Tariq Ramadan is van mening dat de moslims alhier de wetten van Nederland hebben te respecteren, mits natuurlijk niet in strijd met de Islam.
Zo’n mening roept onbegrip en ergernis op. Enerzijds, omdat wordt opgeroepen tot wat voor elke inwonende van dit land vanzelfsprekend zou moeten zijn en omdat van de kennelijke noodzaak voor zo’n oproep alleen al een dreiging uit gaat. Anderzijds, omdat Ramadan God en zijn geboden boven alles stelt.
De negatieve reacties verraden onwetendheid t.a.v. de totalitaire pretenties van religies en ideologische geborneerdheid. Want, om op dit laatste verder te gaan, onze geschiedenis is ook een geschiedenis van de strijd om de vrijheid van “consciëntie”, om ruimte voor andersdenkenden.* Onze wetten en regels kennen uitzonderingen voor gewetensbezwaarden (volksverzekeringen, inentingen, abortus, euthanasie, homohuwelijk en voorheen: militaire dienst). Dit alles zal de ware libertijn niet overtuigen, omdat een bezwaard gemoed vaak religieus gemotiveerd is. En religie valt nu eenmaal buiten het denkraam van de seculieren.
Maar Nederland kent ook een traditie van anarchisme, van zich niet willen neerleggen bij bestaande wetten. Sterker nog: de rechtsstaat is gebouwd op geweld en dreigen met geweld. In naam van een hoger doel doen wetten er dan even niet meer toe.
Overigens heeft Groenlinks ook zelf ooit gepleit voor de mogelijkheid van een gewetensbezwaarde politieagent, zodat deze niet bij kerncentrales hoefde op te treden.
Kortom, zelfs voor verlichte geesten gaan wetten niet boven alles. Maar dat weten ze natuurlijk zelf ook wel. Een acute aanval van anti-religiositeit en de druk van het groepsdenken doen dat soms vergeten.
* Bij de Grieken werd de strijd tussen individu en wetten gethematiseerd in de Antigone van Sophocles.
rkh, 08-09-2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten