rede het nakijken. Het gaat er ordinair om de macht.
* Clausewitz: Oorlog is de voortzetting van politiek met anderen middelen.
rkh, 25-07-2009
Mijn stelling is, dat de parlementaire democratie nog altijd deze “oorlog van allen tegen allen” (Hobbes) laat zien, zij het meer groepsgewijs en in gestileerde vorm.
Voordeel van bovenstaande aannames is, dat aberraties gemakkelijker zijn te begrijpen dan wanneer van de goedheid van de mens wordt uitgegaan.
Er wordt hier eigenlijk niets nieuws gezegd. Zelden zal immers de redelijkheid van een voorstel als zodanig een ieder overtuigen. Want wat de één als redelijk voorkomt, is voor de ander onredelijk. In het merendeel van de gevallen geeft uitruil in onderhandelingen, de macht van het getal of van de straat de doorslag bij het maken van wet- en regelgeving.
En inderdaad zonder strijd komt niets groots tot stand.
Onder druk van de straat werd kraken legaal. Dat is het recht van de overwinnaar.
Eind jaren ’70 kregen gastarbeiders stemrecht op gemeentelijk niveau, ook als ze de Nederlandse nationaliteit niet hadden en de Nederlandse taal niet machtig waren. Gevolg van straatrumoer, acties van zaakwaarnemers, vrouwen in de overgang en slappe knieën van politici. Maar wat is en was de ratio achter deze regel?
Het plan voor “gratis schoolboeken” werd door Livestro -in Buitenhof- kundig gefileerd en is tot aan de Raad van State toe afgewezen. Maar staatssecretaris Bijsterveld zet het plan gewoon door. Wat heet hier “redelijkheid”? Eén iemand is binnen het CDA er mee begonnen. Andere partijen dachten niet achter te kunnen blijven.
René Cuperus (5de op de lijst van EU-kandidaten van de PvdA) schreef in zijn column in de Volkskrant eens, dat “Parlement” een samentrekking is van “parler” en “mentir”.
Hij zat er niet veel naast. In het Huis van de Democratie heeft de Rede het nakijken. Het gaat er ordinair om de macht.
* Clausewitz: Oorlog is de voortzetting van politiek met anderen middelen.
rkh, 25-07-2009
donderdag, juni 18, 2009
Over politiek valt niet te twisten
Het zwaar christelijk onderwijs zegt iets van: “Een homo komt er bij ons niet in, althans niet wanneer hij praktiseert”. Ongeveer heel Nederland windt zich op en valt er over. Het gaat dan ook om niets minder dan gelijke vrijheid voor iedereen of men nu wil of niet tegenover de vrijheid van een groep om zelf invulling te geven aan het leven.
Is een discussie over dit onderwerp zinvol?
Er kan ingebracht worden, dat Nederland een anarchistische traditie heeft van vrijheid & blijheid en van leven & laten leven, dat Nederland altijd tolerant is (geweest) voor minderheden, dat er onderscheid is tussen privé en publiek, dat 49% van de CDA-stemmers en 24% van de CU-stemmers momenteel vindt dat homo’s niet geweerd of verbannen mogen worden, dat het slechts om een klein aantal Protestantse enclaves gaat, dat er internationale verdragen zijn, dat toch niemand lid wordt van een club die hem als lid niet wil, dat het hier om een staaltje onvervalst seculier fundamentalisme gaat etc. Maar alles wat aan feiten, vermoedens en vooroordelen naar voren wordt gebracht, wordt gewaardeerd en gewogen in het licht van de eigen ideologie, simpel samen te vatten onder de slogans “Gelijkheid” resp. “Soevereiniteit in eigen kring”. Dat zijn sterke overtuigingen die niet gemakkelijk om ver zijn te blazen.
Een discussie zou een gesprek tussen doven zijn en is dus volledig zinloos. De standpunten zijn bekend en alles is al eerder gezegd en mocht iets nog niet zijn gezegd dan wordt dat snel geduid en omgeduid in het licht van de eigen ideologie.
Over fundamentele politieke standpunten valt niet te twisten -net zo min als over smaak-, ondanks de schijn van het tegendeel.
Cliteur en Kuitert zien het probleem en stellen debatregels voor die een beroep op Rudolf Steiner of op God en de heilige geschriften uitsluiten. Maar wie bepaalt die regels van uitsluiting? Weer een democratisch deficit erbij? En worden mensen dan niet gedwongen tot onoprechtheid, om maar niet te zeggen wat ze bedoelen? Er is geen “moreel Esperanto” voor een publiek debat.
Wezenlijke problemen vragen radicale oplossingen.
Vroeger trokken hele volkstammen weg omwille van het geweten of men bond de strijd aan (Domela, RAF).
De actiebereidheid komt nu niet veel verder dan een schijngevecht in het Huis van de Democratie. Waar ratio en redelijkheid victorie zouden moeten kraaien, zien we B-acteurs hun act opvoeren soms tot diep in de nacht. Maar waar het werkelijk op aan komt is macht. Bij wet- en regelgeving gaat het uiteindelijk om de macht van het getal en handjeklap in achterkamers.
rkh, 16 juni 2009
Is een discussie over dit onderwerp zinvol?
Er kan ingebracht worden, dat Nederland een anarchistische traditie heeft van vrijheid & blijheid en van leven & laten leven, dat Nederland altijd tolerant is (geweest) voor minderheden, dat er onderscheid is tussen privé en publiek, dat 49% van de CDA-stemmers en 24% van de CU-stemmers momenteel vindt dat homo’s niet geweerd of verbannen mogen worden, dat het slechts om een klein aantal Protestantse enclaves gaat, dat er internationale verdragen zijn, dat toch niemand lid wordt van een club die hem als lid niet wil, dat het hier om een staaltje onvervalst seculier fundamentalisme gaat etc. Maar alles wat aan feiten, vermoedens en vooroordelen naar voren wordt gebracht, wordt gewaardeerd en gewogen in het licht van de eigen ideologie, simpel samen te vatten onder de slogans “Gelijkheid” resp. “Soevereiniteit in eigen kring”. Dat zijn sterke overtuigingen die niet gemakkelijk om ver zijn te blazen.
Een discussie zou een gesprek tussen doven zijn en is dus volledig zinloos. De standpunten zijn bekend en alles is al eerder gezegd en mocht iets nog niet zijn gezegd dan wordt dat snel geduid en omgeduid in het licht van de eigen ideologie.
Over fundamentele politieke standpunten valt niet te twisten -net zo min als over smaak-, ondanks de schijn van het tegendeel.
Cliteur en Kuitert zien het probleem en stellen debatregels voor die een beroep op Rudolf Steiner of op God en de heilige geschriften uitsluiten. Maar wie bepaalt die regels van uitsluiting? Weer een democratisch deficit erbij? En worden mensen dan niet gedwongen tot onoprechtheid, om maar niet te zeggen wat ze bedoelen? Er is geen “moreel Esperanto” voor een publiek debat.
Wezenlijke problemen vragen radicale oplossingen.
Vroeger trokken hele volkstammen weg omwille van het geweten of men bond de strijd aan (Domela, RAF).
De actiebereidheid komt nu niet veel verder dan een schijngevecht in het Huis van de Democratie. Waar ratio en redelijkheid victorie zouden moeten kraaien, zien we B-acteurs hun act opvoeren soms tot diep in de nacht. Maar waar het werkelijk op aan komt is macht. Bij wet- en regelgeving gaat het uiteindelijk om de macht van het getal en handjeklap in achterkamers.
rkh, 16 juni 2009
zondag, juni 14, 2009
De gelovige weerstaan
De Rotterdamse dominee Piet de Jong is ongetwijfeld een diepgelovig man. Misschien dat hij niet in God gelooft, maar in elk geval wel in de multiculturele samenleving. In het EO-programma “Dit is de dag” van 9 juni bestaat hij het met enige verbetenheid te zeggen, dat de Leefbaren van Rotterdam niets hebben klaar gemaakt. Bart-Jan Spruyt repliceert natuurlijk met dat vriend en vijand de beide oud-wethouders van leefbaar prijzen. Maar wat Piet de Jong zei, zei hij gisteren en zal hij morgen weer zeggen.
De makke van een tegenargument inzake geloof is, dat het de gelovige niet overtuigt en de “ongelovige” in zijn zekerheden bevestigt. En natuurlijk kan de gelovige altijd met recht en reden argumenten ten nadele van Leefbaar aandragen. Kortom, zo’n gesprek is een gesprek tussen doven en totaal zinloos. Wil er nog iets van een gesprek ontstaan dan moet het normale speelveld worden verlaten en ontregelend worden gesproken en moet met 2de orde vragen worden gewerkt.
Fortuyn heeft de partij van de hardcore PvdA’ster Els Kuiper bij de Rotterdamse gemeenteraadsverkiezingen een gevoelige slag toegebracht. Met Peter van Heemst (nu fractievoorzitter) heeft de PvdA zich - met de topics “generaal pardon” en “voedselbank”- aardig hernomen.
Spruyt had de geestelijke kunnen vragen of het nu niet juist de Leefbaren zijn die de PvdA de noodzakelijke vernieuwing hebben gebracht. Dat dus dankbaarheid past.
En onder de vooronderstelling dat de man ook al warm liep voor de oude PvdA van Els Kuiper, had ten tweede de vraag gesteld kunnen worden, waarom de dominee denkt altijd gelijk te hebben. “U bent blij als de zon schijnt en u bent blij als het regent. U kunt toch niet beide PvdA’s de hemel in prijzen?”
Beide vragen gaan dus niet over de verdiensten van de Leefbaren. De eerste vraag gaat over een feit, dat -als het goed is- algemeen erkend is. De tweede vraag gaat over consistentie en geloofwaardigheid.
Ook een relativerende lach of opmerking kan wonderen doen*.
rkh, 10-07-2009
* De zanger Gordon toonde zich hierin een meester.
Zwarte presentator: “Wij moeten twee keer zo hard werken”.
Gordon: (stilte, verbazing), Daar heb ik anders niets van gemerkt, (lach) .
De grap wordt alleen verstaan door diegenen die ervan uit gaan dat zwarten van nature lui zijn. Stel, stel, dat een Aziatische presentator met dezelfde verzuchting zou komen, dan zou geen grap ontstaan.
De makke van een tegenargument inzake geloof is, dat het de gelovige niet overtuigt en de “ongelovige” in zijn zekerheden bevestigt. En natuurlijk kan de gelovige altijd met recht en reden argumenten ten nadele van Leefbaar aandragen. Kortom, zo’n gesprek is een gesprek tussen doven en totaal zinloos. Wil er nog iets van een gesprek ontstaan dan moet het normale speelveld worden verlaten en ontregelend worden gesproken en moet met 2de orde vragen worden gewerkt.
Fortuyn heeft de partij van de hardcore PvdA’ster Els Kuiper bij de Rotterdamse gemeenteraadsverkiezingen een gevoelige slag toegebracht. Met Peter van Heemst (nu fractievoorzitter) heeft de PvdA zich - met de topics “generaal pardon” en “voedselbank”- aardig hernomen.
Spruyt had de geestelijke kunnen vragen of het nu niet juist de Leefbaren zijn die de PvdA de noodzakelijke vernieuwing hebben gebracht. Dat dus dankbaarheid past.
En onder de vooronderstelling dat de man ook al warm liep voor de oude PvdA van Els Kuiper, had ten tweede de vraag gesteld kunnen worden, waarom de dominee denkt altijd gelijk te hebben. “U bent blij als de zon schijnt en u bent blij als het regent. U kunt toch niet beide PvdA’s de hemel in prijzen?”
Beide vragen gaan dus niet over de verdiensten van de Leefbaren. De eerste vraag gaat over een feit, dat -als het goed is- algemeen erkend is. De tweede vraag gaat over consistentie en geloofwaardigheid.
Ook een relativerende lach of opmerking kan wonderen doen*.
rkh, 10-07-2009
* De zanger Gordon toonde zich hierin een meester.
Zwarte presentator: “Wij moeten twee keer zo hard werken”.
Gordon: (stilte, verbazing)
De grap wordt alleen verstaan door diegenen die ervan uit gaan dat zwarten van nature lui zijn. Stel, stel, dat een Aziatische presentator met dezelfde verzuchting zou komen, dan zou geen grap ontstaan.
zondag, juni 07, 2009
Femke Halsema
Het spreken van Halsema kent geen twijfel en geeft daardoor de ander weinig ruimte. Ze denkt in simpele zwart/wit schema’s: ‘ouderwets’, ‘wit’, ‘angstig’, ‘conservatief” tegenover ‘nieuwsgierig’ en alles wat fris en fruitig is. Het laat zich raden aan welke kant Halsema staat. Voor de fans die in Femke zijn, moet dit plakken van etiketten en diskwalificeren van anderen en de verongelijkte toon een feest zijn. De buitenstaander wordt echter niet overtuigd.
Daarbij komt dat Halsema in één zin waardeoordeel op waardeoordeel stapelt en dan krijg je vermoeiende constructies als “populistisch verlangen naar Machopolitiek “ of “oude verbitterde (witte) babyboomers”. Je zou je haast gaan afvragen of ze haar kinderen nog steeds slaat.
Of Halsema een diepe denkster is, valt te bezien. Met Rosemöller op bezoek in een Spaanse Enclave in Marokko duurde het een nacht voordat ze iets over het al dan niet slechten van het hekwerk kon zeggen.
rkh, 4-2-2007
Daarbij komt dat Halsema in één zin waardeoordeel op waardeoordeel stapelt en dan krijg je vermoeiende constructies als “populistisch verlangen naar Machopolitiek “ of “oude verbitterde (witte) babyboomers”. Je zou je haast gaan afvragen of ze haar kinderen nog steeds slaat.
Of Halsema een diepe denkster is, valt te bezien. Met Rosemöller op bezoek in een Spaanse Enclave in Marokko duurde het een nacht voordat ze iets over het al dan niet slechten van het hekwerk kon zeggen.
rkh, 4-2-2007
Youp
Het succes van Youp verbaast mij altijd weer, uitgezonderd natuurlijk het succes van “Flappie”. Geen subtiele woordgrapjes, geen spannende opbouw, niets wat tot nadenken stemt. Het lijkt of deze brallende corpsbal is blijven steken in de zgn. anale fase: met grof woordgebruik en met gebaren anderen shockeren. Het cabaret van Youp is voor mij vooral laagdrempelig pubercabaret.
donderdag, juni 04, 2009
Over vragen
In het Gelderse Emst zit een onderwijzer thuis op de bank in afwachting van ontslag, maar gelukkig niet alleen. Hij heeft er voor gekozen met een vriend te gaan samenwonen. De direct betrokkenen mijden elke publiciteit. Ze willen er onderling uit komen.
Op 19 mei vraagt EO-netwerk onder de titel “Mag een christelijke school ‘homodocenten’ weigeren?” aandacht voor de kwestie, zgn. omdat politiek Den Haag er op is aangeslagen.
Aan Chris Janse, adviseur van reformatorische scholen en oud-hoofdredacteur van het RD, vraagt de interviewer: “Wat kan er mis zijn met dat de man homofiel is?” en “Het privé leven gaat toch niemand wat aan?”. De twee vertegenwoordigers van het COC krijgen de vraag: “Is dit geen discriminatie?”.
Is dit nu goede journalistiek? De vragen zijn scherp en uitdagend, de journalist laat de mensen uitspreken, het probleem en de standpunten lijken na afloop duidelijk. Maar het voelt niet goed.
Wat bij nadere analyse opvalt, is dat het geen open vragen zijn. Er wordt bijv. niet gevraagd: “Is dit discriminatie?”, maar: “Is dit geen discriminatie?”. De interviewer zoekt steeds bevestiging. Bij de EO is kennelijk afgesproken, dat ze daar in Emst aan “homootje pesten” doen. De drie vragen verraden een keuze voor deze bepaalde (EO-vreemde) invals- of aanvalshoek. Het is voor een journalist natuurlijk makkelijker vragen stellen vanuit een vooringenomen en populistisch perspectief dan een gesprek open in gaan.
Ben ik hier nu niet te negatief over de EO? De vragen zijn toch niet moeilijk en –naar believen- op de ruggengraat te beantwoorden. Op de keeper beschouwd zijn het eigenlijk inkoppertjes. Maar bedenk je welke vragen niet zijn gesteld, dan verliezen de bovenstaande vragen definitief hun onschuld. Aan het COC had de volgende vragen kunnen worden gesteld: “De geschorste onderwijzer wil geen commotie, dus waar bemoeit u zich mee?”, “Het COC wil diversiteit, waarom dan een gemeenschap -koste wat kost- de gelijkheidsidee willen opleggen? ”, “Waarom het anderszijn van een gemeenschap niet geaccepteerd? ”. En Janse had de vraag voorgelegd kunnen krijgen: “Is hier niet uiteindelijk de Vrijheid van Consciëntie in geding? ”.
Maar deze principiële vragen werden niet gesteld. Om één of andere redenen moest en zou dit onderwerp verengd worden tot het thema “De jacht op homo’s “. Bij nader inzien en goed beschouwd blijkt het dus om een uitermate oppervlakkig en hetzerig* interview te gaan.
rkh, 2 juni 2009
* Gemeld wordt dat het bestuur van de christelijke school niet voor de camera wil reageren. Maar drie vertegenwoordigers van Emst komen wel in beeld. Alle drie zeggen “geen commentaar” tegen de veldwerkende journaliste. Waarom wordt dat zo uitdrukkelijk in beeld gebracht? En waarom vindt het interview met COC en Janse plaats op het binnenplein van het Binnenhof? Waarbij de interviewer ook nog bijna verwijtend opmerkt, dat de groepen elkaar voor het eerst ontmoeten. Aan het eind van de rapportage wordt gezegd, dat de Commissie Gelijke Behandeling zich er tegen aan gaat bemoeien De moderator eindigt met: “Wordt vervolgd”.
Mag dit niet Inquisitie-journalistiek worden genoemd?
Op 19 mei vraagt EO-netwerk onder de titel “Mag een christelijke school ‘homodocenten’ weigeren?” aandacht voor de kwestie, zgn. omdat politiek Den Haag er op is aangeslagen.
Aan Chris Janse, adviseur van reformatorische scholen en oud-hoofdredacteur van het RD, vraagt de interviewer: “Wat kan er mis zijn met dat de man homofiel is?” en “Het privé leven gaat toch niemand wat aan?”. De twee vertegenwoordigers van het COC krijgen de vraag: “Is dit geen discriminatie?”.
Is dit nu goede journalistiek? De vragen zijn scherp en uitdagend, de journalist laat de mensen uitspreken, het probleem en de standpunten lijken na afloop duidelijk. Maar het voelt niet goed.
Wat bij nadere analyse opvalt, is dat het geen open vragen zijn. Er wordt bijv. niet gevraagd: “Is dit discriminatie?”, maar: “Is dit geen discriminatie?”. De interviewer zoekt steeds bevestiging. Bij de EO is kennelijk afgesproken, dat ze daar in Emst aan “homootje pesten” doen. De drie vragen verraden een keuze voor deze bepaalde (EO-vreemde) invals- of aanvalshoek. Het is voor een journalist natuurlijk makkelijker vragen stellen vanuit een vooringenomen en populistisch perspectief dan een gesprek open in gaan.
Ben ik hier nu niet te negatief over de EO? De vragen zijn toch niet moeilijk en –naar believen- op de ruggengraat te beantwoorden. Op de keeper beschouwd zijn het eigenlijk inkoppertjes. Maar bedenk je welke vragen niet zijn gesteld, dan verliezen de bovenstaande vragen definitief hun onschuld. Aan het COC had de volgende vragen kunnen worden gesteld: “De geschorste onderwijzer wil geen commotie, dus waar bemoeit u zich mee?”, “Het COC wil diversiteit, waarom dan een gemeenschap -koste wat kost- de gelijkheidsidee willen opleggen? ”, “Waarom het anderszijn van een gemeenschap niet geaccepteerd? ”. En Janse had de vraag voorgelegd kunnen krijgen: “Is hier niet uiteindelijk de Vrijheid van Consciëntie in geding? ”.
Maar deze principiële vragen werden niet gesteld. Om één of andere redenen moest en zou dit onderwerp verengd worden tot het thema “De jacht op homo’s “. Bij nader inzien en goed beschouwd blijkt het dus om een uitermate oppervlakkig en hetzerig* interview te gaan.
rkh, 2 juni 2009
* Gemeld wordt dat het bestuur van de christelijke school niet voor de camera wil reageren. Maar drie vertegenwoordigers van Emst komen wel in beeld. Alle drie zeggen “geen commentaar” tegen de veldwerkende journaliste. Waarom wordt dat zo uitdrukkelijk in beeld gebracht? En waarom vindt het interview met COC en Janse plaats op het binnenplein van het Binnenhof? Waarbij de interviewer ook nog bijna verwijtend opmerkt, dat de groepen elkaar voor het eerst ontmoeten. Aan het eind van de rapportage wordt gezegd, dat de Commissie Gelijke Behandeling zich er tegen aan gaat bemoeien De moderator eindigt met: “Wordt vervolgd”.
Mag dit niet Inquisitie-journalistiek worden genoemd?
woensdag, mei 27, 2009
Stop de dialoog
Waar een pacificerende dialoog pas echt op zijn plaats zou zijn, is die juist onmogelijk. Liefhebbers van de dialoog gaan uit van de naïeve gedachte, dat redelijke mensen uiteindelijk tot één waarheid komen. Het in juxtapositie staan van meningen, is voor hen een gruwel. Maar wat onverzoenlijk is, laat zich uit de aard van de zaak niet verzoenen. Je kunt het alleen met elkaar eens worden over fundamentele zaken, als je het al grondig met elkaar eens bent.
Deze roep om dialoog is enerzijds een retorisch wapen in het politieke steekspel. Wouter Bos zegt met Wilders te willen discussiëren. Dat is gratuit en populistisch. Hij wil natuurlijk ook helemaal geen discussie. Bos weet evengoed als ieder ander dat een discussie aan beider standpunt en dat van de resp. achterbannen niets zal veranderen. Voor Wilders is zo’n discussie alleen maar tijdverspilling. Bos mag dan blij constateren dat de PVV-leider dus bang is, maar die constatering zal alleen Bos’ eigen achterban overtuigen.
Het gedialoog is anderzijds een poging om de schone schijn hoog te houden, om maar niet hard te hoeven ingrijpen. De meeste voorstanders van de dialoog met moslims weten natuurlijk zelf ook wel dat gepraat niets helpt. Bestuurders kijken van nature bij problemen graag de andere kant op, maar onder druk moeten ze wel iets, dus worden dan mensen uitgenodigd voor een itfar-maaltijd (voor de gasten een sigaar uit eigen doos) of wordt zo iemand als Tariq Ramadan –die geen woord Rotterdams spreekt- uitgenodigd voor stadsgesprekken. Het zijn dure, zinloze initiatieven die alleen maar de problemen verdoezelen, bevestigen of verergeren.
Het vele praten over de noodzaak van dialoog bevestigt overigens wel impliciet, dat het voorheen lieflijke Nederland (in dertig jaar) tot een kruithuis (Brinkhorst) is verworden. “Staphorst” heeft de overheid nimmer genoopt op te roepen tot een brede maatschappelijke discussie over homohuwelijk, abortus etc. Dat komt, omdat Nederland van de kant van Bas van der Vlies en kompanen –anders dan van bepaalde, nieuwe Nederlanders- geen geweld of duurzame ontwrichting heeft te vrezen.
Maar bij ontstentenis van gesprekstermen (gedeelde waarden en normen) resteert voor het moment: acceptatie van verschillen, onverschilligheid, uitsluiting of fysiek geweld.
Wat de tijd doet, is een andere kwestie.
rkh, 19-05-2009
Deze roep om dialoog is enerzijds een retorisch wapen in het politieke steekspel. Wouter Bos zegt met Wilders te willen discussiëren. Dat is gratuit en populistisch. Hij wil natuurlijk ook helemaal geen discussie. Bos weet evengoed als ieder ander dat een discussie aan beider standpunt en dat van de resp. achterbannen niets zal veranderen. Voor Wilders is zo’n discussie alleen maar tijdverspilling. Bos mag dan blij constateren dat de PVV-leider dus bang is, maar die constatering zal alleen Bos’ eigen achterban overtuigen.
Het gedialoog is anderzijds een poging om de schone schijn hoog te houden, om maar niet hard te hoeven ingrijpen. De meeste voorstanders van de dialoog met moslims weten natuurlijk zelf ook wel dat gepraat niets helpt. Bestuurders kijken van nature bij problemen graag de andere kant op, maar onder druk moeten ze wel iets, dus worden dan mensen uitgenodigd voor een itfar-maaltijd (voor de gasten een sigaar uit eigen doos) of wordt zo iemand als Tariq Ramadan –die geen woord Rotterdams spreekt- uitgenodigd voor stadsgesprekken. Het zijn dure, zinloze initiatieven die alleen maar de problemen verdoezelen, bevestigen of verergeren.
Het vele praten over de noodzaak van dialoog bevestigt overigens wel impliciet, dat het voorheen lieflijke Nederland (in dertig jaar) tot een kruithuis (Brinkhorst) is verworden. “Staphorst” heeft de overheid nimmer genoopt op te roepen tot een brede maatschappelijke discussie over homohuwelijk, abortus etc. Dat komt, omdat Nederland van de kant van Bas van der Vlies en kompanen –anders dan van bepaalde, nieuwe Nederlanders- geen geweld of duurzame ontwrichting heeft te vrezen.
Maar bij ontstentenis van gesprekstermen (gedeelde waarden en normen) resteert voor het moment: acceptatie van verschillen, onverschilligheid, uitsluiting of fysiek geweld.
Wat de tijd doet, is een andere kwestie.
rkh, 19-05-2009
maandag, mei 18, 2009
Plasterk en het vals Bewustzijn
In de redeneringen van Plasterk klinkt soms een ouderwets, maar onvervalst marxistisch geluid door.
Zo heeft de minister onlangs zijn standpunt omtrent locatie en vormgeving van het Nationaal Historisch Museum gewijzigd. De tweede kamer is ontstemd over deze draai. De minister zegt deze reactie te begrijpen, maar spreekt ook doodleuk de verwachting uit dat als de kamerleden meer kennis hebben, zij wel bij zullen draaien. De kamerleden hebben een “vals bewustzijn” en zullen noodwendig die éne waarheid gaan inzien en dat is natuurlijk de waarheid van Plasterk zelf. Het is de orthodox-marxistische idee dat sommige mensen leven in onwetendheid en dat kennis noodzakelijk tot één bepaald inzicht zal leiden.
Eerder al adviseerde Plasterk boze onderwijsbonden eerst nog maar een nachtje over een bepaald voorstel te slapen. Dat is uit de hoogte. Ook hier dus een verwijzing naar de staat van onwetendheid bij zijn opponenten en de verwachting dat uiteindelijk iedereen die éne waarheid zal zien.
De achterban van SGP en CU ziet Plasterk als Gods volk onderweg, dat in de marge nog wat sputtert tegen de gang van de geschiedenis. Maar uiteindelijk zal de nieuwe en echte Rouvoet homo zijn en uit handen van Plasterk de Jos Brink prijs mogen ontvangen voor het nodige masseerwerk.
Het is een verlichte manier van redeneren die de ander ten diepste niet serieus neemt. En zo kan minzaamheid tot arrogantie worden.
rkh, 18 mei 2009-05-18
p.s.: Ik kon even niet op “vals bewustzijn” komen. Gezocht op Marxisme + onderbewustzijn/onbewust. Niets gevonden, dus weinig aan google gehad.
Zo heeft de minister onlangs zijn standpunt omtrent locatie en vormgeving van het Nationaal Historisch Museum gewijzigd. De tweede kamer is ontstemd over deze draai. De minister zegt deze reactie te begrijpen, maar spreekt ook doodleuk de verwachting uit dat als de kamerleden meer kennis hebben, zij wel bij zullen draaien. De kamerleden hebben een “vals bewustzijn” en zullen noodwendig die éne waarheid gaan inzien en dat is natuurlijk de waarheid van Plasterk zelf. Het is de orthodox-marxistische idee dat sommige mensen leven in onwetendheid en dat kennis noodzakelijk tot één bepaald inzicht zal leiden.
Eerder al adviseerde Plasterk boze onderwijsbonden eerst nog maar een nachtje over een bepaald voorstel te slapen. Dat is uit de hoogte. Ook hier dus een verwijzing naar de staat van onwetendheid bij zijn opponenten en de verwachting dat uiteindelijk iedereen die éne waarheid zal zien.
De achterban van SGP en CU ziet Plasterk als Gods volk onderweg, dat in de marge nog wat sputtert tegen de gang van de geschiedenis. Maar uiteindelijk zal de nieuwe en echte Rouvoet homo zijn en uit handen van Plasterk de Jos Brink prijs mogen ontvangen voor het nodige masseerwerk.
Het is een verlichte manier van redeneren die de ander ten diepste niet serieus neemt. En zo kan minzaamheid tot arrogantie worden.
rkh, 18 mei 2009-05-18
p.s.: Ik kon even niet op “vals bewustzijn” komen. Gezocht op Marxisme + onderbewustzijn/onbewust. Niets gevonden, dus weinig aan google gehad.
dinsdag, april 07, 2009
De dommen worden dommer
Iemand met een goed verstand kon in vroegere tijden –door omstandigheden- gedwongen zijn een eenvoudig ambacht te aanvaarden. Zo iemand gaf het beroep aanzien, vijzelde het moreel van zijn collega’s op en was een voorbeeld voor anderen. Zijn specifieke gaven kon hij laten zien in kerkelijk verband, in bondswerk of ander bestuurlijk werk. De arbeidersklasse was nog tamelijk heterogeen.
Het onderwijs heeft zijn emancipatorisch werk gedaan. Wat nu achterblijft, zijn mensen die qua intellectuele vaardigheden niet mee kunnen komen. Het potentiële rolmodel zoekt een goed heenkomen. Wie goed zou zijn op het VMBO, gaat naar de HAVO. Wie goed zou zijn op de HAVO, gaat naar het Atheneum. Wie goed zou zijn op het Atheneum, gaat naar het Gymnasium. Het Gymnasium gaat er niet op vooruit, omdat door deze aanwas het niveau daalt en de mentaliteit wijzigt. En eigenlijk zijn door deze opwaartse stuwing alle schooltypes verliezers.
Op het VMBO zal nu nog veel verborgen allochtoon talent zitten. Maar ook hier zal de emancipatie zijn werk doen. Het is een proces, dat alle intelligentie uit de “domme massa”* haalt en een homogene onderklasse oplevert. Om die reden kan gesteld worden, dat “de dommen dommer worden”.
Het is dan ook mijn voorspelling dat het VMBO in zijn huidige vorm er nooit beter op kan worden, wat je ook doet. In tegendeel er wacht ons nog veel meer ellende.
De bestuurskundigen Mark Bovens (Utrecht) en Anchrit Wille (Leiden) vinden dat de volkspartijen (VVD, PvdA, CDA) zelf schuld zijn aan het ontstaan en de groei van de zgn. populistische partijen (PVV, SP). Nederland is een diplomademocratie geworden. De politiek wordt bevolkt en gedragen door hogeropgeleiden. Een nieuwe tweedeling –namelijk die tussen lager- en hogeropgeleiden- dreigt na de tweedeling van kapitaal en arbeid.
De bestuurskundigen noemen ook als mogelijke oplossingen minder nadruk bij benoemingen op professionele expertise en meer nadruk op vertegenwoordiging/afspiegeling.
Mijn mening is, dat de mensen die zij zoeken (laagopgeleid en toch voldoende intellect om een discussie te kunnen volgen en te kunnen voeren) zijn uitgesorteerd en nu tot de zgn. hogeropgeleiden behoren. De lageropgeleiden van nu zijn niet meer de lageropgeleiden van vroeger.
Alleen een allochtoon politiek talent kan nog –for the time being- aan de wens van de beide bestuurskundigen tegemoet komen.
rkh, 06-04-09
* Een woordkeuze om mijn punt te maken, maar die me wel tegen de borst stuit.
Het onderwijs heeft zijn emancipatorisch werk gedaan. Wat nu achterblijft, zijn mensen die qua intellectuele vaardigheden niet mee kunnen komen. Het potentiële rolmodel zoekt een goed heenkomen. Wie goed zou zijn op het VMBO, gaat naar de HAVO. Wie goed zou zijn op de HAVO, gaat naar het Atheneum. Wie goed zou zijn op het Atheneum, gaat naar het Gymnasium. Het Gymnasium gaat er niet op vooruit, omdat door deze aanwas het niveau daalt en de mentaliteit wijzigt. En eigenlijk zijn door deze opwaartse stuwing alle schooltypes verliezers.
Op het VMBO zal nu nog veel verborgen allochtoon talent zitten. Maar ook hier zal de emancipatie zijn werk doen. Het is een proces, dat alle intelligentie uit de “domme massa”* haalt en een homogene onderklasse oplevert. Om die reden kan gesteld worden, dat “de dommen dommer worden”.
Het is dan ook mijn voorspelling dat het VMBO in zijn huidige vorm er nooit beter op kan worden, wat je ook doet. In tegendeel er wacht ons nog veel meer ellende.
De bestuurskundigen Mark Bovens (Utrecht) en Anchrit Wille (Leiden) vinden dat de volkspartijen (VVD, PvdA, CDA) zelf schuld zijn aan het ontstaan en de groei van de zgn. populistische partijen (PVV, SP). Nederland is een diplomademocratie geworden. De politiek wordt bevolkt en gedragen door hogeropgeleiden. Een nieuwe tweedeling –namelijk die tussen lager- en hogeropgeleiden- dreigt na de tweedeling van kapitaal en arbeid.
De bestuurskundigen noemen ook als mogelijke oplossingen minder nadruk bij benoemingen op professionele expertise en meer nadruk op vertegenwoordiging/afspiegeling.
Mijn mening is, dat de mensen die zij zoeken (laagopgeleid en toch voldoende intellect om een discussie te kunnen volgen en te kunnen voeren) zijn uitgesorteerd en nu tot de zgn. hogeropgeleiden behoren. De lageropgeleiden van nu zijn niet meer de lageropgeleiden van vroeger.
Alleen een allochtoon politiek talent kan nog –for the time being- aan de wens van de beide bestuurskundigen tegemoet komen.
rkh, 06-04-09
* Een woordkeuze om mijn punt te maken, maar die me wel tegen de borst stuit.
donderdag, april 02, 2009
Het geval Knevel
Luther spijkerde zijn stellingen aan de deur van de slotkerk van Wittenberg. Knevel zette zijn handtekening onder een contract, vol op tv. Het speet hem mensen valselijk op het spoor van het creationisme te hebben gezet. Daarin geloofde hij nu niet meer. De achterban was aangeslagen; alleen al die suggestie namens anderen te spreken! Hoogmoed, ijdelheid, hybris.
Het geval Knevel staat niet op zich. Het is het algemene verhaal van de herder die van zijn kudde is afgedwaald. De “enge man” mocht aanschuiven bij Barend&Van Dorp. Hij mocht aan de keukentafel van Plasterk zitten. Plasterk noemde hem in het openbaar “een intelligente man”. Hij werd ontvangen in DWDD van Matthijs van Nieuwkerken. Knevel kreeg vrienden buiten zijn zuil. Hij begon te lopen, te kwaken, te vliegen en te zwemmen als een eend. De oude mens werd afgelegd. Knevel werd salonfähig en ontsteeg zijn schapen. Of het Knevels eigen intellectuele ontwikkeling was die het proces heeft ingezet of dat het Plasterk c.s. was of dat Knevel er gewoon graag bij wilde horen, dat alles is moeilijk te achterhalen. Het “in de wereld zijn” is in ieder geval een “van de wereld zijn” geworden.
Een verschil met de “politieke elite” is, dat Knevel wel degelijk weet wat leeft bij zijn achterban. Maar net als de elite is hij even vergeten de achterban mee te nemen in zijn ontwikkeling. Dat betekent achteloos zaken voor vanzelfsprekend verklaren, die (voor de achterban) helemaal niet vanzelfsprekend zijn. Dat heet “arrogantie”.
rkh, 01-04-2009
Het geval Knevel staat niet op zich. Het is het algemene verhaal van de herder die van zijn kudde is afgedwaald. De “enge man” mocht aanschuiven bij Barend&Van Dorp. Hij mocht aan de keukentafel van Plasterk zitten. Plasterk noemde hem in het openbaar “een intelligente man”. Hij werd ontvangen in DWDD van Matthijs van Nieuwkerken. Knevel kreeg vrienden buiten zijn zuil. Hij begon te lopen, te kwaken, te vliegen en te zwemmen als een eend. De oude mens werd afgelegd. Knevel werd salonfähig en ontsteeg zijn schapen. Of het Knevels eigen intellectuele ontwikkeling was die het proces heeft ingezet of dat het Plasterk c.s. was of dat Knevel er gewoon graag bij wilde horen, dat alles is moeilijk te achterhalen. Het “in de wereld zijn” is in ieder geval een “van de wereld zijn” geworden.
Een verschil met de “politieke elite” is, dat Knevel wel degelijk weet wat leeft bij zijn achterban. Maar net als de elite is hij even vergeten de achterban mee te nemen in zijn ontwikkeling. Dat betekent achteloos zaken voor vanzelfsprekend verklaren, die (voor de achterban) helemaal niet vanzelfsprekend zijn. Dat heet “arrogantie”.
rkh, 01-04-2009
maandag, maart 30, 2009
Nederland als sociale werkplaats
De essentie van economie is dit: de één heeft wat aan te bieden, de ander wil dat product of die dienst afnemen en heeft ook zelf iets in de aanbieding wat de behoefte van de eerste bevredigt. Heb ik met mijn spaargeld, intelligentie, werkkracht en wat grondstoffen bijv. een pracht van een krulschoen ontwikkeld en heeft iemand iets waartegen ik deze schoen wil ruilen, wel dan is dat een transactie in de reële economie. Het is een (fysiocratisch) misverstand te menen, dat economie alleen met in de aarde wroeten en overalls heeft te maken.
Kom ik zo aan de kost dan schuiven mensen (in een geldeconomie) hun geld door naar mij. Zij ervaren mijn product als een verhoging van hun welvaart en/of welzijn en ik word er zelf ook beter van en ben van de straat. Zelfs met de productie van de grootst mogelijke onzin vindt dus op deze wijze -via de markt- spreiding van welvaart en geld plaats.
Geld is niet het probleem. De vraag is alleen, hoe geld aan de rol te krijgen. De overheid heeft zichzelf de rol van Robin Hood toebedeeld met een collectieve lastendruk van om en nabij de 55 %. De verdere verdeling wordt overgelaten aan het vrij ondernemerschap. Dat mag resulteren in rommel als oranje puntmutsen voor Heineken-liefhebbers, rondleidingen langs bekende misdaadplekken, weer een nieuw type auto*. Want eigenlijk doet het er niet toe, als maar vraag wordt gecreëerd.
Je kunt dus zeggen, dat minstens een deel van de vrije markt voor pure werkverschaffing zorgt en dat in die zin Nederland een sociale werkplaats is, maar wel één met deelname op basis van vrijwilligheid. Het geld stroomt weer, de mensen zijn van de straat en dat zonder tussenkomst van de overheid. Dus waar praten we over?
rkh, 29-03-2009
* Idee: Bedenk een fietsslot dat tegelijkertijd ook de fietspomp vergrendelt.
Kom ik zo aan de kost dan schuiven mensen (in een geldeconomie) hun geld door naar mij. Zij ervaren mijn product als een verhoging van hun welvaart en/of welzijn en ik word er zelf ook beter van en ben van de straat. Zelfs met de productie van de grootst mogelijke onzin vindt dus op deze wijze -via de markt- spreiding van welvaart en geld plaats.
Geld is niet het probleem. De vraag is alleen, hoe geld aan de rol te krijgen. De overheid heeft zichzelf de rol van Robin Hood toebedeeld met een collectieve lastendruk van om en nabij de 55 %. De verdere verdeling wordt overgelaten aan het vrij ondernemerschap. Dat mag resulteren in rommel als oranje puntmutsen voor Heineken-liefhebbers, rondleidingen langs bekende misdaadplekken, weer een nieuw type auto*. Want eigenlijk doet het er niet toe, als maar vraag wordt gecreëerd.
Je kunt dus zeggen, dat minstens een deel van de vrije markt voor pure werkverschaffing zorgt en dat in die zin Nederland een sociale werkplaats is, maar wel één met deelname op basis van vrijwilligheid. Het geld stroomt weer, de mensen zijn van de straat en dat zonder tussenkomst van de overheid. Dus waar praten we over?
rkh, 29-03-2009
* Idee: Bedenk een fietsslot dat tegelijkertijd ook de fietspomp vergrendelt.
zaterdag, maart 28, 2009
Wilders, de Al Gore van de lage landen
De film van Wilders is samengesteld uit bestaande beelden van misdragingen en draagt duidelijk de boodschap uit dat het Westen dergelijke rauwe taferelen staat te wachten bij ongewijzigd beleid. Een promo –zou je kunnen zeggen- voor de gewelddadige Islam. Velen in Iran en Pakistan en zij die een islamisering van Europa voorstaan, zullen er geen aanstoot aannemen en zelfs blij mee zijn.
Weldenkend Nederland stond na verschijnen meteen klaar met etiketten: knip- en plakwerk (wat voor alle films geldt), een powerpoint-presentatie (wat onzin is), een bange man (vreemd om dit te zeggen van iemand die dag en nacht moet worden bewaakt). De boodschapper had het weer gedaan. De politie was zo vriendelijk vast voorgedrukte klachtenformulieren klaar te leggen. De ingetogen reactie van de (subsidie)Moslims alhier werd geprezen. Maar eigenlijk is het beledigend om iemand te prijzen voor wat hij niet behoort te doen, bijv. auto’s in brand steken.
Met zijn film Fitna geeft Wilders een duidelijk statement af, waarover een brede maatschappelijk discussie (BMD) mogelijk is. Maar men vreest de geest die aan de fles ontsnapt. Daarom gaat (gods)vrede vóór waarheid. Daarom wordt vrijheid ondergeschikt gemaakt aan het voorkomen van maatschappelijk onrust. Daarom gaat het in dit land om “de boel bij elkaar houden”. Wat precies die “boel” is, doet er nu (en later) even niet toe. Elite en parlement reflecteren en discussiëren niet, maar plakken etiketten.
Er zou een Meta-Fitna moeten komen, die de vele, vaak overspannen reacties in retrospectief vastlegt en analyseert. Die reacties zelf –hun snelheid en hevigheid- zouden te denken moeten geven. “De elite” wil al te gauw en graag vergeten waarom ze reageert zoals ze reageert, dat we echt reële problemen hebben, dat -behalve Wilders en Hirsi Ali- ook Ellian, Aboutaleb en Cohen moeten worden beveiligd. Het was natuurlijk niet voor niets dat Brinkhorst na de dood van Van Gogh sprak over de samenleving als een kruithuis waar niemand een lucifer aan moest strijken. De angsthazerij van de overheden bevestigt het angstig volk in zijn angst en is een directe bedreiging voor een open samenleving. Deze angsthazerij die in wezen angst voor de woede van moslims is, behoeft analyse. Men zegt die woede en razernij te begrijpen als reactie op krenking, maar eigenlijk begrijpt men zichzelf niet.
Kortom, Balkenende zal moeten begrijpen waarom hij het weekblad Opinio –vanwege een fraaie pastiche van Jaffe Vink- met grove rechtsmiddelen en belastinggeld de nek om wilde draaien.
Hoe anders was de ontvangst van de film van Al Gore. Nu geen heilige verontwaardiging over gesjoemel met cijfers en grafieken of het misbruiken en aanjagen van angstgevoelens.
Gore en Wilders zijn eigenlijk twee maten, die echter wel met hun onheilsprofetieën langs verschillende meetlatten worden gelegd.
rkh, 27 maart 2009
post scriptum:
Een column moet naast kort, goed en helder geschreven met duidelijke stellingname, ook origineel zijn. Ik heb achteraf (na 4-5 uur werken) eens met google gezocht in hoeverre ik originaliteit kan claimen.
Anderen (o.a. Bas Blokker) hebben al die vergelijking met Al Gore getrokken.
Ook met de term "onheilsprofeet" ben ik niet origineel.
Blijft over als eigen het voorstel om een Meta-Fitna te maken.
Weldenkend Nederland stond na verschijnen meteen klaar met etiketten: knip- en plakwerk (wat voor alle films geldt), een powerpoint-presentatie (wat onzin is), een bange man (vreemd om dit te zeggen van iemand die dag en nacht moet worden bewaakt). De boodschapper had het weer gedaan. De politie was zo vriendelijk vast voorgedrukte klachtenformulieren klaar te leggen. De ingetogen reactie van de (subsidie)Moslims alhier werd geprezen. Maar eigenlijk is het beledigend om iemand te prijzen voor wat hij niet behoort te doen, bijv. auto’s in brand steken.
Met zijn film Fitna geeft Wilders een duidelijk statement af, waarover een brede maatschappelijk discussie (BMD) mogelijk is. Maar men vreest de geest die aan de fles ontsnapt. Daarom gaat (gods)vrede vóór waarheid. Daarom wordt vrijheid ondergeschikt gemaakt aan het voorkomen van maatschappelijk onrust. Daarom gaat het in dit land om “de boel bij elkaar houden”. Wat precies die “boel” is, doet er nu (en later) even niet toe. Elite en parlement reflecteren en discussiëren niet, maar plakken etiketten.
Er zou een Meta-Fitna moeten komen, die de vele, vaak overspannen reacties in retrospectief vastlegt en analyseert. Die reacties zelf –hun snelheid en hevigheid- zouden te denken moeten geven. “De elite” wil al te gauw en graag vergeten waarom ze reageert zoals ze reageert, dat we echt reële problemen hebben, dat -behalve Wilders en Hirsi Ali- ook Ellian, Aboutaleb en Cohen moeten worden beveiligd. Het was natuurlijk niet voor niets dat Brinkhorst na de dood van Van Gogh sprak over de samenleving als een kruithuis waar niemand een lucifer aan moest strijken. De angsthazerij van de overheden bevestigt het angstig volk in zijn angst en is een directe bedreiging voor een open samenleving. Deze angsthazerij die in wezen angst voor de woede van moslims is, behoeft analyse. Men zegt die woede en razernij te begrijpen als reactie op krenking, maar eigenlijk begrijpt men zichzelf niet.
Kortom, Balkenende zal moeten begrijpen waarom hij het weekblad Opinio –vanwege een fraaie pastiche van Jaffe Vink- met grove rechtsmiddelen en belastinggeld de nek om wilde draaien.
Hoe anders was de ontvangst van de film van Al Gore. Nu geen heilige verontwaardiging over gesjoemel met cijfers en grafieken of het misbruiken en aanjagen van angstgevoelens.
Gore en Wilders zijn eigenlijk twee maten, die echter wel met hun onheilsprofetieën langs verschillende meetlatten worden gelegd.
rkh, 27 maart 2009
post scriptum:
Een column moet naast kort, goed en helder geschreven met duidelijke stellingname, ook origineel zijn. Ik heb achteraf (na 4-5 uur werken) eens met google gezocht in hoeverre ik originaliteit kan claimen.
Anderen (o.a. Bas Blokker) hebben al die vergelijking met Al Gore getrokken.
Ook met de term "onheilsprofeet" ben ik niet origineel.
Blijft over als eigen het voorstel om een Meta-Fitna te maken.
vrijdag, maart 27, 2009
Ah Oh Wee
Het lijkt logisch: de mensen worden steeds ouder en kosten de gemeenschap handenvol geld. De oude Drees kon dat niet weten met zijn grens van 65! Maar de arbeidsproductiviteit is toch ook enorm toegenomen. Weet de nieuwe Drees dat dan niet?
Het lijkt logisch: na 40 dienstjaren zijn de mensen op. Het is zielig de mensen nog langer door te laten werken! Maar wat is 5 jaar extra op 40? Na 40 km lopen, kan 5 km extra veel uitmaken. Is dit de analogie?
Het lijkt logisch: na 40 dienstjaren zijn de mensen op. Het is zielig de mensen nog langer door te laten werken! Maar wat is 5 jaar extra op 40? Na 40 km lopen, kan 5 km extra veel uitmaken. Is dit de analogie?
woensdag, maart 25, 2009
Exit Verdonk. Leve het volk!
Ik vermoed dat het met Verdonk is gedaan en dat ze de gang van Jack Spijkerman gaat. Niet zozeer vanwege een slechte pers of problemen met medewerkers, maar simpel om de reden dat zij tegen een elementaire waarde en een elementaire norm heeft gezondigd. Zij heeft namelijk haar strijdmakker Sinke valselijk beschuldigd van fraude. De norm “geen valse getuigenis afleggen” en de waarde “eerlijkheid” heeft Verdonk daarmee geschonden. Dat ze dat zelf uiteindelijk heeft toegegeven, doet daar niet aan af.
Mijn bewering is dat “het volk” oordeelt vanuit waarheden van eeuwen (en kiest in geval van tegenstrijdigheden), daarbij niet gehinderd door politieke spelletjes of de wens tot politieke correctheid. Die waarheden zijn neergeslagen in verhalen, spreuken, cartoons, clichés, oneliners, moppen, tegelwijsheden, slogans, gewoontes en gebaren en daardoor overdraagbaar. Bij het volk zijn de waarden en normen in goede handen. Verreweg de meeste mensen deugen (zoals Maurice de Hond vaak zegt) en spreken tenminste zonder meel in de mond. Aan de morele intuïtie van de gemiddelde burger mankeert niets.
Nog een illustratie van deze bewering, dat de moraal bij het volk geborgd is. Maar nu pakt het positief uit.
Als lid van de tweedekamer stelde Rouvoet (het jongetje dat niet wilde onderdoen op het schoolplein en eindelijk mee begon te schoppen) in een debat minister Verdonk alvast aansprakelijk voor het verlies van het kampioenschap als de voetballer Kalou niet werd “genationaliseerd”*. Maar zeer veel mensen oordeelden, dat niemand mag worden voorgetrokken; een simpele kwestie van gelijke behandeling. “Gelijkheid” is een waarde die diep verankerd ligt met als norm “Gelijke monniken, gelijke kappen” en “Niet meten met twee maten” . Daarbij zullen velen ook nog hebben gemeend dat het uitreiken van een paspoort een ernstige zaak is, die zich niet leent voor goedkoop, politiek stuntwerk.
Kijk, zoiets levert krediet (en kritiek) op.
rkh, 23-03-2009
* Achteraf vond Kalou zelf het ook een idioot idee. In eigen land zou hij voor landverrader worden uitgemaakt.
Mijn bewering is dat “het volk” oordeelt vanuit waarheden van eeuwen (en kiest in geval van tegenstrijdigheden), daarbij niet gehinderd door politieke spelletjes of de wens tot politieke correctheid. Die waarheden zijn neergeslagen in verhalen, spreuken, cartoons, clichés, oneliners, moppen, tegelwijsheden, slogans, gewoontes en gebaren en daardoor overdraagbaar. Bij het volk zijn de waarden en normen in goede handen. Verreweg de meeste mensen deugen (zoals Maurice de Hond vaak zegt) en spreken tenminste zonder meel in de mond. Aan de morele intuïtie van de gemiddelde burger mankeert niets.
Nog een illustratie van deze bewering, dat de moraal bij het volk geborgd is. Maar nu pakt het positief uit.
Als lid van de tweedekamer stelde Rouvoet (het jongetje dat niet wilde onderdoen op het schoolplein en eindelijk mee begon te schoppen) in een debat minister Verdonk alvast aansprakelijk voor het verlies van het kampioenschap als de voetballer Kalou niet werd “genationaliseerd”*. Maar zeer veel mensen oordeelden, dat niemand mag worden voorgetrokken; een simpele kwestie van gelijke behandeling. “Gelijkheid” is een waarde die diep verankerd ligt met als norm “Gelijke monniken, gelijke kappen” en “Niet meten met twee maten” . Daarbij zullen velen ook nog hebben gemeend dat het uitreiken van een paspoort een ernstige zaak is, die zich niet leent voor goedkoop, politiek stuntwerk.
Kijk, zoiets levert krediet (en kritiek) op.
rkh, 23-03-2009
* Achteraf vond Kalou zelf het ook een idioot idee. In eigen land zou hij voor landverrader worden uitgemaakt.
maandag, maart 23, 2009
De déconfiture van een wonderboy?
Plasterk lijkt overal mee weg te komen. Dat bevreemdt. Hij doet soms goedbedoelde, maar in wezen kwetsende uitspraken. Maar zijn imago blijft onaangetast. Dat verbaast te meer daar het notoir moeilijk is lang een belofte te blijven.
Zo noemde hij op dag 1 zijn staatssecretarissen “kanjers”. Duidelijk is dan wie wie duwt. En wat moeten de beide dames daarop terugzeggen?
Tegen een boze onderwijsbond zei hij, dat ze nog maar een nachtje over een voorstel moesten slapen. Dat is uit de hoogte.
Plasterk prees de ChristenUnie om het vernieuwde homostandpunt (geen aspirant homoraadslid zomaar afwijzen, lokaal in dialoog gaan en elkaar vooral ontmoeten) en prees het homorapport van een zeer gereformeerd schoolbestuur. Volgens Plasterk is de club van Rouvoet op de goede weg en is het voor de rest een kwestie van tijd. Ook dat is uit de hoogte, in wezen neem je de mensen en hun geloof niet serieus.
Maar Plasterk is ontwapenend, straalt uit geen dubbele agenda te hebben, en communiceert goed. Hij zaait ongetwijfeld ergernis, haat en afgunst, maar oogst is er niet. Nog niet.
Ook uit de links-liberale tak van de PvdA klinkt weinig gemor. In de affaire van de cartoonist Nekschot, in de zaak Opinio versus Balkenende(die een kortgeding aanspant vanwege een pastiche van Jaffe Vink) en de cancelling van het Life Science project in Venlo heb ik Plasterk niet gehoord, althans ik kan het mij niet herinneren (ook nog het verleden via google geprobeerd te achterhalen).
De LUW (De BoerenUniversiteit waarover columnist Plasterk ooit negatief heeft geschreven met als gevolg dat een uitnodiging werd ingetrokken) liet dit weekend weten zich door het dierenactivisme bedreigd te voelen. Ben benieuwd of we wat van Plasterk gaan horen.
Jeroen Brouwers heeft nu met een nog te verschijnen pamflet (voorpublicatie in Volkskrant van 21 maart) de afdichtklep van het riool opengezet. Hij beschrijft de arme Plasterk als “hopman”, “windvlaag”, “fruitvlieg beam”, “pedante vlerk”, “ijdele flapdrol”, “feestcondoom”, als iemand die helemaal niets klaarmaakt. In de beste tradities van de agitprop worden zelf hoed, gitaar en de fotografiehobby tot “argumenten”.
De tot nu toe stille critici van Plasterk krijgen gratis en voor niets woorden -gereedschap- aangereikt om met de zegen van Brouwers te slaan of terug te slaan. Eén moet de eerste zijn.
De media zullen er op inspringen en de woorden verspreiden. Of niet; dat kan namelijk ook in Nederland.
rkh, 22-03-2009
Zo noemde hij op dag 1 zijn staatssecretarissen “kanjers”. Duidelijk is dan wie wie duwt. En wat moeten de beide dames daarop terugzeggen?
Tegen een boze onderwijsbond zei hij, dat ze nog maar een nachtje over een voorstel moesten slapen. Dat is uit de hoogte.
Plasterk prees de ChristenUnie om het vernieuwde homostandpunt (geen aspirant homoraadslid zomaar afwijzen, lokaal in dialoog gaan en elkaar vooral ontmoeten) en prees het homorapport van een zeer gereformeerd schoolbestuur. Volgens Plasterk is de club van Rouvoet op de goede weg en is het voor de rest een kwestie van tijd. Ook dat is uit de hoogte, in wezen neem je de mensen en hun geloof niet serieus.
Maar Plasterk is ontwapenend, straalt uit geen dubbele agenda te hebben, en communiceert goed. Hij zaait ongetwijfeld ergernis, haat en afgunst, maar oogst is er niet. Nog niet.
Ook uit de links-liberale tak van de PvdA klinkt weinig gemor. In de affaire van de cartoonist Nekschot, in de zaak Opinio versus Balkenende(die een kortgeding aanspant vanwege een pastiche van Jaffe Vink) en de cancelling van het Life Science project in Venlo heb ik Plasterk niet gehoord, althans ik kan het mij niet herinneren (ook nog het verleden via google geprobeerd te achterhalen).
De LUW (De BoerenUniversiteit waarover columnist Plasterk ooit negatief heeft geschreven met als gevolg dat een uitnodiging werd ingetrokken) liet dit weekend weten zich door het dierenactivisme bedreigd te voelen. Ben benieuwd of we wat van Plasterk gaan horen.
Jeroen Brouwers heeft nu met een nog te verschijnen pamflet (voorpublicatie in Volkskrant van 21 maart) de afdichtklep van het riool opengezet. Hij beschrijft de arme Plasterk als “hopman”, “windvlaag”, “fruitvlieg beam”, “pedante vlerk”, “ijdele flapdrol”, “feestcondoom”, als iemand die helemaal niets klaarmaakt. In de beste tradities van de agitprop worden zelf hoed, gitaar en de fotografiehobby tot “argumenten”.
De tot nu toe stille critici van Plasterk krijgen gratis en voor niets woorden -gereedschap- aangereikt om met de zegen van Brouwers te slaan of terug te slaan. Eén moet de eerste zijn.
De media zullen er op inspringen en de woorden verspreiden. Of niet; dat kan namelijk ook in Nederland.
rkh, 22-03-2009
Abonneren op:
Posts (Atom)
