dinsdag, mei 01, 2012

Wie niet schreeuwt, wordt niet gehoord


Het ziet er niet goed uit voor mensen die moeite hebben met de drie I's (immigratie, integratie en Islam) en met de dictaten van Europa. De voorman van de beweging "Baas in eigen huis" zit nu voor straf op de bank en mag voorlopig niet meer meedoen.
Was Wilders ook zonder "geschreeuw" zo groot geworden?

De politiek staat om twee redenen afwijzend tegenover nieuwkomers.
Het scheelt kiezers en dat betekent verlies van baantjes, macht en partij-subsidies. Een banale reden, maar niets menselijks is politici vreemd.
Ten tweede komt een nieuwkomer -per definitie- met iets nieuws, te vergelijken met het gooien van een knuppel in het hoenderhok. Oude partijen worden zo gedwongen kleur te bekennen. De consensus binnen en tussen partijen wordt doorbroken. Het grote zwijgen is ten einde.

Een nieuwkomer moet deze weerstand en weerzin van de oude politiek uithouden. Maar het is erger. Hij zal ook de strijd met de media moeten aangaan. Want ook over de media ligt de klamme deken van de consensus, die bestaat bij de gratie van het zwijgen over heikele thema's.

Wilders is bijv. tegen de toetreding van Turkije tot de Europese Gemeenschap (net als trouwens Merkel en het merendeel van de bevolking). Het zou geen kwestie zijn, wanneer Wilders niet bij voortduring ferme uitspraken had gedaan, die de mainstream media wel op moeten pikken en dus ook de andere partijen.
De eigen regering asociaal beleid verwijten, mag. Maar iets onaardigs én waars zeggen over een "bevriend staatshoofd" mag dan weer niet. Het is tekenend voor het consensus-denken, dat voor een toelichting op het waarom van Wilders' uitspraken geen ruimte is.

Ik heb overigens Wilders nog nooit horen schreeuwen. Jan Mulder, die schreeuwt.

rkh, 30-04-2012

Geen opmerkingen: