De jijbak staat bekend om zijn flauwheid en intellectuele armoede. De jijbak zou discussies doodslaan. Maar een goede jijbak kan wel degelijk problemen blootleggen of relativeringen aanbrengen en zo bijdragen aan een discussie.
Elke jijbak is een variatie op "Kijk naar je eige".
De eerste categorie is die van het type "hoerenlopende dominee": Wel eisen stellen aan anderen wat betreft huwelijkse trouw, maar daar zelf een loopje mee nemen. Het gaat hier om morele integriteit.
Zo'n Al Gore die 12 tot 20 keer meer energie verbruikt dan een modaal gezin.
Wijlen staatssecretaris Karin Adelmund (PvdA) die zeer voor zwarte scholen was, maar onderwijl haar kinderen naar witte scholen reed.
Jijbakken laten de schijnheiligheid zien van bestuurders, beleidsmakers en opinieleiders. Maar ook waarom zaken niet lukken. Bijv. omdat veranderen van leefstijl moeilijk -zo niet onmogelijk- is of omdat soort nu eenmaal soort zoekt. De boodschap is dat bij het maken van plannen, moet worden uitgegaan van 's mensens aangeboren zwaktes.
De tweede categorie is die van het type "rokende dokter": Anderen belerend toespreken over roken, maar het zelf onderwijl doen. Hier gaat het om intellectuele integriteit.
Een Ter Horst die als minister van binnenlandse zaken de "elite" oproept in opstand te komen tegen de polarisatie in de samenleving en daarmee zelf polariseert.
Lieden die waarschuwen voor Islamofobie, maar dat doen uit angst voor de Islam.
Deze jijbakken laten de domheid zien van mensen zonder zelfbegrip. Maar de jijbakken relativeren ook, omdat duidelijk wordt dat polariseren niet van één kant komt en eigenlijk des mensen is.
rkh, 27/02/10
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten