Harde heelmeesters

Met opkoopfondsen is op zich niks mis. Dat kan ook niet anders, want alles wat is, moet toch op één of andere manier zin hebben. De vraag is dus: Waarom bestaan opkoopfondsen? Wat is de rationale?

Een bedrijf waar om één of andere reden sturing, visie, durf, moed en ondernemerszin ontbreekt, rendeert niet optimaal. Van angst, luiheid, ruzie, inertie, zelfgenoegzaamheid worden vroeg of laat niet alleen de aandeelhouders de dupe, maar ook de arbeiders. Wat verlies is voor de gehele maatschappij.

De rationale is dus 1. er valt wat te verdienen en 2. alleen buitenstaanders kunnen dat (want anders was er allang geen sprake meer van onderpresteren). Hier geldt: Vreemde ogen dwingen en zien meer. En ook een zak met geld doet wonderen.

Bedrijvendokters zijn voortdurend op zoek naar depressieve, obese - of graatmagere patiënten. Door herstructurering, sanering, ontslag, reorganisatie etc. sterken zwakke, maar kansrijke bedrijven weer aan.

Het zijn de harde heelmeesters die stinkende wonden voorkomen en de patiënt gezonder aan de markt teruggeven.

De metafoor van de "sprinkhanenplaag" heeft geen oog voor nut en noodzaak van hedge- en equityfunds. Ja, sluit zelfs elke discussie daarover uit. De geneesherenmetafoor biedt een heel andere kijk op het verschijnsel "opkoopfondsen".

Blijft de vraag: Waarom worden bedrijven met schulden opgezadeld? Voor de verkoopprijs maakt dat niet uit, want schulden zijn daarin verrekend. Dus wat is hier de rationale?

1. Zonder hypotheek op het bedrijf is aankoop niet mogelijk.

2. Schulden leveren belastingvoordeel op. Ik betaal dus mee aan andermans operatie "schoon schip" en winst. Wat pervers is.

rkh, 29-03-2012

De Oneliner tijdelijk onder vuur

De vrienden van Cohen wijzen de oneliner aan als de ultieme boosdoener. Wie in oneliners spreekt, heeft geen oog voor complexiteit, gaat discussies uit de weg en komt niet met oplossingen. En daar kon Job niet tegen en kon hij dus niet mee omgaan. De oneliner werd Job's ondergang.

Het lijkt mij sowieso onzin te willen uitbannen, wat niet uit te bannen is. Soundbites horen bij de politiek, zoals de achterkant bij de voorkant. Oneliners "Het moet eerlijker", "Elk kind telt", "Nederland trekt zich terug achter de dijken" geven de politicus zelf en zijn achterban taal en daardoor de nodige handvatten.

Dit zijn overigens oneliners van links en dat doet vermoeden dat de aanval op de oneliner -o.a. van de kant van Rottenberg- ingegeven is door opportunisme.

Ten tweede: een oneliner als bijv. "Weer baas in eigen huis" (in oppositie tegen het staatsgeweld en het geweld van Europa) gaat wel degelijk ergens over, is samenvatting van een analyse en geeft in al zijn beknoptheid wel degelijk een oplossingsrichting.

Een goede oneliner verrast, intrigeert en geeft te denken, is helder, beknopt en bekt, geeft richting en appelleert, en beklijft gemakkelijk.

"Het moet eerlijker" verrast niet, is vaag en geeft geen richting.

Tegen alle bashers van de oneliner die zich ergeren aan de eenvoud van analyse en oplossing, zou ik willen zeggen: "Soms is de waarheid simpel".

ps.: Nu lees ik in de Pers: "Wat vandaag populistisch is, is morgen gemeengoed en overmorgen cliché". Nou, om zoiets te kunnen bedenken moet je wel goed bij je hoofd zijn.

rkh, 19-03-2012

Jeroen van Marwijk, cabaretier

Ik zag en hoorde Van Marwijk bij P&W (1/3) onbeschaamd onzin debiteren: links=goed&slim, rechts=slecht&dom, een rechtse denktank is een contradictio in terminis. Van dat niveau. Ik kon er niet om lachen.

Een cabaretier moet voor eigen publiek hel & verdoemenis preken. De gesel erover. Kennelijk toch te protestants, de voorkeur gaat meer richting Rome en dat is preken voor eigen parochie. Maar dat werkt niet, dat zet niemand aan het denken en verandert niets.

Van Marwijk overtuigt niemand, omdat zijn medegelovigen al overtuigd zijn en andersgelovigen zich niet laten overtuigen.

In zijn programma stelt de cabaretier dat het knieschot van Wilders komt. "Kritisch" als Van Marwijk is, stelt hij bij dit voorstel van Wilders huishoudelijke vragen: "Moet het slachtoffer in opkomst daarbij zitten of staan? Is er een dokter/ambulance bij? Komen de slachtoffers daarna in de bijstand?".

Wilders wil inderdaad een harde aanpak van de misdaad en dat in het uiterste geval op benen wordt geschoten. Maar over een knieschot heeft hij het zelf niet gehad. Van de kant van P. en W. geen correctie.

Van Marwijk zou zich als cabaretier de vraag kunnen stellen waarom hij tegen beter weten in liegt, waarom zijn publiek zo graag belogen wil worden, hoe hij als juwelier in het leven zou staan, waarom voorstellen van Wilders zo vaak letterlijk worden genomen (vanwaar die symboolblindheid) en waarom en waardoor de één ziet wat de ander niet ziet en omgekeerd? Dat geeft cabaret van niveau en brengt Nederland verder.

rkh, 13-03-2012

Een vals geloof

"Ik heb twee keer in het ziekenhuis gelegen, vrij ver van de wereld. Nu heet dat geloof ik comazuipen.", aldus Hans Spekman in de Pers van 12/3.

De tweede zin is merkwaardig. Wil de voorzitter van de PvdA misschien een slag om de arm houden om niet nu of later op onwaarheid te worden betrapt?

Nee, want Spekman weet natuurlijk donders goed dat wat hij in zijn jeugd deed nu comazuipen heet. Hij liegt hier en hij weet dat hij liegt. Het is interessantdoenerij, zoals iemand die -na een paar maand Amerika- veinst plots de Nederlandse taal niet meer machtig te zijn. Maar het is meer.

Waarom dus dat "Nu heet dat geloof ik comazuipen"?

We komen verder door ons af te vragen hoe hierop te reageren. Daartoe nodigt Spekman ook nadrukkelijk uit. Hij vraagt om instemming.

Je kunt bevestigen: "Ja, dat noemen we inderdaad comazuipen". Dit is het verwachte en gewenste antwoord.

Je kunt ook Spekman met een vraag ontregelen: "(Vertel eens Opa Hans,) Hoe heette comazuipen dan vroeger?". Het antwoord doet er al niet meer toe.

"Ik geloof dat het (tegenwoordig/nu) zus en zo heet" is -volgens mij- een stijlfiguur. Die stijlfiguur wordt gebruikt om de eigenlijke kwestie (comazuipen en zijn kwalijke gevolgen) om te buigen tot iets onbenulligs (Wat is de precieze benaming? Hoe werd het vroeger genoemd?). Zo wordt de ernst uit het gesprek gehaald. En dat is de ware reden voor de krompraat.

rkh, 12-03-2012

Albayrak betrapt

Nebahat Albayrak is gevoelig voor het verwijt deloyaal te zijn (en wie niet). Een opmerking over het bezit van twee paspoorten* ziet zij als een aanval op haar persoon. Wilders maakte daar een kwestie van bij haar aantreden als staatssecretaris. Opwinding en verontwaardiging alom. Aan de loyaliteit van Albayrak mag niet getwijfeld worden. Een dubbel paspoort is geen probleem.

Maar bij P&W zei Albayrak zelf -een paar jaar terug- voor 100% Turks te zijn (en voor 100% Nederlands). Toch mag etniciteit in de strijd om de macht in de PvdA geen rol spelen.

Het ligt allemaal zo gevoelig dat -bij mijn weten- geen journalist in ernst de voor de handliggende vraag durft te stellen of een Nederlandse minister-president met een Turkse nationaliteit eigenlijk wel kan. Het journaille laat het wederom in ééndracht afweten uit angst ook zelf voor fascist of protofascist te worden uitgemaakt. Terwijl ongetwijfeld het merendeel van de bevolking zo'n minister-president echt niet ziet zitten.

Tegen Frènk van der Linden vertelde Albayrak op de eerste verkiezingsbijeenkomst: "Wij -met de familie- vlogen terug. Samen met hem.". De familie vloog naar Turkije om daar de pater familias eigenhandig te begraven, wiens laatste wens het was naast zijn moeder te liggen.

"Wij vlogen terug". Waar is dus Albayrak thuis? In Turkije zou ik denken. Hiermee laat Albayrak zich aardig in de kaart kijken. De meester-interviewer hoorde het niet of wilde het niet horen. P&W had het fragment (27/2). Maar ook daar was de "freudiaanse verspreking" niet opgevallen.

* De term "dubbel paspoort" verhult aardig. Let op het enkelvoud.

rkh, 08-03-2012

De moraal van Ons Soort Mensen

Had Mohammed B. -de moordenaar van Theo van Gogh- de doodstraf moeten krijgen? Het antwoord van Theodor Holman daarop is: "Ja, vond ik gevoelsmatig. Nee, dacht ik rationeel en dat was dus mijn antwoord." ( Parool 3/3).

Volgens mij spreekt Holman hier onzin en is hij niet oprecht.

Uitgaande van een principe als "Gij zult niet doden" kan streng logisch "afgeleid" worden, dat B. niet de doodstraf moet krijgen. Dat heet "waarderationaliteit". Maar mij lijkt, dat ook premissen van alle emotie moeten zijn ontdaan.

Vandaar dat ik zeg (i.t.t. Holman), dat het juist rationeel is om vóór de doodstraf te zijn, omdat immers de maatschappelijke kosten de baten (ruimschoots) overstijgen. Wanneer hart, hoofd en onderbuik* de doodstraf willen, wat weerhoudt Holman ervan dit dan te zeggen? Het geweten? Het is moeilijk voor te stellen, dat dat knaagt als Mohammed hangt.

Holman zegt Mohammed niet dood te willen, omdat Ons Soort Mensen (OSM) zoiets niet zegt. Ook Lifestyle is een bron van moraal. Holman moet bepaalde dingen zeggen op straffe van excommunicatie. Dat maakt zijn uitspraak begrijpelijk en dus kennelijk tot op zekere hoogte rationeel.

* Het is wel grappig dat dezelfde mensen die anderen het hebben van onderbuikgevoelens verwijten als voos en vies tegelijkertijd een manicheïstische tweedeling van lichaam/ziel, goed/kwaad afwijzen.

rkh, 05-03-2012

Fact free politics

Een jaar terug hoorde ik voor het eerst de uitdrukking "fact free politics". Wie in de politiek zomaar iets zegt, krijgt dit als verwijt naar het hoofd geslingerd. Nu behoort de uitdrukking tot het standaard-repetoire van elke weldenkende Nederlander.

Tijden veranderen: fact free politics mag weer. Het is nu (ook) een aanbeveling. Politici wordt aangeraden niet in te gaan op "boodschappenlijstjes" en niet mee te doen aan quizzen. Ook deze aanbevelingen worden deel van het politieke discours. Met als gevolg geen vragen meer in politieke interviews over de prijs van een casino wit en de hoogte van schulden.

De verschuiving van verwijt naar aanbeveling heeft alles te maken met de verwerking van het trauma Cohen. De teloorgang van Cohen moet worden verklaard. Hij struikelde over feiten, dus dan maar vóór een politiek zonder feiten. Natuurlijk wordt dat niet "fact free politics" genoemd, maar gebracht onder het kopje "Geen boodschappenlijstjes", "Geen quizzen".

Met terugwerkende kracht wordt Twan Huys als schuldige aangewezen. Bij hem stamelde Cohen immers voor het eerst: "Nee, de precieze cijfers over de nationale schuld heb ik niet paraat. Maar die schuld is fors." (vrij naar Cohen). De media hebben het gedaan, die stellen nare vragen.

Sommigen vinden het van leiderschap getuigen wanneer een "overhoring" en public wordt geweigerd. Gelukkig kan nog altijd de ironische vraag gesteld worden: "Maar we doen toch niet aan fact free politics?!".

rkh, 02-03-2012

Wildersproof

De PvdA is op zoek naar een nieuwe fractievoorzitter annex partijleider (voor zolang als dat duurt). In elk praatprogramma is de vraag of de kandidaten wel tegen Wilders zijn opgewassen. Wie Wildersproof is, kan omgaan met onfatsoen en weet Wilders op argumenten te bestrijden.

Hier wordt dus geframed: 1. het onfatsoen zit bij Wilders en 2. Wilders' ideeën zijn abject (want anders zou weerlegging of afwijzing geen morele noodzaak zijn).

Kandidaat Plasterk zegt Wilders wel te kunnen hebben. Hij lust Wilders rauw. Plasterk blijft dus in dit frame hangen van "Wilders=onfatsoen&immoraliteit".

Ik vind zijn reactie onverstandig. Want wie zichzelf en zijn partij een hoge moraliteit toedicht (ook al is dat indirect), maakt zich kwetsbaar* én het kan toch niet zo zijn dat een tegenstander alleen maar abjecte ideeën heeft, dat Wilders helemaal geen punt heeft. Ik vrees dat van de onvrede en het ongemak nog maar bitter weinig is begrepen.

Het ware verstandiger en origineler geweest, wanneer Plasterk had gezegd: "Waar nodig bestrijden we Wilders, waar mogelijk trekken we samen op"**. Hij was dan niet in het bekende frame gestapt dat ons in een gepolariseerd Nederland niets verder brengt.

Zo'n reactie past ook meer bij Plasterk.

* Jan Marijnissen tegen Bert Koenders: "Flapdrol".

Kok over Balkenende: "Schoothondje van Bush".

** 29/2 Lutz Jacobi blijkt het met me eens te zijn.

rkh, 28-02-2012