Detaillist van geboorte

De detaillist heeft oog en oor voor detail. Hij ziet -misschien eerder en meer dan anderen- het vreemde, het onmogelijke, de inconsistentie en de incoherentie. De detaillist wordt daardoor afgeleid, raakt de draad kwijt en mist mogelijk de essentie. Hij blijft in details hangen.
Ik herken mezelf in deze beschrijving.

Frans Timmermans schreef: "...dubbele, eeuwige vraag: Wie ben ik en waar ben ik?" en ".. een perpetuum mobile dat nutteloos wordt als het ophoudt met bewegen". Ik wind mij op over zulke onzin en voor mij wordt zijn artikel dan onleesbaar.
Voor wie -in vredesnaam- is "Waar ben ik?" een existentiële vraag? En het is toch per definitie onmogelijk dat een perpetuum mobile stopt.

De logica E.M. Barth had het in een lezing over een oneindig aantal sterren. Ik interrumpeerde meteen met "Dat kan niet!". Want alleen zo kon ik het verhaal volgen.

De criminoloog Frank Bovenkerk heeft niets met een culturele verklaring voor de ontkennende Marokkaan. Volgens hem heeft de Marokkaan gewoon geleerd dat je hier mee weg komt. Maar onverklaard blijft dan waarom de Marokkaan met criminele inborst zoveel slimmer is dan andere criminelen.

Gisteren gekeken naar Raoul Heertje in gesprek met een waarschijnlijk superintelligente Rory Stewart. Die Stewart zei in Afghanistan de traditionele kledij aan te trekken om niet al van verre te worden herkend, zodat hij rustig met de hond kan wandelen. "Maar een hond is toch onrein?", denk ik dan.

Van "de waarheid liegen" en "een soort van" krijg ik spontaan uitslag.

Ik herken de detaillist in Amanda Kluveld. In het progamma "Obalive" stuiterde zij over de Islam-rede van Obama die o.a. de uitvinding van het buskruit toeschreef aan de muzelman. Met als gevolg dat Kluveld niet aan een algemene beschouwing toekwam. Voor Stephan Sanders waren de uitglijders van Obama geen enkel probleem. Hij ergerde zich zelfs aan haar.
Ik begrijp Kluveld en haar onvermogen dus wel.

rkh, 22-12-2009