Iedereen is van kleur

De woke mens kiest voor wit i.p.v. blank. Arie Elshout verklaart zich in zijn column van afgelopen maandag tegen en noemt vier argumenten. Ik voeg een vijfde argument toe. Woorden moeten discrimineren, in de zin van onderscheidend zijn. Kies je voor wit dan is spreken over “Mensen van kleur” zinledig geworden, omdat ook wit een kleur is en dus alle mensen –inclusief de zgn. witten- “Mensen van kleur” zijn. De conclusie moet zijn: “People of color” discrimineert niet en voegt dus niets toe aan het taalgereedschap.

 

rkh, 22-08-2022

 

  

Tutu als mediator

 Als het over vergeven gaat, zijn er -volgens Desmond Tutu- twee simpele waarheden (positief geformuleerd): 1)“Alles kan vergeven worden” en 2)“Iedereen verdient het vergeven te worden”.

Met alle respect voor de aartsbisschop, maar bij mij roepen deze apodictische uitspraken twee reacties op: 1) Wat een slap verhaal en 2) Of ik vergeef, dat bepaal ik zelf wel. Met name de laatste reactie, is misschien typisch Westers.

 

Stel je bent de moeder van een kind dat is doodgereden door iemand die met z’n dronken kop achter het stuur is gekropen. En dat na vele gesprekken –met de dader erbij- aan de moeder de morele oproep wordt gedaan de dader te vergeven. Het zal je maar gebeuren. Ik vind die oproep hier ongepast. Het is hybris.

 

Vergeven is voor Tutu het sluitstuk van elke mediatie of althans dat zou het moeten zijn. Waarom is vergeven belangrijk?

Het metafysische argument: “Onze menselijkheid is onderling verweven en elke scheur in het weefsel van onze verbondenheid moet gerepareerd worden opdat we allemaal heel worden. Deze onderlinge verbondenheid is de echte basis van wie we zijn.” Wat kapot gemaakt is, moet (volgens de Ubuntu-filosofie) hersteld worden.

De (eigen) Volksgezondheid is een tweede argument. Niet vergeven, betekent jezelf belasten met gevoelens van wraak -wat niet echt helpt- en de dader met schuldgevoelens laten zitten. Een kwestie dus van geestelijke hygiëne.

 

Wat verder –aldus Tutu- voor vergeven pleit, is dat aan de kant van de dader altijd wel verzachtende omstandigheden (bijv. alcoholische vader) zijn te vinden en omgekeerd bij het slachtoffer belastende feiten (bijv. zelf ook wel eens met alcohol op achter het stuur gezeten). In het eerste geval wordt empathie van het slachtoffer gevraagd en in het tweede geval consistentie (niet meten met twee maten). “De scheidslijn tussen degenen die kwaad hebben berokkend en degenen wie kwaad is aangedaan, is ook niet duidelijk te trekken.” En zo wordt de dader slachtoffer en het slachtoffer dader en hebben de Joden uiteindelijk de Holocaust aan zichzelf te danken.

 

rkh, 22-07-2022

Tutu zonder nieten

Als het over vergeven gaat, zijn er volgens bisschop Tutu twee simpele waarheden: ”Er is niets dat niet vergeven kan worden” en “Er is niemand die het niet verdient vergeven te worden” (Het boek van vergeving, Desmond & Mpho Tutu (stefankapitany.nl)). Dat is per waarheid 2X Niet: één keer expliciet en één keer impliciet (niets=niet iets, niemand=niet iemand). Een beetje communicatiedeskundige raadt zoiets af.

Dus is de vraag waarom Tutu dit doet en niet kiest voor een logisch equivalente en positieve formulering: “Alles kan vergeven worden” en “Iedereen verdient het vergeven te worden”. Dat zijn tenminste heldere uitspraken waarover gediscussieerd kan worden.

 

Het enige wat ik kan bedenken voor deze keuze, is dat de positief geformuleerde beweringen te confronterend zijn en meteen weerstand oproepen. Vandaar dat Tutu over de band speelt en voor mist en moeilijke constructies kiest.

 

rkh, 17-07-2022

 

Een impliciete wederzijdse implicatie tussen werk en loon

 Wat is er mis met de onderstaande citaten?

 

“Gelijk loon voor gelijk werk is een helder startpunt voor nadenken over beloning. En die regel impliceert dus: ongelijke beloning voor ongelijk werk. Op scholen met veel achterstandsleerlingen is het werken zwaarder dan op scholen met weinig achterstandsleerlingen, en dus is het logisch ook ongelijk te belonen.”

(Frank Kalshoven in zijn column in de Volkskrant van 28/08/2021)

 

“Het principe van rechtsgelijkheid luidt: mensen worden gelijk behandeld in gelijke gevallen. Daaruit volgt dat mensen dus ongelijk worden behandeld in ongelijke gevallen.”

(Kasper C. Jansen geeft zijn opinie in de Volkskrant van 03/12/2021).

 

Wat staat daar nu? Ter wille van de duidelijkheid herschrijf ik de citaten:

 

Als werk gelijk dan loon gelijk è Als werk ongelijk dan loon ongelijk. (Kalshoven)

Als gevallen gelijk dan behandeling gelijk è Als gevallen ongelijk dan behandeling ongelijk. (Jansen)

 

De meeste mensen lezen er over heen, maar hier wordt door beide heren zwaar tegen de logica gezondigd. Want uit (pèq) volgt niet: (~pè~q). Uit “als het cijfer een 7 is dan is dat een voldoende” volgt niet: “als het cijfer geen 7 is dan is dat een onvoldoende”. Dit is evident een non sequitur. 

En de beweringen/premisses kloppen in hun algemeenheid ook al niet: het huishoudelijk klusje gedaan door een 5-jarige of een 10-jarige –hoe ongelijk ook- verdient een gelijke geldelijke beloning en een tekening ven beiden verdient evenveel lof. Hier worden dus ongelijke gevallen gelijk behandeld. Een voorbeeld van het omgekeerde: gelijke gevallen, ongelijk behandeld. Een oudere krijgt voor precies hetzelfde werk meer betaald dan een jongere. Maar dit terzijde.

Een wel valide redenering is: (pèq) è (~qè~p), want (~qèp) als conclusie zou een tegenspraak geven: (~qèpèq) en dat is een contradictie. (~qè~p) wordt de contrapositie genoemd van (pèq).

Ook(~qè~p) è (pèq) is een valide redenering, omdat (pè~q) als conclusie net als boven een contradictie oplevert. In de wiskunde wordt dat een bewijs uit het ongerijmde genoemd: (pèq) bewezen achten als (~qè~p) bewezen is. Als je de wortel uit 2 trekt dan krijg je een getal van oneindige lengte. Je zegt dan vervolgens: Stel dat het resultaat eindig is dan …. Maar ook dit terzijde.

 

Ik heb in de literatuur geen naam gevonden voor de geconstateerde drogredenering. Ik stel voor om (~pè~q) een “omgekeerde contrapositie” te noemen. Want alleen als iets een naam heeft, kunnen ook anderen het zien en benoemen.

 

Toch klinkt zeker de redenering van Kalshoven “logisch”. En dat komt, omdat we stilzwijgend uitgaan van wederzijdse implicatie. De redenering wordt gelezen als (pçèq) è (~pçè~q) en dat is een volkomen valide redenering. In ons hoofd zijn zwaarte van werk –bij gelijke opleiding en ervaring- en hoogte van loon aan elkaar geklonken (F(werk)=loon).

Ik ga terug naar het cijfer-voorbeeld. Stel we koppelen aan het cijfer 10 en alleen aan 10 het predicaat “excellent” (10 en excellent impliceren elkaar) dan volgt uit ”als het cijfer 10 is dan ben je excellent” inderdaad: “als het cijfer niet 10 is dan ben je niet excellent”.

 

r.k.h, 11-01-2022

50 piek voor een prik

De overheid kan bij wet verbieden, voorlichten, met belastingen schuiven en aan nudging doen, bijv. door elektrisch rijden te subsidiëren of door een extra belasting op vlees te heffen.

 

In Op1 van 5 januari legt Rutger Bregman het voorstel op tafel om aan een ieder die geprikt wordt (of geprikt is) 50 euro over te maken. Probleem opgelost (wat macro-economisch gezien eigenlijk een sigaar uit eigen doos is). “Al die achterstandswijken lopen uit!”, aldus Bregman. En de kosten daarvan wegen ook nog eens ruimschoots op tegen de schade van een lockdown. De tafel met o.a. de Belg Van Ranst is sceptisch en weinig geïnteresseerd.Wat voor mens- en maatschappijbeeld heeft eigenlijk die Bregman?

 

Voor deze Bregman is de mens een calculerende burger; iemand die niet voor zijn principes staat, iemand die geen verantwoordelijkheid voor een ander neemt, iemand die niet voor rede vatbaar is en iemand die vraagt “what’s in for me”. De mens is met kralen en spiegeltjes of een bord linzensoep te verleiden.

Zo’n uitspraak als “Al die achterstandswijken lopen uit!” heeft trouwens ook iets racistisch, want we weten waar de allochtonen wonen.

 

Het maatschappijbeeld van Bregman is dat alles een prijs heeft, want zelfs een daad van medemenselijkheid als “Prikken voor een Ander” moet worden beloond. Jesse Klaver noemt dat “economisme” en dat bedoelt hij niet positief.

 

rkh, 07-01-2022