Ad Bos –klokkenluider in de affaire Koop-Tjuchem- wordt “ingenieur” genoemd. Ik zag hem eens op TV in een rood jasje en het leek mij dat we hier dan toch met een “hts-ingenieur” te maken moesten hebben. Wikipedia bevestigde mijn intuïtie.
Een donkerblauw jasje met gouden knopen (cpt. Iglo outfit) laat zich overigens minder makkelijk determineren.
In het begin van jaren zeventig speelde de affaire Menten. Pieter Menten was puissant rijk en daarenboven ook nog oorlogsmisdadiger. Wat mij altijd bevreemd heeft, is dat hoedje van ribstof (zie rechercheur De Cock van Baantjer): net een middenstander die de dagelijkse vernederingen gelaten over zich heen laat gaan..
De Wikipedia zegt dat Menten in weelde is opgegroeid, maar zijn opleiding wordt niet genoemd. Het zou mij verbazen, als deze man een universitaire opleiding heeft genoten.
Houding, uiterlijk en gedrag informeren vaak over afkomst en verleden. Anil Ramdas maakte in India mee dat allerlei mensen zich ten opzichte van hem onderdanig gingen gedragen. Men “rook” dat hij tot de kaste van de Brahmanen behoorde. Een bijzonder verhaal.
Maar hoe zit het met minister Bot? Hij ziet er uit als een strenge calvinist, als een keuterboer van de veluwe die net goed is gewassen. Maar niets is minder waar: zijn vader was al minister en hij is katholiek opgevoed. Het kan verkeren.
donderdag, december 22, 2005
woensdag, december 07, 2005
Peter R. de Vries als wreker
Peter R. de Vries heeft iets agressiefs over zich. Hij is ook een man die zichzelf heeft weten te overtuigen van zijn eigen morele en intellectuele gelijk. Dat neemt hem niet voor mij in. Een gesprek met een serveerster zou –naar mijn gevoelen- zo kunnen verlopen:
Serveerster: Nog een tweede kopje koffie, meneer de Vries?
De Vries: Hoe komt u erbij dat ik nog een tweede kopje blief!?
Serveerster: Ja, maar ik dacht ….
De Vries: Hoe komt U erbij? Ja, geef daar maar eens antwoord op!
Ik ben eens gaan googlen op zijn achtergrond:
Na de HAVO en Militaire Dienst is hij -22 jaar oud- gaan werken bij de Telegraaf. Een werkkring die toentertijd (jaren zeventig) geen prettige associaties opriep bij het “weldenkende” deel der natie, waarschijnlijk ook niet bij zijn gereformeerde familie. De keuze voor de misdaadjournalistiek verhoogde evenmin zijn aanzien, ook niet bij de collegae journalisten. Later werd hij hoofdredacteur van AKTUEEL, een enigszins vunzig mannenblad en ook dat zal geen toegang tot spraakmakend Nederland hebben gegeven.
Zijn vader was directeur van Muiden Chemie, waarschijnlijk dus een academicus of iemand die daar voor kon doorgaan. Suzanne Weusten schreef in het Psychologie Magazine van juni 2002: “Tegen NRC Handelsblad vertelde hij ooit dat zijn vader hoge eisen stelde: 'Als je thuiskwam met een acht op je rapport, liet hij je weten dat je broer een negen had.'” Ja, dan val je met je havo-diploma een beetje buiten de boot en word je vanzelf de risee van de familie.
Peter R. de Vries heeft het na jaren toch gemaakt. Zijn SBS-programma is degelijk en weet de spanning erin te houden, schrijf ik uit eigen ervaring. Maar hij wil nu met zijn politieke partij PRDV terugslaan, slaan naar allen die hem –Peter R.- in het verleden met dédain hebben behandeld. Hij slaat links nog eens extra door op een aantal punten linkser dan links te willen zijn.
Ik geloof dat het Sjoerd de Jong (NRC) was die over de mannen van Leefbaar Nederland of de LPF –met name Jan Nagel- sprak als wrekers. Ook Peter R. kan m.i. rancune niet ontzegd worden.
Serveerster: Nog een tweede kopje koffie, meneer de Vries?
De Vries: Hoe komt u erbij dat ik nog een tweede kopje blief!?
Serveerster: Ja, maar ik dacht ….
De Vries: Hoe komt U erbij? Ja, geef daar maar eens antwoord op!
Ik ben eens gaan googlen op zijn achtergrond:
Na de HAVO en Militaire Dienst is hij -22 jaar oud- gaan werken bij de Telegraaf. Een werkkring die toentertijd (jaren zeventig) geen prettige associaties opriep bij het “weldenkende” deel der natie, waarschijnlijk ook niet bij zijn gereformeerde familie. De keuze voor de misdaadjournalistiek verhoogde evenmin zijn aanzien, ook niet bij de collegae journalisten. Later werd hij hoofdredacteur van AKTUEEL, een enigszins vunzig mannenblad en ook dat zal geen toegang tot spraakmakend Nederland hebben gegeven.
Zijn vader was directeur van Muiden Chemie, waarschijnlijk dus een academicus of iemand die daar voor kon doorgaan. Suzanne Weusten schreef in het Psychologie Magazine van juni 2002: “Tegen NRC Handelsblad vertelde hij ooit dat zijn vader hoge eisen stelde: 'Als je thuiskwam met een acht op je rapport, liet hij je weten dat je broer een negen had.'” Ja, dan val je met je havo-diploma een beetje buiten de boot en word je vanzelf de risee van de familie.
Peter R. de Vries heeft het na jaren toch gemaakt. Zijn SBS-programma is degelijk en weet de spanning erin te houden, schrijf ik uit eigen ervaring. Maar hij wil nu met zijn politieke partij PRDV terugslaan, slaan naar allen die hem –Peter R.- in het verleden met dédain hebben behandeld. Hij slaat links nog eens extra door op een aantal punten linkser dan links te willen zijn.
Ik geloof dat het Sjoerd de Jong (NRC) was die over de mannen van Leefbaar Nederland of de LPF –met name Jan Nagel- sprak als wrekers. Ook Peter R. kan m.i. rancune niet ontzegd worden.
dinsdag, december 06, 2005
We als maat der dingen
Op 6 december 2005 is er het bericht dat op Borneo (mogelijk) een nieuw zoogdier is ontdekt.
Ik neem aan dat het betreffende soort al jaar en dag bekend is bij de plaatselijke bevolking of eventueel: bij hen ooit bekend is geweest. Vreemd dan dat in zo’n bericht dat deel van de (wereld)bevolking wordt uitgesloten en eigenlijk vreemd dat we zelf niet direct door hebben onszelf tot maat der dingen te maken.
Hebben we nu Amerika ontdekt of niet? En wie waren en zijn we?
Ik neem aan dat het betreffende soort al jaar en dag bekend is bij de plaatselijke bevolking of eventueel: bij hen ooit bekend is geweest. Vreemd dan dat in zo’n bericht dat deel van de (wereld)bevolking wordt uitgesloten en eigenlijk vreemd dat we zelf niet direct door hebben onszelf tot maat der dingen te maken.
Hebben we nu Amerika ontdekt of niet? En wie waren en zijn we?
vrijdag, november 11, 2005
Groenlinks tussen Vrijheid en Berufsverbot
Femke Halsema staat geheel achter de motie van de Rotterdamse groenlinks fractie die uiteindelijk wethouder Pastors de kop heeft gekost. Pastors mag zeggen wat hij wil, alleen niet als wethouder. In die hoedanigheid heeft hij het algemene belang te dienen en moet hij niet polariseren of kleineren.
Met zo’n redenering is een “berufsverbot” niet ver weg. Een docent bijv. die afwijkt van het concept van het “goede leven” volgens gemakkelijk links heeft voor zijn baan te vrezen. Wat blijft er over van Vrijheid zonder brood op de plank? En waar blijft “het ideaal van de plurale samenleving, waarin waardenverschil en waardenconflict als dierbaar en zelfs als noodzaak worden gezien. Niet alleen omdat wij denken dat het onmogelijk is alle verschillen tussen mensen te overbruggen, maar vooral omdat etisch pluralisme, de erkenning en waardering van conflicterende waarden, een voorwaarde is voor kritisch en vrij burgerschap” (aldus Halsema in het parlementaire debat over normen en waarden).
En laten we wel zijn: Is het volledig onwaar wat Pastors zegt? Waar het eigenlijk omdraait, dreigt achter de horizon te verdwijnen. Er zijn velen en niet de minsten die het islamitische geloof problematiseren.
Halsema schreef of zei ergens het verhaal van Yasmine Allas bij het de herdenking van de moord op Theo van Gogh indrukwekkend te vinden. Maar Allas zei wel dat veel moslim jongeren opgevoed worden in haat jegens het ongelovige en verdorven Westen (en dat linkse intellectuelen hun schouders daarbij ophalen). Necla Kelek probeert alle jaren Duitsers duidelijk te maken dat Turken helemaal niet geïnteresseerd zijn in een dialoog en dat Duitsland met de immigranten een vijfde colonne heeft binnengehaald (Volkskrant, 10-11-2005). Marcouch die meldt dat sommigen van zijn geloofsgenoten ervan overtuigd zijn dat van de ongelovigen mag worden gestolen.
En hoe verklaart Halsema het verschijnsel “loverboy” en dat zelfs bejaarde en invalide “ongelovigen” in elkaar worden geslagen? Is dat niet de “kleine jihad” in praktijk?
Nee, niet alles is terug te voeren op deurbeleid en problemen met stageplekken.
Groenlinks zou zich er voor moeten hoeden niet door moslimfundi’s te worden gekaapt.
Met zo’n redenering is een “berufsverbot” niet ver weg. Een docent bijv. die afwijkt van het concept van het “goede leven” volgens gemakkelijk links heeft voor zijn baan te vrezen. Wat blijft er over van Vrijheid zonder brood op de plank? En waar blijft “het ideaal van de plurale samenleving, waarin waardenverschil en waardenconflict als dierbaar en zelfs als noodzaak worden gezien. Niet alleen omdat wij denken dat het onmogelijk is alle verschillen tussen mensen te overbruggen, maar vooral omdat etisch pluralisme, de erkenning en waardering van conflicterende waarden, een voorwaarde is voor kritisch en vrij burgerschap” (aldus Halsema in het parlementaire debat over normen en waarden).
En laten we wel zijn: Is het volledig onwaar wat Pastors zegt? Waar het eigenlijk omdraait, dreigt achter de horizon te verdwijnen. Er zijn velen en niet de minsten die het islamitische geloof problematiseren.
Halsema schreef of zei ergens het verhaal van Yasmine Allas bij het de herdenking van de moord op Theo van Gogh indrukwekkend te vinden. Maar Allas zei wel dat veel moslim jongeren opgevoed worden in haat jegens het ongelovige en verdorven Westen (en dat linkse intellectuelen hun schouders daarbij ophalen). Necla Kelek probeert alle jaren Duitsers duidelijk te maken dat Turken helemaal niet geïnteresseerd zijn in een dialoog en dat Duitsland met de immigranten een vijfde colonne heeft binnengehaald (Volkskrant, 10-11-2005). Marcouch die meldt dat sommigen van zijn geloofsgenoten ervan overtuigd zijn dat van de ongelovigen mag worden gestolen.
En hoe verklaart Halsema het verschijnsel “loverboy” en dat zelfs bejaarde en invalide “ongelovigen” in elkaar worden geslagen? Is dat niet de “kleine jihad” in praktijk?
Nee, niet alles is terug te voeren op deurbeleid en problemen met stageplekken.
Groenlinks zou zich er voor moeten hoeden niet door moslimfundi’s te worden gekaapt.
dinsdag, november 08, 2005
De voorzitters Van Hulten en Marcouch reageerden inadequaat op het trein-incident
Op 1 november -een dag voor de herdenking van de moord op Theo van Gogh- is een internationale trein buiten het station tot stilstand gebracht. Medepassagiers hadden de politie gebeld over twee bebaarde mannen, gekleed in djellaba, voorzien van rugtassen, die zich daarenboven ook nog eens verdacht gedroegen; zo bezochten ze tot twee keer toe, gezamenlijk het krap bemeten treintoilet. De beide heren zijn door de Amsterdamse politie geboeid afgevoerd. Het lijkt mij dat er zeer adequaat is gehandeld. Dat het later loos alarm bleek (de heren zouden -naar eigen zeggen- een reinigingsritueel op het toilet hebben uitgevoerd) doet daar niets aan af, hoewel zo’n redenering voor sommigen moeilijk te vatten is.
Ook in het Talpaprogramma BvD werd dit trein-incident een casus. De gasten Conny Breukhoven en Jeroen Dijselbloem, tweede kamerlid voor de PvdA, zouden zeker alarm slaan. De nieuwe voorzitter van de PvdA Michiel van Hulten zou ook bellen, maar ingeval twee boos kijkende priesters gezamenlijk naar het treintoilet mochten gaan, zou hij zeker ook bellen. Frits Barend repliceerde dat dit antwoord politiek correct is en dat Van Hulten in het geval van priesters helemaal niet zou bellen. Van Hulten had daar niet van terug. Van Hulten’s uitspraak toont aan dat nog niet iedereen van de ernst van de situatie is overtuigd, dat er nog steeds mensen zijn die geen onderscheid zeggen [sic] te zien tussen het moslimfundamentalisme en de zwarte kousenkerk.
De Unie van Marokkaanse Moskeeën Amsterdam en Omstreken (UMMAO) schreef Donner als reactie een brief op poten en liet daarin weten verontwaardigd te zijn over de wijze waarop een arrestatieteam van de Amsterdamse politie de moslimjongeren heeft geboeid en afgevoerd. De Marokkaanse moskeeën vinden dat dit incident ''de geloofwaardigheid van de overheid én de mensenrechten aantast, moslims stigmatiseert en een sfeer van paniek zaait''. Volgens voorzitter Achmed Marcouch* is in moslimkringen, vooral onder jongeren, grote verontwaardiging ontstaan en zouden zij in hun 'rechtsgevoel' zijn aangetast. Marcouch wil dat minister Donner de zaak onderzoekt en duidelijk maakt wat een verdachte situatie is, zodat de mensen weten waar ze op moeten reageren.
Marcouch bevestigt in de brief de vooroordelen die bestaan jegens met name Marokkanen: a. een gebrek aan empathie (men wil kennelijk niet zien dat voor “Nederlanders” de situatie zeer bedreigend is), b. schieten in slachtofferrol (ons wordt onrecht aangedaan), c. bezitten van een kort lontje ( jongeren zijn in “rechtsgevoel” aangetast en zeer verontwaardigd).
Marcouch kiest voor de tegenoverstelling Moslims-“Nederlanders”. Hij had ook kunnen kiezen voor de tegenstelling Terroristen-“Nederlanders”. Marcouch kiest dus duidelijk voor voor de polarisatie, hoewel hij ongetwijfeld precies het tegenovergestelde zal beweren. Hij lijkt de onvrede te voeden en te exploiteren.
Als Marcouch het onderhavige geval kennelijk niet als een verdachte situatie aanmerkt (zie zijn kritiek), wat is dan wel voor hem een verdachte situatie? Het lijkt mij een retorische vraag aan Donner.
* Marcouch is de man die in een uitzending van Rondom Tien als Verdonk’s mening gaf, dat allochtonen de brand in de Udense school maar hebben te accepteren. Over polarisatie gesproken. Burgemeester Dales vond het een “schandalige uitspraak”. Geert Mak, de hoofdgast, hield zich wijselijk stil.
r.k.h., 07-11-05
Ook in het Talpaprogramma BvD werd dit trein-incident een casus. De gasten Conny Breukhoven en Jeroen Dijselbloem, tweede kamerlid voor de PvdA, zouden zeker alarm slaan. De nieuwe voorzitter van de PvdA Michiel van Hulten zou ook bellen, maar ingeval twee boos kijkende priesters gezamenlijk naar het treintoilet mochten gaan, zou hij zeker ook bellen. Frits Barend repliceerde dat dit antwoord politiek correct is en dat Van Hulten in het geval van priesters helemaal niet zou bellen. Van Hulten had daar niet van terug. Van Hulten’s uitspraak toont aan dat nog niet iedereen van de ernst van de situatie is overtuigd, dat er nog steeds mensen zijn die geen onderscheid zeggen [sic] te zien tussen het moslimfundamentalisme en de zwarte kousenkerk.
De Unie van Marokkaanse Moskeeën Amsterdam en Omstreken (UMMAO) schreef Donner als reactie een brief op poten en liet daarin weten verontwaardigd te zijn over de wijze waarop een arrestatieteam van de Amsterdamse politie de moslimjongeren heeft geboeid en afgevoerd. De Marokkaanse moskeeën vinden dat dit incident ''de geloofwaardigheid van de overheid én de mensenrechten aantast, moslims stigmatiseert en een sfeer van paniek zaait''. Volgens voorzitter Achmed Marcouch* is in moslimkringen, vooral onder jongeren, grote verontwaardiging ontstaan en zouden zij in hun 'rechtsgevoel' zijn aangetast. Marcouch wil dat minister Donner de zaak onderzoekt en duidelijk maakt wat een verdachte situatie is, zodat de mensen weten waar ze op moeten reageren.
Marcouch bevestigt in de brief de vooroordelen die bestaan jegens met name Marokkanen: a. een gebrek aan empathie (men wil kennelijk niet zien dat voor “Nederlanders” de situatie zeer bedreigend is), b. schieten in slachtofferrol (ons wordt onrecht aangedaan), c. bezitten van een kort lontje ( jongeren zijn in “rechtsgevoel” aangetast en zeer verontwaardigd).
Marcouch kiest voor de tegenoverstelling Moslims-“Nederlanders”. Hij had ook kunnen kiezen voor de tegenstelling Terroristen-“Nederlanders”. Marcouch kiest dus duidelijk voor voor de polarisatie, hoewel hij ongetwijfeld precies het tegenovergestelde zal beweren. Hij lijkt de onvrede te voeden en te exploiteren.
Als Marcouch het onderhavige geval kennelijk niet als een verdachte situatie aanmerkt (zie zijn kritiek), wat is dan wel voor hem een verdachte situatie? Het lijkt mij een retorische vraag aan Donner.
* Marcouch is de man die in een uitzending van Rondom Tien als Verdonk’s mening gaf, dat allochtonen de brand in de Udense school maar hebben te accepteren. Over polarisatie gesproken. Burgemeester Dales vond het een “schandalige uitspraak”. Geert Mak, de hoofdgast, hield zich wijselijk stil.
r.k.h., 07-11-05
zondag, oktober 23, 2005
Pechtold en het gekakel
“We moeten nu eens minder kakelen over terreurdreiging”, aldus minister Pechtold van bestuurlijke vernieuwing, half oktober 2005.
De bewering “Er wordt te veel en te vaak over terreurdreiging gesproken” is weinig exact en moeilijk te verifiëren, want wat is “te veel en te vaak” en ook: wie zeggen wat, wanneer over de terreurdreiging? Zo is het een tamelijk gratuite bewering, die aan waarheid wint in de mate waarin die niet wordt weersproken. Heeft Pechtold trouwens –op moment van schrijven- al een oordeel over de maatregelen genomen en te nemen i.v.m. de vogelgriep of krijgen we het oordeel pas achteraf?
Het gebruik van het woord “Kakelen” is een zwaktebod. Dat heeft niets te maken met de “toon van het gezegde”, maar alles met de wil om de “aangesprokenen” in persoon te diskwalificeren en aldus gemakkelijk zijn gelijk te krijgen of gebrek aan inhoud te verdoezelen.
Kortom, een abjecte vorm van retoriek die niet eens zijn doel weet te bereiken.
De bewering “Er wordt te veel en te vaak over terreurdreiging gesproken” is weinig exact en moeilijk te verifiëren, want wat is “te veel en te vaak” en ook: wie zeggen wat, wanneer over de terreurdreiging? Zo is het een tamelijk gratuite bewering, die aan waarheid wint in de mate waarin die niet wordt weersproken. Heeft Pechtold trouwens –op moment van schrijven- al een oordeel over de maatregelen genomen en te nemen i.v.m. de vogelgriep of krijgen we het oordeel pas achteraf?
Het gebruik van het woord “Kakelen” is een zwaktebod. Dat heeft niets te maken met de “toon van het gezegde”, maar alles met de wil om de “aangesprokenen” in persoon te diskwalificeren en aldus gemakkelijk zijn gelijk te krijgen of gebrek aan inhoud te verdoezelen.
Kortom, een abjecte vorm van retoriek die niet eens zijn doel weet te bereiken.
zaterdag, oktober 22, 2005
SP, de partij van de zieken, zwakken en misselijken?
Een paar maal per dag dumpt Jan Marijnissen op zijn website berichten om het gelijk van de SP en het ongelijk van het huidige kabinet aan te tonen. Een hongerige meute becommentarieert vervolgens wat hen wordt toegeworpen. Alleen het droppen van de naam “Bush” of “Balkenende” bezorgt de achterban al een acute aanval van vreetwoede.
Maurice de Hond heeft onderzocht hoe Nederland aankijkt tegen de diverse maatregelen om uitkeringstrekkers te activeren. Het resultaat is sinds donderdag 20-10-2005 bekend, maar de Site van Jan Marijnissen heeft er tot nu toe geen aandacht aan besteed. De stem van het SP-volk wijkt op alle items sterk af van die van de andere partijen; het is steeds TEGEN wat de SP slaat.
Zo vindt 58% van de SP-aanhang (landelijk 28%) dat uitkeringstrekkers niet verplicht mogen worden seizoenarbeid in de land- en tuinbouw te verrichten, vindt 46% (landelijk 22%) dat men geen werkt hoeft te accepteren beneden zijn opleidingsniveau en vindt 48% (landelijk 23%) dat men geen werk hoeft te accepteren buiten zijn eigen vakgebied etc. Ook Groenlinks neigt naar een TEGEN, maar dan minder sterk.
Marijnissen heeft -naar men zegt- charisma, maar hij heeft dan wel van mensen slachtoffers weten te maken die in hun rol geloven, die alleen over rechten spreken maar van plichten niet weten. Het lijkt wel alsof Marijnissen met de SP-dokters heeft afgesproken: “Houden jullie, dokters, de mensen vruchtbaar en talrijk dan houd ik ze ontevreden”.
Het kabinet wordt verweten weinig draagvlak te hebben. Maar dat laatste is niet zo vreemd met een oppositie, die gevoelens van onvrede weet te voeden en te exploiteren.
r.k.h 21-10-2005
NAWOORD
Dit (iets gewijzigde) stuk heb ik ook op de Website van Jan Marijnissen gezet. Na 27 uur waren er 20 reacties. Via de Website van Marijnissen werd in die tijd mijn Website 19 keer benaderd.
Mijn stuk is provocerend, toegegeven. Maar het is toch wel vreemd dat werkelijk niemand ingaat op de “lof van de werkschuwheid” bij de SP-aanhang, zoals geconstateerd door Maurice de Hond.
Maurice de Hond heeft onderzocht hoe Nederland aankijkt tegen de diverse maatregelen om uitkeringstrekkers te activeren. Het resultaat is sinds donderdag 20-10-2005 bekend, maar de Site van Jan Marijnissen heeft er tot nu toe geen aandacht aan besteed. De stem van het SP-volk wijkt op alle items sterk af van die van de andere partijen; het is steeds TEGEN wat de SP slaat.
Zo vindt 58% van de SP-aanhang (landelijk 28%) dat uitkeringstrekkers niet verplicht mogen worden seizoenarbeid in de land- en tuinbouw te verrichten, vindt 46% (landelijk 22%) dat men geen werkt hoeft te accepteren beneden zijn opleidingsniveau en vindt 48% (landelijk 23%) dat men geen werk hoeft te accepteren buiten zijn eigen vakgebied etc. Ook Groenlinks neigt naar een TEGEN, maar dan minder sterk.
Marijnissen heeft -naar men zegt- charisma, maar hij heeft dan wel van mensen slachtoffers weten te maken die in hun rol geloven, die alleen over rechten spreken maar van plichten niet weten. Het lijkt wel alsof Marijnissen met de SP-dokters heeft afgesproken: “Houden jullie, dokters, de mensen vruchtbaar en talrijk dan houd ik ze ontevreden”.
Het kabinet wordt verweten weinig draagvlak te hebben. Maar dat laatste is niet zo vreemd met een oppositie, die gevoelens van onvrede weet te voeden en te exploiteren.
r.k.h 21-10-2005
NAWOORD
Dit (iets gewijzigde) stuk heb ik ook op de Website van Jan Marijnissen gezet. Na 27 uur waren er 20 reacties. Via de Website van Marijnissen werd in die tijd mijn Website 19 keer benaderd.
Mijn stuk is provocerend, toegegeven. Maar het is toch wel vreemd dat werkelijk niemand ingaat op de “lof van de werkschuwheid” bij de SP-aanhang, zoals geconstateerd door Maurice de Hond.
donderdag, oktober 13, 2005
Close reading Femke Halsema: het is niet wat het lijkt.
De Volkskrant weigert vaak en veel, maar een ingezonden stuk van Femke Halsema kunnen ze kennelijk niet weerstaan. Op de laatste dierendag verscheen van haar hand “Wouter Bos’ politieke lenigheid” (zie voor het orgineel hier). Het artikeltje is simpel samen te vatten met de pré-puberale vraag: “Wouter, wil je met Jan en mij?”. De gebruikte verleidingsmiddelen zijn doorzichtig, het bashen ligt er duimendik bovenop (schrikbeeld, regentesk, onsolidair, paars, oude politiek, doorgeslagen) en dat alles gelardeerd met gevoelens van morele superioriteit met de daarbij onvermijdelijke gevoelens van miskenning. Het maakt het stuk er niet sterker op temeer daar Halsema –door haar behoefte aan bashen- niet wars is van een “begging the question”-redenatie: is te bewijzen dat babyboomers verbitterd zijn dan zal ze aankomen met iets van “verbitterde oude babyboomers zijn verbitterd”. Ik heb daarom maar eens gelet op de formulering en de logica.
Ik doe hieronder verslag van mijn bevindingen. De tekst wordt daarbij gevolgd. Het wordt geen vrolijk makende opsomming. Men is gewaarschuwd. Voor wie ooit twijfelde aan zijn verstandelijke vermogens bij het lezen van geschriften of het aanhoren van Femke Halsema wordt -bij wijze van therapie- lezing van harte aanbevolen.
- “Daarmee vergeef ik je ook gemakkelijk het enkele wankele moment.”
Goed lopende zin, maar helaas onzin. In de voorgaande alinea wordt helemaal niets vergeven, dus “ik vergeef je ook ..” heeft geen betekenis. “Waarmee” wordt vergeven? De voorgaande alinea geeft geen uitsluitsel. Ook onzin dus, ze bedoelt waarschijnlijk te zeggen: “Daarom vergeef ik je gemakkelijk het enkele wankele moment.” “Wankele moment” is geen nederlands. Er zou moeten staan: “moment van wankelmoedigheid”.
- “Tegenover het schrikbeeld van een derde kabinet Balkenende is een progressieve regering toch het enige realistische en wenselijke alternatief?”
Grammaticaal klopt dit m.i. niet; Er moet iets staan tegenover “schrikbeeld”, bijv. “wenkend perspectief” (van een progressieve regering).
- “Ik verzet me ook tegen cynisme want ik ken je als recht door zee.”
Verzet Bos zich ook tegen cynisme of verzet Halsema zich nog tegen andere zaken? Waarschijnlijk hoort “ook” hier helemaal niet te staan.
- “Of wat dacht je van dit creatieve voorbeeld: ….”
Creativiteit schrijf je toe aan een subject, niet aan een voorbeeld.
- “.. ,kan ik niet anders interpreteren dan een schichtige correctie op ….”
Alleen een subject kan schichtig reageren. Dergelijk onzorgvuldig woordgebruik irriteert, houdt het ontvangen en verwerken van het gebodene op.
- “Schijnbaar wil je alle kaarten op de borst houden of, helaas, de weg geheel openhouden naar CDA en VVD.”
“Schijnbaar”. Hoe zit het dan werkelijk (de oppositie van schijn)? Waarschijnlijk is bedoeld “blijkbaar”. En moet het niet zijn: “kaarten tegen de borst houden”? Maar afgezien hiervan: hoe kun je nu van een ander constateren dat die deur open of dicht wil houden? Je constateert toch het één of het ander?
- “…wil ik je een algemeen democratisch argument aan de hand doen. Wat denk je dat ‘de mensen in het land’ van je verwachten over de machtsvraag?”
Ze wil Bos een argument aan de hand doen, maar in plaats daarvan wordt een vraag gesteld.
- “Velen van hen zullen het regentesk vinden, dat je als enige politieke leider niet thuis geeft over de gewenste politieke koers van het land.”
Het argument dat Bos zou moeten overtuigen van zijn regenteskheid is dat hij de ENIGE is. Lijkt mij een flauwekul redenering, een eis tot kudde-denken.
rkh, 6 okt. 2005
Ik doe hieronder verslag van mijn bevindingen. De tekst wordt daarbij gevolgd. Het wordt geen vrolijk makende opsomming. Men is gewaarschuwd. Voor wie ooit twijfelde aan zijn verstandelijke vermogens bij het lezen van geschriften of het aanhoren van Femke Halsema wordt -bij wijze van therapie- lezing van harte aanbevolen.
- “Daarmee vergeef ik je ook gemakkelijk het enkele wankele moment.”
Goed lopende zin, maar helaas onzin. In de voorgaande alinea wordt helemaal niets vergeven, dus “ik vergeef je ook ..” heeft geen betekenis. “Waarmee” wordt vergeven? De voorgaande alinea geeft geen uitsluitsel. Ook onzin dus, ze bedoelt waarschijnlijk te zeggen: “Daarom vergeef ik je gemakkelijk het enkele wankele moment.” “Wankele moment” is geen nederlands. Er zou moeten staan: “moment van wankelmoedigheid”.
- “Tegenover het schrikbeeld van een derde kabinet Balkenende is een progressieve regering toch het enige realistische en wenselijke alternatief?”
Grammaticaal klopt dit m.i. niet; Er moet iets staan tegenover “schrikbeeld”, bijv. “wenkend perspectief” (van een progressieve regering).
- “Ik verzet me ook tegen cynisme want ik ken je als recht door zee.”
Verzet Bos zich ook tegen cynisme of verzet Halsema zich nog tegen andere zaken? Waarschijnlijk hoort “ook” hier helemaal niet te staan.
- “Of wat dacht je van dit creatieve voorbeeld: ….”
Creativiteit schrijf je toe aan een subject, niet aan een voorbeeld.
- “.. ,kan ik niet anders interpreteren dan een schichtige correctie op ….”
Alleen een subject kan schichtig reageren. Dergelijk onzorgvuldig woordgebruik irriteert, houdt het ontvangen en verwerken van het gebodene op.
- “Schijnbaar wil je alle kaarten op de borst houden of, helaas, de weg geheel openhouden naar CDA en VVD.”
“Schijnbaar”. Hoe zit het dan werkelijk (de oppositie van schijn)? Waarschijnlijk is bedoeld “blijkbaar”. En moet het niet zijn: “kaarten tegen de borst houden”? Maar afgezien hiervan: hoe kun je nu van een ander constateren dat die deur open of dicht wil houden? Je constateert toch het één of het ander?
- “…wil ik je een algemeen democratisch argument aan de hand doen. Wat denk je dat ‘de mensen in het land’ van je verwachten over de machtsvraag?”
Ze wil Bos een argument aan de hand doen, maar in plaats daarvan wordt een vraag gesteld.
- “Velen van hen zullen het regentesk vinden, dat je als enige politieke leider niet thuis geeft over de gewenste politieke koers van het land.”
Het argument dat Bos zou moeten overtuigen van zijn regenteskheid is dat hij de ENIGE is. Lijkt mij een flauwekul redenering, een eis tot kudde-denken.
rkh, 6 okt. 2005
dinsdag, september 27, 2005
Integriteit en Femke Halsema
In het VARA-programma “Kopspijkers” feliciteerde Jack Spijkerman toentertijd Femke Halsema met de geboorte van haar twin: “Femke, gefeliciteerd!”. Dat Sharon Dijksma -kamerlid van de PVDA- terzelfdertijd een kind het licht deed zien, was geen aanleiding om ook Sharon te feliciteren. Het had de gênante vertoning nog wat kunnen relativeren.
Op de Site “Linkse Lente” staat Femke Halsema in een dubbelster-constructie met jawel, de “oude verbitterde babyboomer” Jack S. In het interview afgedrukt in het Volkskrant-Magazine van 10-09-2005 somt ze een aantal ondersteuners van het “Linkse Lente-gedachtegoed “ op (Geert Mak, Harry de Winter etc.), maar de naam “Jack Spijkerman” zoekt men tevergeefs.
Op zoek naar nieuwe aanhang treedt Halsema op in het VARA-programma van Paul de Leeuw (“En misschien ook wel omdat ik aanhankelijkheid wilde kweken, en ze zelfs afhankelijk van me wilde maken. Ik creëerde familiale banden …..”). Ook in dit optreden laat ze wat namen vallen van “souteneurs”, maar de naam “Jack Spijkerman” hoort men niet.
Arme Jack, de haan kraait nog steeds.
p.s.: In het magazine wordt Jos de Beus een “oude verbitterde babyboomer” genoemd. Ik neem aan bij gebrek aan argumenten.
Op de Site “Linkse Lente” staat Femke Halsema in een dubbelster-constructie met jawel, de “oude verbitterde babyboomer” Jack S. In het interview afgedrukt in het Volkskrant-Magazine van 10-09-2005 somt ze een aantal ondersteuners van het “Linkse Lente-gedachtegoed “ op (Geert Mak, Harry de Winter etc.), maar de naam “Jack Spijkerman” zoekt men tevergeefs.
Op zoek naar nieuwe aanhang treedt Halsema op in het VARA-programma van Paul de Leeuw (“En misschien ook wel omdat ik aanhankelijkheid wilde kweken, en ze zelfs afhankelijk van me wilde maken. Ik creëerde familiale banden …..”). Ook in dit optreden laat ze wat namen vallen van “souteneurs”, maar de naam “Jack Spijkerman” hoort men niet.
Arme Jack, de haan kraait nog steeds.
p.s.: In het magazine wordt Jos de Beus een “oude verbitterde babyboomer” genoemd. Ik neem aan bij gebrek aan argumenten.
vrijdag, augustus 26, 2005
[de] Weg met CHELLO en UPC
Sinds oktober 2004 heb ik een mailbox bij CHELLO en ga ik met UPC als provider internet op. Het genoegen is zeker niet aan mijn kant. Ik schat dat er toch wel gemiddeld 4 keer per maand een probleem is, dat ook nog eens zeker niet binnen een uur is opgelost. Kortom, voor de zakelijk gebruiker is deze combinatie geen optie.
Op dinsdagsochtend 9 augustus was het weer eens onmogelijk contact met de buitenwereld te leggen. In de avond had ik meer succes, maar de BBC-website bijv. en Sites in Ierland bleken niet bereikbaar. Australië en USA waren wel bereikbaar. Dat maakte mij nieuwsgierig naar wat nu eigenlijk het probleem van CHELLO/UPC is en hoe zij met klanten omgaan.
Volgens mij hadden ze een DNS-probleem (domain name system, dat systeem weet deze keer echter geen ipnummer [iets van 224.345.1.3, uniek in de wereld] te geven bij bijv. het symbolische adres www.bbc.co.uk). Ik heb mijn bevinding dinsdagavond de helpdesk van CHELLO gemaild. Je krijgt dan automatisch een bericht van ontvangst (zonder call-nummer overigens).
Woensdagochtend weet ik vrijwel zeker dat het een DNS-probleem is. De foutmelding bij het “pingen” is namelijk nogal ongebruikelijk. Ook de secundaire (reserve) DNS werkt niet. Ik stuur die ochtend nogmaals een bericht over mijn bevinding.
Het blijft boeien. Maar hoe kom ik aan ipnr’s van sites in Engeland of Ierland, want die kan ik nu juist niet opvragen? Ik heb ergens nog een mailtje van een registratie bij de Spectator. En zo krijg met directe adressering http://194.70.234.12 een website te zien, maar die ik niet te zien krijg bij symbolische adressering www.widearea.co.uk. Vervolgens kom ik (eindelijk) op het idee om de DNS van een instelling in de buurt (probeer eens dns..nl) als uitgangspunt te nemen. En zie daar, zondag kan ik weer werken zoals ik wil en zoals het moet.
Op zondag14/8 10:30 -dat is dus 5 dagen later!- krijg ik bericht terug: “Wij kunnen u mededelen dat u last had van een tijdelijke storing. Deze is inmiddels verholpen. Indien u nog steeds niet op de pagina kunt komen mag u de volgende dns servers handmatig instellen: 212.142.28.66 212.142.28.67 Meer informatie kunt u vinden op de statuspagina van de website van chello.”
Als ik die aangegeven dns-servers handmatig heb ingesteld, loopt de zaak. Maar de aardigheid van een DHCP-server (kent mijn pc bij het inloggen tijdelijk een ipnr., dns’en en gateway toe) is, dat ik iets dergelijks juist niet zelf hoef in te stellen.
De eenvoudige gebruiker kon dus dinsdag een aantal uren niet internetten en vijf dagen sites in Engeland en Ierland niet bereiken. Die eenvoudige gebruiker had wel zelf contact met de helpdesk moeten opnemen.
Op maandag 15/8 9 uur -vreemd, dat is dus ook weer 5 dagen later- ontvang ik een reactie op mijn tweede melding : “Wij kunnen u mededelen dat u last heeft van een tijdelijke storing. Deze is helaas nog niet verholpen. Onze excuses voor het ongemak. Heeft u nog vragen, dan kunt u voor meer informatie terecht op http://www.upc.nl.”
Let op: In bericht van zondag is het probleem opgelost en op maandag is het probleem helaas nog niet opgelost. We zijn inmiddels 6 dagen verder.
Ongelooflijk maar waar: op dinsdag 16 augustus 9:21 valt de primaire DNS 212.142.28.66 uit, de DNS die ze mij hadden doorgegeven. De secundaire dns (/67) vangt het wel op, maar doet zijn werk niet goed.
Op die dinsdag stuur ik om 10.00 het volgende bericht:
1. De DHCP-server geeft nog steeds de DNS-ipnr’s: 62.179.104.200/196.
2. De DNS’en 62.179.104.200/196 geven geen antwoord op vragen naar CO.UK en .IE.
Dat is sinds vorige week dus nog steeds niet goed.
3. Vandaag ligt de primaire DNS 212.142.28.66 er uit (statisch).
De secundaire DNS (67) geeft geen conversie voor in elk geval:
mail.chello.nl
http://frontpage.fok.nl/nieuws
http://www.adformatie.nl/nieuws
(via een andere DNS doen ze het goed).
U heeft een DHCP-probleem en een zeer stevig DNS-probleem.
Om 16.00 is de mailserver –dat is 6.5 uur later!- via de door hen opgegeven dns-servers nog steeds niet te bereiken. In elk geval kan de volgende ochtend weer gemaild worden en in de loop van die woensdag komt ook de oude primaire DNS (212.142.28.66) weer in de lucht.
Op vrijdag 19 augustus is de situatie van vóór 9 augustus terug en kunnen ook sites in Engeland en Ierland weer bereikt worden.
Op woensdag 17 augustus 15:12 –dat is 30 uur na mijn derde posting- komt het bericht:
“U geeft aan dat wij een DHCP en een DNS probleem hebben. Wij zijn van dit probleem op de hoogte. Er zal zsm naar een gepaste oplossing gezocht worden. Heeft u nog vragen, dan kunt u voor meer informatie terecht op http://www.upc.nl.”
Ik schrijf nu 26 augustus. Denkt u dat ze mij over de uiteindelijke oplossing gemaild hebben?
Op een CHELLO-pagina kan per regio de netwerkstatus worden bekeken. Er zijn grote problemen geweest. Denkt u dat daarvan op die pagina melding is gemaakt of dat mensen spontaan op de hoogte zijn gebracht van problemen, eventueel achteraf?
Concluderend: ze informeren de gebruiker niet, de terugkoppeling is laat en onvolledig, de technische knowhow van het personeel is ver onder de maat.
rkh, 26 augustus 2005
Op dinsdagsochtend 9 augustus was het weer eens onmogelijk contact met de buitenwereld te leggen. In de avond had ik meer succes, maar de BBC-website bijv. en Sites in Ierland bleken niet bereikbaar. Australië en USA waren wel bereikbaar. Dat maakte mij nieuwsgierig naar wat nu eigenlijk het probleem van CHELLO/UPC is en hoe zij met klanten omgaan.
Volgens mij hadden ze een DNS-probleem (domain name system, dat systeem weet deze keer echter geen ipnummer [iets van 224.345.1.3, uniek in de wereld] te geven bij bijv. het symbolische adres www.bbc.co.uk). Ik heb mijn bevinding dinsdagavond de helpdesk van CHELLO gemaild. Je krijgt dan automatisch een bericht van ontvangst (zonder call-nummer overigens).
Woensdagochtend weet ik vrijwel zeker dat het een DNS-probleem is. De foutmelding bij het “pingen” is namelijk nogal ongebruikelijk. Ook de secundaire (reserve) DNS werkt niet. Ik stuur die ochtend nogmaals een bericht over mijn bevinding.
Het blijft boeien. Maar hoe kom ik aan ipnr’s van sites in Engeland of Ierland, want die kan ik nu juist niet opvragen? Ik heb ergens nog een mailtje van een registratie bij de Spectator. En zo krijg met directe adressering http://194.70.234.12 een website te zien, maar die ik niet te zien krijg bij symbolische adressering www.widearea.co.uk. Vervolgens kom ik (eindelijk) op het idee om de DNS van een instelling in de buurt (probeer eens dns.
Op zondag14/8 10:30 -dat is dus 5 dagen later!- krijg ik bericht terug: “Wij kunnen u mededelen dat u last had van een tijdelijke storing. Deze is inmiddels verholpen. Indien u nog steeds niet op de pagina kunt komen mag u de volgende dns servers handmatig instellen: 212.142.28.66 212.142.28.67 Meer informatie kunt u vinden op de statuspagina van de website van chello.”
Als ik die aangegeven dns-servers handmatig heb ingesteld, loopt de zaak. Maar de aardigheid van een DHCP-server (kent mijn pc bij het inloggen tijdelijk een ipnr., dns’en en gateway toe) is, dat ik iets dergelijks juist niet zelf hoef in te stellen.
De eenvoudige gebruiker kon dus dinsdag een aantal uren niet internetten en vijf dagen sites in Engeland en Ierland niet bereiken. Die eenvoudige gebruiker had wel zelf contact met de helpdesk moeten opnemen.
Op maandag 15/8 9 uur -vreemd, dat is dus ook weer 5 dagen later- ontvang ik een reactie op mijn tweede melding : “Wij kunnen u mededelen dat u last heeft van een tijdelijke storing. Deze is helaas nog niet verholpen. Onze excuses voor het ongemak. Heeft u nog vragen, dan kunt u voor meer informatie terecht op http://www.upc.nl.”
Let op: In bericht van zondag is het probleem opgelost en op maandag is het probleem helaas nog niet opgelost. We zijn inmiddels 6 dagen verder.
Ongelooflijk maar waar: op dinsdag 16 augustus 9:21 valt de primaire DNS 212.142.28.66 uit, de DNS die ze mij hadden doorgegeven. De secundaire dns (/67) vangt het wel op, maar doet zijn werk niet goed.
Op die dinsdag stuur ik om 10.00 het volgende bericht:
1. De DHCP-server geeft nog steeds de DNS-ipnr’s: 62.179.104.200/196.
2. De DNS’en 62.179.104.200/196 geven geen antwoord op vragen naar CO.UK en .IE.
Dat is sinds vorige week dus nog steeds niet goed.
3. Vandaag ligt de primaire DNS 212.142.28.66 er uit (statisch).
De secundaire DNS (67) geeft geen conversie voor in elk geval:
mail.chello.nl
http://frontpage.fok.nl/nieuws
http://www.adformatie.nl/nieuws
(via een andere DNS doen ze het goed).
U heeft een DHCP-probleem en een zeer stevig DNS-probleem.
Om 16.00 is de mailserver –dat is 6.5 uur later!- via de door hen opgegeven dns-servers nog steeds niet te bereiken. In elk geval kan de volgende ochtend weer gemaild worden en in de loop van die woensdag komt ook de oude primaire DNS (212.142.28.66) weer in de lucht.
Op vrijdag 19 augustus is de situatie van vóór 9 augustus terug en kunnen ook sites in Engeland en Ierland weer bereikt worden.
Op woensdag 17 augustus 15:12 –dat is 30 uur na mijn derde posting- komt het bericht:
“U geeft aan dat wij een DHCP en een DNS probleem hebben. Wij zijn van dit probleem op de hoogte. Er zal zsm naar een gepaste oplossing gezocht worden. Heeft u nog vragen, dan kunt u voor meer informatie terecht op http://www.upc.nl.”
Ik schrijf nu 26 augustus. Denkt u dat ze mij over de uiteindelijke oplossing gemaild hebben?
Op een CHELLO-pagina kan per regio de netwerkstatus worden bekeken. Er zijn grote problemen geweest. Denkt u dat daarvan op die pagina melding is gemaakt of dat mensen spontaan op de hoogte zijn gebracht van problemen, eventueel achteraf?
Concluderend: ze informeren de gebruiker niet, de terugkoppeling is laat en onvolledig, de technische knowhow van het personeel is ver onder de maat.
rkh, 26 augustus 2005
dinsdag, augustus 23, 2005
De ondubbelzinnigheid van Anja Meulenbelt
Op haar website wil Anja Meulenbelt voor eens en voor al vastgelegd hebben dat de Moslim-gemeenschappen (meervoud, kennelijk is de éne gemeenschap de andere niet meer) ondubbelzinnig de moord op Theo van Gogh hebben veroordeeld. “Een van de mantra’s die we (sic, rkh) zo vaak horen van de moslimbashers, is dat er nooit een ondubbelzinnige veroordeling is geweest vanuit de moslimgemeenschappen op de moord op Theo van Gogh. Nou vind ik het een volstrekt ongepaste reflex om bij alles wat een moslim heeft gedaan van alle moslims te eisen dat ze zich meteen gaan excuseren. Ik heb ook mijn excuses niet aangeboden voor de moord op Fortuyn, toen de kogel ‘van links’ kwam. “ Vervolgens drukt ze de inderdaad haast niet mis te verstane veroordeling af.
Het is in de eerste plaats natuurlijk wel onzin om -zoals Meulenbelt doet- “ondubbelzinnig veroordelen” gelijk te stellen aan “excuseren”. Als ingezetene van Nederland heb je de verantwoordelijkheid om bij te dragen aan goede verhoudingen. En sommigen kunnen door afkomst of positie die verantwoordelijkheid meer tot gelding brengen. Dat heeft dus allemaal niets met schuld te maken. “Niet schuldig, wel verantwoordelijk”, zoals Paul Scheffer zegt.
Ten tweede is een vraag wie nu eigenlijk die “moslimbashers” zijn die de mantra bezigen dat er nooit een ondubbelzinnige veroordeling zou zijn geweest van de moord op Van Gogh. Er blijven -wat mij betreft- tegenwoordig te veel zaken onbenoemd, maar die wel waarheid claimen. Precies het punt dat Meulenbelt zelf aankaart: er wordt maar wat beweerd en voor waar aangenomen. Misschien is in deze kwestie ook niet de vraag of een veroordeling is uitgesproken, maar of het gesprokene waarachtig is.
Ten derde zijn -aansluitend bij het laatste- aantekeningen te maken bij de “ondubbelzinnigheid” van de veroordeling. Kennelijk heeft Meulenbelt de tv-documentaire gemist waarin Zweden van turks-koerdische komaf vóór de camera mooie, pedagogisch verantwoorde woorden spreken, maar na aflloop -voor de verborgen camera- geheel andere dingen zeggen? Wat de vraag oproept -hoe pijnlijk ook- of de nieuwe medeburger uit een geheel andere cultuur wel op zijn woord te geloven is. En kennelijk heeft ze afgelopen zondag niet de BBC-uitzending gezien over de reacties van britse Islam-organisaties op “London under Attack”? Ook in deze uitzending weer het met twee monden spreken: en public de goede woorden spreken maar in het “privé-domein” de haat tegen “het Westen” prediken. Je vraagt je af hoe deze mensen zich moreel en intellectueel staande weten te houden in de beide werelden. Waarschijnlijk met een “Een leugentje om bestwil”(in een perfide, decadente omgeving met vooral joden en kruisvaarders is dat niet zo erg) en door de “westerse” toehoorder op het verkeerde been zetten. Dat voorkomt in elk geval cognitieve dissonantie. Indien nodig op verzoek alle Islam-terreur veroordelen, maar onderwijl vinden dat er in het onderhavige geen sprake is van terreur. Of zoals de geestelijke die de onschuldige slachtoffers betreurde, maar in eigen kring verklaarde dat de getroffenen –mohammedaan of niet- sowieso schuldig zijn door hun bijdrage aan het in stand houden van de britse maatschappij. En kennelijk is Meulenbelt vergeten hoeveel vrolijkheid de dood van Van Gogh heeft gebracht bij met name islamitische jongeren? Allemaal begrijpelijk en verklaarbaar, maar je kunt alleen zo niet samenleven. In ieder geval knaagt deze vrolijkheid aan de representativiteit van de vertegenwoordigers van de muzelmens.
Nee, die geclaimde “ondubbelzinnigheid” aan de kant van de Islammisten en islammofielen is tamelijk ambivalent. Maar Meulenbelt zelf kun je in elk geval geen dubbelzinnigheid verwijten, wel naïviteit tegen beter weten in.
p.s.: Een reactie van gelijke strekking heb ik Meulenbelt toegezonden.
Ik kreeg even later het volgende antwoord: “Ik word langzamerhand een beetje moe van die steeds maar herhaalde beweringen over de jongeren die zo vrolijk zouden zijn geweest bij de dood van Theo van Gogh. Het blijven maar dezelfde verdachtmakingen, je schiet daar werkelijk niets mee op. Dus sorry, ik plaats dat niet. Daar zitten andere websites al vol mee en alles praat elkaar maar na.”
Ik heb hierop gereageerd met: “tamelijk treurig dat feiten ideologisch en voor de schone schijn worden weggepoetst. En waarom die belediging van ‘elkaar napraten’?”
Het commentaar van een dankbare Charles wordt wèl goed bevonden:
“Anja, je legt steeds weer zeer effectief bloot dat het niet om een feitelijke debat over integratie gaat, zoals de “moslimbashers” beweren, maar om een hetze tegen mensen van een andere oorsprong en vooral een andere huidkleur. Ga vooral zo mee door, uiteindelijk kunnen feiten niet genegeerd worden. Al zal je wel soms grote aantallen haat-emails krijgen van mensen die beweren dat ze “fel tegen racisme zijn, maar…”, dat “de anderen eigenlijk de racisten zijn”, “discriminatie in Nederland niet bestaat”, en zo maar door, en veel erger… .”
Het is me wat met Meulenbelt en haar incestieuze kring van sycofanten; van vleiers, napraters, geestelijk labielen en beroeps-subsidietrekkers. Echt vrolijk word je er niet van, maar de site behoeft aandacht.
r.k.h, 23-08-2005
Het is in de eerste plaats natuurlijk wel onzin om -zoals Meulenbelt doet- “ondubbelzinnig veroordelen” gelijk te stellen aan “excuseren”. Als ingezetene van Nederland heb je de verantwoordelijkheid om bij te dragen aan goede verhoudingen. En sommigen kunnen door afkomst of positie die verantwoordelijkheid meer tot gelding brengen. Dat heeft dus allemaal niets met schuld te maken. “Niet schuldig, wel verantwoordelijk”, zoals Paul Scheffer zegt.
Ten tweede is een vraag wie nu eigenlijk die “moslimbashers” zijn die de mantra bezigen dat er nooit een ondubbelzinnige veroordeling zou zijn geweest van de moord op Van Gogh. Er blijven -wat mij betreft- tegenwoordig te veel zaken onbenoemd, maar die wel waarheid claimen. Precies het punt dat Meulenbelt zelf aankaart: er wordt maar wat beweerd en voor waar aangenomen. Misschien is in deze kwestie ook niet de vraag of een veroordeling is uitgesproken, maar of het gesprokene waarachtig is.
Ten derde zijn -aansluitend bij het laatste- aantekeningen te maken bij de “ondubbelzinnigheid” van de veroordeling. Kennelijk heeft Meulenbelt de tv-documentaire gemist waarin Zweden van turks-koerdische komaf vóór de camera mooie, pedagogisch verantwoorde woorden spreken, maar na aflloop -voor de verborgen camera- geheel andere dingen zeggen? Wat de vraag oproept -hoe pijnlijk ook- of de nieuwe medeburger uit een geheel andere cultuur wel op zijn woord te geloven is. En kennelijk heeft ze afgelopen zondag niet de BBC-uitzending gezien over de reacties van britse Islam-organisaties op “London under Attack”? Ook in deze uitzending weer het met twee monden spreken: en public de goede woorden spreken maar in het “privé-domein” de haat tegen “het Westen” prediken. Je vraagt je af hoe deze mensen zich moreel en intellectueel staande weten te houden in de beide werelden. Waarschijnlijk met een “Een leugentje om bestwil”(in een perfide, decadente omgeving met vooral joden en kruisvaarders is dat niet zo erg) en door de “westerse” toehoorder op het verkeerde been zetten. Dat voorkomt in elk geval cognitieve dissonantie. Indien nodig op verzoek alle Islam-terreur veroordelen, maar onderwijl vinden dat er in het onderhavige geen sprake is van terreur. Of zoals de geestelijke die de onschuldige slachtoffers betreurde, maar in eigen kring verklaarde dat de getroffenen –mohammedaan of niet- sowieso schuldig zijn door hun bijdrage aan het in stand houden van de britse maatschappij. En kennelijk is Meulenbelt vergeten hoeveel vrolijkheid de dood van Van Gogh heeft gebracht bij met name islamitische jongeren? Allemaal begrijpelijk en verklaarbaar, maar je kunt alleen zo niet samenleven. In ieder geval knaagt deze vrolijkheid aan de representativiteit van de vertegenwoordigers van de muzelmens.
Nee, die geclaimde “ondubbelzinnigheid” aan de kant van de Islammisten en islammofielen is tamelijk ambivalent. Maar Meulenbelt zelf kun je in elk geval geen dubbelzinnigheid verwijten, wel naïviteit tegen beter weten in.
p.s.: Een reactie van gelijke strekking heb ik Meulenbelt toegezonden.
Ik kreeg even later het volgende antwoord: “Ik word langzamerhand een beetje moe van die steeds maar herhaalde beweringen over de jongeren die zo vrolijk zouden zijn geweest bij de dood van Theo van Gogh. Het blijven maar dezelfde verdachtmakingen, je schiet daar werkelijk niets mee op. Dus sorry, ik plaats dat niet. Daar zitten andere websites al vol mee en alles praat elkaar maar na.”
Ik heb hierop gereageerd met: “tamelijk treurig dat feiten ideologisch en voor de schone schijn worden weggepoetst. En waarom die belediging van ‘elkaar napraten’?”
Het commentaar van een dankbare Charles wordt wèl goed bevonden:
“Anja, je legt steeds weer zeer effectief bloot dat het niet om een feitelijke debat over integratie gaat, zoals de “moslimbashers” beweren, maar om een hetze tegen mensen van een andere oorsprong en vooral een andere huidkleur. Ga vooral zo mee door, uiteindelijk kunnen feiten niet genegeerd worden. Al zal je wel soms grote aantallen haat-emails krijgen van mensen die beweren dat ze “fel tegen racisme zijn, maar…”, dat “de anderen eigenlijk de racisten zijn”, “discriminatie in Nederland niet bestaat”, en zo maar door, en veel erger… .”
Het is me wat met Meulenbelt en haar incestieuze kring van sycofanten; van vleiers, napraters, geestelijk labielen en beroeps-subsidietrekkers. Echt vrolijk word je er niet van, maar de site behoeft aandacht.
r.k.h, 23-08-2005
zondag, juli 31, 2005
Gansjes-gedrag: Connie Palmen.
De eerste zomergast van Connie Palmen was Cees Nooteboom. Deze gast had zich terdege voorbereid en wilde duidelijk de regisseur zijn van z’n eigen VPRO-avond (24-05-05). Hij vond daarbij Palmen op zijn weg die soms ook wel iets wilde zeggen. Nooteboom meende dat Bacon in een getoond fragment “toeter” was. Palmen kakelde dat Bacon een dronkaard is, dat dat niet erg is en dat dronkaards best leuke mensen zijn. Uit ergernis hield Noteboom zich enkele ogenblikken stil; het was zijn programma en dat mocht niet verstoord worden.
Palmen had zich –volgens de vooraankondiging- een gesprek gedacht, maar kon kennelijk zelf daarin geen partner zijn. Ze was gewoon niet in staat zinvolle vragen te stellen. De vragen die ze wel stelde of de opmerkingen die ze plaatste, waren vaak overbodig, niet terzake of ronduit storend en vaak door hun klefheid gênant. Ik geef hiervan drie voorbeelden. Overigens was naar mijn inschatting een goed gesprek met de “geboren” causeur Nooteboom zeer wel mogelijk, mits in elk geval de tijdsdruk wordt weerstaan.
Nooteboom betreurt de teloorgang van kloosterschool en gymnasium. Gespreksonderwerp zou dus kunnen zijn de (linkse) Politiek en het Bildungs-ideaal. Maar Palmen doet hier niets mee, denkt een toevoeging te kunnen maken door te verwijzen naar de leegloop van kloosters en voort gaat het weer … op weg naar een volgend onderwerp.
In een filmje over vrijheidstrijders ziet Palmen in de één een idealist (Che Guevara) en in de ander een opportunist. Maar, voegt ze er veelbetekenend aan toe, het is wel een opportunist die goed kan dansen, zoals jij, Cees, ook goed kunt dansen. Wat moet Nooteboom en de kijker met deze onzin?
Nooteboom vindt het prachtig dat de gedichten van de vrouwenliefhebber Slauerhof door de Portugese Cristina Branco als fado worden gezongen. Palmen’s reactie: Wie weet Cees wat er allemaal nog met jouw werk gebeurt. Men zou hier nog iets van humor in kunnen zien, maar laten we blij zijn dat het hierbij bleef en dat het niet was van “Cees, jij kan toch ook zo mooi zingen!”.
rkh, 30-07-2005
Palmen had zich –volgens de vooraankondiging- een gesprek gedacht, maar kon kennelijk zelf daarin geen partner zijn. Ze was gewoon niet in staat zinvolle vragen te stellen. De vragen die ze wel stelde of de opmerkingen die ze plaatste, waren vaak overbodig, niet terzake of ronduit storend en vaak door hun klefheid gênant. Ik geef hiervan drie voorbeelden. Overigens was naar mijn inschatting een goed gesprek met de “geboren” causeur Nooteboom zeer wel mogelijk, mits in elk geval de tijdsdruk wordt weerstaan.
Nooteboom betreurt de teloorgang van kloosterschool en gymnasium. Gespreksonderwerp zou dus kunnen zijn de (linkse) Politiek en het Bildungs-ideaal. Maar Palmen doet hier niets mee, denkt een toevoeging te kunnen maken door te verwijzen naar de leegloop van kloosters en voort gaat het weer … op weg naar een volgend onderwerp.
In een filmje over vrijheidstrijders ziet Palmen in de één een idealist (Che Guevara) en in de ander een opportunist. Maar, voegt ze er veelbetekenend aan toe, het is wel een opportunist die goed kan dansen, zoals jij, Cees, ook goed kunt dansen. Wat moet Nooteboom en de kijker met deze onzin?
Nooteboom vindt het prachtig dat de gedichten van de vrouwenliefhebber Slauerhof door de Portugese Cristina Branco als fado worden gezongen. Palmen’s reactie: Wie weet Cees wat er allemaal nog met jouw werk gebeurt. Men zou hier nog iets van humor in kunnen zien, maar laten we blij zijn dat het hierbij bleef en dat het niet was van “Cees, jij kan toch ook zo mooi zingen!”.
rkh, 30-07-2005
zaterdag, juli 09, 2005
Filip Dewinter in “Follow the leader”
In het kader van een experiment heeft jaren geleden Hans Wiegel (VVD) eens een betoog gehouden voor een groep studenten en hield Ed van Thijn (PvdA) -die was het geloof ik- precies hetzelfde betoog voor een groep van gelijke samenstelling. Het zal niet verbazen dat Wiegel “verloor” en dat was dus niet op argumenten!
In eenzelfde onfortuinlijke situatie zat Filip Dewinter van het Vlaams Belang –voorheen Vlaams Blok-, toen die op 5 juli 2005 optrad in het EO-programma “Follow the Leader”: hij kon werkelijk geen goed doen. Lof voor de EO -alhoewel je natuurlijk nooit de precieze motieven zult weten- en lof voor de presentator die Dewinter in elk geval fatsoenlijk liet uitspreken. Een panel van acht personen sprak aan het eind unaniem als zijn mening uit dat Dewinter moreel niet deugt. Hij zou een salon-racist zijn. Hij zou zijn minderwaardigheidscomplex projecteren op anderen. Een roomblank panel-lid wenste zelfs Surinamer te zijn, zo diep was zijn schaamte voor het blanke ras aanwezig in de persoon van Dewinter. De minachting was van de gezichten van de panel-leden af te lezen en je zag als kijker -met dank aan de cameraman- de leden elkaar in hun morele goedheid bevestigen. Lof ook voor Dewinter die helder verwoorde en zijn kalmte en fatsoen wist te bewaren. Dit jury-oordeel staat echter in schril contrast met het oordeel dat spreekt uit het merendeel van de vele berichten achtergelaten op de Website van de EO en stelt dan ook de representativiteit, het oordeelsvermogen en de mentale elasticiteit van het panel ter discussie. Zo schrijft Lammert Popma: “Wat [een] schijnvertoning. Ik heb respect voor de wijze waarop de heer de Winter rustig bleef en op basis van (overigens valide) argumenten bleef antwoorden. Dit mag geen journalistiek heten. Ook het panel was geen doorsnede van de Nederlandse samenleving. Ik vond het één grote, nare en “evangelisch/socialistisch” gekleurde vertoning.” en S.Videler: “Wat een lage duidelijk vooringenomenheid, zowel van de zijde van de E.O. als het z.g. panel. Nimmer zal ik meer de E.O. steunen.”. Maar daar stelt Blonde Schone tegenover: “Nee, Dewinter werd fijn afgemaakt en hoe hij ook probeerde zich in slachtofferrolletje te wentelen, het lukte niet (omdat hij nu eenmaal het vrije woord kreeg en de interviewer enkel vragen stelde).” en Lena: “prachtig interview. die nazi had het woord helemaal alleen en werd enkel vragen gesteld. Dat hij zwaar onderuit ging met blank europa, zijn nazisymboliek , haatpropaganda jegens andere rassen en religies was dan ook te verwachten.”
De stelling kan niet anders zijn dan dat Nederland (en België) tot op het bot is verdeeld, dat zie je ook steeds weer bij het “bashen” van minister Verdonk, waarbij de EO zich overigens niet onbetuigd laat. De media en de min of meer officiële opiniemakers keren zich daarbij vrijwel unaniem tegen Verdonk, maar een groot deel van het volk draagt haar op handen …. en een deel dus absoluut niet. De diepe verdeeldheid van geesten dreigt de “samenleving” te ontwrichten en stuurloos te maken. Er is nog een lange weg te gaan voor een nieuw evenwicht is bereikt, gesteld al dat dit zal lukken. De media zouden het tot hun taak moeten rekenen bij te dragen aan het elkaar verstaan.
Interessant zou zijn geweest wanneer presentator Tijs van den Brink aan Dewinter vragen (indien gewenst in de vorm van dilemma’s) had voorgelegd als: “Zou u criminele antilliaanse jongeren terugsturen naar de Antillen?”, “Bent u van mening dat wetten zonodig moeten worden aangepast om te voorkomen dat vreemdelingen van onze bijv. medische voorzieningen gebruik maken?”, “Bent u van mening dat iemand pas na jaren van inburgering en onder voorwaarden recht heeft op de voorzieningen die Nederland heeft te bieden?”, “Vindt u dat huisvestingsbeleid zonodig ook spreiding inhoudt?”. Na een korte stilte zou dan gezegd moeten worden dat op deze vragen door resp. Guusje ter Horst (PvdA), Wouter Bos (PvdA, 2x) en Jan Marijnissen (SP) met “ja” is geantwoord. De klem was er dan misschien af geweest en was het de presentator en panelleden duidelijk geworden dat Dewinter zinnige en ons al vertrouwde dingen kan zeggen.
Nee, begrijpen van de ander en zichzelf was kennelijk niet het doel van de presentator: “Is het geen discriminatie om een (politiek) vluchteling uit Eritrea niet meteen alle rechten te geven? Creëer je zo geen twee soorten burgers?”. Panelleden (waarschijnlijk inclusief de presentator) kwamen niet toe aan het inzicht in de vooronderstellingen en vooroordelen over zichzelf en de wereld; die denken nog steeds te willen dat alle vluchtelingen onverwijld en onvoorwaardelijk worden toegelaten en uit de vleespotten mee-eten, die denken dat de westerse waarden niet in het geding zijn of verdedigd moeten worden, die denken een samen-leving te kunnen stichten met mensen die ten diepste de westerse mens en westerse maatschappij verachten, die denken dat de omvangrijke immigratiestroom geen gevolg heeft voor de cohesie en onderlinge solidariteit etc.
Een reactie op de Website was: “Vonden jullie het ook een leuk programma? Groetjes, Tijs.” Met een presentator als Tijs van den Brink is de EO -gezien zijn woordgebruik- het calvinisme wel voorbij.
rkh, 9 juli 2005
In eenzelfde onfortuinlijke situatie zat Filip Dewinter van het Vlaams Belang –voorheen Vlaams Blok-, toen die op 5 juli 2005 optrad in het EO-programma “Follow the Leader”: hij kon werkelijk geen goed doen. Lof voor de EO -alhoewel je natuurlijk nooit de precieze motieven zult weten- en lof voor de presentator die Dewinter in elk geval fatsoenlijk liet uitspreken. Een panel van acht personen sprak aan het eind unaniem als zijn mening uit dat Dewinter moreel niet deugt. Hij zou een salon-racist zijn. Hij zou zijn minderwaardigheidscomplex projecteren op anderen. Een roomblank panel-lid wenste zelfs Surinamer te zijn, zo diep was zijn schaamte voor het blanke ras aanwezig in de persoon van Dewinter. De minachting was van de gezichten van de panel-leden af te lezen en je zag als kijker -met dank aan de cameraman- de leden elkaar in hun morele goedheid bevestigen. Lof ook voor Dewinter die helder verwoorde en zijn kalmte en fatsoen wist te bewaren. Dit jury-oordeel staat echter in schril contrast met het oordeel dat spreekt uit het merendeel van de vele berichten achtergelaten op de Website van de EO en stelt dan ook de representativiteit, het oordeelsvermogen en de mentale elasticiteit van het panel ter discussie. Zo schrijft Lammert Popma: “Wat [een] schijnvertoning. Ik heb respect voor de wijze waarop de heer de Winter rustig bleef en op basis van (overigens valide) argumenten bleef antwoorden. Dit mag geen journalistiek heten. Ook het panel was geen doorsnede van de Nederlandse samenleving. Ik vond het één grote, nare en “evangelisch/socialistisch” gekleurde vertoning.” en S.Videler: “Wat een lage duidelijk vooringenomenheid, zowel van de zijde van de E.O. als het z.g. panel. Nimmer zal ik meer de E.O. steunen.”. Maar daar stelt Blonde Schone tegenover: “Nee, Dewinter werd fijn afgemaakt en hoe hij ook probeerde zich in slachtofferrolletje te wentelen, het lukte niet (omdat hij nu eenmaal het vrije woord kreeg en de interviewer enkel vragen stelde).” en Lena: “prachtig interview. die nazi had het woord helemaal alleen en werd enkel vragen gesteld. Dat hij zwaar onderuit ging met blank europa, zijn nazisymboliek , haatpropaganda jegens andere rassen en religies was dan ook te verwachten.”
De stelling kan niet anders zijn dan dat Nederland (en België) tot op het bot is verdeeld, dat zie je ook steeds weer bij het “bashen” van minister Verdonk, waarbij de EO zich overigens niet onbetuigd laat. De media en de min of meer officiële opiniemakers keren zich daarbij vrijwel unaniem tegen Verdonk, maar een groot deel van het volk draagt haar op handen …. en een deel dus absoluut niet. De diepe verdeeldheid van geesten dreigt de “samenleving” te ontwrichten en stuurloos te maken. Er is nog een lange weg te gaan voor een nieuw evenwicht is bereikt, gesteld al dat dit zal lukken. De media zouden het tot hun taak moeten rekenen bij te dragen aan het elkaar verstaan.
Interessant zou zijn geweest wanneer presentator Tijs van den Brink aan Dewinter vragen (indien gewenst in de vorm van dilemma’s) had voorgelegd als: “Zou u criminele antilliaanse jongeren terugsturen naar de Antillen?”, “Bent u van mening dat wetten zonodig moeten worden aangepast om te voorkomen dat vreemdelingen van onze bijv. medische voorzieningen gebruik maken?”, “Bent u van mening dat iemand pas na jaren van inburgering en onder voorwaarden recht heeft op de voorzieningen die Nederland heeft te bieden?”, “Vindt u dat huisvestingsbeleid zonodig ook spreiding inhoudt?”. Na een korte stilte zou dan gezegd moeten worden dat op deze vragen door resp. Guusje ter Horst (PvdA), Wouter Bos (PvdA, 2x) en Jan Marijnissen (SP) met “ja” is geantwoord. De klem was er dan misschien af geweest en was het de presentator en panelleden duidelijk geworden dat Dewinter zinnige en ons al vertrouwde dingen kan zeggen.
Nee, begrijpen van de ander en zichzelf was kennelijk niet het doel van de presentator: “Is het geen discriminatie om een (politiek) vluchteling uit Eritrea niet meteen alle rechten te geven? Creëer je zo geen twee soorten burgers?”. Panelleden (waarschijnlijk inclusief de presentator) kwamen niet toe aan het inzicht in de vooronderstellingen en vooroordelen over zichzelf en de wereld; die denken nog steeds te willen dat alle vluchtelingen onverwijld en onvoorwaardelijk worden toegelaten en uit de vleespotten mee-eten, die denken dat de westerse waarden niet in het geding zijn of verdedigd moeten worden, die denken een samen-leving te kunnen stichten met mensen die ten diepste de westerse mens en westerse maatschappij verachten, die denken dat de omvangrijke immigratiestroom geen gevolg heeft voor de cohesie en onderlinge solidariteit etc.
Een reactie op de Website was: “Vonden jullie het ook een leuk programma? Groetjes, Tijs.” Met een presentator als Tijs van den Brink is de EO -gezien zijn woordgebruik- het calvinisme wel voorbij.
rkh, 9 juli 2005
Toevoeging:
De reactie van DeWinter op de uitzending (filipdewinter.be):
Voor de uitzending weigerden drie van de panelleden Dewinter zelf de hand teschudden. Opmerkelijk was dat na de uitzending het aanwezige studiopubliekDewinter ostentatief kwam feliciteren en zich openlijk distantieerden vanhet panel. De uitzending zelf werd verknipt en gemanipuleerd. Een discussietussen Dewinter en de gesluierde moslima werd niet uitgezonden, allepassages in het interview waar gesproken werd over Vlaamse onafhankelijkheidof de gespannen situatie tussen Vlaanderen en Wallonië werden achterwegegelaten (terwijl de panelleden hier wel op reageren), uitspraken van FilipDewinter over Pim Fortuyn werden eveneens handig weggeknipt... De bedoelingvan de uitzending was duidelijk: Filip Dewinter in een slecht daglichtplaatsen met vooringenomen vragen over nationaal-socialisme en racisme...
Voor de uitzending weigerden drie van de panelleden Dewinter zelf de hand teschudden. Opmerkelijk was dat na de uitzending het aanwezige studiopubliekDewinter ostentatief kwam feliciteren en zich openlijk distantieerden vanhet panel. De uitzending zelf werd verknipt en gemanipuleerd. Een discussietussen Dewinter en de gesluierde moslima werd niet uitgezonden, allepassages in het interview waar gesproken werd over Vlaamse onafhankelijkheidof de gespannen situatie tussen Vlaanderen en Wallonië werden achterwegegelaten (terwijl de panelleden hier wel op reageren), uitspraken van FilipDewinter over Pim Fortuyn werden eveneens handig weggeknipt... De bedoelingvan de uitzending was duidelijk: Filip Dewinter in een slecht daglichtplaatsen met vooringenomen vragen over nationaal-socialisme en racisme...
maandag, juni 13, 2005
Geert Mak & Ali B.
Er zijn nog steeds mensen die zich het gedachtegoed van Mak niet eigen hebben gemaakt. Dat bleek al bij het afbranden van een islamitische basisschool in de nasleep van de moord op Theo van Gogh. Udense jongeren waren er kennelijk niet van op de hoogte dat “voor veel jongeren de multi-etnische samenleving simpelweg een feit was”.
In een gesprek dat Paul Rosenmöller als IKON-programmamaker op 11 juni had met Ali B. verhaalt deze laatste wel over de woede van hem als 18-jarige, maar laat na dit te duiden als zijnde een gevolg van de voortdurende vernedering door het Westen. Ali was simpelweg kwaad op zichzelf; hij vond zichzelf toentertijd -en niet ten onrechte- een loser.
Ali B. zal dan toch wel –geheel volgens Mak’s evangelie zoals we dat aantreffen in “Gedoemd tot Kwetsbaarheid”- bij sollicitaties de racistische en discriminatoire kant van Nederland hebben gezien? Je hoorde er Ali niet over. Zijn mbo-opleiding heeft hij –het vooroordeel indachtig- niet afgemaakt, maar binnen de kortste keren had hij wel een baan. Men vond hem energiek en dus nam men hem aan.
rkh, 12 juni 2005
In een gesprek dat Paul Rosenmöller als IKON-programmamaker op 11 juni had met Ali B. verhaalt deze laatste wel over de woede van hem als 18-jarige, maar laat na dit te duiden als zijnde een gevolg van de voortdurende vernedering door het Westen. Ali was simpelweg kwaad op zichzelf; hij vond zichzelf toentertijd -en niet ten onrechte- een loser.
Ali B. zal dan toch wel –geheel volgens Mak’s evangelie zoals we dat aantreffen in “Gedoemd tot Kwetsbaarheid”- bij sollicitaties de racistische en discriminatoire kant van Nederland hebben gezien? Je hoorde er Ali niet over. Zijn mbo-opleiding heeft hij –het vooroordeel indachtig- niet afgemaakt, maar binnen de kortste keren had hij wel een baan. Men vond hem energiek en dus nam men hem aan.
rkh, 12 juni 2005
zondag, juni 12, 2005
Paul Rosenmöller liet Jantje Smit lopen
In de IKON-uitzending van 11 juni 2005 vroeg Paul Rosenmöller de 23-jarige rapper Ali B. naar zijn mening over “eerwraak”, “vrouwenonderdrukking”, “kapen van de Islam” en “de moord op Theo van Gogh”. Ali B. -Nederlander van Marokkaanse komaf- accepteerde de vragen niet: “Jantje Smit stel je die vragen ook niet!”. Rosenmöller meende dat –onder dezelfde omstandigheden- Jantje Smit de vragen weldegelijk ook voorgelegd zou krijgen. Met deze ongeloofwaardige move van de alom geroemde debater verdween het nog te scoren punt van tafel.
De idee achter de weigering van vragen is, dat iemand uit een bepaalde kring niet aangesproken mag worden op wat anderen uit diezelfde kring voor slechts doen. Dit hyper-individualistisch standpunt dat omarmd wordt door mensen als Anja Meulenbelt en Peter van Heemst, wordt eigenlijk ook aangehangen door de groenlinkser Rosenmöller, maar nu in de vorm van: als je één iemand aanspreekt op iets waarvan hij niet de oorzaak is, dan moet je alle mensen erop aanspreken. De geringe, publieke blijken van mede-lijden uit Marokkaanse kring direct na de moord op Theo van Gogh is wel verklaard vanuit deze denkhouding. Het is een weinig creatief en onvruchtbaar standpunt, dat geen oog heeft voor het menselijk tekort en uiteindelijk tot niets leidt.
Wanneer algemeen bekend zou zijn dat opmerkelijk veel Volendammers oude vrouwtjes beroven, meisjes in zwembaden lastig vallen en invaliden pesten, dan zou de Volendammer Jantje Smit daarop zeker worden aangesproken en daar last van hebben. Dit kan betreurd worden, maar het is de menselijk natuur (en evolutionair gezien zo gek nog niet). Men kan zijn morele gelijk vieren en in zijn morele verontwaardiging over dit menselijk tekort blijven steken. Maar men kan ook Jan als verantwoordelijke Nederlander aanspreken en hem vragen om gebruikmakend van zijn bijzondere band met de Volendammers, samen met anderen het tij te keren. Dat lijkt mij niet meer dan normaal.
En zo is het ook met Ali B. die mag op zijn verantwoordelijkheid als Nederlander aangesproken worden om zijn bijdrage aan de samenleving te leveren en te meer daar hij een bijzondere positie heeft in de Marokkaanse gemeenschap en de oplossing voor de vele problemen toch vooral uit de Marokkaanse gemeenschap zelf zal moeten komen. Iemand uit die kring zal toch het voortouw moeten nemen en voorlief moeten nemen dat Marokkanen hem voor NSB’er uitmaken. Dit had Rosenmöller willen (?) en moeten zeggen, maar hij verslikte zich nog in een hard stukje Politieke Correctheid, dat voor Jantje andere normen stelt dan voor Ali.
rkh, 12 juni 2005
De idee achter de weigering van vragen is, dat iemand uit een bepaalde kring niet aangesproken mag worden op wat anderen uit diezelfde kring voor slechts doen. Dit hyper-individualistisch standpunt dat omarmd wordt door mensen als Anja Meulenbelt en Peter van Heemst, wordt eigenlijk ook aangehangen door de groenlinkser Rosenmöller, maar nu in de vorm van: als je één iemand aanspreekt op iets waarvan hij niet de oorzaak is, dan moet je alle mensen erop aanspreken. De geringe, publieke blijken van mede-lijden uit Marokkaanse kring direct na de moord op Theo van Gogh is wel verklaard vanuit deze denkhouding. Het is een weinig creatief en onvruchtbaar standpunt, dat geen oog heeft voor het menselijk tekort en uiteindelijk tot niets leidt.
Wanneer algemeen bekend zou zijn dat opmerkelijk veel Volendammers oude vrouwtjes beroven, meisjes in zwembaden lastig vallen en invaliden pesten, dan zou de Volendammer Jantje Smit daarop zeker worden aangesproken en daar last van hebben. Dit kan betreurd worden, maar het is de menselijk natuur (en evolutionair gezien zo gek nog niet). Men kan zijn morele gelijk vieren en in zijn morele verontwaardiging over dit menselijk tekort blijven steken. Maar men kan ook Jan als verantwoordelijke Nederlander aanspreken en hem vragen om gebruikmakend van zijn bijzondere band met de Volendammers, samen met anderen het tij te keren. Dat lijkt mij niet meer dan normaal.
En zo is het ook met Ali B. die mag op zijn verantwoordelijkheid als Nederlander aangesproken worden om zijn bijdrage aan de samenleving te leveren en te meer daar hij een bijzondere positie heeft in de Marokkaanse gemeenschap en de oplossing voor de vele problemen toch vooral uit de Marokkaanse gemeenschap zelf zal moeten komen. Iemand uit die kring zal toch het voortouw moeten nemen en voorlief moeten nemen dat Marokkanen hem voor NSB’er uitmaken. Dit had Rosenmöller willen (?) en moeten zeggen, maar hij verslikte zich nog in een hard stukje Politieke Correctheid, dat voor Jantje andere normen stelt dan voor Ali.
rkh, 12 juni 2005
dinsdag, mei 24, 2005
ICT heeft het gedaan
De afhankelijkheid van ICT (Informatie- & CommunicatieTechnologie) blijkt alleen al hieruit dat we bij problemen met het computernetwerk uit ons normale doen raken. Bij ernstige problemen weten we letterlijk niet meer waar we het moeten zoeken en brengen dan de uren verder door in ledigheid. Iedereen kent de verhalen uit eigen ervaring dan wel van horen zeggen; een adresboek dat plotseling niet meer oproepbaar is, gegevens die verdwijnen, een systeem dat traag wordt of volledige uitvalt, hordes studenten die naar huis worden gestuurd. Een stevige kostenpost voor bijv. webwinkels en slecht voor bijv. scholen waar wordt gewerkt in een elektronische leeromgeving (met gedigitaliseerd onderwijsmateriaal en communicatie via de computer).
Voor de ICT-afdeling blijft het hollen om niet te vallen. Hardware en techniek ontwikkelen zich in rap tempo, er komt steeds nieuwe software op de markt en daarna uiteraard weer een sterk verbeterde versie van die software, er is de bedreiging van hackers en virussen en de daarbij behorende stroom van patches (reparatiesoftware). Mijn stelling is dat gebruikers van dit alles echter weinig hoeven te merken. Het zijn geen natuurrampen die gebeuren en die de gebruiker maar heeft te accepteren. De redenen voor het disfunctioneren moeten eerder bij ICT zelf worden gezocht.
Hierbij moet niet meteen gedacht worden aan tijd- of personeelgebrek. Wie in staat is een probleem als probleem te zien, een slimme oplossing te bedenken en deze goed te implementeren kan veel tijd winnen (zo kan een hengelaar fuiken gaan zetten, zodat voldoende tijd overblijft voor filosofie en de jacht). Het falen moet eerder gezocht worden in gebrek aan discipline en talent. Discipline in het monitoren van systemen, het bekijken van loggings, het op tijd aanbrengen van patches en het afmaken van waarmee is begonnen. Bij talent moet gedacht worden aan: een analyse kunnen maken, creatief zijn, een paar stappen vooruit kunnen denken, samenhang zien en kunnen zien dat iets een probleem is of gaat worden. Veel organisaties hebben gekozen voor “image blowing” (“kopiëren” van de C-schijf van één pc naar alle andere pc’s) als methode om pc’s van software te voorzien. Probleem daarbij is onder andere dat de pc’s qua hardware weinig mogen verschillen van de pc die als basis dient. Kortom, na een half jaar (zo niet meteen) zijn de gevolgen van die fundamenteel verkeerde keuze al merkbaar en wordt een nieuw image gemaakt voor de volgende serie pc’s met waarschijnlijk, ongelukkigerwijs ook nog iets andere software-instellingen. Gevolg: veel werk voor het applicatiebeheer en geen uniformiteit qua instellingen, wat de helpdesk weer extra belast. Talent voorziet dit.
Discipline is nog wel aan te leren en af te dwingen. Maar voor talent geldt toch eigenlijk wel: men heeft het of men heeft het niet. Bepaalde kunstjes zijn te leren, kennis is nog aardig op te krikken en met trial & error lijkt men ver te kunnen komen. Voor een zo dynamische en complexe omgeving als de wereld van ICT is, met vaak unieke problemen (hoewel deze zich op vele plaatsen tegelijkertijd voordoen) volstaat dit uiteindelijk niet. Is talent in huis dan kan men zich slechts gelukkig prijzen en hem of haar de ruimte geven.
Ook macht is een punt. Er moet uiteraard macht zijn om van de ICT-medewerkers gedaan te krijgen wat gedaan moet worden. Maar ook moet er macht/gezag zijn om de druk vanuit de rest van de organisatie te kunnen weerstaan. De één weet waar pc’s het goedkoopst zijn, de ander wat de beste internet-browser is. Toen Windows95 op de markt kwam, was de druk vanuit de organisatie groot om dat ook maar meteen aan te bieden. De onderwijs-instellingen die dat deden, hebben het geweten: pornografische achtergronden, vreemde software, vreemde screensavers, halfwerkende of totaal niet werkende apparaten. Maar de ellende was te voorzien!
Schort het aan macht, worden routine-klussen verwaarloosd en/of is het ontwerp niet goed doordacht of slecht geïmplementeerd dan gaan de problemen zich stapelen, ook doordat problemen nieuwe problemen genereren. De crisis openbaart zich voor de buitenstaander in meer incidenten/problemen, oplopende wachttijden, ad hoc oplossingen met de onnodige kinderziektes, uitlopen van projecten, spanningen binnen de ICT-afdeling en tussen deze afdeling en de rest van de organisatie, (snelle) toepassing van de nieuwste technieken, toename kosten. Kortom, het interimmanagement wacht.
September 2004, 18/11
Voor de ICT-afdeling blijft het hollen om niet te vallen. Hardware en techniek ontwikkelen zich in rap tempo, er komt steeds nieuwe software op de markt en daarna uiteraard weer een sterk verbeterde versie van die software, er is de bedreiging van hackers en virussen en de daarbij behorende stroom van patches (reparatiesoftware). Mijn stelling is dat gebruikers van dit alles echter weinig hoeven te merken. Het zijn geen natuurrampen die gebeuren en die de gebruiker maar heeft te accepteren. De redenen voor het disfunctioneren moeten eerder bij ICT zelf worden gezocht.
Hierbij moet niet meteen gedacht worden aan tijd- of personeelgebrek. Wie in staat is een probleem als probleem te zien, een slimme oplossing te bedenken en deze goed te implementeren kan veel tijd winnen (zo kan een hengelaar fuiken gaan zetten, zodat voldoende tijd overblijft voor filosofie en de jacht). Het falen moet eerder gezocht worden in gebrek aan discipline en talent. Discipline in het monitoren van systemen, het bekijken van loggings, het op tijd aanbrengen van patches en het afmaken van waarmee is begonnen. Bij talent moet gedacht worden aan: een analyse kunnen maken, creatief zijn, een paar stappen vooruit kunnen denken, samenhang zien en kunnen zien dat iets een probleem is of gaat worden. Veel organisaties hebben gekozen voor “image blowing” (“kopiëren” van de C-schijf van één pc naar alle andere pc’s) als methode om pc’s van software te voorzien. Probleem daarbij is onder andere dat de pc’s qua hardware weinig mogen verschillen van de pc die als basis dient. Kortom, na een half jaar (zo niet meteen) zijn de gevolgen van die fundamenteel verkeerde keuze al merkbaar en wordt een nieuw image gemaakt voor de volgende serie pc’s met waarschijnlijk, ongelukkigerwijs ook nog iets andere software-instellingen. Gevolg: veel werk voor het applicatiebeheer en geen uniformiteit qua instellingen, wat de helpdesk weer extra belast. Talent voorziet dit.
Discipline is nog wel aan te leren en af te dwingen. Maar voor talent geldt toch eigenlijk wel: men heeft het of men heeft het niet. Bepaalde kunstjes zijn te leren, kennis is nog aardig op te krikken en met trial & error lijkt men ver te kunnen komen. Voor een zo dynamische en complexe omgeving als de wereld van ICT is, met vaak unieke problemen (hoewel deze zich op vele plaatsen tegelijkertijd voordoen) volstaat dit uiteindelijk niet. Is talent in huis dan kan men zich slechts gelukkig prijzen en hem of haar de ruimte geven.
Ook macht is een punt. Er moet uiteraard macht zijn om van de ICT-medewerkers gedaan te krijgen wat gedaan moet worden. Maar ook moet er macht/gezag zijn om de druk vanuit de rest van de organisatie te kunnen weerstaan. De één weet waar pc’s het goedkoopst zijn, de ander wat de beste internet-browser is. Toen Windows95 op de markt kwam, was de druk vanuit de organisatie groot om dat ook maar meteen aan te bieden. De onderwijs-instellingen die dat deden, hebben het geweten: pornografische achtergronden, vreemde software, vreemde screensavers, halfwerkende of totaal niet werkende apparaten. Maar de ellende was te voorzien!
Schort het aan macht, worden routine-klussen verwaarloosd en/of is het ontwerp niet goed doordacht of slecht geïmplementeerd dan gaan de problemen zich stapelen, ook doordat problemen nieuwe problemen genereren. De crisis openbaart zich voor de buitenstaander in meer incidenten/problemen, oplopende wachttijden, ad hoc oplossingen met de onnodige kinderziektes, uitlopen van projecten, spanningen binnen de ICT-afdeling en tussen deze afdeling en de rest van de organisatie, (snelle) toepassing van de nieuwste technieken, toename kosten. Kortom, het interimmanagement wacht.
September 2004, 18/11
maandag, mei 16, 2005
Geert Mak: Gedoemd tot kwetsbaarheid
Samenvatting
r.k.h, 2 april 2005
Rechtse politici en publieke media creëren angstgevoelens om zo hun snode plan door te kunnen voeren: van Nederland een culturele vesting maken met racisme en discriminatie als basiswaarden.
Wat mis is, wordt door zgn. deskundigen uitvergroot en als algemeen geldend voor moslims gepresenteerd. Goebbels maakt in Der Ewige Jude duidelijk dat elke jood een rat is en zo suggereert AHA in submission dat elke moslim-man in naam van de koran zijn vrouw(en) slaat.
Vóór WOII werd de taal doelbewust vervuild en zo vindt ook nu vervuiling plaats: Men spreekt van “rituele moord”, “oorlog”, “moslimterrorisme”. Er lijkt wel een godsdienstoorlog te woeden.
De rechtstaat en de grondrechten (bijv. plicht tot volgen cursus nederlands voor iemand die ned. paspoort heeft) worden aangetast met uiteindelijk de moord op alle moslims. Moslims van nu zijn de joden van vroeger. Een Deens dagblad meende dat er nu al sprake was van een Kristallnacht.
Gelukkig zijn er wel tegenkrachten, heeft een serviër Mak verzekerd.
We moeten echter wel goed begrijpen dat publieke media de strijd moeten aanbinden met de commerciëlen en dat macht van de rechtse politici (de autochtone mannen rondom AHA) aan het afkalven is. Vandaar dus.
Die rechtse krachten zijn vrij dom: die weten niet dat de verlichting in Nederland niet tot volle bloei is gekomen, dat inperken van grondrechten zich niet verdraagt met het verlichtingsdenken, dat LeitKultur uit de romantiek en niet uit de verlichting komt. Verder hebben ze niet begrepen dat pacificatie onderdeel van de Nederlands Geschiedenis is. Dat is de kracht van Nederland. Denk aan de soepele integratie van de molukkers.
Er zijn gelukkig ook andere autochtonen, die eten alweer boerenkool met de allochtoon. En eigenlijk is voor jongeren de multiculturele samenleving gewoon een feit. Ouderen stemmen wel eens verkeerd, maar dat is uit een angst voor een armoedeval (fear for fall). Het volk is dus wel goed.
Er is wel een probleem, maar dat wordt door slechts 0.04% van de moslims veroorzaakt. De moord heeft een bovennationale achtergrond. Hun toenemende woede, vernedering en ontworteling moeten we begrijpen. De islammisten hebben een afkeer van de arrogantie en het hedonisme van het Westen. Trouwens Islammisten hebben ook wel iets zuivers, ze zijn niet zo plat als de westerse mens.
En Van Gogh was zelf ook niet zo’n lekkere jongen.
Deze samenvatting maakt commentaar overbodig.
Pagina-verwijzingen ontbreken, omdat ik van een digitale versie gebruik heb gemaakt.
r.k.h, 2 april 2005
Rechtse politici en publieke media creëren angstgevoelens om zo hun snode plan door te kunnen voeren: van Nederland een culturele vesting maken met racisme en discriminatie als basiswaarden.
Wat mis is, wordt door zgn. deskundigen uitvergroot en als algemeen geldend voor moslims gepresenteerd. Goebbels maakt in Der Ewige Jude duidelijk dat elke jood een rat is en zo suggereert AHA in submission dat elke moslim-man in naam van de koran zijn vrouw(en) slaat.
Vóór WOII werd de taal doelbewust vervuild en zo vindt ook nu vervuiling plaats: Men spreekt van “rituele moord”, “oorlog”, “moslimterrorisme”. Er lijkt wel een godsdienstoorlog te woeden.
De rechtstaat en de grondrechten (bijv. plicht tot volgen cursus nederlands voor iemand die ned. paspoort heeft) worden aangetast met uiteindelijk de moord op alle moslims. Moslims van nu zijn de joden van vroeger. Een Deens dagblad meende dat er nu al sprake was van een Kristallnacht.
Gelukkig zijn er wel tegenkrachten, heeft een serviër Mak verzekerd.
We moeten echter wel goed begrijpen dat publieke media de strijd moeten aanbinden met de commerciëlen en dat macht van de rechtse politici (de autochtone mannen rondom AHA) aan het afkalven is. Vandaar dus.
Die rechtse krachten zijn vrij dom: die weten niet dat de verlichting in Nederland niet tot volle bloei is gekomen, dat inperken van grondrechten zich niet verdraagt met het verlichtingsdenken, dat LeitKultur uit de romantiek en niet uit de verlichting komt. Verder hebben ze niet begrepen dat pacificatie onderdeel van de Nederlands Geschiedenis is. Dat is de kracht van Nederland. Denk aan de soepele integratie van de molukkers.
Er zijn gelukkig ook andere autochtonen, die eten alweer boerenkool met de allochtoon. En eigenlijk is voor jongeren de multiculturele samenleving gewoon een feit. Ouderen stemmen wel eens verkeerd, maar dat is uit een angst voor een armoedeval (fear for fall). Het volk is dus wel goed.
Er is wel een probleem, maar dat wordt door slechts 0.04% van de moslims veroorzaakt. De moord heeft een bovennationale achtergrond. Hun toenemende woede, vernedering en ontworteling moeten we begrijpen. De islammisten hebben een afkeer van de arrogantie en het hedonisme van het Westen. Trouwens Islammisten hebben ook wel iets zuivers, ze zijn niet zo plat als de westerse mens.
En Van Gogh was zelf ook niet zo’n lekkere jongen.
Deze samenvatting maakt commentaar overbodig.
Pagina-verwijzingen ontbreken, omdat ik van een digitale versie gebruik heb gemaakt.
zaterdag, mei 14, 2005
Onzichtbare ouders
Margalith Kleijwegt: Onzichtbare ouders. De buurt van Mohammed B. (2005)
Samenvatting en commentaar
Op verschillende scholen is de Holocaust noodgedwongen als onderwerp van het rooster verdwenen. Eind 2003 volgt Kleijwegt voor VN op een zwarte VMBO-school in Amsterdam-West (Calvijn-college) een aantal lessen geschiedenis waarin de jodenvervolging nog wel ter sprake komt. Er blijkt veel onwetendheid (zo wordt gedacht dat de joden achter 9/11 zitten) en antisemitisme (“joden moeten we doden” wordt tijdens de les geneuriëd) te zijn. De afkeer tegen het Westen lijkt groter te worden. Waar komt die onverholen haat en pesthekel aan blanke Nederlanders (198) vandaan en wat is de rol van ouders daarbij? Wat denken eigenlijk die ouders? Kleijwegt volgt de klas (2de/3de) , een zgn. struktuurklas (die rust, orde en regelmaat moet brengen voor de allervervelendsten), spreekt met docenten en legt huisbezoeken af. Het is de tijd waarin Van Wieren en Van Gogh worden vermoord en waarin in Uden een school afbrandt.
In korte verhalen vertelt Kleijwegt haar wederwaardigheden. Er staan geen diepgaande gesprekken in dit boek. Er wordt geen analyse of quantificatie gegeven en er wordt geen kader geschetst. Het werk van coaches (personeel van ABN-AMRO) wordt genoemd, maar verder niet uitgewerkt. Politici en andere beleidsmakers krijgen bewust geen stem in het boek en het is ook geen afrekening met “gogen” en “logen”. Het waarom van de haat tegen het Westen en Nederland en de toename daarvan blijft onduidelijk evenals de rol van de ouders daarin.
Haar aanbeveling is minder bureaucratie en rapporten en in plaats daarvan méér integrale hulpverlening (leerplichtambtenaar, maatschappelijk werk etc.) in en vanuit de school, ook richting ouders inclusief huisbezoek. Op basis van de inderdaad beperkte verkenning durft zij kennelijk niet méér te zeggen. “Krachten bundelen en de problemen praktisch aanpakken” (206). In de aanbeveling schuilt kritiek: “wij” hebben het laten gebeuren. Andersom kritiseert ze de indolentie bij allochtone ouders met name bij moeders.
Maar hoe eigenlijk om te gaan met volstrekt onwillige ouders, zoals die ouders (203) waarvan het kind de dodenherdenking verstoorde? Korten op uitkeringen? Wat moet er met al die vaak analfabete import-bruiden en –bruidegommen? Wat met geïmporteerden die gaan scheiden? Hoe moet de maatschappij omgaan met hoofddoek, sluier, niqaab? Hoe om te gaan met onhandelbare kinderen? Toch internaten? Wat doet de Moskee aan opvang en wat zou ze kunnen/moeten doen (denk aan huiswerkklassen)? Wat is het effect geweest van de veel geprezen “marokkaanse” vaders (wordt niet in het boek genoemd)? Moet er een gedwongen spreiding plaatsvinden, zodat er geen getto’s komen? Komt het gedrag voort uit sociaal-economische achterstand of is het cultuur of islam? Of is dit een nonsens-discussie? Hoe zit het met uitsluiting en discriminatie? In het boek wordt gewezen op de zeer lage opleiding die niet wordt gewaardeerd, het gebrek aan discipline en aan zich verongelijkt voelen. In een interview zegt Kleijwegt dat wat betreft disco en stageplekken wel degelijk wordt gediscrimineeerd.
Merkwaardig overigens dat er geen observaties m.b.t. ontluikende sexualiteit in staan. Bij de presentatie was er commotie: veel van de aanwezigen herkenden zich niet in het boek of beter gezegd (want ze konden het nog niet hebben gelezen): in de stelling dat de ouders onzichtbaar zijn. Er was zelfs een spandoek met “zichtbare ouders”. Is dit weer niet tekenend? Eigenlijk wordt meteen het probleem ontkend.
Maar het boek is toch zeer de moeite waard. Eigenlijk weet je het allemaal wel, maar het staat nu toch mooi zwart op wit.
Wat uit het boek naar voren komt is een geïsoleerde gemeenschap (Arabische enclave) waar Kleijwegt maar 19 van de 23 ouders en dan nog soms met grote moeite weet te bezoeken. Af en toe wordt ze ronduit vijandig bejegend. De nieuwkomers doen i.h.a. weinig moeite om de rest van Nederland binnen te halen. Men kijkt naar Arabische zenders (“de grootste vijand is de jood”). Eén marokkaans gezin (de man is liftmonteur en werkt dus) kijkt ook naar NOVA en naar het journaal. Zij zijn wel geschokt door de gebeurtenissen in Nederland. Anderen lijken (!) niet mee te krijgen wat er allemaal rondom hen gebeurt. Mohammed B. is een individueel geval en daarmee is de kous af.
De meeste vrouwen kunnen niet of ternauwernood Nederlands spreken. Een mevrouw die hier al 26 jaar woont kent geen woord Nederlands (141). Er wordt snel opgegeven en men lijkt i.h.a. niet echt gemotiveerd om Nederlands te leren. “Mensen die Turkije bezoeken, leren toch ook geen Turks?”(85). Arabisch leren schijnt men nuttiger te vinden. Bij Stadscentrum wordt gedacht aan het centrum van een wijk. Het is tekenend dat ieder van de onderzochte groep een huis heeft in het land van oorsprong.
Het is ook een gesloten gemeenschap die zich en daarmee de ellende reproduceert door voor huwelijkskandidaten (ook mannen) uit de familiekring in het land van herkomst te kiezen. Men is zeer tegen Verdonk die de import aan banden probeert te leggen.
Er is sociale druk om de hoofddoek te dragen (46) en om geen bier te drinken(34).
De opvoeding is een probleem. Enerzijds ontkent men het probleem. “Onze zoon liegt niet”, wordt zelfs tegen een (Marokkaanse/Nederlandse) leerplichtambtenaar gezegd. En anderzijds heft men de handen te hemel: “moeilijk, zeer moeilijk”. Maar men laat wel kinderen te laat komen en controleert niet of er pennen mee naar school worden genomen en of er gegeten is. En ouders komen ook zelf afspraken met de school niet na. Of liegen dat zoonlief ziek is. Belangstelling voor de school van hun kinderen hebben ze niet echt. Minder dan de helft van ouders bezoekt de verplichte ouderavond (mogelijk zo hoog vanwege de belangstelling van Kleijwegt).
De turken hebben internaten opgericht waar leerlingen de hele week zijn en naast huiswerk ook de huishouding doen. Ze gaan alleen in het weekend naar huis. De leraren zijn er sceptisch over: een kind hoort thuis.
De denkhouding is die van ontkennen en als dat niet lukt de fout bij anderen zoeken. De moeders die in de buurt van Mohammed B. wonen zien geen problemen en zien geen radicalisering onder de jeugd.
Is er geen stageplaats of wordt een kind van school gestuurd dan wordt gediscrimineerd.
Op een bijeenkomst na de dood van Van Gogh zegt een moskee-voorzitter tegen Cohen dat als Mohammed B. een baan had gehad dat dan de moord niet was gebeurd. Op diezelfde bijeenkomst wordt een opmerking dat er iets mankeert aan de opvoeding, weggehoond. De opmerking van Cohen dat vrouwen het huis uit moeten, wordt met gemor ontvangen (100).
r.k.h
Aanvulling 10 juni 2005
In de media is het boek goed ontvangen, maar dat is meer Kleijwegt haar verhaal laten vertellen.
Via google heb ik geprobeerd te ontdekken hoe het boek is gewaardeerd. Dit leverde zeer weinig op.
- half april was de schrijfster te gast bij de pvda-fractie.
- ze is bij een overleg van leerplichtambtenaren geweest
- in haar weblog 29 mei 2005 schrijft Anja Meulenbelt :
… Gemengde gevoelens. Aan de ene kant vind ik het prima dat er aandacht wordt gegeven aan een reëel probleem. ….. Aan de andere kant: het is wel een journalistiek product, een beschrijving van de buitenkant af, zo’n boek waarvan mensen zeggen wat erg, maar wat dan? Tja, daar moet wat aan worden gedaan. Ik erger me ook wel aan de journaliste die maar blijft beschrijven dat ze voor een dichte deur staat terwijl ze nog zo had gezegd dat ze op bezoek zou komen. Of over die smoezen dat vader of moeder ziek is. Ik had haar in vijf minuten uit kunnen leggen wat daar aan de hand was want het gaat hier in Gaza net zo. Daar vinden mensen het hondsbrutaal om tegen iemand die langs wil komen te zeggen: nee, dat willen we niet. … Eerlijk gezegd heb ik wel sympathie voor de mensen die haar niet binnen wilden laten, want waarom zou je? Zo’n juffrouw die bij je rond komt kijken en dan een boek gaat schrijven dat je je kinderen niet op kunt voeden? Het doet me erg denken aan de maatschappelijk werksters van heel vroeger die in ‘asocialenwijken’ aan kwamen bellen.
Alsof we niet in Nederland wonen!
In het nawoord schrijft Kleijwegt over een jongetje dat de dodenherdenking ernstig verstoorde. De ouders wilden geen enkel contact daarover. Zelfs kamerlid Arib werd niet binnengelaten. En Meulenbelt maar sympathie hebben! Het is ongelofelijk.
Samenvatting en commentaar
Op verschillende scholen is de Holocaust noodgedwongen als onderwerp van het rooster verdwenen. Eind 2003 volgt Kleijwegt voor VN op een zwarte VMBO-school in Amsterdam-West (Calvijn-college) een aantal lessen geschiedenis waarin de jodenvervolging nog wel ter sprake komt. Er blijkt veel onwetendheid (zo wordt gedacht dat de joden achter 9/11 zitten) en antisemitisme (“joden moeten we doden” wordt tijdens de les geneuriëd) te zijn. De afkeer tegen het Westen lijkt groter te worden. Waar komt die onverholen haat en pesthekel aan blanke Nederlanders (198) vandaan en wat is de rol van ouders daarbij? Wat denken eigenlijk die ouders? Kleijwegt volgt de klas (2de/3de) , een zgn. struktuurklas (die rust, orde en regelmaat moet brengen voor de allervervelendsten), spreekt met docenten en legt huisbezoeken af. Het is de tijd waarin Van Wieren en Van Gogh worden vermoord en waarin in Uden een school afbrandt.
In korte verhalen vertelt Kleijwegt haar wederwaardigheden. Er staan geen diepgaande gesprekken in dit boek. Er wordt geen analyse of quantificatie gegeven en er wordt geen kader geschetst. Het werk van coaches (personeel van ABN-AMRO) wordt genoemd, maar verder niet uitgewerkt. Politici en andere beleidsmakers krijgen bewust geen stem in het boek en het is ook geen afrekening met “gogen” en “logen”. Het waarom van de haat tegen het Westen en Nederland en de toename daarvan blijft onduidelijk evenals de rol van de ouders daarin.
Haar aanbeveling is minder bureaucratie en rapporten en in plaats daarvan méér integrale hulpverlening (leerplichtambtenaar, maatschappelijk werk etc.) in en vanuit de school, ook richting ouders inclusief huisbezoek. Op basis van de inderdaad beperkte verkenning durft zij kennelijk niet méér te zeggen. “Krachten bundelen en de problemen praktisch aanpakken” (206). In de aanbeveling schuilt kritiek: “wij” hebben het laten gebeuren. Andersom kritiseert ze de indolentie bij allochtone ouders met name bij moeders.
Maar hoe eigenlijk om te gaan met volstrekt onwillige ouders, zoals die ouders (203) waarvan het kind de dodenherdenking verstoorde? Korten op uitkeringen? Wat moet er met al die vaak analfabete import-bruiden en –bruidegommen? Wat met geïmporteerden die gaan scheiden? Hoe moet de maatschappij omgaan met hoofddoek, sluier, niqaab? Hoe om te gaan met onhandelbare kinderen? Toch internaten? Wat doet de Moskee aan opvang en wat zou ze kunnen/moeten doen (denk aan huiswerkklassen)? Wat is het effect geweest van de veel geprezen “marokkaanse” vaders (wordt niet in het boek genoemd)? Moet er een gedwongen spreiding plaatsvinden, zodat er geen getto’s komen? Komt het gedrag voort uit sociaal-economische achterstand of is het cultuur of islam? Of is dit een nonsens-discussie? Hoe zit het met uitsluiting en discriminatie? In het boek wordt gewezen op de zeer lage opleiding die niet wordt gewaardeerd, het gebrek aan discipline en aan zich verongelijkt voelen. In een interview zegt Kleijwegt dat wat betreft disco en stageplekken wel degelijk wordt gediscrimineeerd.
Merkwaardig overigens dat er geen observaties m.b.t. ontluikende sexualiteit in staan. Bij de presentatie was er commotie: veel van de aanwezigen herkenden zich niet in het boek of beter gezegd (want ze konden het nog niet hebben gelezen): in de stelling dat de ouders onzichtbaar zijn. Er was zelfs een spandoek met “zichtbare ouders”. Is dit weer niet tekenend? Eigenlijk wordt meteen het probleem ontkend.
Maar het boek is toch zeer de moeite waard. Eigenlijk weet je het allemaal wel, maar het staat nu toch mooi zwart op wit.
Wat uit het boek naar voren komt is een geïsoleerde gemeenschap (Arabische enclave) waar Kleijwegt maar 19 van de 23 ouders en dan nog soms met grote moeite weet te bezoeken. Af en toe wordt ze ronduit vijandig bejegend. De nieuwkomers doen i.h.a. weinig moeite om de rest van Nederland binnen te halen. Men kijkt naar Arabische zenders (“de grootste vijand is de jood”). Eén marokkaans gezin (de man is liftmonteur en werkt dus) kijkt ook naar NOVA en naar het journaal. Zij zijn wel geschokt door de gebeurtenissen in Nederland. Anderen lijken (!) niet mee te krijgen wat er allemaal rondom hen gebeurt. Mohammed B. is een individueel geval en daarmee is de kous af.
De meeste vrouwen kunnen niet of ternauwernood Nederlands spreken. Een mevrouw die hier al 26 jaar woont kent geen woord Nederlands (141). Er wordt snel opgegeven en men lijkt i.h.a. niet echt gemotiveerd om Nederlands te leren. “Mensen die Turkije bezoeken, leren toch ook geen Turks?”(85). Arabisch leren schijnt men nuttiger te vinden. Bij Stadscentrum wordt gedacht aan het centrum van een wijk. Het is tekenend dat ieder van de onderzochte groep een huis heeft in het land van oorsprong.
Het is ook een gesloten gemeenschap die zich en daarmee de ellende reproduceert door voor huwelijkskandidaten (ook mannen) uit de familiekring in het land van herkomst te kiezen. Men is zeer tegen Verdonk die de import aan banden probeert te leggen.
Er is sociale druk om de hoofddoek te dragen (46) en om geen bier te drinken(34).
De opvoeding is een probleem. Enerzijds ontkent men het probleem. “Onze zoon liegt niet”, wordt zelfs tegen een (Marokkaanse/Nederlandse) leerplichtambtenaar gezegd. En anderzijds heft men de handen te hemel: “moeilijk, zeer moeilijk”. Maar men laat wel kinderen te laat komen en controleert niet of er pennen mee naar school worden genomen en of er gegeten is. En ouders komen ook zelf afspraken met de school niet na. Of liegen dat zoonlief ziek is. Belangstelling voor de school van hun kinderen hebben ze niet echt. Minder dan de helft van ouders bezoekt de verplichte ouderavond (mogelijk zo hoog vanwege de belangstelling van Kleijwegt).
De turken hebben internaten opgericht waar leerlingen de hele week zijn en naast huiswerk ook de huishouding doen. Ze gaan alleen in het weekend naar huis. De leraren zijn er sceptisch over: een kind hoort thuis.
De denkhouding is die van ontkennen en als dat niet lukt de fout bij anderen zoeken. De moeders die in de buurt van Mohammed B. wonen zien geen problemen en zien geen radicalisering onder de jeugd.
Is er geen stageplaats of wordt een kind van school gestuurd dan wordt gediscrimineerd.
Op een bijeenkomst na de dood van Van Gogh zegt een moskee-voorzitter tegen Cohen dat als Mohammed B. een baan had gehad dat dan de moord niet was gebeurd. Op diezelfde bijeenkomst wordt een opmerking dat er iets mankeert aan de opvoeding, weggehoond. De opmerking van Cohen dat vrouwen het huis uit moeten, wordt met gemor ontvangen (100).
r.k.h
Aanvulling 10 juni 2005
In de media is het boek goed ontvangen, maar dat is meer Kleijwegt haar verhaal laten vertellen.
Via google heb ik geprobeerd te ontdekken hoe het boek is gewaardeerd. Dit leverde zeer weinig op.
- half april was de schrijfster te gast bij de pvda-fractie.
- ze is bij een overleg van leerplichtambtenaren geweest
- in haar weblog 29 mei 2005 schrijft Anja Meulenbelt :
… Gemengde gevoelens. Aan de ene kant vind ik het prima dat er aandacht wordt gegeven aan een reëel probleem. ….. Aan de andere kant: het is wel een journalistiek product, een beschrijving van de buitenkant af, zo’n boek waarvan mensen zeggen wat erg, maar wat dan? Tja, daar moet wat aan worden gedaan. Ik erger me ook wel aan de journaliste die maar blijft beschrijven dat ze voor een dichte deur staat terwijl ze nog zo had gezegd dat ze op bezoek zou komen. Of over die smoezen dat vader of moeder ziek is. Ik had haar in vijf minuten uit kunnen leggen wat daar aan de hand was want het gaat hier in Gaza net zo. Daar vinden mensen het hondsbrutaal om tegen iemand die langs wil komen te zeggen: nee, dat willen we niet. … Eerlijk gezegd heb ik wel sympathie voor de mensen die haar niet binnen wilden laten, want waarom zou je? Zo’n juffrouw die bij je rond komt kijken en dan een boek gaat schrijven dat je je kinderen niet op kunt voeden? Het doet me erg denken aan de maatschappelijk werksters van heel vroeger die in ‘asocialenwijken’ aan kwamen bellen.
Alsof we niet in Nederland wonen!
In het nawoord schrijft Kleijwegt over een jongetje dat de dodenherdenking ernstig verstoorde. De ouders wilden geen enkel contact daarover. Zelfs kamerlid Arib werd niet binnengelaten. En Meulenbelt maar sympathie hebben! Het is ongelofelijk.
vrijdag, mei 13, 2005
ROYAAL MISBAAR
De psychiatrie kent het syndroom van Münchhausen by Proxy: dat bijv. een moeder een kind in het geniep mishandelt om zich vervolgens als één en al zorgzaamheid te presenteren en als zodanig te laten fêteren. Daar moet ik onwillekeurig aan denken bij Marion Bloem. Op de vraag van de op dat moment weinig kritische Clairy Polak (NOVA, zondag) of ze met de actie “Een royaal gebaar” geen valse hoop geeft aan asielzoekers (en aan witte kleuters die voor hun klasgenootje aan het kleuren zijn), kan Bloem alleen een warrige riedel uitbrengen.
De actie heeft ook in de Volkskrant zeer veel aandacht gekregen. Het is een opgestoken middelvinger richting de politiek in het algemeen en minister Verdonk in het bijzonder. Alsof de multiculturele samenleving zo leuk is en alsof er weinig aan de hand is.
De actie past ook in een cultuur waar alles wat gokt en verliest, zielig wordt verklaard. Zie ook de bedrogen winstverdriedubbelaars van Dexia en de matennaaiende en contractbrekende Jack (=Cheque) Spijkerman. Zieligheid verkoopt en kent veel handelaren in wind; de mulders die wel de revenuen in de vorm van eer, zoen en schouderklop ontvangen, maar er verder weinig voor doen of voelen.
Op donderdag, 28/4 wordt door het ANP gemeld dat een rapporteur van de Raad van Europa zich positief uitlaat over Verdonk. Voor de Volkskrant is dit geen nieuws. Kennelijk past een positief bericht niet in de campagnejournalistiek.
n.b.: Dit bericht - 2 mei 2005 aangeboden- is door de Volkskrant niet geplaatst.
De actie heeft ook in de Volkskrant zeer veel aandacht gekregen. Het is een opgestoken middelvinger richting de politiek in het algemeen en minister Verdonk in het bijzonder. Alsof de multiculturele samenleving zo leuk is en alsof er weinig aan de hand is.
De actie past ook in een cultuur waar alles wat gokt en verliest, zielig wordt verklaard. Zie ook de bedrogen winstverdriedubbelaars van Dexia en de matennaaiende en contractbrekende Jack (=Cheque) Spijkerman. Zieligheid verkoopt en kent veel handelaren in wind; de mulders die wel de revenuen in de vorm van eer, zoen en schouderklop ontvangen, maar er verder weinig voor doen of voelen.
Op donderdag, 28/4 wordt door het ANP gemeld dat een rapporteur van de Raad van Europa zich positief uitlaat over Verdonk. Voor de Volkskrant is dit geen nieuws. Kennelijk past een positief bericht niet in de campagnejournalistiek.
n.b.: Dit bericht - 2 mei 2005 aangeboden- is door de Volkskrant niet geplaatst.
test1234554321
TEST TEST
Sinds 13 mei ben ik aan de gang. Maar het lukt nog steeds niet de zaak via Google op te vragen. Iemand een tip om een searchengine te triggeren?
http://www.nhl.nl
stukje
dit uit Trouw. Zie ook hier voo
hier
Sinds 13 mei ben ik aan de gang. Maar het lukt nog steeds niet de zaak via Google op te vragen. Iemand een tip om een searchengine te triggeren?
http://www.nhl.nl
stukje
dit uit Trouw. Zie ook hier voo
hier
Abonneren op:
Posts (Atom)
