vrijdag, januari 29, 2010

Spelen met de hoofddoek als vorm van coping

Ik erger mij aan de moslima's die met een hoofddoek lopen en aan de nuttige idioten die dit vol overtuiging promoten. Omwille van de eigen volksgezondheid moet je iets met die ergernis. Dat is coping.
Je kunt je in hun geloof verdiepen of een praatje maken in de hoop de ergernis kwijt te raken. Je kunt het probleem ridiculiseren met de opmerking, dat onder een hoofddoek geen bom kan zitten.
Je kunt relativeren door naar "ons moe" te wijzen, die in de jaren '50 soms ook met hoofddoek liep.
Maar voor mij is de hoofddoek van een moslima toch steeds meer de opgestoken middelvinger richting het Westen, die voor haat en tweespalt staat. En ik word er niet geruster op, want ik zie steeds meer hoofddoekjes. Het begint nu ook al bij kleine kinderen. Je voelt je een vreemde in eigen land. "Het land wordt gekoloniseerd", fraamt Wilders.

Ergernis kun je ook uiten en vormgeven in grapjes, ironie, sarcasme en cynisme. Het geeft het gevoel weer meester te zijn over jezelf en de situatie, zelfs als je je niet uit. Over inhoud en presentatie moet van te voren natuurlijk wel worden nagedacht. De kunst is om niet te schelden of te etiketteren, maar om de negatieve energie, die aan de Islam kleeft, zelf zijn werk te laten doen.

Uit voorraad leverbaar:

- Kun je me horen of heb je je al van de wereld afgekeerd?
- Wat zie jij er eigenlijk verleidelijk uit, zo met die hoofddoek!
- Ga je nu ook zeggen dat DE hoofddoek niet bestaat?
- Waarom eigenlijk niet meteen voor een boerka gekozen?
- Wat leuk die hoofddoek! Als ik jou was, zou ik er twee over elkaar dragen.
- Wat broeit er tegenwoordig allemaal onder zo'n hoofddoekje?
- Er kan in ieder geval geen bom onder zitten.
- Mag je nu ook niet meer de billen van een bejaarde man wassen?
- Voordeel van een hoofddoek is, dat je die uit en bij protest af kunt doen. Bijv. als een te Westers gekleed meisje door haar broer is vermoord. Een mooi gebaar van "Wij pikken het niet meer".


rkh, 27-01-2010

woensdag, januari 27, 2010

Het wensdenken van Pels

Dick Pels geeft hoog op van het "democratisch debat". In plaats van Wilders voor het gerecht te slepen, moet het debat worden gezocht. Maar voorwaarde is wel -naast presentie-, dat dan zekerheden tijdelijk worden opgeschort en eigen opvattingen worden gerelativeerd. Waarheidsdenken is in een debat uit den boze, aldus Pels. (Volkskrant, 26/01/10)

Dit is wensdenken. Want wie "in de waarheid is", schort niet op en relativeert helemaal niets. Dat geldt voor dierenactivisten, antimilitaristen, antiabortusactivisten, antifascisten, zowel als voor de heren Mohammed B. en Geert Wilders. Dat betekent dat argumenten er niet toe doen. Zie de kamerdebatten. Feiten verschijnen en worden gewogen in het licht van de ideologie en dat is het eigen gelijk. Een debat lukt eigenlijk alleen, als men het al fundamenteel met elkaar eens is.

Wat een "debat" uiteindelijk oplevert, wordt niet bepaald door de Rede, maar door de macht van het getal en van de straat. Mooier moeten we het niet maken.


rkh, 26-01-10

vrijdag, januari 22, 2010

Waarom zul je niet liegen en bedriegen?

In de regel "Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet" staat uitdrukkelijk niet dat iets moet of niet mag. Een moreel imperatief ontbreekt. Je kunt uit deze simpele en tegelijkertijd diepzinnige leefregel alleen maar concluderen -althans als het aan mij ligt- dat het niet prudent is om kwaad te spreken, te pesten, te beledigen, te vernederen, te bedriegen, privacy te schenden, te bedreigen, vrijheden te ontnemen, te verwonden of te moorden.
Maar waarom zul je eigenlijk een ander bijv. niet bedriegen als het zo uitkomt?

Dat is een kwestie van reciprociteit: wie bedriegt, kan zelf ook bedrogen worden. En waar vertrouwen ontbreekt, is bijv. handel niet mogelijk. Wie anderen vrijheden ontzegt, kan ook zelf vrijheid worden ontnomen. En -zoals bekend- floreert een maatschappij in onvrijheid niet optimaal. Reciprociteit houdt in dat wat je een ander aandoet, ook jou kan worden aangedaan en dat keert zich tegen jezelf.

Een gezonde samenleving kan niet zonder de waarden "eerlijkheid", "betrouwbaarheid", "vrijheid" en "respect"(voor persoon, lijf en goed). Deze minimale "moraliteit" is de conditio sine qua non voor elke samenleving. De fundering is amoreel. Je liegt niet. Niet omdat het niet mag, maar omdat het onverstandig en irrationeel is. Zelfs een kind kan dat begrijpen. Het is welbegrepen eigenbelang. Fraaier kunnen we het niet maken.


Terzijde: Notoire pestkoppen als Paul de Leeuw en Gordon zijn beiden in een diepe dip geraakt, omdat ze van zichzelf walgden. De moraal is dus ook vanuit de psychologie te benaderen. Ik begrijp nu ook meer de opmerking uit de hogere filosofie, dat een dictator niet gelukkig kàn zijn.

rkh, 20-01-2010

dinsdag, januari 19, 2010

Wat gij niet wilt

Thomas van Aquino zei: "Ieder het zijne" en Immanuel Kant: "Handel zo dat de maxime van uw handelen algemene wet kan worden". Aan beiden heb je weinig. Het simpele "Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet" biedt veel meer een richtsnoer voor het handelen. Drie zaken vallen op aan deze zgn. gulden regel.

Wat bijv. opvalt, is dat het IK de maat der dingen is. Wat IK niet wil, is maatgevend. Dus hier geen hoogdravende moraal, maar één die uitgaat van de (egocentrische) natuur van de mens.

Wat verder opvalt, is dat het hier over handelingen gaat. Dus het gaat niet om gezindheid, motieven en goede bedoelingen. Wat telt is het concrete gedrag en niet wat onkenbaar is.

Ten derde valt op de negatieve formulering. Ik wil NIET vernederd, beledigd, opgelicht of bedrogen worden*.
In een positieve versie zou iets opgedrongen kunnen worden: "De ander zal het ook wel leuk vinden om in het middelpunt van de belangstelling te staan of om -ingeval van een masochist- geslagen te worden". Maar wat een ander denkt en voelt, kun je op voorhand niet weten. Een simpele waarheid.
Niet-doen wint het dus van doen.

Kortom, het appèl "Wat gij niet wilt ..." staat voor een minimalistische moraal, die uitgaat van het haalbare.


* Worden de grenzen opgezocht dan stuit je op de politieagent die zelf geen bon wil en de rechter die geen straf belieft.

rkh, 19-01-2010

maandag, januari 18, 2010

De onmogelijkheid en onwenselijkheid van volledige transparantie

Wie transparant is, motiveert zijn beslissingen en is daar open en eerlijk over. Transparantie lijkt doel op zich geworden. Rechters moeten hun vonnissen beter onderbouwen en uitleggen. Er worden kanttekeningen geplaatst bij het "geheim van de raadkamer", bij de discretionaire bevoegdheid van ministers en bij geheime stemmingen.

Volledige transparantie is alleen al theoretisch onmogelijk. Van de Ratio wordt teveel verwacht. Transparantie houdt in dat alles is te verdedigen. Maar een rationeel betoog eindigt per definitie in irrationaliteiten, in de zin dat er geen argumenten meer zijn.

Volledige transparantie is ook praktisch onmogelijk. Men kent immers zijn eigen diepste motieven niet. Zoals Pascal al zei: "Het hart heeft zijn redenen, die het verstand niet kent".

Zou volledige transparantie mogelijk zijn dan nog is transparantie onwenselijk. Want een beslissingsproces moet eindigen. Definities, interpretaties, argumenten, wegingen kunnen niet eindeloos bediscussieerd worden.
En daarenboven zou alles zeggen anderen en de eigen positie kunnen schaden.

n.b.: Dit is een herschrijving van "Nut & Noodzaak achterkamer". Daar gaat het om de verdediging, hier om de aanval.

rkh, 17-01-2010

woensdag, januari 13, 2010

De krant denkt voor u

Het zou de krant om waarheid moeten gaan. Maar dat is dus helemaal niet zo. In de mission statement van de Volkskrant staat: "bijdragen aan een betere wereld" (of iets dergelijks)*. En waarschijnlijk geldt deze moreel hoogstaande opdracht voor meer media. Dus dan kan het niet verbazen dat vrede soms voor waarheid gaat.

Je leest en hoort dat een 28-jarige Somaliër een aanslag heeft gepleegd op de tekenaar Kurt Westergaard. Punt. De internetsite "Welingelichte Kringen" vat een artikel uit de New York Times samen en daaruit blijkt dat de jongen als 13-jarige asielzoeker naar Denemarken is gekomen.
Opvallend in de berichtgeving hier te Lande is de afwezigheid van het predicaat "asielzoeker" en van het predicaat "Somalische Deen" of "Deen van Somalische afkomst"**. Gewone mensen -is kennelijk de gedachte- zouden wel eens foute verbanden kunnen leggen tussen asielzoeker/vreemdeling en terreur. En dat zou het mooie idee een "high trust society" te zijn, maar verstoren. Dus dan maar liever niet de waarheid gezegd. Waarschijnlijk ontbreekt zelfs de nieuwsgierigheid er naar en is niet eens gezocht naar antwoorden op simpele vragen.

Hetzelfde met Culemborg. Trouw en anderen begonnen -waarschijnlijk contre coeur- met een "historisch overzicht" van de problemen daar met Marokkanen. Maar dat zal te stigmatiserend zijn geweest. Dus moest er ontrift (copyright, rkh) worden en werd het een gevalletje terratoriumdrift, gelijkelijk*** verdeeld over Molukkers en Marokkanen. Farid Azarkan van SMN maakte het probleem nog kleiner door te spreken van een ruzie tussen families. Anderen -zoals de commentator van de NRC- gaven domweg Molukkers de schuld, die dulden immers geen vreemden in hun wijk.

Gelukkig doorzien de meeste mensen de hypocrisie en leugenachtigheid van de mainstream media in het downplayen van bepaalde problemen. De mensen zien dat de keizer geen kleren draagt. Daar hebben ze Wilders niet voor nodig.


* Ik heb dit niet meer terug kunnen vinden.
** Het Westen kennende, neem ik aan dat hij al lang is genationaliseerd.
*** Hoe toevallig!

rkh, 12-01-2010

donderdag, januari 07, 2010

Andermans schoenen

Vraag: "Stel dat je invalide bent. Zou je dan niet willen dat gebouwen toegankelijk zijn?".

Een vraag die bij het denken over de inrichting van de gebouwde omgeving van nut is. Maar dan moet ook tegelijkertijd de vraag gesteld worden: "Stel dat je valide bent. Zou je dan willen betalen voor toegankelijkheid?". Want er zijn altijd meer kanten aan een zaak.

Volgende vraag: "Stel dat je Afrikaan bent. Dus vergeet even dat je blank en rijk bent. Zou jij dan niet de oversteek naar het Westen wagen?".

Het min of meer logische antwoord luidt: "Ja, want anders zou ik geen Afrikaan zijn".*
Het gewenste antwoord is: "Ja, uiteraard!". Vraag en antwoord verraden een wereldbeeld waarin iedereen algauw zielig en hulpbehoevend** is, de maatschappelijke ordening toeval en het land van niemand in het bijzonder is. Voor een ieder een plek onder de zon.
Mijn eigen antwoord: "Als Afrikaan zou ik de handen uit de mouwen steken". Wedervragen zijn: "Wat met de achterblijvers?", "Wat blijft over van onze eigen sociale rechtsstaat als iedereen de oversteek waagt?", "Wat vindt de Afrikaan zelf, gesteld dat hij Westerling zou zijn?". Simpele vragen die echter weinig worden gesteld.

Verschil tussen de cases is, dat het invalide-zijn een mens beperkt en dat doet het Afrikaan-zijn niet.

Derde vraag: "Stel dat je een koe bent. Zou je dan niet opteren voor een natuurlijke dood i.p.v. op een bord te eindigen?".

Conclusie: De vraag om in andermans schoenen te gaan staan, is vooral een eenzijdige, emotionele en retorische vraag.

* De uitspraak "Als ik jou was dan zou ik het anders hebben gedaan" is eigenlijk onbegrijpelijk.
**Elke week vertrekt vanuit Rotterdam een busje met voedsel en sapjes richting het doorgangskamp Calais.

rkh, 06-01-2010

zondag, januari 03, 2010

In de misdaad lukt integratie wel!

Bij de strandrellen van Hoek van Holland denk je aan een oerhollands gebeuren. Misschien dat "strand", "(Hoek van) Holland" of "(blanke) duinen" dit triggert. In ieder geval hebben de media -met hun herhaalde verwijzing naar de Feyenoord Hooligans- er alles aan gedaan om de rellen subliminaal te koppelen aan "blank" en "dom". Van de media hoef je op dit beeld dus geen correctie te verwachten. Die gaan juist tot het uiterste om maar geen kleur te hoeven bekennen.

Maar wie -lang na de rellen- het programma "Opsporing verzocht" heeft gezien, weet beter: veel strijders hebben een kleur. Ik kreeg zelfs de indruk dat de nieuwe Nederlander daar in Hoek van Holland nogal zwaar vertegenwoordigd was, althans aan het front.

In criminele kringen is menging niet vreemd. De hoofdman van de Hells Angels is Molukker. Mannen als Willem Holleeder voeren een personeelsbeleid waarin diversiteit op waarde wordt geschat. In de misdaad krijgt "samen leven, samen werken" dus wel inhoud. Dat is een kwestie van een aansprekend doel hebben, waaraan in gezamenlijkheid wordt gewerkt.

Gek eigenlijk, dat niemand durft te claimen dat in de misdaad de integratie aardig is gelukt. Nederland telt zijn zegeningen niet.

rkh, 30-12-2009