Tegenstrijdige informatie geeft cognitieve dissonantie. Tegenstrijdigheden moeten worden opgeheven op straffe van kortsluiting in het hoofd. De strategie is daarbij om wat niet uit komt klein te maken, wat positief is uit te vergroten en vol op het orgel te gaan jegens andersdenkenden.
Hoe gaat bijv. een Pechtold om met stuitende berichten uit de multiculturele samenleving? Bloeme Evers (moeder van de rabbijn) die het voor de Joden in Amsterdam somber inziet (Trouw). Twee psychiaters van Turkse komaf die de samenleving voor miljoenen tillen (Telegraaf). Goudse jongeren die hun minachting (?) voor Hollandse meisjes botvieren (Powned). Enthousiaste, witte leraressen die het klimaat op het pas opgerichte Islamitisch college Amsterdam al na één jaar zien veranderen, die zich vernederd en geïntimideerd voelen en begrijpen waarom de AIVD belangstelling heeft voor de school (Argos). Hafid Bouazza die geen moskee er meer bij wil (HP).
De integratieproblematiek reduceert Pechtold tot een ruzie over vreemde etensgeurtjes in een gemeenschappelijk trapportaal. Bij incidenten gaat het steeds om kleine aantallen, om puberende jongens die gediscrimineerd worden en sowieso altijd om incidenten. En zo redeneert Pechtold wat niet uit komt, klein.
Ons wordt erop gewezen hoe goed allochtonen -met name de meisjes- het doen op universiteiten en hogescholen en hoe schrijvers van Marokkaanse afkomst Nederland verrijken.
De opstand in het Midden-Oosten zien mensen als Pechtold als bewijs daarvoor dat alle mensen uiteindelijk allemaal hetzelfde willen en dat democratie en Islam samengaan.
Wat positief is/lijkt, wordt naar voren gehaald en uitvergroot.
Pechtold wrijft Wilders persoonlijk de tweespalt in de samenleving aan en het vertrek van hoogopgeleiden Turkse Nederlanders. Wilders-bashen is het unique selling point geworden van D66.
rkh
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
11 opmerkingen:
Pechtold en D66 hebben inderdaad abjecte basisovertuigingen. Hun pleidooi voor secularisme spant daarbij de kroon.
Tevens ben ik van mening dat hij zijn abjecte ideeen in het parlement en daarbuiten vrijelijk mag uiten.
Hij moet natuurlijk vervolgens niet klagen als hij de wind van voren krijgt, zoals in deze blog.
PJ te N
'inderdaad?'
Mijn thema is: cognitieve dissonantie en hoe daarmee om te gaan.
Het thema "cognitieve dissonantie en hoe daarmee om te gaan" heb ik gemist in deze blog. Ik meen wel gelezen te hebben hoe Pechtold in een aantal gevallen met cognitieve dissonantie omgaat. Ik zou het thema wellicht onderkend hebben wanneer zou zijn aangegeven hoe dat beter had gekund, dus een antwoord op de vraag: "hoe er dan wel mee om te gaan?".
PJ te N
Snap ik niet.
"Tegenstrijdigheden moeten worden opgeheven op straffe van kortsluiting in het hoofd. De strategie is daarbij om wat niet uit komt klein te maken, wat positief is uit te vergroten en vol op het orgel te gaan jegens andersdenkenden."
Vervolgens illustreer ik dit met Pechtold.
"De strategie is ... om wat niet uit komt klein te maken, wat positief is uit te vergroten en vol op het orgel te gaan jegens andersdenkenden."
Dit lijkt mij een van de meest domme strategieen denkbaar voor wie inzicht wil verwerven. Misschien is deze strategie wel geschikt voor politici die geen inzicht nastreven maar belangen moeten behartigen.
Ik wil hiermee tevens zeggen dat het thema breder is dan hoe Pechtold ermee omgaat.
PJ te N
'domme strategie'.
Ik analyseer en meen een algemene beschrijving te geven van hoe met dissonantie is om te gaan (proponent) en hoe die reactie is te begrijpen (opponent).
Aha, als ik het goed begrijp neemt u het optreden waar van iemand (casu quo van Pechtold), veralgemeniseert u deze casus en interpreteert u dit optreden.
Los van de vraag of die veralgemenisering zinnig is, lijkt mij dit niet zozeer laakbaar dan wel "niet thematisch".
Een thematische behandeling zou meer elementen erbij betrekken, o.a. de vraag "in welke situaties is voor welke roldrager welke omgang met cognitieve dissonantie mogelijk resp. wenselijk / verstandig ? "
Dan tilt men het niveau van beschouwen a.h.w. op van casuistisch naar thematisch.
PJ te N
Het enige wat ik toegeef, is dat ik meer had kunnen zeggen.
Namelijk dat je met positief uitvergroten moeten oppassen, want het nodigt tot aanvallen.
Wie het succes van de meisjes benadrukt, kan op tegenvoorbeelden wachten die het verhaal ondergraven.
Het verhaal zou daardoor te lang worden.
U hoeft mij niets toe te geven. Ik gaf slechts aan hoe de boodschap bij mij aankwam. Aan de auteur is vervolgens wat hij met dit soort feedback doet (schouders ophalen en denken "wat dom van de lezer", of nagaan hoe verkeerd overkomen is te vermijden, or whatever).
PJ te N
1. A en ~A => dissonantie
2. kun je niet meeleven, je kiest om één of andere reden intuïtief voor zeg A.
3. hoe je te verdedigen?
A omhoog praten
~A omlaag praten
verdediger ~A aanvallen.
Een algemeen verhaal.
====
Waarom schreeuwt Pechtold zo?
Omdat hij beseft dat er een probleem.
Goed zo, dit gaat wat mij betreft richting thematiseren ! Sorry dat ik dit niet uit de blog haalde.
Zelf heb ik de volgende visie:
1. A en ~A => dissonantie.
2. Als je hier niet mee kunt leven, ga dan na waarom niet. Mogelijkheden zijn o.a.
(a) mijn gevoel zegt dat A
(b) het is in mijn belang dat A
(c) ik dacht dat A maar blijkbaar is de wereld ingewikkelder
3. Hoe de dissonantie op te lossen?
Mogelijkheden zijn bijv.:
In casus (a) en (b): A omhoog praten of -A omlaag praten of aanhangers van de "verkeerde" opvatting aanvallen.
In casus (c): nader onderzoek doen.
Dit zijn de contouren van mijn algemene verhaal.
PJ te N
Een reactie posten