Een thema dat op dit weblog steeds terugkeert, is “de onmogelijkheid van een vergelijk” of preciezer: “de onmogelijkheid - bij fundamentele verschillen - van een vergelijk door overtuiging”. Onmogelijk, omdat er niet persé één waarheid is. En dat komt weer, omdat de werkelijkheid primair ideologisch wordt begrepen. Zelfs ogenschijnlijk harde criminaliteitscijfers behoeven voor duiding een interpretatiekader. Staatssecretaris Albayrak zegt: “Kijk de cijfers zijn gedaald, dus er kunnen gevangenissen dicht”. Maar over de aangiftebereidheid op dit moment, de strafmaat, elektronische detentie etc. –zaken die mede de criminaliteitscijfers bepalen- kan gewoon anders gedacht worden. Hierover schrijf ik dan.
Eerder schreef ik over “Omkering als hermeneutisch principe”. De gedachte daar was: wil je iemand begrijpen dan moeten beweringen worden omgedraaid. En zo is het ook bij mij en het thema “De onmogelijkheid van een vergelijk”.
In het dagelijkse leven is mijn uitgangspunt dat er één waarheid is en dat alleen ik gelijk heb en ook gelijk wil krijgen. Een zekere rechtlijnigheid is mij niet vreemd (op een uiterste van het autistisch spectrum zal ik niet staan). Vervolgens erger ik mij aan het eigen onvermogen woorden en argumenten te vinden om te overtuigen en greep te krijgen op de werkelijkheid. Met die ergernis moet ik iets, al is het alleen maar ten bate van “eigen volksgezondheid” (Reve). Dit is een reden voor het bestaan van dit weblog.
Misschien dat ik mijzelf kan overtuigen van de pluriformiteit van de waarheid en vind ik woorden om de werkelijkheid te begrijpen.
rkh, 27-07-2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten