Politici geven hoog op van het debat. Ze zeggen in argumenten te geloven. In een debat over cliëntelisme sprak Tofik Dibi de woorden: "Ik moet helemaal niets als Marokkaan of Moslim. Het gaat in de politiek om argumenten!" (ik citeer uit mijn hoofd).
Politici rekenen Wilders dan ook zwaar aan, dat hij debatten mijdt.
Dan is het dus vreemd dat diezelfde politici die zo voor debat zeggen te zijn, weigeren in een praatprogramma aan te schuiven waarin ook een tegenstander zit. Zo bijv. pas geleden Sap -fractieleider van GroenLinks- die bij P&W aanschoof. Een journaliste van de Volkskrant -woonachtig in Afghanistan- mocht van Sap niet tegelijkertijd aanzitten.
Kennelijk vertrouwt Sap haar eigen argumenten niet.
Met de mond belijden politici het geloof in de logos, het geloof in argumenten en in de ratio. Maar onderwijl houden zij en hun spindoctors in praktijk wel degelijk ethos (bijv.: Journaliste spreekt uit eigen ervaring en heeft daarom en daardoor gezag) en pathos (bijv.: Journaliste vertelt over miskleunen en weet daarmee emotie op te wekken) van zichzelf en de ander in de gaten zonder dat dus te benoemen.
nota bene: De drieslag komt van Aristoteles.
rkh, 20-10-2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten