Recht dat onrecht is

Dit weekend werd bekend dat de oud-SS'er Klaas Carel Faber is overleden. Hij was in Nederland veroordeeld voor oorlogsmisdaden. Wist te ontsnappen en leefde nog lang en gelukkig in Duitsland. Door in vreemde krijgsdienst te gaan, had hij de Duitse nationaliteit verworven. En Duitsland levert zijn eigen burgers niet uit*.

Procedureel allemaal dik in orde, maar het heeft natuurlijk niets te maken met wat "wij" recht noemen.

Afgelopen vrijdag hield Sharia4Holland een manifestatie op de dam. Er werden opruiende toespraken gehouden ("De moslims zullen deze tumor genaamd democratie met wortel en tak uitroeien", "Sharia is de oplossing"). Iemand uit het publiek wilde met de heren in discussie, maar werd meteen door stillen afgevoerd. Diens rechten werden ingeperkt in naam van de openbare orde. Zo zie je dat het recht voor de zittende macht een beheersinstrument is, dat niets met recht van doen heeft.

Vandaag lees ik, dat de twee Nijmeegse Marokkanen die na een mislukte overval iemand op de Oranjesingel doodreden, niet worden vervolgd. Het is niet duidelijk wie voorop zat en de scooter bestuurde.

Enerzijds wil je dat niemand ten onrechte vastzit, maar anderzijds wil je ook niet deze absurde consequentie van ons rechtssysteem accepteren.

* Ook Turkije bijv. levert geen eigen staatsburgers uit. Onder andere daarom ben ik tegen dubbele paspoorten.

rkh, 29-05-2012

Pre-emptive strike

De zgn. inhoudelijke argumentaties zijn ideologisch, pragmatisch of wetenschappelijk van aard. Daarnaast is er het broddelwerk van etiketjes plakken. Maar er is ook het formele werk, los van de inhoud dus. Debatten, discussies, dialogen of gesprekken over controversiële onderwerpen leiden immers toch tot niets.

Ik heb een voorkeur voor de formele aanpak. Alleen hiermee gaan tegenstanders knock-out. Hoewel je ook met een goed geplaatste oneliner een stevige klap uitdeelt.

Bij de formele benadering wordt gezocht naar inconsistenties, inconsequenties en onwaarschijnlijkheden in de redenering.

Ter toelichting van dit laatste: Hoe waarschijnlijk is het, dat nu juist een Aboutaleb het meest gekwalificeerd was voor het burgemeesterschap van Rotterdam? Of hoe waarschijnlijk is het dat de IQ's van de verschillende etnische groeperingen gemiddeld gelijk zijn? Het zijn retorische vragen die geen verdediging of toelichting behoeven.

rkh, 24-05-2012

Op herhaling: Waarom Wilders altijd gelijk krijgt

Illegaliteit -het woord zegt het al- moet bestreden worden. Wanneer Wilders illegaliteit koppelt aan criminaliteit dan is dat zijn goed recht. Van overdrijven kunst maken, is nergens verboden.

Ongelijk heeft hij sowieso niet. Dat heeft te maken met het simpele feit dat in de populatie waar het over gaat, altijd variatie zit. Dus komt ook onder illegalen criminaliteit voor. Dat is Wilders' gelijk. De gedachte is hier, dat in een niet al te onzinnige of onlogische bewering altijd wel waarheid zit.

Politiek en media vergroten vervolgens de verschillen uit. "Illegaliteit en criminaliteit" wordt een thema. Alleen al over illegaliteit op zich wordt -vreemd genoeg- al heel verschillend gedacht. Door de focus op illegaliteit vormen mensen zich daarover een mening. Wie niet op voorhand tegen Wilders is, zal concluderen dat hij hier een punt heeft; illegalen moeten het land uit (tenzij het natuurlijk de buurman is).

Vervolgens begint bij mensen met een opkomende mening een proces dat de confirmation bias wordt genoemd: alleen zien wat je wilt zien. Zogenaamde vooroordelen worden bevestigd. Wat eerst waarschijnlijk werd gevonden, groeit uit tot een overtuiging.

Ten vierde helpt de selffulfilling prophecy Wilders aan zijn gelijk. Door de vele aandacht krijgen illegalen het extra moeilijk. Om in hun levensonderhoud te voorzien, "moeten" zij wel overgaan tot criminele acties. Waarmee de cirkel rond is.

Het enige dat Wilders dus doet, is komen met een op zich niet onzinnige gedachte. De rest gaat vanzelf.

rkh, 22-05-2012

Waarom Wilders altijd gelijk krijgt

Zelfs een Martin Bril en een Harry Mulish vonden bij leven dat Wilders een punt had. Volgens Pechtold allemaal onzin: Wilders heeft helemaal geen punt. Maar zijn virulente Wildersfobie vertelt een ander verhaal, namelijk dat hij het gelijk van Wilders vreest.

Hoe krijgt Wilders dit voor elkaar?

Ten eerste door een onderwerp te kiezen dat anderen laten liggen, hetzij uit lafheid, luiheid, desinteresse, onvermogen of politieke correctheid. Maar waar mensen met gezond verstand* wel degelijk een probleem in zien. Het is natuurlijk van de gekke om geld af te pakken van mensen die het zelf hard nodig hebben of gewoon er zelf over willen gaan en door te sturen naar het corrupte Griekenland.

Ten tweede door met overdrijving oppositie en media te provoceren. "Geen cent naar Griekenland!". Politiek en media moeten natuurlijk wel toehappen.

Door de focus op het onderwerp zien mensen plotseling overal het gelijk van Wilders bevestigd. Dit psychologische verschijnsel wordt de confirmation bias genoemd: je ziet alleen wat je wilt zien.

Ook self fulfilling prophecy kan Wilders aan zijn gelijk helpen. De profetie is dat de Grieken de euro opgeven. De reuring maakt de instanties onzeker en minder scheutig met andermans geld, waardoor Griekenland wel gedwongen wordt Euroland te verlaten.

* Volgens Descartes het best verdeelde goed. Omdat iedereen er genoeg van zegt te hebben.

rkh, 16-05-2012

Regels zonder uitzondering

De bewering "Elke regel kent uitzonderingen"  -zo die wordt gedaan- klopt niet. Want er zijn regels die niet bestand zijn tegen welke uitzondering dan ook.

 

Meld Misdaad Anoniem heeft als regel, dat de anonimiteit van de beller ten alle tijde wordt gerespecteerd. Doel van dit meldpunt is misdaad te bestrijden. Komen gegevens van bellers op straat te liggen dan kan het meldpunt meteen zichzelf opheffen. De organisatie is dan namelijk rechtstreeks ingegaan tegen de eigen bestaansgrond (raison d'être). Dat is onlogisch.

Het is dus ook volkomen rationeel, wanneer de druk van het volk of een rechtelijke bevel door het MMA worden genegeerd. Het is "to be or not to be".

Nog niet verklaard is, waardoor het nu precies misgaat (in de relatie MMA/bevolking) bij het maken van uitzonderingen. Het antwoord is simpel: het vertrouwen is geschonden.

Case. Iemand wordt verdacht van moord (op zijn moeder, geloof ik). De psychiatrische inrichting weigert ten principale inzage in de patiëntgegevens en elke verdere medewerking. Dat is rationeel gedrag, want de opdracht is patiënten te helpen en dat is bij toegeven aan rechterlijke bevelen niet meer goed mogelijk. Hiervoor wordt gekozen, omdat de vertrouwensrelatie hulpverlener/patiënt op het spel staat.

rkh, 09-05-2012

Afspraak of niet

Het begrotingstekort moet naar 3% of minder van het BNP. Daar is begrijpelijkerwijs veel verzet tegen. Maar het zou dom zijn om op dit moment aan de bezwaren tegemoet te komen. Hoewel -toegegeven- de huidige norm  tot op zekere hoogte willekeurig is en tot sociale ellende leidt.

De rationale van deze redenering is simpel, dat als afspraken worden genegeerd, er überhaupt geen afspraken meer te maken zijn. Betrouwbaarheid* is een hoog goed.

Natuurlijk kunnen afspraken worden herzien, alleen niet in tijden van crisis of wanneer het toevallig goed uitkomt.

Bijkomend voordeel van deze amorele keuze voor "Afspraak is afspraak" is, dat dan in slechte tijden niet eindeloos over de norm wordt gediscussieerd. Iedereen weet waar die aan toe is.

GroenLinks maakt het -als het over regels gaat- helemaal bont. Die partij heeft in haar reglement staan, dat een kamerlid hooguit drie termijnen mag blijven zitten. Maar datzelfde reglement biedt de mogelijkheid van dispensatie. Dat kan dus niet, dat is onlogisch. De mogelijkheid van dispensatie haalt het principe onderuit.

De uitdrukking "Uitzonderingen bevestigen de regel" moet nodig vervangen worden door "Uitzonderingen heffen de regel op".

* Een morele waarde, maar je kunt het ook simpel zien als een conditio sine qua non voor het samenleven. En dan heb je het weer over rationaliteit.

rkh, 7 mei 2012

Moedwil & Misverstand

Volgens columnist Hans Schnitzler was het credo van Fortuyn: "Ik zeg wat ik denk" (Volkskrant, 2 mei). Volgens Schnitzler een directe oproep tot "vuilbekkerij" in de publieke ruimte, waar veel gehoor aan is gegeven.

Je hebt neiging met de redenering mee te gaan, omdat het credo je bekend in de oren klinkt. Maar het betoog van Schnitzler is onjuist, ondoordacht en goedkoop.

Fortuyn zei: "Ik zeg wat ik denk en ik doe wat ik zeg"*. Maar dit credo leent zich natuurlijk duidelijk minder voor een boutade. In elk geval moet dan ook nog iets gezegd worden over "Ik doe wat ik zeg". Wat mij bij schelden problematisch lijkt.

De columnist had zich meer moeten verdiepen in de vraag naar het waarom van de slogan van Fortuyn. Misschien dat "Ik zeg wat ik denk" vooral een reactie is op een cultuur waarin het "spreken met meel (couscous) in de mond" de norm is?

En ten derde: een apodictische uitspraak -bijv. "Heb uw naaste lief"- kun je altijd belachelijk maken.

Kortom, bij Schnitzler is sprake van een moedwillig misverstaan.

Dat was ook het geval bij Verdonk. Die zou direct na de Schiphol-brand gezegd hebben, dat het personeel adequaat had gehandeld. Terwijl ze haar uitspraak had geconditioneerd met "voor zover nu bekend".

En Wilders zei niet "Vogelaar is knettergek", maar "Wat mij betreft, is de minister knettergek". Dat klinkt iets minder hard.

Kwaadwillenden hebben aan weinig woorden genoeg en de media zorgen wel voor verspreiding van de foute boodschap.

* Niet één keer opgemerkt in de eerste 128 reacties.

rkh, 02-05-2012

Wie niet schreeuwt, wordt niet gehoord

Het ziet er niet goed uit voor mensen die moeite hebben met de drie I's (immigratie, integratie en Islam) en met de dictaten van Europa. De voorman van de beweging "Baas in eigen huis" zit nu voor straf op de bank en mag voorlopig niet meer meedoen.

Was Wilders ook zonder "geschreeuw" zo groot geworden?

De politiek staat om twee redenen afwijzend tegenover nieuwkomers.

Het scheelt kiezers en dat betekent verlies van baantjes, macht en partij-subsidies. Een banale reden, maar niets menselijks is politici vreemd.

Ten tweede komt een nieuwkomer -per definitie- met iets nieuws, te vergelijken met het gooien van een knuppel in het hoenderhok. Oude partijen worden zo gedwongen kleur te bekennen. De consensus binnen en tussen partijen wordt doorbroken. Het grote zwijgen is ten einde.

Een nieuwkomer moet deze weerstand en weerzin van de oude politiek uithouden. Maar het is erger. Hij zal ook de strijd met de media moeten aangaan. Want ook over de media ligt de klamme deken van de consensus, die bestaat bij de gratie van het zwijgen over heikele thema's.

Wilders is bijv. tegen de toetreding van Turkije tot de Europese Gemeenschap (net als trouwens Merkel en het merendeel van de bevolking). Het zou geen kwestie zijn, wanneer Wilders niet bij voortduring ferme uitspraken had gedaan, die de mainstream media wel op moeten pikken en dus ook de andere partijen.

De eigen regering asociaal beleid verwijten, mag. Maar iets onaardigs én waars zeggen over een "bevriend staatshoofd" mag dan weer niet. Het is tekenend voor het consensus-denken, dat voor een toelichting op het waarom van Wilders' uitspraken geen ruimte is.

Ik heb overigens Wilders nog nooit horen schreeuwen. Jan Mulder, die schreeuwt.

rkh, 30-04-2012