Gegijzeld door Recht en Rede. Over importbruiden bijvoorbeeld.

Om de immigratie uit het Rif en Anatolië in te perken, is onder Verdonk een inkomenseis gesteld aan de importerende partij. Het Europese Hof van Justitie heeft deze eis nu afgezwakt tot "stabiele en regelmatige inkomsten hebbende". Dat lag ook in de rede vanwege 1. het principe van vrije partnerkeuze en 2. het gelijkheidsbeginsel.

In ons recht staat het individu als rechtssubject centraal en niet de gemeenschap. Het past dus niet om alleen op bepaalde individuen een kansberekening los te laten. Maar de gemeenschap mag uiteraard wel betalen voor dit hyperindividualisme.

Deze maatregel van Verdonk om de immigratie in te dammen, leek zo voor de hand te liggen en rationeel: minder overlast (straatterreur, loverboys), minder kosten (blijf-van-mijn-lijf-huizen, inburgering, bijstand, wao, zorg), minder extremisme en haat jegens Westen*, meer zelfreiniging**. Een verstandige maatregel (naast de taaltoets) om erger te voorkomen en de gemeenschap af te schermen van kwade invloeden.

Maar de Boven-Ons-Gestelden zullen op dit punt het internationale recht niet betwisten. De gerechtelijke uitspraak van het Europese Hof verlost de overheid immers mooi van een geloofwaardigheidsprobleem (vanwege de nog weinig opgemerkte dubbele boodschap van "Welkom!" en "Blijf weg!") en een verantwoordingsprobleem (Hoe het nieuwe beleid uit te leggen. Er kan nu simpel verwezen worden naar Europa.).

De conclusie kan niet anders zijn dan dat we geen baas meer zijn in eigen huis. We worden gegijzeld en laten ons gijzelen.


* Wie de meisjes hier te westers vindt, kan nu weer naar hartelust importeren. Dus het antiwesters sentiment zal alleen maar toenemen.
** Wie zich misdraagt en door de eigen gemeenschap wordt uitgestoten en dus hier geen bruid vindt, kan nu weer tegen lage kosten in het thuisland terecht. Het ultieme sanctiemiddel van huwelijksuitsluiting als straf voor ongewenst gedrag is de migrantengemeenschap dus ontvallen.

rkh, 14-03-2010