Het verdienmodel van Luyendijk is mensen die hem in zekere zin na staan, te kritiseren en de maat te nemen. Hij is de zelfbenoemde klokkenluider. Het is Luyendijk die de misstanden ziet en wereldkundig maakt. En hij heeft succes, omdat kritiek van binnenuit nu eenmaal meer indruk maakt dan kritiek van een buitenstaander en omdat hij in de voorkomende gevallen de tijdgeest verstaat. Hij staat -bij mijn weten- niet als nestbevuiler te boek.
Als journalist legt hij in het boek “Het zijn
net mensen” de beperkingen bloot van het doen aan journalistiek in het
Midden-Oosten. Zo hekelt Luyendijk de collega’s die even ter plekke zijn en doen
alsof ze alles weten.
Als 7-vinker denkt Luyendijk dat een 7-vinker zich
nooit kan verplaatsen in een niet-7-vinker. Wat racisme doet, zal de blanke
7-vinker nooit begrijpen. Dus die moet zijn mond houden en luisteren. Eén van
de leerstukken van de giftige identiteits-politiek.
Om het “old boys network” te breken, moet de 7-vinker plaatsmaken.
Zo werd Twan Huys gevraagd zijn plek in Buitenhof af te staan, vanwege
ongeschiktheid. Naast klokkenluider is Luyendijk dus ook nog woordvoerder
van het zgn. “Gutmenschentum”. Dat irriteert.
Als Nederlander vindt hij Nederland maar
racistisch. In de uitzending van Khalid&Sophie van 25 oktober gaf Luyendijk
een tirade ten beste: Nieuwe Nederlanders worden in parlement en in media
“altijd afgezeken”, ondergeadviseerd, gediscrimineerd op de arbeidsmarkt,
woningmarkt etc. De nieuwe Nederlander is een tweederangsburger. Over
Aboutaleb, Marcouch, Nadia Moussaid, Khalid en Taghi houdt hij wijselijk zijn
mond.
De frames van Luyendijk zijn duidelijk: “Weg met ons”
en “Nederland is racistisch, ja zelfs institutioneel racistisch”.
rkh, 27-10-2023
Geen opmerkingen:
Een reactie posten