Volgens de econometrist, literatuurwetenschapper en
allesweter Fouad Laroui heeft het Islamisme
pas in laatste instantie iets met Islam te maken (Obalive, 23/2). Voor hem is
de voedingsbodem voor radicalisering het éénzijdig spreken over het MO-conflict.
Lawrence of Arabia heeft in 1917 de Arabieren een
onafhankelijk rijk onder een bepaalde emir in het vooruitzicht gesteld. Balfour
heeft in datzelfde jaar Rotschild een Joods tehuis beloofd. Aan de afspraak met
de Arabieren hebben de Engelsen zich niet gehouden.
Twee verhalen, aldus Laroui, die zich verder niet uitlaat
over de juistheid van beide verhalen. Hij concludeert dat in Nederland alleen
het verhaal van de Joden is verteld en vindt dat het verhaal van de Palestijnen
ook verteld moet worden. Dat zou de radicalisering van de moslimjeugd tegengaan.
Dat verhaal van de twee verhalen lijkt redelijk, maar
mijn punt is dat je als samen-leving,
als natiestaat, niet met twee narratieven kunt leven. Het veel gehoorde verwijt
met twee maten te meten en een dubbele standaard te hanteren, is daarvan de
uitdrukking.
Met de import van moslims wordt ons een andere keuze in
het MO-conflict opgedrongen. Het paard
van Troje is binnen.
rkh, 25-02-2015
6 opmerkingen:
Dat het paard van Troje binnen is en dat wij met twee maten meten, snap ik. Niet dat wij niet met twee narratieven kunnen leven. Voorbeeld: wij hebben een slavernij verleden dat wij betreuren (verhaal 1) en grote zeehelden waar wij trots op zijn (verhaal 2). Daar leven wij al heel lang en gelukkig mee.
PJ te N
Een beter tegenvoorbeeld:
verhaal1(martelaren van Gorcum) en verhaal2 (geuzen).
Twee verhalen verdeelt over de zuilen en ook geografisch verdeelt.
Geen van de groepen heeft dit de laatste eeuw gepolitiseerd. Twee narratieven naast elkaar.
Maar nu spelen de verhalen helemaal niet meer. Dat is ook een oplossing
Bij vorige voorbeeld concurreren de verhalen met elkaar. En mijn bewering is dat één verhaal zal moeten overwinnen.
Morgen verder, ik heb er genoeg van. Ik kan niet omgaan met de delete-knop en ben een eerder reactie kwijt.
De onmenselijke behandeling van de martelaren van Gorcum is een smet op het blazoen van de watergeuzen, die ook Middelburg hebben bevrijd van de Spaanse onderdrukker. Ik kan heel goed leven met deze twee verhalen, die ik zeker nog niet vergeten ben.
Wat te denken van onze omgang met Molukkers en Papoea's ? Ook zoiets.
De geschiedenis heeft vaak twee verhalen die haaks op elkaar staan. Als je daar niet tegen kunt, word dan utopist. Risico is dan wel dat je zelf gevaarlijk wordt.
PJ te N
Je hebt gelijk: een natiestaat kan met twee of meer verhalen leven, als er sprake is van een geografische opdeling of een verdeling over zuilen en mits niet gepolitiseerd wordt.
In het onderhavige gaat het over concurrerende verhalen in een politieke context: wat is het beleid t.a.v. Israël, joden hier, hamas etc.
Een reactie posten