De opkomst van het pedoparadigma

Een paradigma schrijft voor hoe naar de werkelijkheid te kijken. Het is als kijken met een gekleurde bril op, maar die niet kan worden afgezet.

Hoe ontstaat een paradigma?

Iemand komt met een idee. Zo’n idee kan opkomen bij consequent doordenken of experimenteren of gewoon uit onmin of nood of door vreemde ervaringen.

Iemand zorgt voor “onderbouwing”; vindt woorden, oneliners, verhalen en theorieën.

Iemand zorgt voor de codificatie en institutionalisering.

In het anarcho-liberale klimaat van de jaren ’70 ontstaat in Duitsland de idee dat seks met kinderen moet kunnen.

Enkele progressieve wetenschappers geven hun zegen. De Nürnberger Indianerkommune pleit voor “kinderrechten”. Pedofielen liften mee op de rug van homo’s die via de Bundesarbeitsgemeinschaft Schwule, Transsexuelle und Päderasten aan  het emanciperen zijn.

In 1980 nemen de westduitse Groenen de legalisering van pedoseksuele contacten op in hun partijprogam.

Bij een wetenschappelijk paradigma is sprake van een communis opinio. Dat wil zeggen: gemeengoed onder wetenschappers, de rest gelooft het wel. Bij het pedoparadigma gelooft daarentegen de rest van de mensheid het juist NIET. Maar die meerderheid ontbreekt het aan overtuigingskracht en dus ook aan argumenten om tegen de Tijdgeest in te gaan. En die Tijdgeest zegt dat progressiviteit goed is en dat voor of tegen legalisering de lakmoesproef is voor oprechte progressiviteit.

rkh, 17-11-2014