Er zijn nog steeds mensen die zich het gedachtegoed van Mak niet eigen hebben gemaakt. Dat bleek al bij het afbranden van een islamitische basisschool in de nasleep van de moord op Theo van Gogh. Udense jongeren waren er kennelijk niet van op de hoogte dat “voor veel jongeren de multi-etnische samenleving simpelweg een feit was”.
In een gesprek dat Paul Rosenmöller als IKON-programmamaker op 11 juni had met Ali B. verhaalt deze laatste wel over de woede van hem als 18-jarige, maar laat na dit te duiden als zijnde een gevolg van de voortdurende vernedering door het Westen. Ali was simpelweg kwaad op zichzelf; hij vond zichzelf toentertijd -en niet ten onrechte- een loser.
Ali B. zal dan toch wel –geheel volgens Mak’s evangelie zoals we dat aantreffen in “Gedoemd tot Kwetsbaarheid”- bij sollicitaties de racistische en discriminatoire kant van Nederland hebben gezien? Je hoorde er Ali niet over. Zijn mbo-opleiding heeft hij –het vooroordeel indachtig- niet afgemaakt, maar binnen de kortste keren had hij wel een baan. Men vond hem energiek en dus nam men hem aan.
rkh, 12 juni 2005
maandag, juni 13, 2005
zondag, juni 12, 2005
Paul Rosenmöller liet Jantje Smit lopen
In de IKON-uitzending van 11 juni 2005 vroeg Paul Rosenmöller de 23-jarige rapper Ali B. naar zijn mening over “eerwraak”, “vrouwenonderdrukking”, “kapen van de Islam” en “de moord op Theo van Gogh”. Ali B. -Nederlander van Marokkaanse komaf- accepteerde de vragen niet: “Jantje Smit stel je die vragen ook niet!”. Rosenmöller meende dat –onder dezelfde omstandigheden- Jantje Smit de vragen weldegelijk ook voorgelegd zou krijgen. Met deze ongeloofwaardige move van de alom geroemde debater verdween het nog te scoren punt van tafel.
De idee achter de weigering van vragen is, dat iemand uit een bepaalde kring niet aangesproken mag worden op wat anderen uit diezelfde kring voor slechts doen. Dit hyper-individualistisch standpunt dat omarmd wordt door mensen als Anja Meulenbelt en Peter van Heemst, wordt eigenlijk ook aangehangen door de groenlinkser Rosenmöller, maar nu in de vorm van: als je één iemand aanspreekt op iets waarvan hij niet de oorzaak is, dan moet je alle mensen erop aanspreken. De geringe, publieke blijken van mede-lijden uit Marokkaanse kring direct na de moord op Theo van Gogh is wel verklaard vanuit deze denkhouding. Het is een weinig creatief en onvruchtbaar standpunt, dat geen oog heeft voor het menselijk tekort en uiteindelijk tot niets leidt.
Wanneer algemeen bekend zou zijn dat opmerkelijk veel Volendammers oude vrouwtjes beroven, meisjes in zwembaden lastig vallen en invaliden pesten, dan zou de Volendammer Jantje Smit daarop zeker worden aangesproken en daar last van hebben. Dit kan betreurd worden, maar het is de menselijk natuur (en evolutionair gezien zo gek nog niet). Men kan zijn morele gelijk vieren en in zijn morele verontwaardiging over dit menselijk tekort blijven steken. Maar men kan ook Jan als verantwoordelijke Nederlander aanspreken en hem vragen om gebruikmakend van zijn bijzondere band met de Volendammers, samen met anderen het tij te keren. Dat lijkt mij niet meer dan normaal.
En zo is het ook met Ali B. die mag op zijn verantwoordelijkheid als Nederlander aangesproken worden om zijn bijdrage aan de samenleving te leveren en te meer daar hij een bijzondere positie heeft in de Marokkaanse gemeenschap en de oplossing voor de vele problemen toch vooral uit de Marokkaanse gemeenschap zelf zal moeten komen. Iemand uit die kring zal toch het voortouw moeten nemen en voorlief moeten nemen dat Marokkanen hem voor NSB’er uitmaken. Dit had Rosenmöller willen (?) en moeten zeggen, maar hij verslikte zich nog in een hard stukje Politieke Correctheid, dat voor Jantje andere normen stelt dan voor Ali.
rkh, 12 juni 2005
De idee achter de weigering van vragen is, dat iemand uit een bepaalde kring niet aangesproken mag worden op wat anderen uit diezelfde kring voor slechts doen. Dit hyper-individualistisch standpunt dat omarmd wordt door mensen als Anja Meulenbelt en Peter van Heemst, wordt eigenlijk ook aangehangen door de groenlinkser Rosenmöller, maar nu in de vorm van: als je één iemand aanspreekt op iets waarvan hij niet de oorzaak is, dan moet je alle mensen erop aanspreken. De geringe, publieke blijken van mede-lijden uit Marokkaanse kring direct na de moord op Theo van Gogh is wel verklaard vanuit deze denkhouding. Het is een weinig creatief en onvruchtbaar standpunt, dat geen oog heeft voor het menselijk tekort en uiteindelijk tot niets leidt.
Wanneer algemeen bekend zou zijn dat opmerkelijk veel Volendammers oude vrouwtjes beroven, meisjes in zwembaden lastig vallen en invaliden pesten, dan zou de Volendammer Jantje Smit daarop zeker worden aangesproken en daar last van hebben. Dit kan betreurd worden, maar het is de menselijk natuur (en evolutionair gezien zo gek nog niet). Men kan zijn morele gelijk vieren en in zijn morele verontwaardiging over dit menselijk tekort blijven steken. Maar men kan ook Jan als verantwoordelijke Nederlander aanspreken en hem vragen om gebruikmakend van zijn bijzondere band met de Volendammers, samen met anderen het tij te keren. Dat lijkt mij niet meer dan normaal.
En zo is het ook met Ali B. die mag op zijn verantwoordelijkheid als Nederlander aangesproken worden om zijn bijdrage aan de samenleving te leveren en te meer daar hij een bijzondere positie heeft in de Marokkaanse gemeenschap en de oplossing voor de vele problemen toch vooral uit de Marokkaanse gemeenschap zelf zal moeten komen. Iemand uit die kring zal toch het voortouw moeten nemen en voorlief moeten nemen dat Marokkanen hem voor NSB’er uitmaken. Dit had Rosenmöller willen (?) en moeten zeggen, maar hij verslikte zich nog in een hard stukje Politieke Correctheid, dat voor Jantje andere normen stelt dan voor Ali.
rkh, 12 juni 2005
Abonneren op:
Posts (Atom)
