Nederland, discriminatieland

Ik kijk op maandag, 17 december, Nieuwsuur. Daarin een item over discriminerende uitzendbureaus. Het SCP heeft mystery guests op pad gestuurd en daarvan in een rapport verslag gedaan. Tot mijn verbazing wordt niet gemeld, dat -behalve uiteraard de roomblanke Nederlanders- nog een groep is uitgezonderd van discriminatie. En dat zijn de Marokkaanse gasten, die worden niet gediscrimineerd.

De dag daarop kijk ik het journaal van 8 uur terug. Ook daar geen melding van het toch wel opmerkelijke onderzoeksresultaat.

Ik zelf ben maandag overdag -met dank aan internet- al op de hoogte van het SCP-onderzoek. Later lees ik op bladzijde één van het rapport: "Met hetzelfde cv in de hand vroegen zij om werk. Turkse, Surinaamse en Antilliaanse werkzoekenden hadden minder kans op een baan dan autochtoon Nederlandse werkzoekenden. Marokkaanse werkzoekenden hadden evenveel kans*."

Het echte nieuws is -zou ik zeggen- dat Marokkanen niet worden gediscrimineerd. Maar niet dus voor de NOS. Voor mij en vele anderen maakt de NOS zichzelf daarmee volstrekt belachelijk en ongeloofwaardig. Waarom doet de NOS dit?

Is het domheid, verwijtbare onwetendheid (Culpa, dixit Levelt) als gevolg van luiheid of gebrek aan nieuwsgierigheid, of gewoon politieke correctheid? Zou allemaal kunnen.

Ik denk dat de journalistiek bij voorkeur kiest voor één perspectief en dat is hier "Nederland, discriminatieland". En verder alles weglaat, wat niet past. Dat juist Marokkanen -vooral bekend om hun overlast- de uitzondering zijn, ondergraaft immers het "eigen" verhaal (en trouwens ook dat van het SCP).

Dat juist voor dit perspectief is gekozen, zal er mee te maken dat de NOS vooral Ons Soort Mensen wil pleasen.

Dit alles laat onverlet, dat de NOS de kluit belazert.

* Als verklaring hiervoor gaat rond (ik heb het rapport verder niet gelezen):  De mensen waren positief verrast door de Marokkaanse verschijningen en daarom werd voor hen gekozen.

rkh, 25-12-2012

Het Mekka van de Christenen

Politici moeten "over hun eigen schaduw heen springen". Dat is een oproep om iets te doen, wat niet kan.

Er wordt aangeraden om "niet verder te springen dan de polsstok lang is". Maar de sport* is nu juist wel verder te springen en dat kan ook. Waarom geen ambitie tonen, waar het wel kan?

Deze ongerijmdheden begrijp ik niet. Maar wat opvalt is hoe makkelijk wij een bepaald discours overnemen. De double think wordt niet gezien en niet ervaren.

Zo weten we dat Mekka voor niet-moslims verboden is, maar dat weerhoudt ons er niet van te spreken van het "Mekka van ....".

n.b.: "Over eigen schaduw heen springen" is -volgens mij- officieel niet eens een spreekwoord of gezegde.

* Een polsstok van carbon is max. 13.25. Het record verspringen staat momenteel op 21.51.

rkh, 25-12-2012

Een kredietkraan gaat nooit dicht

Je hoort wel dat banken voor het MKB en particulieren de kredietverlening dichtdraaien. Voor een journalist zijn dan voor de hand liggende vragen: "Klopt dat wel?", "Waarom doen banken dat?", "Wat zijn de gevolgen?", "Hoe lang gaat dit duren?".

Het is altijd goed en verstandig je af te vragen wat de bestaansgrond van een organisatie of beweging is. En de bestaansgrond van banken is: krediet verlenen. Niets meer en niets minder. Ze kunnen wel tijdelijk op eigen vermogen interen of zelf krediet opnemen, maar het  gaat om het uitlenen van geld. Een kapper kan ook niet ophouden met knippen, als hij daarvan moet leven.

Dus een vraag is ook: "Waar gaat het geld dan wel heen?".

rkh, 24-12-2012

Sexe-Neutraliteit, bestaat dat wel?

Een Zweeds bedrijf heeft -naar het heet op verzoek van de klant en alleen voor de Zweedse markt- zijn catalogus met kinderspeelgoed sexe-neutraal gemaakt. Zo zie je bijv. op een foto de jongen druk in de weer als kapper.

Willen de ouders dit echt of zijn het alleen maar politiek correcte praatjes? En hoe dit dan te onderzoeken?

Wanneer voor ouders sexe er niet toe doet, dan moet dit -gemiddeld genomen- ook uit de voornaam van de boorling blijken. "Sara" moet dan even vaak bij jongens als bij meisjes voorkomen en "Abraham" even vaak bij meisjes als bij jongens. Een lijstje  met voornamen is zo gemaakt. Dus is makkelijk na te gaan wat de mensen met de voeten stemmen en dus echt denken en vinden.

Het aantal baby's met namen als "Jan", "Robin", "Chris" of "Alex" moet ook toenemen, want er zijn altijd lafaards die kiezen voor het compromis.

rkh, 18-12-2012

Schutter kwam uit gebroken gezin

Dit was -denk ik- deze week nergens in het nieuws de kop. Een bericht in de New York Times van 14 december met de kop "A Gunman, Recalled as Intelligent and Shy, Who Left Few Footprints in Life" noemt de thuissituatie wel: Adam Lanza -meervoudig moordenaar- was 17 jaar toen zijn ouders scheidden.

Op 15 december verwijzen de online versies van Elsevier, Trouw en de NRC naar datzelfde bericht in de NYTimes. De 20-jarige schutter uit Newtown zou (zeer) intelligent en sociaal weinig vaardig zijn. Maar de drie noemen de scheiding niet!

Men hoort dat in Nederland  niet graag, zo is kennelijk de gedachte. Hoewel een verband is aangetoond tussen schoolprestaties en criminaliteit enerzijds en gezinssituatie anderzijds.

"Schutter had asperger" daarentegen kan wel als kop. Ondanks dat er ook normale autisten zijn en de meeste criminelen geen asperger hebben. Ook "Schutter hoogbegaafd" leidt niet tot ophef.

Hoe kan dit? Vanwaar dit verschil in appreciatie?

Onze samenleving is door en door liberaal en in de liberale opvatting past het niet de sociale omgeving -en zeker niet de lifestyle- de schuld te geven. Een individu is zelf verantwoordelijk voor zijn daden. Dat is -volgens mij- de reden dat een kop als "Schutter kwam uit gebroken gezin" niet acceptabel is. En het is natuurlijk ook te confronterend voor journalisten die gebroken gezinnen en de gevolgen daarvan, maar al te goed van nabij kennen.

Ook Anders Brevik komt uit een gebroken gezin. Ook daarvan heeft men niets of weinig vernomen. Laat staan dat "het gebroken gezin" is gethematiseerd.

rkh, 15-12-2012

De waarheid liegen

Twan Huys interviewde pas geleden in Nieuwsuur de advocaat van boer Jasper, de moordenaar van Marianne Vaatstra. Twan vroeg door. Collega's van hem die ik daarover hoorde, vonden dat prachtig. Maar ik vond de ondervraging door onze eigen grootinquisiteur soms bij het onsmakelijke af. Het ontbrak Huys duidelijk aan inlevingsvermogen en distantie. Bij hem stond het scoren voorop. De advocaat vroeg zelfs een paar keer om wat meer piëteit met de beide, betrokken families.

Ik ergerde mij gedurende de uitzending behoorlijk aan het gedrag van Huys. Mijn afkeer laat zich goed uitdrukken in de opmerking: "Huys was zelfs nieuwsgierig naar de kleur van haar slipje". Maar mag ik dat wel zeggen? Want Huys zelf heeft daar geen vraag over gesteld. Ik lieg dus, maar naar waarheid. Ik geef mijn beleving weer.

Wordt zoiets nu bedoeld met de uitdrukking "De waarheid liegen"? Een uitdrukking die mij normaliter tot hyperventileren brengt. Wat ook al weer niet waar is.

Misschien dat "De waarheid liegen" gewoon hetzelfde is als werken met hyperbolen.

rkh, 13-12-2012

Het moreel kompas van SamSam en de retorica

In de verkiezingstijd kwam Diederik Samsom met zijn moreel kompas op de proppen. Hij, Diederik -aanvoerder van het PvdA-contingent- kon niets hard beloven, kiezers moesten maar vertrouwen op zijn moreel kompas. Hij had zeker geen ongelijk. Maar zo'n hoogdravende uitspraak maakt je wel kwetsbaar voor de oppositie en andere tegenstanders. Samsom kwam er mee weg. Hij kreeg geen kritische vragen of opmerkingen, alsof inzake moraal alles helder is. Op zijn minst had toch gerefereerd kunnen worden aan het moreel kompas van Wim Kok (exor­bi­tante zelfverrijking). Succes gegarandeerd en geen weerwoord mogelijk.

Samsom heeft Co Verdaas aangedragen voor een staatssecretariaat. Deze heeft zich na één maand en een dag alweer terug moeten trekken. Maar niemand heeft Samsom -bij mijn weten- expliciet aangesproken op het disfunctioneren van dat moreel kompas.

Ik snap dat niet. Want het verwijt van gebrek aan moraliteit is retorisch krachtig, zeker wanneer de impliciete bewering is dat het bij de PvdA met de moraliteit wel goed zit.

Ook heb ik niemand horen spreken over "de staatssecretaris zonder vaste woon- of verblijfplaats".  Zoiets blijft hangen, maar niemand (behalve ik dus) heeft dat bedacht*.

* Een uur later bleek Bas Paternotte over eenzelfde vorm van humor te beschikken.

rkh, 09-12-2012

Over medialogica

Je hebt moraal en je hebt ethiek. In de ethiek wordt de moraal op meta-niveau bestudeerd. En zo heb je medialogica en een studie van de medialogica. Het is niet slim de studie van de medialogica zelf ook "medialogica" te noemen. En dat doet in feite Marc Josten van Argos-TV als hij Philip Freriks laat zeggen: "Medialogica: een serie van Human over het verschil tussen beeld en werkelijkheid met nieuwe waarheden tot gevolg".

De eerste vraag in een studie van de medialogica is: Wat is eigenlijk medialogica?

Het antwoord is simpel: Medialogica is de logica van de media. "Logica" hier gebruikt, zoals in "werkend volgens een geheel eigen logica". Wat dus niets te maken heeft met of iets nu logisch of onlogisch is.

De studie van de medialogica wil met name onderzoeken waarom, waardoor, wanneer, waar en hoe iets al dan niet tot hype wordt. Het is overigens een "wetenschap" die achteraf verklaart, maar niet kan voorspellen, hooguit in termen van waarschijnlijkheid.

Argos-TV van 10 oktober gaat over de affaire Mauro. Volgens welke "logica" is hier gewerkt? Dit antwoord is eveneens simpel: hoe jonger/zieliger/media-genieker/geïnte­greerder/drama­tischer/politiek gevoeliger hoe beter en vooral niet liegen. P&W besteedde met graagte maar liefst vier keer aandacht aan de zaak. Politici liftten maar wat graag mee op de aandacht voor Mauro. Uiteindelijk ging het velen er alleen om het eerste kabinet Rutte te beschadigen. Ook politiek heeft haar eigen logica.

Argos-TV laat de geschiedenis van de affaire zien. Maar de medialogica wordt niet echt gethematiseerd. En zo blijft de schijn van gewichtigheid hangen.

rkh, 05-12-2012

Medialogica volgens Josten

Marc Josten van de HUMAN/VPRO definieert in een lezing* voor studenten medialogica als "Het ontstaan van publieke opinie, omdat journalisten, beleidsmakers en consumenten zich bewust of onbewust aanpassen aan de kaders en regels van de media". In dezelfde lezing komt de zin voor: "Politici bedienen zich van medialogica". Passen we daarop de definitie toe dan krijgen we de on-zin: "Politici bedienen zich van het ontstaan van ...". Hier klopt dus iets niet.

Josten laat Philip Freriks in Medialogica op TV** zeggen, dat de serie gaat "over het verschil tussen beeld en werkelijkheid met nieuwe waarheden tot gevolg". Een heldere formulering, maar indien bedoeld als definitie niet geslaagd.

Op de site van het radioprogramma Argos -ook van Josten- staat te lezen: "Het beeld dat de media van de werkelijkheid toont (sic, rkh), kan soms een nieuwe werkelijkheid worden. Dit heet met een duur woord Medialogica en wie goed kijkt ziet dat mechanisme vaak opduiken". Hier valt vooral het voor een definitie weinig exacte "kan soms" op.

In Argos van 27 november discussiëren journalisten -waaronder Josten- met elkaar over Medialogica. Max van Weezel stelt voor de term niet meer te gebruiken, want moeilijk en abstract. Wat hem er niet van weerhoudt om -als het gaat over het premieoproer- vertwijfeld te vragen of dit nu medialogica is of niet.

De conclusie moet zijn dat Josten niet helder denkt, laat staan systematisch. In het nauw gebracht, roept hij dan dat het vooral gaat over de uitwassen van de medialogica. Maar zeggen dat "Medialogica gaat over de uitwassen van medialogica" is circulair.

Als dokter zou Josten het lichaam beschrijven aan de hand van ziektes, daarmee het verschil tussen anatomie en pathologie negerend. Zoals ook moraal iets anders is dan (im)moreel. Beschrijving en waardering lopen bij Josten door elkaar. Dat is het probleem.

Zo kun je dus niet spreken van "Uitwassen van de medialogica". Bij uitwassen wordt afgeweken van regels. Bij medialogica worden regels nu juist gewoon toegepast. Hooguit zijn de gevolgen ongewenst.

* 10 sept. 2012. Het hoorcollege "Hoe media ons leven sturen" is nog steeds te beluisteren.

** De serie is begonnen op 19 sept. 2012.

rkh, 03-12-2012

Het categorische imperatief

Ik heb R. in de psychiatrische inrichting opgezocht en daarna nog eens thuis. Ik was haar docent. Ze zat bij mij in een werkgroep Tekstlezen. Dat was -gedurende een paar maand- onze enige relatie.

Ben ik nu het goede heertje of een zuster Immaculata, omdat ik bij haar op bezoek ging?

R. had niets aantrekkelijks, eerder iets afstotends. Ik bezocht haar dus zonder bijbedoelingen. Mijn daad was onvoorwaardelijk. Ik deed het nergens om.

Maar waarom deed ik het dan wel? Omdat ik vond dat het moest: du sollst! Geheel in lijn met het categorische imperatief van Kant. De plichtsethiek ligt mij wel. Toch voelde dat -zeker in retrospectief- ongemakkelijk en onoprecht. Het ging immers niet om de concrete persoon, maar om het hooghouden van het tamelijk abstracte principe, dat elk mens van waarde is. Eigenlijk gebruikte ik R. als middel voor een hoger ideaal.

Nu is een formulering van het categorische imperatief van Kant: behandel de ander ook altijd als doel, nooit alleen als middel. Ik heb dus wel een probleem en misschien Kant ook.

rkh, 24-11-2012

Perverse solidariteit

De PvdA wil de basisbeurs verruilen voor een sociaal leenstelsel, want de slager om de hoek hoeft niet op te draaien voor de goed verdienende advocaat in spe. Jesse Klaver van GroenLinks spreekt namens de bakkers: "want we vinden het niet solidair dat de bakker nu betaalt voor de advocaat" (Ten Eerste, 21 november). Wouter Bos sprak in 2008 zelfs van een "perverse solidariteit", daarmee de solidariteitsgedachte op zich ook nog eens verdachtmakend. Wat voor een socialist natuurlijk niet zo slim is.

Voor Bos en Klaver betekent "solidariteit": geld van anderen geven aan zwakken. En voor beide heren zijn studenten per definitie niet zwak, omdat ze later -als het goed gaat- veel geld verdienen. De inbreng van dit tijdsaspect maakt de redenering tamelijk onzinnig. Ontwikkelingslanden met nog niet geëxploiteerde bodemschatten kunnen dan "Hulp Nu" wel vergeten, want later zijn ze rijk.

En ook hun (impliciete) definitie van solidariteit klopt niet. Je bent solidair -en niet noodzakelijk financieel- met mensen die de strijd aangaan met krachten en machten die hen het leven zuur maken. Dat zijn sterke mensen. Met zwakken heb je hooguit compassie.

Dit populistische gepraat over het al dan niet solidair zijn met studenten, verhult dus dat de discussie over de  studiefinanciering helemaal niet over solidariteit gaat. De discussie moet gaan over welbegrepen eigenbelang. En volgens mij betalen bakkers en slagers graag voor studenten als het maar ten goede komt aan de maatschappij als geheel, dus ook aan de bakkers en slagers van deze wereld, hun kinderen en kindskinderen.

rkh, 21-11-2012

Zelf problemen maken: de formatie

Rutte II is na hooguit 2 dagen al in de problemen. Jan Pronk heeft in wel gekozen bewoordingen de methode Bos/KPMG afgeserveerd: Formeren is geen potje kwartetten, maar schaken. Toch is dit positieve uitruilen van onderhandelingspunten niet de meest fundamentele fout in het formatieproces. En ook de snelheid van formeren is niet het springende punt.

De fundamentele fout is om geen draagvlak te creëren. Dit zal blijven opspelen. De poldergeest ontbrak en dat breekt op.

Anderen er niet bij betrekken en daarmee niet verantwoordelijk maken voor het eindresultaat, is vragen om problemen. Zelfs minister Schippers mocht -volgens Wiegel- niet meedenken. Maar er wordt vervolgens wel verwacht dat zij een PvdA-programma uitvoert.

Dat gaat dus niet werken, ondanks het feit dat zij als parlementslid (na een korte leespauze) en als minister haar handtekening heeft gezet.

Ook ministeries werden buiten de deur gehouden. Dus die zullen met plezier cijfers aanleveren, die het beleid van dit kabinet ondergraven. Er is ook nog zoiets als eergevoel.

Op eerste bladzijde van het regeerakkoord komt 3x "samen" voor, 2x "samenleving" en 1x "samenwerking". Wat betekent "samen"? Practise what you preach!

Het woord "polderen" komt overigens in het hele akkoord niet voor.

Mijn conclusie: hier zijn geen politici, maar managers bezig geweest die geen respect hebben voor de persoon en intellectuele capaciteit van betrokken anderen.

p.s.: Ik hoor niets over de armoedeval. Wanneer loont het voor een bijstandstrekker om weer te gaan werken, zonder dus "dief" van "eigen" portemonnee te worden?

rkh, 08-11-2012 

En wat nu als iedereen dat doet?

Ook de stad Brussel heeft met moslims problemen. Waarschijnlijk daarom heeft Freddy Thielemans -socialist en burgemeester van Brussel- zich uitgesproken tegen grote gezinnen. Voor de onderbouwing ging het journaille te rade bij de moraalfilosoof Etienne Vermeersch. Want hoewel de burgemeester wel zo slim was ook de katholieken en joden te noemen, bleef toch de vraag: mag je dit eigenlijk wel zeggen en denken?

Vermeersch was duidelijk: het hebben van een groot gezin is immoreel. Waarom? Omdat a) volgens Kantiaans* principe ook bijv. een vrouw in Niger dan het recht heeft op 8 kinderen, en omdat b) als iedereen gaat voor het grote gezin de wereld bijgevolg "ontploft" (Knack, 3/10).

De redenering lijkt valide, omdat dat een argumentatie van Ons Soort Mensen is. Maar toegepast op andere gevallen gaat het redeneerschema totaal onderuit.

Is het immoreel geen kinderen te willen? Volgens de redenering van Vermeersch is dat inderdaad het geval. Want als iedereen zich onthoudt dan sterft immers de mensheid uit. Wat niet de bedoeling kan zijn.

Met deze redenering kan geen normaal mens instemmen.

Kortom, de vraag "En wat nu als iedereen dat doet?" biedt geen moreel houvast. Eén tegenvoorbeeld is voldoende om dat te laten zien.

Vermeersch  koppelt de universaliteitseis van Kant aan doemdenken en dat is niet verstandig.

De emeritus hoogleraar kan een eigen auto wel vergeten!

* Handel zo dat de maxime van uw handelen kan worden tot algemene wet.

rkh, 05-11-2012

Zelf problemen maken: de liberale islam

Nederland kent een scheiding tussen Kerk en Staat. Dat betekent niet, dat de Overheid geen subsidie of belastingvoordeel mag geven. De Overheid mag alleen niet het ene kerkgenootschap bevoordelen of benadelen t.o.v. een ander. Voor de Overheid zijn alle kerkgenootschappen gelijk*. De Overheid heeft geen voorkeur. Duidelijk.

Maar Cohen had als burgemeester van Amsterdam geen boodschap aan deze scheiding van Kerk en Staat. Hij wilde integratie via de moskee en ondersteunde daarom de "liberale Islam"  met belastinggeld. Cohen beriep zich daarbij op het principe van "compenserende neutraliteit".

Amsterdam onderscheidde in die dagen drie soorten neutraliteit: exclusief, inclusief en compenserend. Dus naast inclusief en exclusief nog iets. Hoe kom je er op! Je hoeft niet te weten waar dit over gaat om te begrijpen dat het foute boel is. Een reden te meer om de ingeslagen dwaalweg spoorslags te verlaten.

Mijn punt is dit: wie afwijkt van een norm van jaren, komt vroeg of laat op de koffie en moet dat dus niet willen. Zo'n norm is er namelijk niet voor niets. Met zijn overschrijding van de scheiding had Cohen kunnen weten, dat zijn project wel moest mislukken. En de experimenten zijn dan ook allemaal mislukt. Op kosten van de belastingbetaler, dat wel.

* De Satanskerk valt er buiten. Hoe het zit met de Sciencetologykerk weet ik niet, is in ieder geval in Duitsland verboden.

rkh, 04-11-2012

Zelf problemen maken: de zorgpremie

Het inkomensafhankelijk maken van de zorgpremie heeft nog al wat negatieve gevolgen. Het ondergraaft de solidariteit tussen "zieken" en gezonden, tussen armen en "rijken" (waarom zoveel betalen voor iemand die ongezond leeft en voor wie de zorg praktisch gratis is?). Het draagt niet bij aan kostenbewustzijn (voor velen is de zorg praktisch gratis). Concurrentie -en dus kostenreductie- is voor zorgverzekeraars niet meer interessant (het gaat om 20€ per maand per klant, de rest  krijgen de verzekeraars toch wel via de belastingen).

Allemaal effecten die je helemaal niet wilt. Zeker niet, wanneer het beheersen van de zorgkosten op zich al een probleem is. Verkapte belastingen moet je niet willen, dat geeft alleen maar mist. Nivelleren doe je via belastingen en niet via de zorgpremie. Wie oneigenlijke middelen gebruikt, werkt gegarandeerd zichzelf en anderen in de nesten.

Met de fiets moet je ook geen wheely doen. Daar is de fiets niet voor geëigend.

Daar komt nog bij, dat deze nivellering helemaal niet goed is voor de werkgelegenheid. Volgens het CPB scheelt dat 70.000-140.000 arbeidsplaatsen. Maar dit terzijde. Nog wel ter zake is: waarom blijven brand-, auto-, inboedelverzekering en verkeersboetes eigenlijk buiten schot?

De achtergrond van deze ellende is, dat de PvdA -opgejaagd door de SP- zich weer ideologische veren heeft aangemeten en dus verstand heeft ingeruild voor emotie. Anderzijds wil de VVD alleen maar belastingverlaging.

n.b.:

Volgens Maurice de Hond (2/11) is 57% vóór een inkomensafhankelijke premie ( 38% van de VVD'ers, 78% van de PvdA'ers) en slechts 37% tegen ( 55% van de VVD'ers, 19% van de PvdA'ers).

51% vindt dat nivelleren op andere manier moet en 24% vindt de gemaakte keuze uitstekend.

rkh, 03-11-2012

Wat was het alternatief?

Dr. Hans Roodenburg hield op 29/8 in De Balie een praatje over immigratie en de verzorgingsstaat ("Immi-gratis" was via internet te volgen). Hij was tot voor kort hoofdonderzoeker bij het CPB, dus hij had de cijfers en grafieken en weet van de hoed en de rand.

De arbeidsparticipatie van de niet-westerse allochtonen is 77% van dat van de rest. Het loonniveau is 71% van dat van de rest. (Het draagvlak voor belastingen komt daarmee op 55%.)

In 2008 ging 40% van de bijstand naar niet-westerse allochtonen. Ze zaten 7 keer zo vaak in de bijstand als de rest.

Roodenburg is somber. Ook de toename van de bevolkingsdichtheid en de invloed op de sociale cohesie als gevolg van de immigratie baart hem zorgen. Hij ziet geen oplossing.

Roodenburg overtuigt. Maar toch is zijn verhaal over de gevolgen van immigratie voor de economie niet helemaal compleet. Deze vraag moet ook altijd worden gesteld: Wat was het alternatief geweest? Die simpele vraag wordt gauw vergeten.

What/IF-vragen zijn notoir moeilijk. Het is scenariodenken in retro, dat terug moet gaan naar de jaren '60. Maar zeker is dat bij krapte op de arbeidsmarkt bijv. de lonen stijgen, bedrijven weggaan en de export daalt.

rkh, 31-08-2012

Dutchness

In Nederland gaan personeel en directie anders met elkaar om dan in bijv. Frankrijk. Dat komt, omdat Nederland een egalitair land is en Frankrijk niet. Air France en KLM -sinds enkele jaren gefuseerd- hebben daar mee te dealen. Dit is gewoon een feit. Het kost ons trouwens ook weinig moeite eigenschappen van bijv. Duitsers of Belgen* op te noemen.

Waarom is het dan zo moeilijk zoiets als Dutchness te accepteren? Sterker nog: het bestaan ervan wordt soms ontkend of op zijn minst onwenselijk gevonden.

Volgens Maxima bestaat "De Nederlander" niet. Die wijsheid werd haar -naar verluidt- ingefluisterd door Pauline Meurs van de WRR. Een open deur en stroman van jewelste, maar in de huidige context terecht begrepen als een politiek statement van de kosmopolitische elite die staat voor "Weg met ons!" of eigenlijk: "Weg met jullie!".

Mensen als Willem van Schinkel en Jan-Willem Duyvendak geven er (au Foucault) een taalkundige draai aan. Wie "Nederlander" zegt, zegt tevens "Niet-Nederlander" en sluit daarmee mensen uit. Hun insteek is: Uitsluiten en discrimineren mag niet.

De erkenning dat iemand meerdere identiteiten heeft en kan hebben, lijkt een redelijk en slim compromis. En inderdaad je kunt tegelijkertijd "Tukker, Nederlander, Europeaan, vader en arbeider" zijn. Maar wat eigenlijk bedoeld wordt, is dat men Marokkaan in Nederland en Nederlander in Marokko kan en mag zijn. De insteek is hier: Multiculturalisme is oké en spreken van een Leitkultur is uit den boze.

Aan elk van deze drie invals- en aanvalshoeken ligt een hyperindividualisme ten grondslag. Daarin zijn'wereldburger' en 'netwerk' buzzwords.

De vraag naar wat een gemeenschap tot gemeenschap maakt, wordt niet gesteld.

* Een Nederlander schreeuwt naar een Belg aan de overkant: "Hoe kom ik aan de overkant?".

De Belg antwoordt: "Daar bent u al!".

rkh, 10-08-2012

Gematigd negationisme

De documentaire "Femme de la rue"  van Sofie Peeters gaat over seksisme in een "zwarte" wijk van Brussel. Als gevolg van dat seksisme verlaten jonge, blanke vrouwen de wijk of zelfs Brussel. Ze kunnen niet meer tegen de obscene voorstellen en opmerkingen in de publieke ruimte, tegen het gescheld uit het niets en het intimiderende gedrag van de Belg met een streepje (©rkh).

Canvas zond de documentaire uit (20/07/2012). Daar voor een gesprek met de maakster. De journaliste van dienst uitte haar zorg dat mogelijk een hele bevolkingsgroep 'geviseerd' wordt, terwijl het toch om een kleine probleemgroep gaat. Overal zijn rotte appels etc. Peeters deelde haar zorgen (en clichés). Eén op de tien was dan ook even later één op de twintig.

Na afloop een discussie tussen de liberale politicus Bart Somers en de Marokkaans-Belgische filmmaker Hassan Rahali. Hassan zei de film als film prachtig te vinden. Er zijn inderdaad problemen, MAAR ....

1. Peeters heeft weinig kennis van de allochtone gemeenschap en dat leidt tot generalisaties.

2.Vanwege Dutroux is toch ook niet elke blanke pedofiel.

3. NoGoAreas voor vrouwen heb je niet alleen in Brussel, maar ook in Tanger en New York.

4. Het probleem is de opvoeding. Jammer, dat dan weer naar cultuur en achtergrond wordt verwezen.

5. Ook vrouwen zijn verantwoordelijk. Ze moeten weerbaarder worden. Ga naar een zwarte wijk en ga daar thee drinken!

Rahali kan niet anders dan erkennen dat er een probleem is. Maar Hassan kraamt zoveel onzin uit, dat hij tegelijkertijd het probleem ontkent. Negationisme dus, hoewel gematigd.

En ook de journaliste van dienst liet zich van haar angstige kant zien.

 rkh, 31-07-2012

Omgaan met complexiteit: aanslaan op TEGEN

Kun je ook zinnige en interessante vragen stellen zonder te weten waar je het over hebt? Ja, dan kan. Bijv. wanneer iemand ergens TEGEN is én dat brengt als principezaak. De vraag kan dan namelijk altijd gesteld worden of dit TEGEN toch niet pragmatisch van aard is*. Is het inderdaad een niet-principieel TEGEN dan is de logische vervolgvraag waarom de "TEGENstander" dan toch in zekere mate VOOR is, want immers niet principieel TEGEN.

De SP is tegen verhoging van het eigen risico in de zorg. Dat gaat gepaard met veel gelamenteer en opwinding. De SP suggereert daarmee dat het hier om een principiële zaak gaat. Maar de discussie gaat gewoon over maatvoering, over een onsje meer (of minder). Uitersten worden niet verdedigd. Een vraag naar de aard van het TEGEN is dus terecht.

In feite accepteert de SP (stilzwijgend) het eigen risico. De vervolgvraag is dus waarom de partij dat doet.

Een goede vraag, omdat de vraag verwart en terugvoert naar de discussie over nut en noodzaak van een eigen risico. En dan gaat het trouwens weer over principes.

Het verwijt van Roemer in een discussie met Pechtold is, dat het project EUROPA te snel gaat en de mensen niet meeneemt. Roemer stapt in het frame van Pechtold! Een eerste signaal dat prinzipienreiterei omslaat in pragmatisme en opportunisme. Maar dat moet dan natuurlijk wel opgepikt worden door de media en gesprekpartners.

ps.: Dezelfde strategie werd aanbevolen in "Omgaan met complexiteit: Aanslaan op TE". Ook daar ging het om de waardering van overmaat.

* Het TEGEN kan ook uit bijv. rancune voortkomen. Maar het is niet verstandig dit te noemen, want dat geeft alleen maar discussie en dat moet nu juist vermeden worden.

rkh, 17-06-2012

Normstellend schelden heeft zin

Iemand "dikzak" noemen, is dat een hate crime? Dat hangt natuurlijk van de wetten af. Een speciale commissie van het Britse parlement wil in ieder geval de wetten op dit punt aanpassen. Aan huidskleur, geloof en geaardheid wil men de categorie "lichaamsomvang" toevoegen.

Een bericht hierover in de Volkskrant van 1/6/12 maakt duidelijk dat zo'n besluit nogal wat consequenties heeft voor bijv. de kinderliteratuur; veel kinderboeken moeten achter slot en grendel of herschreven worden. Gevolg van de wetgeving zal ook een meer krampachtige omgang met elkaar zijn. Maar gescholden zal er altijd worden, dat is des mensen. Mensen willen nu eenmaal homogeniteit en accepteren daarom geen afwijking van de norm. Het aantal rechtszaken zal toenemen. Redenen genoeg dus om het voorstel af te schieten. Veiligheidsventielen moet je niet afdichten.

Het verbieden van schelden helpt ook niet echt in de strijd tegen obesitas. Het scheldwoord "fatty" draagt juist krachtig de gewenste norm uit van "Maak je niet dik!". Sociale druk is altijd een probaat middel, wanneer gedragsverandering wordt beoogd.

Dat ook enkelen met een genetisch gebrek onder de stigmatisering lijden, moet op de koop worden toegenomen. Je kunt geen omelet bakken zonder eieren te breken.

rkh, 11-06-2012

De schuld van de Hema

Voor een aantal jaren terug deed de Hema kennelijk iets niet goed. Ze onderpresteerde en werd daarom opgekocht en onderhanden genomen. Dat de Hema is opgekocht, is dus in de eerste plaats de schuld van de Hema zelf.

Vervolgens zadelde het opkoopfonds de Hema op met schulden. Redenen daarvoor zouden kunnen zijn:

1. Zonder lening kon het bedrijf überhaupt niet gekocht worden (vergelijkbaar met een hypotheek op een huis nemen),

2.De innovatie, reorganisatie en/of herstructurering kostten veel geld,

3. Schulden leveren belastingvoordeel op (verliezen zijn aftrekbaar).

Een verwijt aan opkoopfondsen is ook altijd dat ze geld uit de onderneming trekken door deze domweg met extra schulden achter te laten. De rationale daarvan is niet op het eerste oog duidelijk. Want met of zonder schuld wat de opkoper uiteindelijk bij verkoop overhoudt, blijft toch hetzelfde? De nieuwe koper zal immers de schulden verdisconteren in wat hij betaalt.

Het antwoord is -denk ik en dat is de vierde reden- dat nu het aantal potentiële kopers groter is dan zonder schuld. De verkoopprijs is immers door en dankzij de schulden omlaag gegaan.

Het "perverse" is, dat de belastingbetaler via belastingvoordelen bijdraagt aan de winsten van opkoopfondsen. Ook de toekomstige belastingvoordelen, want die zijn enigermate opgenomen in de verkoopprijs. Een verkoopprijs anticipeert immers altijd op de toekomst.

Maar anderzijds: de maatschappij als geheel profiteert uiteindelijk toch ook van het opschudden van een stukje economie.

n.b.: In "Harde Heelmeesters" ontbraken de tweede en vierde reden.

rkh, 08-06-2012

In strijd met de bestaansgrond

Een krachtige manier van redeneren is naar het doel van een plan, actie of organisatie te vragen en vervolgens alles af te wijzen wat dat doel ondermijnt. Geen moralisme, geen ongemak als gevolg van onduidelijkheid. Simpel: aan de raison d'être wordt niet getornd en kàn niet worden getornd. Want opgeven van plan, actie of organisatie kan niet de bedoeling zijn. Het is ook onlogisch om iets te willen en niet te willen.

Zo moeten nudisten mensen in zwembroek de toegang tot hun club weigeren. Anders handelen is domweg in strijd met de doelstelling en bestaansgrond: het bevorderen van nudisme in al zijn facetten. Geen discussie mogelijk.

De ChristenUnie is opgericht om God en Christus Koning op aarde te eren. De samenleving moet (protestants) christelijk worden. Leden en functionarissen dienen zelfs in te stemmen met de drie formulieren van Enigheid. Dus daar kan geen katholiek of moslim bij zitten, althans niet krachtens eigen doelstelling en bestaansgrond.

Daarmee marchanderen geeft alleen maar heibel. Werven onder andersdenkenden vergroot weliswaar het electoraat, maar is uit den boze.

De raison d'être van Nederland als Natie-Staat is: zorgen voor veiligheid eigen burgers en dat recht wordt gedaan. Het verdrag van Schengen -dat criminaliteit en illegaliteit faciliteert- ondergraaft de staatsraison, het nationaal belang, en is dus om die reden verwerpelijk. Je mag alleen nog met toestemming van Brussel en onder bepaalde voorwaarden (bijv. alleen eerste en derde treinstel en dat hooguit 2 keer op een dag) controleren aan de grens.

Het is dus niet verwonderlijk dat het Schengenverdrag een splijtzwam is en blijft, ook al zwijgen de main stream media en de gevestigde politiek hierover.

rkh, 05-06-2012

Waarom het recht uitwassen kent

Voor strafrechtjuristen is de staat de vijand van het volk (als optelsom van individuen). Deze opvatting is neergeslagen in het wetboek van strafrecht en in de jurisprudentie. Het strafrecht staat in het teken van de bescherming van het individu tegen de almacht van de staat. De heiligverklaring van het individu leidt tot ongemakkelijke toestanden en spagaten:

-Bewijs onrechtmatig verkregen, bijv. de politie heeft zonder reden de achterklep van de auto opengemaakt en de karabijn gevonden? Weg bewijs.

-Dagvaarding niet correct? Spaak in het wiel.

-Getuigen durven niet te getuigen uit angst voor represailles? Helaas, dan maar geen getuigen.

-Geen getuigen en geen technisch bewijs en blijft de verdachte ontkennen? Vrijspraak*.

De staande magistratuur is formeel de stem van het volk en van het slachtoffer. Maar ook het OM stelt het individu van de verdachte centraal en denkt net zo liberaal als andere juristen. De stem van het volk (als gemeenschap) hoor je soms terug, wanneer over "geschokte rechtsorde" wordt gesproken.

Toch zit er logica in dat soort van juridisch denken. De staat heeft de rol van het slachtoffer overgenomen, als iemand die genoegdoening van de verdachte eist. Het slachtoffer zelf is hooguit getuige, indien nog in leven. Probleem is, dat de staat een machtsmonopolie heeft en dus wordt -ter wille van het evenwicht tussen staat en individu- de staat aan banden gelegd. Dat rechtvaardigt de nadruk op de verdachte als individu.

Maar anderzijds een samenleving kan alleen als samenleving bestaan als liegen en bedriegen niet loont. Het individualisme in het recht is doorgeslagen. De gemeenschap wordt vergeten.

In elk geval schrok vroeger meester* er niet voor terug collectief te straffen. Niets doen is geen optie. Chaos ondergraaft de bestaansgrond van de school.

Soms is waterboarden zo gek nog niet, hoewel het rechtens niet mag.

* Ook de omertà van de Hells Angels heeft succes. Zie de moord op drie van hen in 2004. Dus de twee  moordende Marokkanen uit Nijmegen staan niet alleen.

** Een beetje fries laat het lidwoord weg.

rkh, 02-06-2012

Recht dat onrecht is

Dit weekend werd bekend dat de oud-SS'er Klaas Carel Faber is overleden. Hij was in Nederland veroordeeld voor oorlogsmisdaden. Wist te ontsnappen en leefde nog lang en gelukkig in Duitsland. Door in vreemde krijgsdienst te gaan, had hij de Duitse nationaliteit verworven. En Duitsland levert zijn eigen burgers niet uit*.

Procedureel allemaal dik in orde, maar het heeft natuurlijk niets te maken met wat "wij" recht noemen.

Afgelopen vrijdag hield Sharia4Holland een manifestatie op de dam. Er werden opruiende toespraken gehouden ("De moslims zullen deze tumor genaamd democratie met wortel en tak uitroeien", "Sharia is de oplossing"). Iemand uit het publiek wilde met de heren in discussie, maar werd meteen door stillen afgevoerd. Diens rechten werden ingeperkt in naam van de openbare orde. Zo zie je dat het recht voor de zittende macht een beheersinstrument is, dat niets met recht van doen heeft.

Vandaag lees ik, dat de twee Nijmeegse Marokkanen die na een mislukte overval iemand op de Oranjesingel doodreden, niet worden vervolgd. Het is niet duidelijk wie voorop zat en de scooter bestuurde.

Enerzijds wil je dat niemand ten onrechte vastzit, maar anderzijds wil je ook niet deze absurde consequentie van ons rechtssysteem accepteren.

* Ook Turkije bijv. levert geen eigen staatsburgers uit. Onder andere daarom ben ik tegen dubbele paspoorten.

rkh, 29-05-2012

Pre-emptive strike

De zgn. inhoudelijke argumentaties zijn ideologisch, pragmatisch of wetenschappelijk van aard. Daarnaast is er het broddelwerk van etiketjes plakken. Maar er is ook het formele werk, los van de inhoud dus. Debatten, discussies, dialogen of gesprekken over controversiële onderwerpen leiden immers toch tot niets.

Ik heb een voorkeur voor de formele aanpak. Alleen hiermee gaan tegenstanders knock-out. Hoewel je ook met een goed geplaatste oneliner een stevige klap uitdeelt.

Bij de formele benadering wordt gezocht naar inconsistenties, inconsequenties en onwaarschijnlijkheden in de redenering.

Ter toelichting van dit laatste: Hoe waarschijnlijk is het, dat nu juist een Aboutaleb het meest gekwalificeerd was voor het burgemeesterschap van Rotterdam? Of hoe waarschijnlijk is het dat de IQ's van de verschillende etnische groeperingen gemiddeld gelijk zijn? Het zijn retorische vragen die geen verdediging of toelichting behoeven.

rkh, 24-05-2012

Op herhaling: Waarom Wilders altijd gelijk krijgt

Illegaliteit -het woord zegt het al- moet bestreden worden. Wanneer Wilders illegaliteit koppelt aan criminaliteit dan is dat zijn goed recht. Van overdrijven kunst maken, is nergens verboden.

Ongelijk heeft hij sowieso niet. Dat heeft te maken met het simpele feit dat in de populatie waar het over gaat, altijd variatie zit. Dus komt ook onder illegalen criminaliteit voor. Dat is Wilders' gelijk. De gedachte is hier, dat in een niet al te onzinnige of onlogische bewering altijd wel waarheid zit.

Politiek en media vergroten vervolgens de verschillen uit. "Illegaliteit en criminaliteit" wordt een thema. Alleen al over illegaliteit op zich wordt -vreemd genoeg- al heel verschillend gedacht. Door de focus op illegaliteit vormen mensen zich daarover een mening. Wie niet op voorhand tegen Wilders is, zal concluderen dat hij hier een punt heeft; illegalen moeten het land uit (tenzij het natuurlijk de buurman is).

Vervolgens begint bij mensen met een opkomende mening een proces dat de confirmation bias wordt genoemd: alleen zien wat je wilt zien. Zogenaamde vooroordelen worden bevestigd. Wat eerst waarschijnlijk werd gevonden, groeit uit tot een overtuiging.

Ten vierde helpt de selffulfilling prophecy Wilders aan zijn gelijk. Door de vele aandacht krijgen illegalen het extra moeilijk. Om in hun levensonderhoud te voorzien, "moeten" zij wel overgaan tot criminele acties. Waarmee de cirkel rond is.

Het enige dat Wilders dus doet, is komen met een op zich niet onzinnige gedachte. De rest gaat vanzelf.

rkh, 22-05-2012

Waarom Wilders altijd gelijk krijgt

Zelfs een Martin Bril en een Harry Mulish vonden bij leven dat Wilders een punt had. Volgens Pechtold allemaal onzin: Wilders heeft helemaal geen punt. Maar zijn virulente Wildersfobie vertelt een ander verhaal, namelijk dat hij het gelijk van Wilders vreest.

Hoe krijgt Wilders dit voor elkaar?

Ten eerste door een onderwerp te kiezen dat anderen laten liggen, hetzij uit lafheid, luiheid, desinteresse, onvermogen of politieke correctheid. Maar waar mensen met gezond verstand* wel degelijk een probleem in zien. Het is natuurlijk van de gekke om geld af te pakken van mensen die het zelf hard nodig hebben of gewoon er zelf over willen gaan en door te sturen naar het corrupte Griekenland.

Ten tweede door met overdrijving oppositie en media te provoceren. "Geen cent naar Griekenland!". Politiek en media moeten natuurlijk wel toehappen.

Door de focus op het onderwerp zien mensen plotseling overal het gelijk van Wilders bevestigd. Dit psychologische verschijnsel wordt de confirmation bias genoemd: je ziet alleen wat je wilt zien.

Ook self fulfilling prophecy kan Wilders aan zijn gelijk helpen. De profetie is dat de Grieken de euro opgeven. De reuring maakt de instanties onzeker en minder scheutig met andermans geld, waardoor Griekenland wel gedwongen wordt Euroland te verlaten.

* Volgens Descartes het best verdeelde goed. Omdat iedereen er genoeg van zegt te hebben.

rkh, 16-05-2012

Regels zonder uitzondering

De bewering "Elke regel kent uitzonderingen"  -zo die wordt gedaan- klopt niet. Want er zijn regels die niet bestand zijn tegen welke uitzondering dan ook.

 

Meld Misdaad Anoniem heeft als regel, dat de anonimiteit van de beller ten alle tijde wordt gerespecteerd. Doel van dit meldpunt is misdaad te bestrijden. Komen gegevens van bellers op straat te liggen dan kan het meldpunt meteen zichzelf opheffen. De organisatie is dan namelijk rechtstreeks ingegaan tegen de eigen bestaansgrond (raison d'être). Dat is onlogisch.

Het is dus ook volkomen rationeel, wanneer de druk van het volk of een rechtelijke bevel door het MMA worden genegeerd. Het is "to be or not to be".

Nog niet verklaard is, waardoor het nu precies misgaat (in de relatie MMA/bevolking) bij het maken van uitzonderingen. Het antwoord is simpel: het vertrouwen is geschonden.

Case. Iemand wordt verdacht van moord (op zijn moeder, geloof ik). De psychiatrische inrichting weigert ten principale inzage in de patiëntgegevens en elke verdere medewerking. Dat is rationeel gedrag, want de opdracht is patiënten te helpen en dat is bij toegeven aan rechterlijke bevelen niet meer goed mogelijk. Hiervoor wordt gekozen, omdat de vertrouwensrelatie hulpverlener/patiënt op het spel staat.

rkh, 09-05-2012

Afspraak of niet

Het begrotingstekort moet naar 3% of minder van het BNP. Daar is begrijpelijkerwijs veel verzet tegen. Maar het zou dom zijn om op dit moment aan de bezwaren tegemoet te komen. Hoewel -toegegeven- de huidige norm  tot op zekere hoogte willekeurig is en tot sociale ellende leidt.

De rationale van deze redenering is simpel, dat als afspraken worden genegeerd, er überhaupt geen afspraken meer te maken zijn. Betrouwbaarheid* is een hoog goed.

Natuurlijk kunnen afspraken worden herzien, alleen niet in tijden van crisis of wanneer het toevallig goed uitkomt.

Bijkomend voordeel van deze amorele keuze voor "Afspraak is afspraak" is, dat dan in slechte tijden niet eindeloos over de norm wordt gediscussieerd. Iedereen weet waar die aan toe is.

GroenLinks maakt het -als het over regels gaat- helemaal bont. Die partij heeft in haar reglement staan, dat een kamerlid hooguit drie termijnen mag blijven zitten. Maar datzelfde reglement biedt de mogelijkheid van dispensatie. Dat kan dus niet, dat is onlogisch. De mogelijkheid van dispensatie haalt het principe onderuit.

De uitdrukking "Uitzonderingen bevestigen de regel" moet nodig vervangen worden door "Uitzonderingen heffen de regel op".

* Een morele waarde, maar je kunt het ook simpel zien als een conditio sine qua non voor het samenleven. En dan heb je het weer over rationaliteit.

rkh, 7 mei 2012

Moedwil & Misverstand

Volgens columnist Hans Schnitzler was het credo van Fortuyn: "Ik zeg wat ik denk" (Volkskrant, 2 mei). Volgens Schnitzler een directe oproep tot "vuilbekkerij" in de publieke ruimte, waar veel gehoor aan is gegeven.

Je hebt neiging met de redenering mee te gaan, omdat het credo je bekend in de oren klinkt. Maar het betoog van Schnitzler is onjuist, ondoordacht en goedkoop.

Fortuyn zei: "Ik zeg wat ik denk en ik doe wat ik zeg"*. Maar dit credo leent zich natuurlijk duidelijk minder voor een boutade. In elk geval moet dan ook nog iets gezegd worden over "Ik doe wat ik zeg". Wat mij bij schelden problematisch lijkt.

De columnist had zich meer moeten verdiepen in de vraag naar het waarom van de slogan van Fortuyn. Misschien dat "Ik zeg wat ik denk" vooral een reactie is op een cultuur waarin het "spreken met meel (couscous) in de mond" de norm is?

En ten derde: een apodictische uitspraak -bijv. "Heb uw naaste lief"- kun je altijd belachelijk maken.

Kortom, bij Schnitzler is sprake van een moedwillig misverstaan.

Dat was ook het geval bij Verdonk. Die zou direct na de Schiphol-brand gezegd hebben, dat het personeel adequaat had gehandeld. Terwijl ze haar uitspraak had geconditioneerd met "voor zover nu bekend".

En Wilders zei niet "Vogelaar is knettergek", maar "Wat mij betreft, is de minister knettergek". Dat klinkt iets minder hard.

Kwaadwillenden hebben aan weinig woorden genoeg en de media zorgen wel voor verspreiding van de foute boodschap.

* Niet één keer opgemerkt in de eerste 128 reacties.

rkh, 02-05-2012

Wie niet schreeuwt, wordt niet gehoord

Het ziet er niet goed uit voor mensen die moeite hebben met de drie I's (immigratie, integratie en Islam) en met de dictaten van Europa. De voorman van de beweging "Baas in eigen huis" zit nu voor straf op de bank en mag voorlopig niet meer meedoen.

Was Wilders ook zonder "geschreeuw" zo groot geworden?

De politiek staat om twee redenen afwijzend tegenover nieuwkomers.

Het scheelt kiezers en dat betekent verlies van baantjes, macht en partij-subsidies. Een banale reden, maar niets menselijks is politici vreemd.

Ten tweede komt een nieuwkomer -per definitie- met iets nieuws, te vergelijken met het gooien van een knuppel in het hoenderhok. Oude partijen worden zo gedwongen kleur te bekennen. De consensus binnen en tussen partijen wordt doorbroken. Het grote zwijgen is ten einde.

Een nieuwkomer moet deze weerstand en weerzin van de oude politiek uithouden. Maar het is erger. Hij zal ook de strijd met de media moeten aangaan. Want ook over de media ligt de klamme deken van de consensus, die bestaat bij de gratie van het zwijgen over heikele thema's.

Wilders is bijv. tegen de toetreding van Turkije tot de Europese Gemeenschap (net als trouwens Merkel en het merendeel van de bevolking). Het zou geen kwestie zijn, wanneer Wilders niet bij voortduring ferme uitspraken had gedaan, die de mainstream media wel op moeten pikken en dus ook de andere partijen.

De eigen regering asociaal beleid verwijten, mag. Maar iets onaardigs én waars zeggen over een "bevriend staatshoofd" mag dan weer niet. Het is tekenend voor het consensus-denken, dat voor een toelichting op het waarom van Wilders' uitspraken geen ruimte is.

Ik heb overigens Wilders nog nooit horen schreeuwen. Jan Mulder, die schreeuwt.

rkh, 30-04-2012

G500 is stemvee

Sywert van Lienden wil de agenda van de VVD, PvdA en CDA bepalen. Hij is van plan samen met 499 ad hoc leden de respectievelijke partijvergaderingen af te gaan. Dat is allemaal binnen de regels. Maar gevolg zal zijn dat het reglement wordt aangepast, want geen partij is natuurlijk gediend van een overval. Op de keper beschouwd, gebruikt hij de democratie om de democratie om zeep te helpen. Hij wil immers -puur met de macht van het getal- de stem van gewone leden overrulen.

In de jaren '70 had je Betaald Antwoord. Mensen kochten bijv. een aandeel Shell en gebruikte hun spreektijd om aandacht te vragen voor apartheid. Dat was een appèl en geen overval.

In 2001 werden plotseling veel Surinamers lid van de PvdA. Dat was een couppoging van Wesley Amzand die ontevreden was over zijn plaats op de kandidatenlijst voor de wijkraad van de Bijlmer. Bijna was voor €200 het "burgermeesterschap" van Zuid-Oost gekocht, aldus Ruud Koole (Mensenwerk, p. 95). Hadden ze het wat slimmer aangepakt dan was het reglementair gelukt.

Was Sywert zwart dan was hij door de media afgeserveerd. Nu overheerst vertedering, want hij is jong en wit. Dat scheelt. En daarbij komt dat de middenpartijen bij de media niet populair zijn.

Sywert zou erover na moeten denken wat het betekent dat niemand eerder met dat idee is gekomen.

rkh, 24-04-2012

Variatie, overerving en selectiedruk

Predators die in de loop der tijd harder gaan lopen, omdat hun prooien sneller gaan en omgekeerd.

Of de afname in de tijd van de gemiddelde lengte van vissen in het IJsselmeer, vanwege het vissen met netten. Volwassen vissen van geringe lengte weten immers door de mazen van het net te ontsnappen. En misschien dat vissen zelfs wel slimmer worden.

Het verklaren van ontwikkelingen als reactie op veranderingen in de omgeving heeft zo zijn charme.

Maar dit is geen universeel verklaringsmodel, zoals -volgens mij- vaak wordt gedacht. Want de verenpracht van een mannetjespauw wordt dan weer verklaard uit de seksuele voorkeur van de vrouwtjespauw.

In verhalen over de evolutiebiologie staat adaptatie aan de omgeving centraal. Volgens mij schijnkennis, omdat men geen benul heeft van het onderliggend mechanisme. Drie elementen zijn belangrijk:

1. In de populatie ontstaan voortdurend nieuwe varianten als gevolg van toevallige mutaties en het paren van twee genetisch verschillende exemplaren uit de populatie.

2. De nieuwe eigenschappen worden overgeërfd.

3. De omgeving zorgt voor selectiedruk en die geeft de uitsortering.

rkh, 22-04-2012

Inkomensafhankelijkheid en onmondigheid

De nieuwe leider van de PvdA wil de zorgpremie en de kinderbijslag inkomensafhankelijk maken. Benzine, boetes en huren staan waarschijnlijk ook al op de verlanglijst.

Dat klinkt allemaal mooi, maar uiteindelijk draait de belastingbetaler er gewoon voor op. De echte prijs zal linksom of rechtsom toch moeten worden betaald.

Het betekent ook veel bureaucratische rompslomp, o.a. omdat het inkomen voor dit jaar pas over twee jaar definitief is. Tenminste wanneer onder inkomen "belastbaar inkomen" wordt verstaan. En zitten al die subsidies en toeslagen daar dan in? Onduidelijkheid dus. De formulierenbrigade krijgt het er druk mee.

Over de armoedeval horen we Samsom niet. Er is sprake van een armoedeval, wanneer werken niet loont.  Ga je vanuit de bijstand aan de slag dan vervallen immers allerlei subsidies.

Waarom geen hoge belastingvrije voet voor iedereen van zeg € 8.000 en weg met alle regelingen?

Het antwoord is simpel. Samsom vertrouwt de mensen niet. Voor hem zijn het onmondige wezens die niet met geld kunnen omgaan en de verkeerde prioriteiten stellen. En dan nog iets: een partij moet zich op één of andere manier profileren en dat mag wat kosten.

rkh, 19-04-2012

De insteek moet wel passen

Op 5 april werd de strafeis in de zaak van de grootkindermisbruiker Robert M. bekend. Een journalist van radio 1 vroeg aan de persofficier of de eis niet te hoog was. M. had toch meegewerkt, zijn password afgegeven en spijt betuigd?

De insteek ("De straf is te hoog!") riep bij mij geen ergernis op, hoewel het dus om een "pleidooi" voor strafvermindering ging.

Waarom eigenlijk hier geen ergernis?

Eerder (juni 2009) had ik mij aan de EO geërgerd. In het plaatsje Emst zou een onderwijzer wegens homofiele activiteiten worden ontslagen. De vragen van de journalist van netwerk waren: "Wat kan er mis zijn met dat de man homofiel is?", "Het privéleven gaat toch niemand wat aan?", "Is dit geen discriminatie?".

De insteek was: "Die achterlijke reformatoren doen aan homootje pesten!".

Wat is het verschil? Niemand twijfelt aan de ernst en de integriteit van de eerste journalist die het echt niet voor Robert M. zal opnemen. Met de vragen wil hij het waarom van de eis toegelicht krijgen.

De EO-journalist is niet geloofwaardig. De vragen zijn onoprecht. Hij wil te graag meedoen met de verlichten. Zo'n journalist is als een jehovagetuige die aan de deur staat te vloeken. Je voelt dat er iets niet klopt.

De gekozen insteek moet bij je (ethos) passen. Volgens mij had de insteek "COC, bemoei je met je eigen!" wel bij de EO gepast.

rkh, 16-04-2012

De swalbe van Swaab

Had Swaab zijn boek We zijn ons brein ook niet kunnen schrijven? That is the question.

rkh, 16-04-2012

Individu tegen individu

Voor enkele jaren terug was pedofilie in progressieve kring normaal. Weldenkend Nederland dacht dat het zo hoorde en dat het moest kunnen en dus dacht men ook zo. Zelfs Hirsch Ballin en Mohammed Rabbae dachten mee. Het werd de lakmoesproef voor echte progressiviteit.

Pedofilie is uit. Zelfs wordt nu de vraag gesteld of zwakzinnigen en verslaafden wel kinderen mogen krijgen. Ondanks dat in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens duidelijk staat, dat iedereen een gezin mag stichten. Het kan verkeren.

Is het liberalisme met zijn nadruk op rechten en de vrijheid van het individu op zijn retour?

Het antwoord is nee. De focus is nu op het kind. Het kind als individu kan daardoor de rechten van het volwassen individu inperken. Maar het is hetzelfde virulente liberalisme, dat nu het kind tot rechtssubject maakt, d.w.z. tot iemand met eigen rechten. De kinderombudsman is er de ultieme uitdrukking van.

Het ideaal van een vrije, seksuele omgang met het kind is stukgeslagen op de praktijk. Ook de huidige focus op het kind zal later als doorgeslagen liberalisme worden gezien. Bijv. wanneer een diplomatenechtpaar uit de ouderlijke macht gezet wordt, omdat een kind niet mee wil verhuizen naar een vreemd land. Want spreekt de taal niet, huilende klasgenootjes, is hier geworteld etc. Of wanneer er een wet komt die een godsdienstige opvoeding verbiedt.

Het kinderactivisme zal stukslaan op rechten van ouders, die in hun vrijheid worden beknot. Dan hebben we het over communautarisme.

rkh, 14-04-2012

Leerdam in het Nieuws

Op 4 april kondigt de PvdA'er John Leerdam zijn vertrek uit de kamer aan. Hij heeft zichzelf bij 3FM als leugenaar, fantast en domoor neergezet en daarmee zich in de politiek onmogelijk gemaakt.

Voor de hand liggende vragen zijn dan:

1. Hoe komt zo iemand eigenlijk op de kandidatenlijst? Vanwege zijn huidskleur? Om de stem van de Bijlmer e.o. te krijgen, onder het motto: "Wij uw stem, jullie een baantje"? Heeft Wouter Bos dan toch gelijk toen hij (bij de gemeenteraadsverkiezingen) waarschuwde voor problemen met allochtone politici (tot woede van Aboutaleb)?

2. De selectiecommissie heeft hier haar werk niet goed gedaan. Zijn er nog meer Leerdammertjes te verwachten? En wat verwijt u de commissie?

3. Leerdam heeft jaren in de kamer gezeten en -neem ik aan- meegestemd. Maar in veel gevallen zal hij geen benul hebben gehad waar het om en over ging. Betekent dit nog iets voor de genomen besluiten? (Dit is een pestvraag en het antwoord weet ik al.)

4. Als Leerdam niet zelf was opgestapt, was hij dan de fractie uitgezet?

5. Wilders moest in en van de kamer diep door het stof vanwege de brievenbusplasser. Moet nu ook de PvdA excuses aanbieden voor de beschadiging van het aanzien van de politiek?

Nieuwsuur, RTL-nieuws en RTL-boulevard informeerden de kijker goed. Het 8 uur journaal daarentegen was erg summier en onvolledig. Maar geen van bovenstaande vragen is gesteld. De verslaggevers zijn al tevreden met een quotje als "een beetje dom" van Samsom en dat is pure armoe. Kennelijk kennen ze niet zoiets als beroepstrots.

Goede vragen bedenken is moeilijk, ze onthouden valt ook al niet mee, de vragen goed brengen is een kunst. Maar een politiek verslaggever zou dit alles toch moeten kunnen.

rkh, 07-04-2012

Diederik als hoofdman

Volgens Ferry Mingelen heeft de nieuwbakken partijleider en fractievoorzitter goed geopereerd in de affaire Leerdam. Samsom zou onder zachte dwang Leerdam de kamer hebben uitgedreven.

Maar dit weet Mingelen helemaal niet. Samsom zelf zegt, dat het Leerdam's eigen keuze is. Mingelen brengt hier een vermoeden als waarheid. Dat is niet verstandig, maar geen liegen.

John Leerdam loog en niet zo'n beetje. Hij zoog ter plekke hele verhalen uit zijn duim. De vrijlating van de niet-bestaande straatterrorist Jael Jablabla was in de fractie al besproken. Hij kende de niet-bestaande band Glenn & the Kuckucks van de radio.

Leerdam is behalve een leugenaar, ook een domoor. Hij wist niet dat Ariël Sharon al jaren buiten functie is.

Voor de microfoon reageerde Samsom met: "een beetje dom"(sic), "onverstandig", "in een makkelijk valletje getrapt", "iedereen maakt fouten", "maakt zichzelf ongeloofwaardig". Daarmee de zaak bagatelliserend en dat is dus niet verstandig. Een leider moet liegen "liegen" noemen en dom "dom".

Het besluit om te vertrekken noemde Samsom "moeilijk, moedig en verstandig" (een mooie drieslag). Maar daar is natuurlijk helemaal niets moedigs aan. Ook hier is Samsom aan het vergoeilijken.

Zoals gezegd, benadrukte Samsom dat Leerdam zelf gekozen heeft voor vertrek. Een echte leider had Leerdam de fractie uitgezet.

Kortom, ik ben nog niet onder de indruk van de leiderschapscapaciteiten van Samsom.

rkh, 06-04-2012

Uitsluiting bij de PvdA

Andersdenkenden hebben het altijd moeilijk. Zij tasten immers het vigerend waarden- en normensysteem aan. Na innerlijke strijd wacht de andersdenkende nog de strijd met zijn omgeving.

De mens is een groepsdier dat rust wil en daarom eenheid in denken, voelen en handelen eist. Die drang en dwang zit in de menselijke natuur en is evolutionair goed te begrijpen.

Degenen die diversiteit als ideaal propageren, kennen zichzelf niet.

In de NRC van 13/3* stond dat de PvdA de werkgroep "Recht in het Midden-Oosten" heeft opgeheven. Jaap Polak (emeritus hoogleraar) die iets meer met Israël heeft, mocht geen lid worden en ging verhaal halen.

De werkgroep streefde naar homogeniteit en sloot daarom Polak uit. En het PvdA-bestuur zocht eveneens de rust. Zelfs de PvdA doet dus aan uitsluiting.

Dat zal menig PvdA'er verbazen.

* Dat bericht heb ik verder nergens anders gezien en dat zegt dus iets over de journalistiek.

rkh, 05-04-2012

Harde heelmeesters

Met opkoopfondsen is op zich niks mis. Dat kan ook niet anders, want alles wat is, moet toch op één of andere manier zin hebben. De vraag is dus: Waarom bestaan opkoopfondsen? Wat is de rationale?

Een bedrijf waar om één of andere reden sturing, visie, durf, moed en ondernemerszin ontbreekt, rendeert niet optimaal. Van angst, luiheid, ruzie, inertie, zelfgenoegzaamheid worden vroeg of laat niet alleen de aandeelhouders de dupe, maar ook de arbeiders. Wat verlies is voor de gehele maatschappij.

De rationale is dus 1. er valt wat te verdienen en 2. alleen buitenstaanders kunnen dat (want anders was er allang geen sprake meer van onderpresteren). Hier geldt: Vreemde ogen dwingen en zien meer. En ook een zak met geld doet wonderen.

Bedrijvendokters zijn voortdurend op zoek naar depressieve, obese - of graatmagere patiënten. Door herstructurering, sanering, ontslag, reorganisatie etc. sterken zwakke, maar kansrijke bedrijven weer aan.

Het zijn de harde heelmeesters die stinkende wonden voorkomen en de patiënt gezonder aan de markt teruggeven.

De metafoor van de "sprinkhanenplaag" heeft geen oog voor nut en noodzaak van hedge- en equityfunds. Ja, sluit zelfs elke discussie daarover uit. De geneesherenmetafoor biedt een heel andere kijk op het verschijnsel "opkoopfondsen".

Blijft de vraag: Waarom worden bedrijven met schulden opgezadeld? Voor de verkoopprijs maakt dat niet uit, want schulden zijn daarin verrekend. Dus wat is hier de rationale?

1. Zonder hypotheek op het bedrijf is aankoop niet mogelijk.

2. Schulden leveren belastingvoordeel op. Ik betaal dus mee aan andermans operatie "schoon schip" en winst. Wat pervers is.

rkh, 29-03-2012

De Oneliner tijdelijk onder vuur

De vrienden van Cohen wijzen de oneliner aan als de ultieme boosdoener. Wie in oneliners spreekt, heeft geen oog voor complexiteit, gaat discussies uit de weg en komt niet met oplossingen. En daar kon Job niet tegen en kon hij dus niet mee omgaan. De oneliner werd Job's ondergang.

Het lijkt mij sowieso onzin te willen uitbannen, wat niet uit te bannen is. Soundbites horen bij de politiek, zoals de achterkant bij de voorkant. Oneliners "Het moet eerlijker", "Elk kind telt", "Nederland trekt zich terug achter de dijken" geven de politicus zelf en zijn achterban taal en daardoor de nodige handvatten.

Dit zijn overigens oneliners van links en dat doet vermoeden dat de aanval op de oneliner -o.a. van de kant van Rottenberg- ingegeven is door opportunisme.

Ten tweede: een oneliner als bijv. "Weer baas in eigen huis" (in oppositie tegen het staatsgeweld en het geweld van Europa) gaat wel degelijk ergens over, is samenvatting van een analyse en geeft in al zijn beknoptheid wel degelijk een oplossingsrichting.

Een goede oneliner verrast, intrigeert en geeft te denken, is helder, beknopt en bekt, geeft richting en appelleert, en beklijft gemakkelijk.

"Het moet eerlijker" verrast niet, is vaag en geeft geen richting.

Tegen alle bashers van de oneliner die zich ergeren aan de eenvoud van analyse en oplossing, zou ik willen zeggen: "Soms is de waarheid simpel".

ps.: Nu lees ik in de Pers: "Wat vandaag populistisch is, is morgen gemeengoed en overmorgen cliché". Nou, om zoiets te kunnen bedenken moet je wel goed bij je hoofd zijn.

rkh, 19-03-2012

Jeroen van Marwijk, cabaretier

Ik zag en hoorde Van Marwijk bij P&W (1/3) onbeschaamd onzin debiteren: links=goed&slim, rechts=slecht&dom, een rechtse denktank is een contradictio in terminis. Van dat niveau. Ik kon er niet om lachen.

Een cabaretier moet voor eigen publiek hel & verdoemenis preken. De gesel erover. Kennelijk toch te protestants, de voorkeur gaat meer richting Rome en dat is preken voor eigen parochie. Maar dat werkt niet, dat zet niemand aan het denken en verandert niets.

Van Marwijk overtuigt niemand, omdat zijn medegelovigen al overtuigd zijn en andersgelovigen zich niet laten overtuigen.

In zijn programma stelt de cabaretier dat het knieschot van Wilders komt. "Kritisch" als Van Marwijk is, stelt hij bij dit voorstel van Wilders huishoudelijke vragen: "Moet het slachtoffer in opkomst daarbij zitten of staan? Is er een dokter/ambulance bij? Komen de slachtoffers daarna in de bijstand?".

Wilders wil inderdaad een harde aanpak van de misdaad en dat in het uiterste geval op benen wordt geschoten. Maar over een knieschot heeft hij het zelf niet gehad. Van de kant van P. en W. geen correctie.

Van Marwijk zou zich als cabaretier de vraag kunnen stellen waarom hij tegen beter weten in liegt, waarom zijn publiek zo graag belogen wil worden, hoe hij als juwelier in het leven zou staan, waarom voorstellen van Wilders zo vaak letterlijk worden genomen (vanwaar die symboolblindheid) en waarom en waardoor de één ziet wat de ander niet ziet en omgekeerd? Dat geeft cabaret van niveau en brengt Nederland verder.

rkh, 13-03-2012

Een vals geloof

"Ik heb twee keer in het ziekenhuis gelegen, vrij ver van de wereld. Nu heet dat geloof ik comazuipen.", aldus Hans Spekman in de Pers van 12/3.

De tweede zin is merkwaardig. Wil de voorzitter van de PvdA misschien een slag om de arm houden om niet nu of later op onwaarheid te worden betrapt?

Nee, want Spekman weet natuurlijk donders goed dat wat hij in zijn jeugd deed nu comazuipen heet. Hij liegt hier en hij weet dat hij liegt. Het is interessantdoenerij, zoals iemand die -na een paar maand Amerika- veinst plots de Nederlandse taal niet meer machtig te zijn. Maar het is meer.

Waarom dus dat "Nu heet dat geloof ik comazuipen"?

We komen verder door ons af te vragen hoe hierop te reageren. Daartoe nodigt Spekman ook nadrukkelijk uit. Hij vraagt om instemming.

Je kunt bevestigen: "Ja, dat noemen we inderdaad comazuipen". Dit is het verwachte en gewenste antwoord.

Je kunt ook Spekman met een vraag ontregelen: "(Vertel eens Opa Hans,) Hoe heette comazuipen dan vroeger?". Het antwoord doet er al niet meer toe.

"Ik geloof dat het (tegenwoordig/nu) zus en zo heet" is -volgens mij- een stijlfiguur. Die stijlfiguur wordt gebruikt om de eigenlijke kwestie (comazuipen en zijn kwalijke gevolgen) om te buigen tot iets onbenulligs (Wat is de precieze benaming? Hoe werd het vroeger genoemd?). Zo wordt de ernst uit het gesprek gehaald. En dat is de ware reden voor de krompraat.

rkh, 12-03-2012

Albayrak betrapt

Nebahat Albayrak is gevoelig voor het verwijt deloyaal te zijn (en wie niet). Een opmerking over het bezit van twee paspoorten* ziet zij als een aanval op haar persoon. Wilders maakte daar een kwestie van bij haar aantreden als staatssecretaris. Opwinding en verontwaardiging alom. Aan de loyaliteit van Albayrak mag niet getwijfeld worden. Een dubbel paspoort is geen probleem.

Maar bij P&W zei Albayrak zelf -een paar jaar terug- voor 100% Turks te zijn (en voor 100% Nederlands). Toch mag etniciteit in de strijd om de macht in de PvdA geen rol spelen.

Het ligt allemaal zo gevoelig dat -bij mijn weten- geen journalist in ernst de voor de handliggende vraag durft te stellen of een Nederlandse minister-president met een Turkse nationaliteit eigenlijk wel kan. Het journaille laat het wederom in ééndracht afweten uit angst ook zelf voor fascist of protofascist te worden uitgemaakt. Terwijl ongetwijfeld het merendeel van de bevolking zo'n minister-president echt niet ziet zitten.

Tegen Frènk van der Linden vertelde Albayrak op de eerste verkiezingsbijeenkomst: "Wij -met de familie- vlogen terug. Samen met hem.". De familie vloog naar Turkije om daar de pater familias eigenhandig te begraven, wiens laatste wens het was naast zijn moeder te liggen.

"Wij vlogen terug". Waar is dus Albayrak thuis? In Turkije zou ik denken. Hiermee laat Albayrak zich aardig in de kaart kijken. De meester-interviewer hoorde het niet of wilde het niet horen. P&W had het fragment (27/2). Maar ook daar was de "freudiaanse verspreking" niet opgevallen.

* De term "dubbel paspoort" verhult aardig. Let op het enkelvoud.

rkh, 08-03-2012

De moraal van Ons Soort Mensen

Had Mohammed B. -de moordenaar van Theo van Gogh- de doodstraf moeten krijgen? Het antwoord van Theodor Holman daarop is: "Ja, vond ik gevoelsmatig. Nee, dacht ik rationeel en dat was dus mijn antwoord." ( Parool 3/3).

Volgens mij spreekt Holman hier onzin en is hij niet oprecht.

Uitgaande van een principe als "Gij zult niet doden" kan streng logisch "afgeleid" worden, dat B. niet de doodstraf moet krijgen. Dat heet "waarderationaliteit". Maar mij lijkt, dat ook premissen van alle emotie moeten zijn ontdaan.

Vandaar dat ik zeg (i.t.t. Holman), dat het juist rationeel is om vóór de doodstraf te zijn, omdat immers de maatschappelijke kosten de baten (ruimschoots) overstijgen. Wanneer hart, hoofd en onderbuik* de doodstraf willen, wat weerhoudt Holman ervan dit dan te zeggen? Het geweten? Het is moeilijk voor te stellen, dat dat knaagt als Mohammed hangt.

Holman zegt Mohammed niet dood te willen, omdat Ons Soort Mensen (OSM) zoiets niet zegt. Ook Lifestyle is een bron van moraal. Holman moet bepaalde dingen zeggen op straffe van excommunicatie. Dat maakt zijn uitspraak begrijpelijk en dus kennelijk tot op zekere hoogte rationeel.

* Het is wel grappig dat dezelfde mensen die anderen het hebben van onderbuikgevoelens verwijten als voos en vies tegelijkertijd een manicheïstische tweedeling van lichaam/ziel, goed/kwaad afwijzen.

rkh, 05-03-2012

Fact free politics

Een jaar terug hoorde ik voor het eerst de uitdrukking "fact free politics". Wie in de politiek zomaar iets zegt, krijgt dit als verwijt naar het hoofd geslingerd. Nu behoort de uitdrukking tot het standaard-repetoire van elke weldenkende Nederlander.

Tijden veranderen: fact free politics mag weer. Het is nu (ook) een aanbeveling. Politici wordt aangeraden niet in te gaan op "boodschappenlijstjes" en niet mee te doen aan quizzen. Ook deze aanbevelingen worden deel van het politieke discours. Met als gevolg geen vragen meer in politieke interviews over de prijs van een casino wit en de hoogte van schulden.

De verschuiving van verwijt naar aanbeveling heeft alles te maken met de verwerking van het trauma Cohen. De teloorgang van Cohen moet worden verklaard. Hij struikelde over feiten, dus dan maar vóór een politiek zonder feiten. Natuurlijk wordt dat niet "fact free politics" genoemd, maar gebracht onder het kopje "Geen boodschappenlijstjes", "Geen quizzen".

Met terugwerkende kracht wordt Twan Huys als schuldige aangewezen. Bij hem stamelde Cohen immers voor het eerst: "Nee, de precieze cijfers over de nationale schuld heb ik niet paraat. Maar die schuld is fors." (vrij naar Cohen). De media hebben het gedaan, die stellen nare vragen.

Sommigen vinden het van leiderschap getuigen wanneer een "overhoring" en public wordt geweigerd. Gelukkig kan nog altijd de ironische vraag gesteld worden: "Maar we doen toch niet aan fact free politics?!".

rkh, 02-03-2012

Wildersproof

De PvdA is op zoek naar een nieuwe fractievoorzitter annex partijleider (voor zolang als dat duurt). In elk praatprogramma is de vraag of de kandidaten wel tegen Wilders zijn opgewassen. Wie Wildersproof is, kan omgaan met onfatsoen en weet Wilders op argumenten te bestrijden.

Hier wordt dus geframed: 1. het onfatsoen zit bij Wilders en 2. Wilders' ideeën zijn abject (want anders zou weerlegging of afwijzing geen morele noodzaak zijn).

Kandidaat Plasterk zegt Wilders wel te kunnen hebben. Hij lust Wilders rauw. Plasterk blijft dus in dit frame hangen van "Wilders=onfatsoen&immoraliteit".

Ik vind zijn reactie onverstandig. Want wie zichzelf en zijn partij een hoge moraliteit toedicht (ook al is dat indirect), maakt zich kwetsbaar* én het kan toch niet zo zijn dat een tegenstander alleen maar abjecte ideeën heeft, dat Wilders helemaal geen punt heeft. Ik vrees dat van de onvrede en het ongemak nog maar bitter weinig is begrepen.

Het ware verstandiger en origineler geweest, wanneer Plasterk had gezegd: "Waar nodig bestrijden we Wilders, waar mogelijk trekken we samen op"**. Hij was dan niet in het bekende frame gestapt dat ons in een gepolariseerd Nederland niets verder brengt.

Zo'n reactie past ook meer bij Plasterk.

* Jan Marijnissen tegen Bert Koenders: "Flapdrol".

Kok over Balkenende: "Schoothondje van Bush".

** 29/2 Lutz Jacobi blijkt het met me eens te zijn.

rkh, 28-02-2012

Waarom we gelijk willen krijgen

Sjeik Al-Haddad -geliefd bij studenten van de VU- wil niet aan één tafel met een ongesluierde vrouw. In het programma "De halve maan" verlaat de presentatrice dan ook de tafel. Vanaf de kantlijn gaat zij halverwege toch met hem in discussie. Zijn man en vrouw niet gelijk? Hebben man en vrouw niet dezelfde rechten?

Nou, de imam vindt van niet. Ieder zijn plaats (overeenkomstig de goddelijke ordonnantiën, zeg ik dan maar). Competitie tussen de geslachten is uit den boze.

Bij P&W van 21/2 is de presentatrice -zelf belijdend moslima, maar niet meer gehoofddoekt- nog steeds boos. Ze vindt dat de imam geen antwoord heeft. Ze vindt zijn verhaal over (on)gelijkheid flinterdun. Vreemd, want dan is er toch een antwoord.

Columniste Nausicaa Marbe hoorde ik voor de radio zeggen dat de imam geen argumentatie heeft en dat het verhaal elke logica ontbeert*. Het enige dat Marbe hiermee duidelijk maakt, is dat ze het met de sjeik niet eens is.

Waar komt die onbedwingbare behoefte aan etiketteren (geen antwoord, flinterdun, geen argumentatie, onlogisch en "haatimam") en wegzetten vandaan? Ik denk dat dit evolutionair moet worden begrepen. Een gemeenschap kan alleen als gemeenschap bestaan als waarden en normen worden gedeeld. Daarom worden afwijkende meningen uiteindelijk niet getolereerd.

De feitelijke onmogelijkheid van Eenheid in verscheidenheid hebben de dames goed begrepen, ondanks dat ze onzin spraken. Dat mag kennelijk als het gaat om een hoger goed.

* In de Balie (het derde bedrijf in dit verhaal) schoof halverwege Ebru Umar aan. De imam bleef zitten en ging met haar in discussie. Je kunt zeggen dat is inconsequent van de imam, maar je kunt ook zeggen dat hij uit beleefdheid bleef zitten.

rkh, 26-02-2012