Reacties van lezers of kijkers zijn voor mij vaak een
bron van informatie, vreugde en vermaak. Vermaak of (toegegeven) soms
leedvermaak, wanneer de reacties grappig of erger zijn. Vreugde, wanneer ik
bevestigd word in mijn mening. Informatie, wanneer aanvullingen of nieuwe
inzichten worden geboden. Op internet gelden de wetten van de Wisdom of the Crowd, zeker wanneer
reacties niet meteen worden geplaatst en de reaguurder dus niet beïnvloed wordt
door de mening van andere reaguurders.
Veel redacties laten tegenwoordig het online reageren op
de eigen kanalen niet meer toe (bijv. Trouw) of mondjesmaat, als het onderwerp
“geschikt” is (bijv. Spiegel-online). Dat is bevoogdend t.o.v. de eigen kijker of lezers; alsof het kleine
kinderen zijn. Het is generaliserend,
omdat de goeden moeten boeten voor de zonden van anderen. En het is ook dom, omdat men zo terugkoppeling mist.
Gelukkig is er twitter. Tegenwoordig geframed als “open riool”. Maar waarom
vooronderstellen dat de kijker van Buitenhof of de lezer van Trouw een tokkie is? Mij lijkt dat
onwaarschijnlijk en een zuiver staaltje van “Publikumsbeschimpfung”.
Redacties gebruiken “open riool” als argument voor hun
beslissing de kanalen te sluiten, maar dat is dus een kulargument. De ware
reden is, dat journalisten niet tegen kritiek kunnen.
Slachtoffer van deze kritiekloosheid zijn de mensen die
online willen reageren op een artikel of uitzending waarvoor geen #hashtag is.
n.b.: Ik zit zelf niet op twitter.
rkh, 11-02-2019
1 opmerking:
Ik herinner mij nog de tijd dat Trouw een open riool had. Dat stonk enorm. Hooguit één op de honderd uitwerpselen was intelligent. Dat Trouw dit riool heeft afgeschaft, gaat misschien te ver, Trouw had een "net" riool kunnen maken. Maar misschien is dat te duur ?
PJ te N
Een reactie posten