SP
en Die Linke onder anderen zijn solidair met de Grieken. Of anders gezegd: (extreem)
links steunt de Grieken in hun strijd met het grootkapitaal, gesymboliseerd
door IMF, ECB en Brussel.
Kenmerken
van deze zgn. internationale solidariteit:
Er is een groep (“het” Griekse volk),
die wat wil en daarin ernstig wordt gedwarsboomd door de zittende machten (de troika) en er zijn daarbuiten mensen
(internationale socialisten, autonomen
etc.) die belangeloos en op basis van vrijwilligheid de idealen en de
strijd van die groep minstens moreel steunen. Overigens kan ook het gebruik van
geweld een uiting van solidariteit zijn.
Wat
hier onder “solidariteit” wordt verstaan, is helder.
Merkel
en de haren hebben het eveneens over solidariteit, maar bedoelen daarmee heel
iets anders, wat ik maar noem: globale solidariteit.
Nu dus geen buitenstaanders die zich solidair verklaren, het gaat om insiders.
Trefwoorden hier: waardengemeenschap, empathie, compassie, zieligheid,
onvrijwilligheid (betalen zul je!) en
welbegrepen eigenbelang. Dit metafysische
construct is gebaseerd op leugens. Zo is bijv. “Solidariteit moet!” voor een normaal mens een contradictie en “waardengemeenschap”
een illusie.
Globale
solidariteit is een oprekking en een pervertering van groepssolidariteit (of solidariteit van de sibbe).
Groepssolidariteit komt voort uit een werkelijk gevoelde, natuurlijke verbondenheid
van gelijken*, heeft met zieligheid niet van doen, kent geen dwang en is bijna
onvoorwaardelijk.
*
Met baby’s kun je niet solidair zijn.
rkh,
27-06-2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten