De implosie van een feest

De verkiezing voor de tweede kamer is "het feest van de democratie". Op verkiezingsdag spreekt het volk.
Maar wat daarin het zogenaamd weldenkend deel der natie onwelgevallig is, staat wel de volgende dag al bij het oud vuil. Want schadelijk voor reputatie en economie van het land. Want discriminerend ten opzichte van bepaalde bevolkingsgroepen. Want populistisch en bovendien niet uitvoerbaar of helemaal niet mogelijk.
Spraakmakende politici, oud-politici, commentatoren en media in het algemeen zijn verdacht eensluidend in hun oordeel. Alsof ze Willem Elschot citeren: "... tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren ...".

Maar wat recht is, bepaalt het volk. Dat is democratie. Schermen met de rechtsstaat is niet een beroep doen op een hogere instantie, maar is het doen van een ordinaire, politieke uitspraak. Met staatsrechtelijke bedenkingen komen, maakt je niet per definitie een beter mens.

De samenleving heeft de Rechtsstaat voortgebracht, maar deze heeft zich van de samenleving losgemaakt en stelt zich soms daar tegenover. Daardoor verhoudt de democratie zich tot de Rechtsstaat als een vierkant tot een cirkel. En vierkante cirkels bestaan niet.
"Democratische Rechtstaat" lijkt een contradictio in terminis geworden.

rkh, 15-06-2010