In 2005 zijn in Berlijn ter herinnering aan de Holocaust
2711 betonblokken geplaatst. In 2017 sprak Björn Höcke van de AFD in een rede
over dit Holocaust-monument –in het hart van de hoofdstad van Duitsland- als
een
“Denkmal der Schande” (en zoals
een goed redenaar betaamt niet zonder ambiguïteit). De reacties waren niet
mals, waarbij ongetwijfeld onder de dekmantel van moraliteit ook veel politiek
werd bedreven.
Ik voorspel dat steeds meer Duitsers zich zullen keren
tegen de herinneringscultuur van mea
culpa, mea maxima culpa. Niet dat ze en masse de Holocaust zullen ontkennen
(wat sommigen doen, sommigen waarschijnlijk van de weeromstuit), maar ze zijn
het gewoon beu om telkens weer er aan herinnerd te worden hoe slecht Duitsers
eigenlijk zijn of beter gezegd: hoe fout de foute Duitsers waren en zijn. Deze (zelf)kastijding en polarisatie bijgevolg houdt geen volk uit. Dus ook WOII
wordt Geschiedenis*. Dat ligt in de aard der dingen.
Daarbij komt dat Duitsland door het frame van “Dunkeldeutschland” in leven te houden
zich chantabel maakt en dat voelen de Duitsers in hun portemonnee. Duitsland als
“Zahlmeister Europas”. Zo kregen de
Grieken miljarden toegeschoven, hoewel ze Merkel in hun media als nazi
afbeeldden. Ook de Polen en Turken laten van zich horen zonder onderscheid te
maken tussen goede Duitsers en foute Duitsers. Voor het buitenland zijn helaas
alle Duitsers gelijk. Met openlijke vernederingen
en exploitatie (“Deutschland wird zur Kasse gebeten”) kan een volk niet leven en
ook daarom zal WOII als moreel ijkpunt verdwijnen.
p.s.: Het is vreemd dat “Nie wieder Krieg” (op google 256.000
treffers) vertaald wordt als “Nooit meer oorlog” (56.600) en niet als “Nooit
weer oorlog” (1.390).
*De oude Le Pen had het
over “voetnoten in de geschiedenis”. Gauland van de AFD deed de zwartste
periode in de Duitse geschiedenis af als “Vogelschiss”. Hoe weinig empathisch
en dom kun je zijn!
rkh, 06-03-2019