In een demonstratie van Pegida wordt een galgje meegedragen
met daaraan Merkel. Dit galgje wordt op beeld vastgelegd, maar natuurlijk wel
zo –de medialogica indachtig- dat het thuis een galg van twee meter wordt. De
verontwaardiging over dit galgje is groot. Politiek&Media moraliseren er
lustig op los. Er vallen diffamerende termen als “marcheren”, “gebrul”,
“geschreeuw”, “schuim der natie” (Pack, dixit Sigmar Gabriel, minister van
economie), “nazi’s in krijtstreep” (dixit Heiko Maas, de SPD-minister van
Justitie).
Helaas, discussieprogramma’s laten soms ook de andere kant
zien. Op een eerdere TTIP-demo in Berlijn werd Gabriel (SPD en tegenhanger van Merkel) aan een galg meegevoerd. Maar hierover
toentertijd geen publieke verontwaardiging, want voor Politiek&Media en
voor het goedvolk is een demo tegen TTIP oké en dus is veel geoorloofd.
Dit voorbeeld maakt eens te meer duidelijk dat
verontwaardiging nogal selectief kan zijn.
Volgens mij moet dit soort gemoraliseer gewoon als ordinaire
politiek begrepen worden en niet als uiting van een hoogstaande moraal.We kunnen hier dus rustig van “politieke spelletjes” spreken.
rkh, 15-12-2016
5 opmerkingen:
Volkskrant 17-8-2001:
Verwijt van selectieve verontwaardiging is non-argument.
Leon de Winter toonde zich verontwaardigd over de selectieve verontwaardiging die Israël in de media ten deel valt (Forum, 13 augustus)....
Lees meer op http://www.volkskrant.nl/archief/verwijt-van-selectieve-verontwaardiging-is-non-argument~a588972/
PJ te N
"Verwijt van selectieve verontwaardiging is non-argument."
Lijkt mij in zijn algemeenheid onzin en je brengt het hier als een algemene waarheid.
Wie het verwijt accepteert, vindt dat gelijke gevallen gelijk behandeld moeten worden. En dat is wel een algemene waarheid, waarmee geargumenteerd mag worden.
En IK vind dat het geval Gabriel te vergelijken is met het geval Merkel.
Is verontwaardiging niet per definitie selectief ? Het is altijd een persoon die verontwaardigd is. Alleen een persoon die alles overziet kan non-selectief verontwaardigd zijn en zo iemand bestaat niet.
PJ te N
PJ: Selectieve verontwaardiging is een non-argument, omdat verontwaardiging altijd selectief is.
Dat doet me denken aan: Groen gras kun je niet maaien, omdat 'groen gras' een pleonasme is. Dan gaat het dus niet meer over het maaien.
De Winter zegt: gelijke gevallen worden ongelijk behandeld.
Ankersmit: De gevallen zijn ongelijk. Israël ziet zichzelf als uitzondering in het MO. Dus die mag aan haar eigen maatstaf gemeten worden. Dus het verwijt van selectiviteit gaat hier(!) niet op. De gevallen zijn ongelijk.
Dat het een pleonasme is, ben ik met je eens. "Woede is een keuze" en "Een dubbele standaard hoort erbij" schreef ik eerder.
"Woede is een keuze" en "Een dubbele standaard hoort erbij", wijze woorden van Dixi. In dat rijtje past m.i. ook "Verontwaardiging is een keuze". Keuze = selectie.
Als je iemand verwijt "selectief verontwaardigd" te zijn, verwijt je die persoon dus dat hij ervoor kiest verontwaardigd te zijn over A en niet over B. Als jij toevallig vooral verontwaardigd bent over B, kan ik mij voorstellen dat je zijn voorkeur voor A verwerpelijk vindt en hem derhalve van "selectieve verontwaardiging" beticht.
Ik zie dat niet als argument maar als constatering dat je het met elkaar oneens bent.
PJ te N
Een reactie posten