Volgens de econometrist, literatuurwetenschapper en
allesweter Fouad Laroui heeft het Islamisme
pas in laatste instantie iets met Islam te maken (Obalive, 23/2). Voor hem is
de voedingsbodem voor radicalisering het éénzijdig spreken over het MO-conflict.
Lawrence of Arabia heeft in 1917 de Arabieren een
onafhankelijk rijk onder een bepaalde emir in het vooruitzicht gesteld. Balfour
heeft in datzelfde jaar Rotschild een Joods tehuis beloofd. Aan de afspraak met
de Arabieren hebben de Engelsen zich niet gehouden.
Twee verhalen, aldus Laroui, die zich verder niet uitlaat
over de juistheid van beide verhalen. Hij concludeert dat in Nederland alleen
het verhaal van de Joden is verteld en vindt dat het verhaal van de Palestijnen
ook verteld moet worden. Dat zou de radicalisering van de moslimjeugd tegengaan.
Dat verhaal van de twee verhalen lijkt redelijk, maar
mijn punt is dat je als samen-leving,
als natiestaat, niet met twee narratieven kunt leven. Het veel gehoorde verwijt
met twee maten te meten en een dubbele standaard te hanteren, is daarvan de
uitdrukking.
Met de import van moslims wordt ons een andere keuze in
het MO-conflict opgedrongen. Het paard
van Troje is binnen.
rkh, 25-02-2015
