Stop de dialoog

Waar een pacificerende dialoog pas echt op zijn plaats zou zijn, is die juist onmogelijk. Liefhebbers van de dialoog gaan uit van de naïeve gedachte, dat redelijke mensen uiteindelijk tot één waarheid komen. Het in juxtapositie staan van meningen, is voor hen een gruwel. Maar wat onverzoenlijk is, laat zich uit de aard van de zaak niet verzoenen. Je kunt het alleen met elkaar eens worden over fundamentele zaken, als je het al grondig met elkaar eens bent.

Deze roep om dialoog is enerzijds een retorisch wapen in het politieke steekspel. Wouter Bos zegt met Wilders te willen discussiëren. Dat is gratuit en populistisch. Hij wil natuurlijk ook helemaal geen discussie. Bos weet evengoed als ieder ander dat een discussie aan beider standpunt en dat van de resp. achterbannen niets zal veranderen. Voor Wilders is zo’n discussie alleen maar tijdverspilling. Bos mag dan blij constateren dat de PVV-leider dus bang is, maar die constatering zal alleen Bos’ eigen achterban overtuigen.

Het gedialoog is anderzijds een poging om de schone schijn hoog te houden, om maar niet hard te hoeven ingrijpen. De meeste voorstanders van de dialoog met moslims weten natuurlijk zelf ook wel dat gepraat niets helpt. Bestuurders kijken van nature bij problemen graag de andere kant op, maar onder druk moeten ze wel iets, dus worden dan mensen uitgenodigd voor een itfar-maaltijd (voor de gasten een sigaar uit eigen doos) of wordt zo iemand als Tariq Ramadan –die geen woord Rotterdams spreekt- uitgenodigd voor stadsgesprekken. Het zijn dure, zinloze initiatieven die alleen maar de problemen verdoezelen, bevestigen of verergeren.

Het vele praten over de noodzaak van dialoog bevestigt overigens wel impliciet, dat het voorheen lieflijke Nederland (in dertig jaar) tot een kruithuis (Brinkhorst) is verworden. “Staphorst” heeft de overheid nimmer genoopt op te roepen tot een brede maatschappelijke discussie over homohuwelijk, abortus etc. Dat komt, omdat Nederland van de kant van Bas van der Vlies en kompanen –anders dan van bepaalde, nieuwe Nederlanders- geen geweld of duurzame ontwrichting heeft te vrezen.

Maar bij ontstentenis van gesprekstermen (gedeelde waarden en normen) resteert voor het moment: acceptatie van verschillen, onverschilligheid, uitsluiting of fysiek geweld.

Wat de tijd doet, is een andere kwestie.

rkh, 19-05-2009

Plasterk en het vals Bewustzijn

In de redeneringen van Plasterk klinkt soms een ouderwets, maar onvervalst marxistisch geluid door.

Zo heeft de minister onlangs zijn standpunt omtrent locatie en vormgeving van het Nationaal Historisch Museum gewijzigd. De tweede kamer is ontstemd over deze draai. De minister zegt deze reactie te begrijpen, maar spreekt ook doodleuk de verwachting uit dat als de kamerleden meer kennis hebben, zij wel bij zullen draaien. De kamerleden hebben een “vals bewustzijn” en zullen noodwendig die éne waarheid gaan inzien en dat is natuurlijk de waarheid van Plasterk zelf. Het is de orthodox-marxistische idee dat sommige mensen leven in onwetendheid en dat kennis noodzakelijk tot één bepaald inzicht zal leiden.

Eerder al adviseerde Plasterk boze onderwijsbonden eerst nog maar een nachtje over een bepaald voorstel te slapen. Dat is uit de hoogte. Ook hier dus een verwijzing naar de staat van onwetendheid bij zijn opponenten en de verwachting dat uiteindelijk iedereen die éne waarheid zal zien.

De achterban van SGP en CU ziet Plasterk als Gods volk onderweg, dat in de marge nog wat sputtert tegen de gang van de geschiedenis. Maar uiteindelijk zal de nieuwe en echte Rouvoet homo zijn en uit handen van Plasterk de Jos Brink prijs mogen ontvangen voor het nodige masseerwerk.

Het is een verlichte manier van redeneren die de ander ten diepste niet serieus neemt. En zo kan minzaamheid tot arrogantie worden.

rkh, 18 mei 2009-05-18


p.s.: Ik kon even niet op “vals bewustzijn” komen. Gezocht op Marxisme + onderbewustzijn/onbewust. Niets gevonden, dus weinig aan google gehad.