G.V.M.

Wie vloekt, weet niet wat hij zegt.

Wie G.V.D. zegt, vraagt God om hem –om één of andere reden- te verdoemen. Dat is de betekenis van de vloek, letterlijk genomen.

Maar een G.V.D. iemand toegeschreeuwd, lijkt eerder een bede aan de Allerhoogste om de betreffende persoon naar de verdommenis te helpen. Plannen wat betreft de eigen persoon lijken hier totaal te ontbreken. Dat is paradoxaal: Roepen dat je het liefst dood wil en daarmee dan bedoelen dat de ander dood moet.

Bij de Bond tegen het Vloeken staat ik noch de ander centraal, maar God. Vloeken is hier niet bidden, maar de naam van God ijdel gebruiken.

Dat men zichzelf  -begrijpelijkerwijs- er graag buitenhoudt (behalve wanneer de hamer de duim raakt), blijkt ook uit de afkorting: die is namelijk niet G.V.M. (God-Verdoem-Mij), maar G.V.D. (God-Ver-Domme).

rkh, 08-01-2018