Andermans schoenen

Vraag: "Stel dat je invalide bent. Zou je dan niet willen dat gebouwen toegankelijk zijn?".

Een vraag die bij het denken over de inrichting van de gebouwde omgeving van nut is. Maar dan moet ook tegelijkertijd de vraag gesteld worden: "Stel dat je valide bent. Zou je dan willen betalen voor toegankelijkheid?". Want er zijn altijd meer kanten aan een zaak.

Volgende vraag: "Stel dat je Afrikaan bent. Dus vergeet even dat je blank en rijk bent. Zou jij dan niet de oversteek naar het Westen wagen?".

Het min of meer logische antwoord luidt: "Ja, want anders zou ik geen Afrikaan zijn".*
Het gewenste antwoord is: "Ja, uiteraard!". Vraag en antwoord verraden een wereldbeeld waarin iedereen algauw zielig en hulpbehoevend** is, de maatschappelijke ordening toeval en het land van niemand in het bijzonder is. Voor een ieder een plek onder de zon.
Mijn eigen antwoord: "Als Afrikaan zou ik de handen uit de mouwen steken". Wedervragen zijn: "Wat met de achterblijvers?", "Wat blijft over van onze eigen sociale rechtsstaat als iedereen de oversteek waagt?", "Wat vindt de Afrikaan zelf, gesteld dat hij Westerling zou zijn?". Simpele vragen die echter weinig worden gesteld.

Verschil tussen de cases is, dat het invalide-zijn een mens beperkt en dat doet het Afrikaan-zijn niet.

Derde vraag: "Stel dat je een koe bent. Zou je dan niet opteren voor een natuurlijke dood i.p.v. op een bord te eindigen?".

Conclusie: De vraag om in andermans schoenen te gaan staan, is vooral een eenzijdige, emotionele en retorische vraag.

* De uitspraak "Als ik jou was dan zou ik het anders hebben gedaan" is eigenlijk onbegrijpelijk.
**Elke week vertrekt vanuit Rotterdam een busje met voedsel en sapjes richting het doorgangskamp Calais.

rkh, 06-01-2010