Ik erger mij vaak aan de Nederlandse TV en eigenlijk geldt de ergernis de media in het algemeen. Dat is natuurlijk niet goed voor de eigen volksgezondheid.
Ik weet teveel en dan is de onwetendheid van de ander algauw een ergernis.
Het irriteert dat de oproep van Gül aan de Duitse Turken om te integreren en de taal te leren op journaal komt zonder de eerdere uitspraken van Erdogan (bijv.: assimilatie is een misdaad tegen de menselijkheid, de Turkse identiteit staat voorop, sticht Turkse Universiteiten in Duitsland). Dat geeft context en relativeert. De redactie heeft kennelijk geen weet van de uitspraken van Erdogan. Ik weet dat wel, leg verbanden en erger me*.
In het Wilders-proces wraakt Moszkowicz de rechtbank. De aanleiding is een etentje van een rechtsheer van het gerechtshof met getuige van de tegenpartij: Hans Jansen. Diezelfde Schalken had de rechtbank gedwongen Wilders te vervolgen. Dat etentje verraadt een losse moraal.
Een Leeuwarder ex-rechter, Ton Derksen (van de zaak Ina Post) en Theodor Holman schreven al eerder over de moraal van rechters en officieren van justitie. Maar dat is kennelijk P&W, Twan Huys en Peter van Ingen ontgaan. Daaraan erger ik mij. De informatie had het punt van Moszkowicz kunnen versterken.
Wie kennis vermeerdert, vermeerdert smart. Hoe smart tegen te gaan? Ik zoek troost bij gelijkgezinden op internet en kijk naar discussieprogramma's op de Duitse TV (Hart aber Fair, Maybritt Illner, Sandra Maischberger, Anne Will). Ik leer dan woordjes bij en aan Duitsers erger ik mij niet. Dat laatste komt, omdat ik nog weinig van Duitsland weet.
* Wie weet trouwens nog dat De Gaulle in Canada opriep tot separatisme?
rkh, 23-10-2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Tip: soms is het onvermijdelijk dat men iets te weten komt dat smart veroorzaakt. Daar is dan de "mantel der liefde" geschikt voor.
PJ te N
Een reactie posten