We pikken het niet meer

De Hogeschool van Amsterdam heeft erkend handweigeraar Nourdin Belhadi ontslagen. Na een bezoek aan Mekka werd het de docent bedrijfseconomie duidelijk dat het haram is een vrouw de hand te schudden. "Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald" zullen we maar zeggen.

Toch curieus dat ontslag, want meestal wordt naar een maatschappelijk probleem met een juridische, rechtsstatelijke blik gekeken. Dat is een benadering waarin het individu en de gelijkheidsidee centraal staan. De conclusie is dan dat een verbod op handweigeren onmogelijk en onwenselijk is, en vervolgens blijft alles hetzelfde. Met een zekere graagte mag men daarbij naar internationale verdragen verwijzen. Maar nu staat ineens de (waarden)gemeenschap centraal en is het: "Waar een wil is, is een weg".

Bestuurders houden niet van problemen en kijken daarom weg. Alleen onder druk wordt bewogen en wordt zelfs de Rechtsstaat vloeibaar. Die druk kwam er en wel van de kant van de media (met name de schoolkrant, Powned en GeenStijl), van collega's van de weigeraar, de ondernemingsraad, burgemeester Van der Laan en natuurlijk van Wilders en zijn aanhang.
De affaire liep zo uit de hand dat de bestuurders kozen voor het gemeenschapsdenken i.p.v. het liberale denken. Dat werd tijd ook, want het liberale denken verstoort al heel lang het natuurlijke proces van enculturatie.

Het bijzondere aan deze case is dus, dat iemand wordt ontslagen, omdat anderen hem niet (meer) echt leuk vinden en zijn waarden, normen en gedrag niet pikken. Dat mag met recht een paradigmashift genoemd worden. Misschien dat eindelijk het besef doordringt dat wat een gemeenschap tot gemeenschap maakt, meer is dan de taal spreken en je aan de wetten houden.
Maar het rechtsstatelijk denken blijft opspelen, want men begeleidt de jongen wel naar een nieuwe baan.

n.b.: Het wachten is op een school die de handweigeraar ostentatief een baan aanbiedt.

rkh, 17-03-2011