De natuur als argument

Wie nu zegt dat het homohuwelijk tegennatuurlijk is, wordt bijkans gelyncht. Tegen fysiek en verbaal geweld kan geen argument op. Maar het bijzondere hier is, dat de spreker er zelf ook niet meer helemaal in gelooft; hij is onzeker geworden. Dat was vroeger wel anders.

Zeggen dat pedofilie tegennatuurlijk is, kan weer wel. Althans hier zal het naturalistische denken geen reuring geven. Pedofilie keuren we allemaal af, basta! Dat was twintig jaar terug wel anders.

Termen als "natuurlijke orde", "natuurlijk" en "tegennatuurlijk" horen bij de wereld van de vanzelfsprekendheden en hebben alleen daar als argument kracht. Het is een argumentatie die kinderen en de enkele (potentiële) afvallige tot de orde roept. Met een beroep op de natuur zeg je dat bepaalde waarden en normen boven de tijd uitstijgen en als in beton gegoten zitten. Cultuur wordt als het ware natuur en ethiek metafysiek*.

Er is ook een natuur tegenover de cultuur; een natuur die goed noch slecht is. Je kunt nog zo beschaafd zijn; iemand die je onverhoeds in je oor schreeuwt, krijgt automatisch een elleboogstoot. Voor politici, beleidsmakers en Gutmenschen moeilijk te verteren, omdat dit tegen hun maakbaarheids­gedachte ingaat en deze zelfs ter discussie stelt.

Feit is, dat die natuur zich steeds weer opdringt. Erkennen dat er aanleg is, dat er instincten zijn en dat slechte ervaringen worden gegeneraliseerd, maakt de omgang met verschillen minder onwaarachtig en krampachtig. Simpele feiten die als argumenten kunnen worden ingebracht**.

Het blijft paradoxaal dat we enerzijds leren dat de mens van de aap afstamt, maar dat we anderzijds moeten doen alsof we daar niets aan hebben overgehouden.

* Dat is de reden waarom hier van een naturalistic fallacy (het is een drogreden om van Zijn naar Moeten te besluiten) geen sprake is: de werkelijkheid voor ons is altijd een gewaardeerd Zijn.

** Het gedicht "Voor eigen erf" is niet in het verzameld werk van Reve als dichter opgenomen. Zo gaan die zaken.

rkh, 30-10-2013

Appels & peren (bis): Het Marokkanendebat.

Allochtonen voeren de verkeerde lijstjes aan (qua overlast, criminaliteit, schooluitval en beroep op verzorgingsstaat). Het lukte types als Ed van Tijn jarenlang deze gegevens onder tafel te houden of onderzoeken te belemmeren. Wat trouwens dom is, omdat je oproept wat je wilt bestrijden. Maar goed, de gegevens liggen al enige tijd op tafel.

De hoogste tijd dus voor de migratie-industrie om de resultaten om te duiden en de tijdbom te demonteren. "Het is appels met peren vergelijken", is de reactie van die kant. Marokkanen/Antillianen/Turken kun je niet zomaar vergelijken met autochtonen.  Als je dat al wilt dan moet je allochtonen vergelijken met de sociaaleconomische onderlaag van autochtonen. En dan blijken er helemaal geen verschillen te zijn! Etniciteit is dus helemaal geen verklaringsgrond voor slecht gedrag.

Wat hierop te antwoorden?

Om te beginnen: Zou etniciteit/cultuur toch niet iets te maken kunnen hebben met de sociaal­economische positie? Denk aan de zigeuners. Hun cultuur zit duidelijk hun ontwikkeling in de weg. Volgens mij, zijn de geleerden het daar wel over eens.

Ik wantrouw -en dat vervolgens- op voorhand de analyse en conclusie van de lobbyclub, want teveel ingegeven door de gelijkheidsideologie en teveel erop gericht minderheden te behagen en de meerderheid te belast(er)en.

Maar je kunt je ook afvragen of migratie-wetenschappers in hun analyse niet zelf appels met peren vergelijken. Precies wat ze anderen dus verwijten. Een jij-bak van jewelste, maar wel één van het verfijnde soort.

De autochtone "onderlaag" is tamelijk homogeen qua intelligentie, ambitie en mentaliteit. Daarentegen is de groep allochtonen heterogeen, althans heterogener dan de geviseerde groep autochtonen. De eerste groep heeft potentie; daar is nog niet uitgesorteerd. Dus allochtonen vergelijken met de autochtone "sociaaleconomische onderlaag" is appels met peren vergelijken.

In dit licht klinkt de conclusie van de lobbyisten, dat beide groepen even hoog of laag scoren op de foute lijstjes, ineens zorgelijk. Je had immers van de allochtonen beter verwacht! En hoe is dan weer dit deficit te verklaren? Dat moet wel racisme en discriminatie zijn!

rkh, 23-10-2013

Het verdriet van Trui

De PvdA is de laatste tijd vaak in het nieuws met berichten over schaamteloos graaigedrag van zijn mandatarissen. Het programma 1-Vandaag heeft de partijvoorzitter om commentaar gevraagd, maar deze weigerde. Naar mijn mening onterecht en niet verstandig. Kennelijk is Hans Spekman bang in een vlek te wrijven.

Had Spekman wel gereageerd, dan zou hij ongetwijfeld hebben gezegd: "Ik vind dat heel erg!". Hij zal niet beginnen met: "Ja, verschrikkelijk" of "Slecht voor de partij en voor de politiek in het algemeen". Nee, hij zal zeggen: "IK vind dat heel erg!". Ik erger me daaraan. Maar waarom eigenlijk?

Het ergerlijke is -volgens mij- dat Spekman uiting geeft aan een persoonlijke emotie, waar een afstandelijk oordeel is gevraagd. Maar vooral ergerlijk is, dat Spekman aan zelffelicitatie doet. Hij rekent zichzelf immers tot de Gutmenschen, die aan de wereld lijden en daarom sowieso applaus verdienen.

Het is overigens wel slim van Spekman, omdat hij zo criticasters de wapenen uit handen slaat. In de grond van de zaak zijn "we" het immers met elkaar eens.

ps.:  Spekman zat zondag bij Jinek. Zijn eerste reactie was: "IK vind het vreselijk als men iets doet wat niet deugt".

rkh, 20-10-2013

De natuur is ons vreemd geworden

Stel Geer en Goor trouwen en nemen een kind. Wat komt er bij je op, als je zoiets leest?

Enerzijds weet je, dat je daarover blij en enthousiast moet zijn en doen. Want dat wil nu eenmaal de dominante cultuur. Groepsdenken en de neiging tot conformisme doen de rest.

Maar anderzijds en desondanks heb je toch de sterke overtuiging dat er iets niet in orde is. Je vindt dat kinderen gewoon door hun biologische ouders moeten worden grootgebracht (als norm). Kennelijk heb je een idee van wat natuurlijk is, een idee van hoe het leven bedoeld is, een idee van een natuurlijke ordening.

Hier botsen cultuur en natuur, waarbij cultuur het wint. De gelijkheidsideologie en de cultuur van "vrijheid, blijheid" -met onderliggend het idee van de maakbare mens- zijn in Nederland dominant. Ook, omdat wie een beroep doet op de natuur geen verweer heeft. Daarbij komt nog dat ten onzent de homo bijkans heilig* is verklaard. En dan is intuïtie algauw onderbuik en zijn termen als "tegennatuurlijk" en "abnormaal" taboe.

Gevolg -van deze clash tussen natuur en cultuur en de overwinning van cultuur - is, dat je aan de eigen intuïtie gaat twijfelen en dat de eigen natuur je vreemd wordt. Wat dan rest is onverschilligheid of gelijkmoedigheid (ataraxia) en een mening voor alleen binnen.

Toch is dit naturalistische denken meer verbreid dan je voor waarschijnlijk houdt. Iedereen vindt immers de combinatie van een oude vrouw (cougar) met een jonge minnaar raar of de combinatie: vrouw met klein mannetje. Alleen moet je hier niet mee aankomen in een publiek debat, want dan maak je jezelf belachelijk.

*  Er is al een verzetsmonument. Maar -naar ik begrijp- is in WOII geen homo om zijn homo-zijn vervolgd. Nu willen ze ook nog monument voor de aids-slachtoffers. Ik zou zeggen: "richt dan ook een monument op voor de omgekomen formuleI-coureurs".

rkh, 12-10-2013

Het geval Swaab

Volgens Dick Swaab is de vrije wil een illusie. Je denkt zelf je vinger te bewegen, maar hersenscans laten zien dat enkele milliseconden daarvóór en onbewust al tot die daad is "besloten". Wie zegt "Ik beslis", die liegt. Er wordt beslist.

Een illusoire vrije wil is contra-intuïtief  en stuit tegen de borst vanwege de maatschappelijke consequenties. Een moordenaar kan -volgens Swaab- niet anders, gegeven moment en situatie. Hij is dan ook niet verantwoordelijk voor de daad. Geldt dit ook voor Swaab zelf?

Had hij het boek "We zijn ons Brein" ook niet kunnen schrijven? Is hij niet verantwoordelijk voor de inhoud van zijn boek?

Een leuke binnenkomer, maar de vragen zijn meer dan retorisch.

Ik stel mij voor dat in het experiment met de hersenscan de motorneuronen (die de spieren aansturen) eerder oplichten dan de neuronen van het besliscentrum*. Het "IK" van Swaab verwijst naar dit beslis- en delibereercentrum.

Stel iemand krijgt de regels van het schaakspel voor het eerst uitgelegd en begint daarna te schaken. Ik ben sceptisch t.a.v. dat hersenscan-experiment, maar ik kan mij al helemaal niet voorstellen dat er geen schaakstelling is, waarbij het delibereer- en besliscentrum eerder oplicht dan de motorneuronen. Daarmee zou Swaab's bewering dat er nooit sprake is van een bewuste keus, wetenschappelijk zijn gefalsifieerd.

Filosofisch gezien, heeft Swaab wel een heel beperkte opvatting van IK. Een geoefende schaker weet wat hij moet doen. De neuronen van het besliscentrum zullen dan niet als eerste oplichten. Hij vaart immers op zijn intuïtie. Oefening en studie hebben de schaker gemaakt tot wie hij is. De zetten die hij doet, zijn hem aan te rekenen ook al gebeuren ze op de ruggengraat.

"IK" verwijst dus niet alleen naar het besliscentrum, maar ook naar het karakter dat je hebt gevormd, naar de intuïtie die je hebt ontwikkeld. Ook dat zijn zaken die mijn daad tot mijn persoonlijke daad maken.

Swaab wil overigens de niet-schuldige moordenaar wel straffen, opdat hij bijleert en een beter mens wordt. Terugkoppeling dus. Cybernetica! Voor Swaab is de mens een cyborg.

Ik spreek van "De Swalbe van Swaab"**,  maar dat is wel retoriek.

* Ik neem aan dat het hier niet om zelfrapportage  ("Ik besluit nu ...") gaat, want dat kost ook weer millisecondes.

** De voetbalspeler gaat op het veld liggen schreeuwen, terwijl er later niets aan de hand blijkt te zijn.

rkh, 30-09-2013