maandag, juni 18, 2012

Omgaan met complexiteit: aanslaan op TEGEN


Kun je ook zinnige en interessante vragen stellen zonder te weten waar je het over hebt? Ja, dan kan. Bijv. wanneer iemand ergens TEGEN is én dat brengt als principezaak. De vraag kan dan namelijk altijd gesteld worden of dit TEGEN toch niet pragmatisch van aard is*. Is het inderdaad een niet-principieel TEGEN dan is de logische vervolgvraag waarom de "TEGENstander" dan toch in zekere mate VOOR is, want immers niet principieel TEGEN.

De SP is tegen verhoging van het eigen risico in de zorg. Dat gaat gepaard met veel gelamenteer en opwinding. De SP suggereert daarmee dat het hier om een principiële zaak gaat. Maar de discussie gaat gewoon over maatvoering, over een onsje meer (of minder). Uitersten worden niet verdedigd. Een vraag naar de aard van het TEGEN is dus terecht.

In feite accepteert de SP (stilzwijgend) het eigen risico. De vervolgvraag is dus waarom de partij dat doet.
Een goede vraag, omdat de vraag verwart en terugvoert naar de discussie over nut en noodzaak van een eigen risico. En dan gaat het trouwens weer over principes.

Het verwijt van Roemer in een discussie met Pechtold is, dat het project EUROPA te snel gaat en de mensen niet meeneemt. Roemer stapt in het frame van Pechtold! Een eerste signaal dat prinzipienreiterei omslaat in pragmatisme en opportunisme. Maar dat moet dan natuurlijk wel opgepikt worden door de media en gesprekpartners.


ps.: Dezelfde strategie werd aanbevolen in "Omgaan met complexiteit: Aanslaan op TE". Ook daar ging het om de waardering van overmaat.

* Het TEGEN kan ook uit bijv. rancune voortkomen. Maar het is niet verstandig dit te noemen, want dat geeft alleen maar discussie en dat moet nu juist vermeden worden.

rkh, 17-06-2012

maandag, juni 11, 2012

Normstellend schelden heeft zin


Iemand "dikzak" noemen, is dat een hate crime? Dat hangt natuurlijk van de wetten af. Een speciale commissie van het Britse parlement wil in ieder geval de wetten op dit punt aanpassen. Aan huidskleur, geloof en geaardheid wil men de categorie "lichaamsomvang" toevoegen.

Een bericht hierover in de Volkskrant van 1/6/12 maakt duidelijk dat zo'n besluit nogal wat consequenties heeft voor bijv. de kinderliteratuur; veel kinderboeken moeten achter slot en grendel of herschreven worden. Gevolg van de wetgeving zal ook een meer krampachtige omgang met elkaar zijn. Maar gescholden zal er altijd worden, dat is des mensen. Mensen willen nu eenmaal homogeniteit en accepteren daarom geen afwijking van de norm. Het aantal rechtszaken zal toenemen. Redenen genoeg dus om het voorstel af te schieten. Veiligheidsventielen moet je niet afdichten.

Het verbieden van schelden helpt ook niet echt in de strijd tegen obesitas. Het scheldwoord "fatty" draagt juist krachtig de gewenste norm uit van "Maak je niet dik!". Sociale druk is altijd een probaat middel, wanneer gedragsverandering wordt beoogd.
Dat ook enkelen met een genetisch gebrek onder de stigmatisering lijden, moet op de koop worden toegenomen. Je kunt geen omelet bakken zonder eieren te breken.

rkh, 11-06-2012

zaterdag, juni 09, 2012

De schuld van de Hema


Voor een aantal jaren terug deed de Hema kennelijk iets niet goed. Ze onderpresteerde en werd daarom opgekocht en onderhanden genomen. Dat de Hema is opgekocht, is dus in de eerste plaats de schuld van de Hema zelf.

Vervolgens zadelde het opkoopfonds de Hema op met schulden. Redenen daarvoor zouden kunnen zijn:
1. Zonder lening kon het bedrijf überhaupt niet gekocht worden (vergelijkbaar met een hypotheek op een huis nemen),
2.De innovatie, reorganisatie en/of herstructurering kostten veel geld,
3. Schulden leveren belastingvoordeel op (verliezen zijn aftrekbaar).

Een verwijt aan opkoopfondsen is ook altijd dat ze geld uit de onderneming trekken door deze domweg met extra schulden achter te laten. De rationale daarvan is niet op het eerste oog duidelijk. Want met of zonder schuld wat de opkoper uiteindelijk bij verkoop overhoudt, blijft toch hetzelfde? De nieuwe koper zal immers de schulden verdisconteren in wat hij betaalt.
Het antwoord is -denk ik en dat is de vierde reden- dat nu het aantal potentiële kopers groter is dan zonder schuld. De verkoopprijs is immers door en dankzij de schulden omlaag gegaan.

Het "perverse" is, dat de belastingbetaler via belastingvoordelen bijdraagt aan de winsten van opkoopfondsen. Ook de toekomstige belastingvoordelen, want die zijn enigermate opgenomen in de verkoopprijs. Een verkoopprijs anticipeert immers altijd op de toekomst.
Maar anderzijds: de maatschappij als geheel profiteert uiteindelijk toch ook van het opschudden van een stukje economie.

n.b.: In "Harde Heelmeesters" ontbraken de tweede en vierde reden.

rkh, 08-06-2012

woensdag, juni 06, 2012

In strijd met de bestaansgrond


Een krachtige manier van redeneren is naar het doel van een plan, actie of organisatie te vragen en vervolgens alles af te wijzen wat dat doel ondermijnt. Geen moralisme, geen ongemak als gevolg van onduidelijkheid. Simpel: aan de raison d'être wordt niet getornd en kàn niet worden getornd. Want opgeven van plan, actie of organisatie kan niet de bedoeling zijn. Het is ook onlogisch om iets te willen en niet te willen.

Zo moeten nudisten mensen in zwembroek de toegang tot hun club weigeren. Anders handelen is domweg in strijd met de doelstelling en bestaansgrond: het bevorderen van nudisme in al zijn facetten. Geen discussie mogelijk.

De ChristenUnie is opgericht om God en Christus Koning op aarde te eren. De samenleving moet (protestants) christelijk worden. Leden en functionarissen dienen zelfs in te stemmen met de drie formulieren van Enigheid. Dus daar kan geen katholiek of moslim bij zitten, althans niet krachtens eigen doelstelling en bestaansgrond.
Daarmee marchanderen geeft alleen maar heibel. Werven onder andersdenkenden vergroot weliswaar het electoraat, maar is uit den boze.

De raison d'être van Nederland als Natie-Staat is: zorgen voor veiligheid eigen burgers en dat recht wordt gedaan. Het verdrag van Schengen -dat criminaliteit en illegaliteit faciliteert- ondergraaft de staatsraison, het nationaal belang, en is dus om die reden verwerpelijk. Je mag alleen nog met toestemming van Brussel en onder bepaalde voorwaarden (bijv. alleen eerste en derde treinstel en dat hooguit 2 keer op een dag) controleren aan de grens.
Het is dus niet verwonderlijk dat het Schengenverdrag een splijtzwam is en blijft, ook al zwijgen de main stream media en de gevestigde politiek hierover.

rkh, 05-06-2012

zondag, juni 03, 2012

Waarom het recht uitwassen kent


Voor strafrechtjuristen is de staat de vijand van het volk (als optelsom van individuen). Deze opvatting is neergeslagen in het wetboek van strafrecht en in de jurisprudentie. Het strafrecht staat in het teken van de bescherming van het individu tegen de almacht van de staat. De heiligverklaring van het individu leidt tot ongemakkelijke toestanden en spagaten:
-Bewijs onrechtmatig verkregen, bijv. de politie heeft zonder reden de achterklep van de auto opengemaakt en de karabijn gevonden? Weg bewijs.
-Dagvaarding niet correct? Spaak in het wiel.
-Getuigen durven niet te getuigen uit angst voor represailles? Helaas, dan maar geen getuigen.
-Geen getuigen en geen technisch bewijs en blijft de verdachte ontkennen? Vrijspraak*.

De staande magistratuur is formeel de stem van het volk en van het slachtoffer. Maar ook het OM stelt het individu van de verdachte centraal en denkt net zo liberaal als andere juristen. De stem van het volk (als gemeenschap) hoor je soms terug, wanneer over "geschokte rechtsorde" wordt gesproken.

Toch zit er logica in dat soort van juridisch denken. De staat heeft de rol van het slachtoffer overgenomen, als iemand die genoegdoening van de verdachte eist. Het slachtoffer zelf is hooguit getuige, indien nog in leven. Probleem is, dat de staat een machtsmonopolie heeft en dus wordt -ter wille van het evenwicht tussen staat en individu- de staat aan banden gelegd. Dat rechtvaardigt de nadruk op de verdachte als individu.

Maar anderzijds een samenleving kan alleen als samenleving bestaan als liegen en bedriegen niet loont. Het individualisme in het recht is doorgeslagen. De gemeenschap wordt vergeten.
In elk geval schrok vroeger meester* er niet voor terug collectief te straffen. Niets doen is geen optie. Chaos ondergraaft de bestaansgrond van de school.

Soms is waterboarden zo gek nog niet, hoewel het rechtens niet mag.

* Ook de omertà van de Hells Angels heeft succes. Zie de moord op drie van hen in 2004. Dus de twee  moordende Marokkanen uit Nijmegen staan niet alleen.
** Een beetje fries laat het lidwoord weg.
rkh, 02-06-2012