Student als hoofdzaak

Voor minister Dijkgraaf is een mbo’er niet leerling, maar student. Waarschijnlijk vanuit de abstracte idee van gelijkheid, van niet onderdoen voor hbo en wo. Moet de mbo’er blij zijn met dit epitheton ornans?*

Ik denk van niet.

 

Uit deze ongevraagde upgrading van hogerhand spreekt impliciet een onderwaardering -zo je wilt minachting- van praktisch geschoolden. Want student staat immers voor theorie en mbo-leerling voor praktijk.

De boodschap die Dijkgraaf meegeeft door van een mbo-leerling een student te maken, is: theorie staat boven praktijk, hoofd boven handen. En: zoals je bent en doet, is het niet goed.

 

*De hbo’er laten we buiten beschouwing.

 

rkh, 26-04-2023

 

 

Gedachten lezen: over dat en wat

Er zijn wetenschappers die denken dat op termijn de gedachten van een willekeurig iemand zijn te “lezen” of zelfs dat iemands hoofd helemaal is leeg te trekken.

Mij lijkt dit allemaal onzin.

 

Van iemand met een “badmuts” op kun je natuurlijk wel -in algemene termen- zeggen waaraan hij denkt en mee bezig is, bijv. met een muziekstuk of  een rekensom. Omdat die hersenactiviteiten bij iedereen op een bepaalde plaats in de hersenen zijn te lokaliseren. Maar dan gaat het over het dat en niet over het wat. Dat er gerekend wordt kun je constateren, maar wat er berekend wordt weet je niet.

 

Denkend aan mijn ouderlijk huis, wordt een netwerk -bestaande uit neuronen, axonen, dendrieten en synapsen met elk een bepaalde drempelwaarde- geactiveerd. Benoem ik dat, dan kan vanaf nu van buitenaf -met de nodige elektronica- geconstateerd worden dat ik aan het ouderlijk huis denk.

Maar bij een willekeurig iemand zal het netwerk -dat de herinnering aan zijn ouderlijk huis representeert- er heel anders bijliggen, omdat de verbindingen die gelegd, versterkt of verzwakt en welke neuronen aangetikt worden aan toeval onderhevig zijn en dan heb je ook nog te maken met wat eerder is aangelegd.

Dus geen wetenschapper kan zo maar zeggen, wat iemand denkt.

 

rkh, 19-04-2023

 

 

Een ui heeft geen kern

 De bekende tv-recensente Angela de Jong van het AD schrijft in de krant van 17/4:  “Vaak weet ik precies wat ik voel na een programma. En zo niet, pel ik het af als een ui en kom ik vanzelf bij de kern.”

Ik lees dat -over die ui- vaker en niet bij de minste. Maar het is toch echt zo, dat wanneer je een ui van zijn of haar rokjes ontdoet, je niets overhoudt: Er is helemaal geen kern!

 

Het zit ‘m in het woordje “afpellen”. We zien afpellen niet als bezigheidstherapie. Arbeid moet altijd iets concreets opleveren en dat is dus de kern.

 

rkh, 17-04-2023

 

Vergeven als paradox

Vergeven betekent in praktijk: er niet op terugkomen. Wordt later op enigerlei wijze toch teruggekomen op wat is gezegd of gedaan en waarvoor is vergeven, dan was het vergeven met terugwerkende kracht niet oprecht. Voor ons gevoel is vergeven vergeten.

Vergeten is natuurlijk een onrealistische eis. Meer realistisch is het gebeuren in een proces van mediatie zo om te duiden, dat over en weer respect en begrip ontstaat.

Maar bij zoveel begrip en respect is het de vraag of vergeven nog wel op zijn plaats is, want dat benadrukt juist weer de verschillen.

rkh 15-08-2022