Meningenrelativisme

Je hebt meningen en onderbouwde meningen. Maar tussen beiden is weinig verschil. Want waarom iets wordt weggelaten en een ander iets de nadruk krijgt, dat alles vind je niet terug in de onderbouwing zelf. In die zin is een onderbouwing geen argumentatie, maar toelichting. Dus blijft onverklaard, waarom voor deze en niet voor een andere mening is gekozen. Dat is althans mijn mening.

De verklaring moet elders worden gezocht. Welke mening je kiest, hangt af van de gekozen lifestyle. Je wilt ergens bijhoren én niet voor ouderwets, conservatief of erger worden uitgemaakt. Je denkt wat je denkt dat anderen denken en je voelt je er wel bij. Kwestie van gewoon aanhaken bij een bepaald discours.
Kudo's voor wie met een eigen mening komt. Alleen, hij wordt niet gehoord.

De paradigmashift in de waardering van de pedofiele praktijk is illustratief. Wat tot voor kort "argument" ten faveure was, komt ons nu voor als loze praat, zwaar achterhaald en volkomen belachelijk en abject. "Iedereen vond dat toen" is nu het laffe verweer.
Mohammed Rabbae wilde in 1995 geen vervolging van bezitters van (een kleine hoeveelheid) kinderporno, want -zo rationaliseerde hij- er kan kunst tussen zitten. Zelfs een Hirsch Ballin stelde in 1992 voor een verbod op seks met 12 jarigen en iets ouder uit het wetboek van strafrecht te halen.
Femke Halsema -die altijd voor de rechtsstaat zegt te staan- heb ik (bij mijn weten) niet gehoord toen de pedofiele student Norbert de Jonge in 2006 de toegang tot de studie Pedagogiek werd ontzegd. Maar dan is het alweer jaren later.
Het kan verkeren.

rkh, 22-03-2011