Het spel om de macht

Balkenende IV is gevallen over Uruzgan. Het standpunt van de PvdA in deze kwestie was duidelijk: "Troepen terug". En de verdediging was simpel: "Afspraak is afspraak". De PvdA leek hiermee deelnemer aan een rationele discussie.

Maar ik beschouw stelling en argument als retoriek, waarbij de schijn van redelijkheid&rationaliteit het werk moet doen, en dus de argumentatie als toelichting bij een standpunt. Ik zie een ordinair spel om de macht; een strijd om de baantjes.
Dit interpretatiekader maakt in ieder geval duidelijk waarom Obama werd geofferd in het licht van de verkiezingen voor de gemeenteraad. Een ander standpunt had immers net zo goed gekund en dan onderbouwt met "Solidariteit met Obama". Niemand had daarvan opgekeken, maar de verkiezingen waren dan wel dik verloren.
Eerder had trouwens de PvdA het "Afspraak is afspraak" van Verdonk als minister verontwaardigd afgewezen.

rkh, 03-06-2010

Toelichting of argument?

Een stelling wordt beredeneerd. Dat is de justification. Wie de gekozen redenering volgt, komt -als het goed is- uit bij de conclusie als in de stelling verwoord.

In de wiskunde is elk argument uit de redenering dwingend en staat de stelling niet ter discussie. Hoe op de stelling gekomen -de invention- speelt geen rol.
Dit allemaal is niet het geval bij een dispuut over maatschappelijke kwesties. Daar blijft de vraag waarom eigenlijk voor dit of dat standpunt gekozen? En waarom gekozen voor bijv. "Regel is regel" als argument en niet voor "Genade voor recht" of omgekeerd?

In een maatschappelijk debat zijn argumenten mijns inziens geen argumenten, maar is de gegeven argumentatie toelichting bij een keuze. Dat heeft ermee te maken dat hier de inhoud emotie is met ratio in de vorm.

rkh, 8-8-10

"Een CAO is onmenselijk!"

Leeftijd en aantal dienstjaren spelen een rol bij het bepalen van de hoogte van het CAO-loon. Dat is vreemd, omdat een periodiek erbij geen relatie heeft met het werk en omdat het kan voorkomen dat voor precies hetzelfde werk/resultaat de één meer krijgt dan de ander. Dat is in strijd met het principe van Loon naar Werken.

Ook de Universal Declaration of Human Rights heeft het over "the right to equal pay for equal work" (art. 23, sub 2). Maar mensen die anders graag zwaaien met internationale verdragen en het woord "onmenselijk" te pas en te onpas gebruiken, hoor je niet over deze schending van mensenrechten.
Toch is dus elke CAO -op de keper beschouwd- flagrant in strijd met de Universal Declaration of Human Rights.

rkh, 03-08-2010

Keuzevraag

Sommigen zijn -naar eigen zeggen- tot ONgeloof gekomen door het lezen van een bepaald boek. Maar de vraag is natuurlijk: Waarom juist voor dat boek gekozen?
Een vraag van keuze dus.

Waar een dergelijke keuzevraag kan worden gesteld, is waarschijnlijk sprake van omkering van oorzaak & gevolg. Niet het boek is reden van ongeloof, maar omgekeerd: (sluimerend) ongeloof heeft voor dat boek doen kiezen.

rkh, 02-08-2010

De school als Haarlemmerolie

Veel overlastgevers en criminelen hebben hun schoolcarrière voortijdig beëindigd. Beleidsmakers trekken hieruit de conclusie dat het dus zaak is jongeren zolang mogelijk binnen de muren van de school te houden. "Bouw scholen, sluit gevangenissen!".

Maar de vraag is of hier niet oorzaak&gevolg worden omgewisseld. In de analyse van de beleidsmakers leidt vroegtijdige schoolverlating tot criminaliteit en overlast. Maar het omgekeerde is waarschijnlijk het geval: jongeren die neigen tot het kwade verlaten de school voortijdig. Dus welk probleem wordt met een verplichte schoolgang dan opgelost?

Politici houden niet van problemen. Maar als een probleem niet meer is te negeren dan wordt er benoemd en wordt bij het probleem een oplossing gezocht. Het gaat er om tijd te winnen in de hoop dat de aandacht verdwijnt.


rkh, 01082010