Hors discours

Wie zonder woorden is, heeft geen verhaal. Politici, opinieleiders en spindoctors proberen daar in te voorzien. Zij creëren en onderhouden een discours, dat orde schept en de burger taal en zo een mening geeft.

Het AntiWilders-kamp is rijk bedeeld. De burger kan kiezen uit: "Zet groepen tegen elkaar op", "Sluit groepen uit", "Scheert alles over één kam", "Heeft geen oplossingen", "Het merendeel doet het goed", "De moslims van nu zijn de joden van toen" etc. etc.
Let op de bondigheid, melodie en helderheid van de slogans en het hoog ethisch gehalte daarvan. Wie aanhaakt, weet zich verbonden en moreel superieur. Hier is over nagedacht.

Het Wilders-kamp heeft duidelijk mindere tekst: "Marokkaans straattuig", "Straatterroristen", "Kopvoddentax", "Verbied de koran", "Verbied de burka", "Schiet op knieschijven", "Herover de straten terug", "We zijn het spuugzat" etc. etc.
Ook hier bondigheid en helderheid, maar negativiteit overheerst. In Rondom Tien kun je natuurlijk niet met "kopvoddentax" aankomen. Voor een debat biedt het discours van het Wilders-kamp weinig tot geen steun. Wilders laat dus zijn verdedigers ( "Hij heeft wel een punt") in de kou staan. En eerlijk gezegd, ik zou niet weten hoe van zijn kijk op de wereld een positief verhaal te maken*. Dat is de makke van een TEGEN-partij.

Hoewel de uitdrukking "Marokkaans tuig" nu algemeen is geaccepteerd, lijkt Wilders de slag om het discours te verliezen. Hoe dan toch zijn populariteit te verklaren?
Simpel, omdat de werkelijkheid zich niet laat wegpraten. En die werkelijkheid is, dat we geen baas meer zijn in eigen huis en dat we een overheid hebben die daar niets aan kan en wil doen. Elke dag toont deze waarheid zich. Ook wie geen woorden heeft, ziet deze waarheid.

* Een mooie oneliner zou zijn: "Er zijn niet te weinig agenten, er zijn te veel Marokkanen!". Of: "Hier moet je de criminele Marokkaan liefhebben, in Marokko gooien ze Christenen het land uit!".

rkh, 11-03-2010