Op 5 april werd de strafeis in de zaak van de grootkindermisbruiker Robert M. bekend. Een journalist van radio 1 vroeg aan de persofficier of de eis niet te hoog was. M. had toch meegewerkt, zijn password afgegeven en spijt betuigd?
De insteek ("De straf is te hoog!") riep bij mij geen ergernis op, hoewel het dus om een "pleidooi" voor strafvermindering ging.
Waarom eigenlijk hier geen ergernis?
Eerder (juni 2009) had ik mij aan de EO geërgerd. In het plaatsje Emst zou een onderwijzer wegens homofiele activiteiten worden ontslagen. De vragen van de journalist van netwerk waren: "Wat kan er mis zijn met dat de man homofiel is?", "Het privéleven gaat toch niemand wat aan?", "Is dit geen discriminatie?".
De insteek was: "Die achterlijke reformatoren doen aan homootje pesten!".
Wat is het verschil? Niemand twijfelt aan de ernst en de integriteit van de eerste journalist die het echt niet voor Robert M. zal opnemen. Met de vragen wil hij het waarom van de eis toegelicht krijgen.
De EO-journalist is niet geloofwaardig. De vragen zijn onoprecht. Hij wil te graag meedoen met de verlichten. Zo'n journalist is als een jehovagetuige die aan de deur staat te vloeken. Je voelt dat er iets niet klopt.
De gekozen insteek moet bij je (ethos) passen. Volgens mij had de insteek "COC, bemoei je met je eigen!" wel bij de EO gepast.
rkh, 16-04-2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten